Meisjeamsterdam

Goedemorgen! Na een hardlooprondje in een plensbui gisteren ben ik lekker vroeg gaan slapen, deze keer geen nachtmerries gelukkig. Ik werd net wakker en hoorde de vogels fluiten, dat is een teken van de naderende lente! En in mijn tuin zag ik ook alweer zoveel groen... Er is ook regen nodig om te zorgen dat die knoppen gaan groeien, met alleen zon krijg je ze er niet. Rare manier van zeggen dat na al die regen er ook voor ons weer een keertje zonneschijn komt... Ik voelde me gisteren beter, ook al kreeg ik mijn 'nieuwe tijdelijke contract' te tekenen omdat mijn proeftijd na twee maanden niet wordt omgezet naar een jaarcontract. Dat was afgelopen donderdag wel een schok, want niks wees erop. Nu weet ik echt zeker dat het komt door de naderende reorganisatie en dat het vanuit de overnemende partij een kostenbesparing is en lullige timing (want, proeftijd, dan kun je nog makkelijk van iemand af), want ik kreeg gisteren van mijn leidinggevende niks dan complimenten te horen over mijn prestaties in de afgelopen twee maanden en dat gaf me echt wel een goed gevoel. Gelukkig mag ik nog een tijdje blijven en ben ik door naar de tweede ronde van mijn sollicitatie eergisteren! Vandaag moet ik het de rest van het team gaan vertellen... Dat valt me wel moeilijk. Een goede dag gewenst, medestrijders!

En een ademhalingscoach oid? Die je het onder controle leert krijgen? Dit heb ik van een random website van een ademhalingscoach gevist; Ademhalingstherapie – directe hulp bij spanningen en hyperventileren Adem diep in door je neus en blaas de lucht langzaam uit door je mond. Voel je het gevoel van ontspanning over jezelf heen dalen? Het is een kleine en simpele techniek die ontzettend belangrijk en effectief is. Wanneer ik aan jou de vraag stel ‘waarom is goed ademhalen zo belangrijk’ zal jouw eerste reactie waarschijnlijk zijn ‘zonder ademhalen ga je dood.’ Dat klopt, maar ademen doet zoveel meer dan ons in leven houden. Het helpt bij onder andere vermoeidheid, concentratieproblemen, chronische pijnen en paniekaanvallen. Het houdt ons gezond, vitaal en ontspannen. Een verkeerde ademhaling, vaak als gevolg van stress, kan tot allerlei vervelende klachten leiden. Gelukkig werkt je ademhaling ook andersom en kan het allerlei vervelende klachten voorkomen of verhelpen. Paniekaanval en benauwdheid door verkeerde ademhaling Je hart begint hevig te kloppen. Je hebt last van benauwdheid. Terwijl je lichaam beeft probeer je met trillende en klamme handen het drukkende gevoel op je borst weg te masseren. Dit zijn de symptomen van een paniekaanval. Een paniekaanval ontstaat doordat het lichaam heftig reageert op angst. Angst is een levensnoodzakelijke reactie, maar het probleem ontstaat waneer deze onnodig aangezet wordt door spanning en stress. Wanneer je gespannen bent adem je automatisch op een diepe en snelle manier in. Hierdoor raakt het evenwicht tussen koolzuurgas en zuurstof in het bloed verstoord. Het begint met benauwdheid, maar blijf je langdurig op deze manier ademhalen dan is het uiteindelijke gevolg hyperventilatie. Hyperventileren of chronische hyperventilatie door verkeerde ademhaling Hyperventilatie is het gevolg van een verkeerde ademhaling die kan ontstaan door een paniekaanval. Je kent vast wel iemand die dit een keer heeft meegemaakt of misschien heb je het zelf ervaren. Je ademt alsof je rent, terwijl je eigenlijk stil zit achter je bureau. Je drukt keihard op het gaspedaal, maar je lichaam stopt niet. Ademhalen is een onbewust proces, zo onbewust dat je soms niet eens merkt dat je te snel en diep inademt. Dit kan leiden tot chronische hyperventilatie, waarbij klachten licht aanwezig zijn, maar net zo vervelend als bij een hyperventilatie aanval. Door bewust te worden van je ademhaling en de adem vrij te laten stromen ontdek je verrassend veel nieuwe dingen over jezelf en de werking van je lichaam. Ademhalingsoefeningen tegen hyperventilatie en stress Je hebt last van vermoeidheid, hoofdpijn, hyperventilatie, voelt je depressief of zit niet lekker in je vel. Een bezoek aan de huisarts levert de diagnose ‘te veel stress’ op. Je wordt naar huis gestuurd met medicijnen om jezelf te kalmeren of pillen tegen een te hoge bloeddruk. Het zijn effectieve middelen, maar ze pakken jouw situatie niet bij de wortels aan. Ze onderdrukken alleen je symptomen. Ik help jou graag om de oorzaak van stress op een natuurlijke manier bij je weg te halen. Ademhalingsoefeningen werken goed tegen hyperventilatie en stress, omdat je ademhaling de toegang is tot je autonome zenuwstelsel. Simpel uitgelegd: met je ademhaling kun je schakelen tussen het stress-systeem en het ontspanningssysteem van je zenuwstelsel. Met behulp van ademhalingsoefeningen word je bewust van je ademhaling en leer je kalmte en rust in je lichaam te brengen. Ademhalingstherapie met behulp van een ademcoach Je schrikt misschien bij het woord therapie. Het klinkt alsof het meenes is. Laat je niet afschrikken door dit woord. Ademhalingstherapie met mij als ademcoach is een samenwerking tussen jou en mij. Het gaat er puur om dat ik jou bewust maak van je ademhaling. Ik leer je hoe je jouw ademhaling kunt gebruiken om pijn en stress in je lichaam te beheersen en te reduceren. Met ademhalingsoefeningen zoeken we de verbinding tussen je adem, gevoelens en gedachten. Wat zijn jouw triggers? Wat zijn de signalen van je lichaam? Wat gebeurt er met je adem? De inzichten die je krijgt over jezelf en de werking van je lichaam zijn ontzettend waardevol. Blijf de oefeningen daarom thuis toepassen, zodat je de echte verandering blijft voelen.

Goedemorgen iedereen! Ik heb redelijk geslapen, gisteren gezellig gegeten met een vriendin in Den Haag en mijn halve marathon overwinning gevierd. En ik heb mijn eerste sollicitatiegesprek gehad, dat viel ook weer mee. Nu zit ik mijn belastingaangifte te doen omdat ik zo naar de fysiotherapeut moet... heeft de bank een product halverwege het jaar omgezet en zit ik weer in de wacht hoe ik dat moet invullen, maar dat is me altijd een ding met doorverbonden worden... van het kastje naar de muur zeg maar... Maar als hij dan eenmaal afgetikt is, ben ik er weer vanaf. Nu nog een paar dagen blijven op 2,5 mg diazepam, en dan ga ik weer verder met mijn langzame afbouw... Nog ongeveer vijf weken. Af en toe heb ik wel rare wegtrekkers, dan voel ik ook echt de afbouw, maar het is weer beheersbaar nu heb ik het gevoel. @Louisa, hoe is het gegaan? Ik ben nieuwsgierig!

Heel veel sterkte @Louisa, ik denk aan je!

Overigens mensen, ondanks alles, heb ik gisteren op de halve marathon in Den Haag een dikke PR gelopen, 1:57:05! 8 minuten van mijn vorige PR af. Ben ik toch wel heel trots op, want mentaal moest ik er echt even diep voor graven om zover te kunnen gaan. Vannacht niet denderend geslapen, maar een evenement als gisteren geeft me hoop dat ik heel veel aankan, ook al voelt het niet altijd zo. De afbouw duurt nog even, sta nu even stil op 2,5 mg diazepam, en heb dus vanmiddag alweer een sollicitatiegesprek, en moet morgen aan het team gaan vertellen dat ik dus wegga (tegen mijn wil dus)... maar ik zie buiten de zon, dus ik heb hoop dat het goedkomt!

Wat arelaxt Wesley! Er zal een moment komen dat je lichaam ook weer in balans komt. Zie deze tijd als een tijd dat je lichaam dit probeert, maar nog niet weet hoe... Gebruik je al mindfulness apps? Ik gebruik als ik 's nachts wakker word (vannacht ook een paar keer), uit een rare droom, de app Calm, die heeft een 'Going back to Sleep' meditatie van 50 minuten die heel geruststellend klinkt en met een hele fijne stem.

Goedemorgen iedereen! Ik heb redelijk geslapen, ondanks het slechte nieuws wat ik gehad heb. Ik heb wel weer ineens last van nachtmerries - dat ik te oud ben om te solliciteren (ben 39), dat ik het niet meer aankan, terwijl het juist zo goed ging, ik weer structuur had, sliep, zelfvertrouwen, en dat nu ineens weer ophoudt omdat ik me ineens weer onrustig en uit balans voel...Ik voel me vooral boos, machteloos, en heb gisterenmiddag een enorme huilbui gehad. Daarna voelde ik me wel iets rustiger, maar vannacht ook weer veel rare gedachten, alsof ik me ineens weer overgeleverd voel aan de goden van het toeval 'een slechtere timing kunnen we je niet geven, het ligt niet aan je performance of capaciteiten, maar in het scenario van de nieuwe organisatie ziet de overnemende partij geen plek voor jouw functie, en daar kunnen ze nu nog makkelijk op besparen'... Argh stelletje eikels. Ik ben nog niet op 0 en heb vrijdag met mijn arts gebeld en gevraagd of ik een week op dezelfde dosering kan blijven, omdat ik me nu onstabiel en uit balans gebracht voel. Vandaag loop ik de City Pier City in Den Haag, ik hoop dat het lukt om me wat afleiding te geven... en ik heb onverwacht morgen dus een sollicitatiegesprek, die ik ook nog moet voorbereiden. Ik voel me weer niet veilig, moet weer opnieuw op zoek naar zekerheid, in mezelf en in een baan, al heb ik afgelopen 2 maanden wel bewezen dat ik het kan en geeft dat wel weer meer zelfvertrouwen. Maar die verdomde afbouw fluistert je dan weer allerlei extra onzeker makende dingen in, 'als je het echt goed had gedaan, was dit niet gebeurd... of wat als je twee weken eerder was begonnen, dan was het ook niet gebeurd...' Ik had weer mentale ruimte voor andere dingen, het is alsof die tijdelijk verdwenen is... en ik eerst dit weer veilig moet hebben gesteld als een soort pyramide van Maslow, voordat ik me weer verder kan ontwikkelen...

Hi lieve mensen, Ik heb even een paar dagen niet gereageerd, maar wel meegelezen. Ik heb afgelopen donderdag rotnieuws gekregen op mijn werk, terwijl ik het er net zo naar mijn zin had; mijn werkgever is recentelijk overgenomen door een ander bedrijf, maar de reorganisatie komt pas later dit jaar. In de laatste week van mijn proeftijd heb ik nu te horen gekregen dat ze op mijn functie willen besparen, dus dat ik zo ongeveer per direct mocht opstappen... terwijl ik alleen maar positieve feedback had gehad, helemaal 'in het bedrijf' gedoken was en me er thuis voelde. Daarnaast voelt het extra lullig om in je laatste week van 2 maanden dit te horen te krijgen... Meestal hoor je dit wel eerder, maar het overnemende bedrijf wil alleen besparen op FTE's en ziet de mensen en de toegevoegde waarde hierachter nog niet. Dus na in oktober en november heel intensief gesolliciteerd te hebben, kan ik weer aan de bak... Daarnaast brak tot overmaat van ramp donderdagavond mijn moeder haar enkel op 3 plaatsen (ik was naar mijn ouders gegaan) en zit nu in het gips met veel pijn. Een hele rare situatie dus. Ik voel me weer superonzeker en heb het gevoel dat ik van voren af aan moet beginnen... terwijl ik nog met mijn afbouw bezig ben. Weer in survival modus... maar misschien is dit nieuws na een paar dagen wel minder erg... Ik heb van mijn leidinggevende maandag 'vrij' gekregen om het te verwerken. Het kwam echt als een donderslag bij heldere hemel... had er zo niet op gerekend... Als ik een of twee weken eerder begonnen was, had ik dit probleem niet (nu) gehad, dan was ik meegegaan in het reorganisatiebeleid dat nog definitief gevormd moet worden... nu komen ze 'makkelijk' van me af. Mijn leidinggevende vond het heel erg om me het te moeten vertellen, maar zij beslist in dit geval niet.... Bweeeh, dit is de 5e reorganisatie van mijn leven, ik was er eerlijk gezegd wel klaar mee dacht ik... nee, waan je vooral nooit veilig is de les die ik hieruit geleerd heb.

Nou jongens, nu zal het echt blijken of ik hiertegen bestand ben... vond ik mijn werk weer zo leuk, word ik een week voor het eindigen van mijn twee maanden proeftijd, na alleen maar positieve feedback, terwijl er een reorganisatie gaande is, op kantoor geroepen dat omdat mijn proeftijd nog gaande is, door de opkomende reorganisatie mijn contract niet kan worden verlengd... en ik vond mijn werk eindelijk weer zo leuk, kwam elke dag mijn bed uit, had structuur, purpose, lol met collega's, had mijn plekje gevonden en dan gaat de stekker eruit. FUCK! Ik heb in mijn loopbaan bij banken pre benzo al 4 reorganisaties meegemaakt en had weer zelfvertrouwen. Elke keer weten dat je om de anderhalf jaar weer moet solliciteren voor je baan helpt niet voor emotionele stabiliteit... Heb afgelopen jaren interim werk gedaan, nu dan weer ergens vast in dienst, met een benzo afbouw en een enorme drive, en komt er weer een lullige reorganisatie tussen. AAARGH!!! Ik voel weer emoties, dat is positief, maar dan wordt het weer doorgesleten hierdoor! En alleen maar positieve feedback afgelopen tijd, dus ik dacht dat zit wel goed. Over een week zou ik door mijn 2 maand proeftijd heen zijn. 'We willen je niet laten gaan, maar vanwege de overname moeten we...'

Dit is absoluut waar, ik heb zoveel aan mijn hardlopen! Als ik onrustig ben, dan ga ik, en ik ervaar weer natuurlijke endorfinen! Als je niet kunt hardlopen, dan is lopen of wandelen net zo effectief...

Goedemorgen iedereen! @Yollie, wat arelaxt dat je niet kunt slapen, ik hoop dat het alsnog gelukt is. Even een heel kort berichtje, goed geslapen, wel iets korter dan gewend, maar vandaag een leuke werkdag voor de boeg en ik ga vanavond naar de opnames van DWDD! Het kan nog heel even, dus... Een hele fijne dag gewenst...

Hi Gerda, Ik ben geen expert op het gebied van afbouw... Ik heb wel hyperventilatie gehad, maar je kunt je vragen denk ik het beste stellen aan @Kannietmeer of @Cyclad58 of @bolletje, zij weten het meeste... Heel veel sterkte!

Dat is zo, dat merk ik dagelijks! @Louisa, dit schreef ik op 3 juli vorig jaar... Misschien veel tekst, maar gaf aan hoe ik me toen voelde. Een wereld van verschil met nu. Het komt goed! Het gaat veel tijd kosten, maar het gaat goedkomen. Ik had en heb nog steeds veel aan de geruststellende woorden van anderen die hetzelfde meemaken, en waarbij het ook goedkomt... 'Hi iedereen, Ik lees hier al een tijdje mee maar kon tot nu toe me niet registreren op mijn mobiele telefoon. Ik slik sinds afgelopen januari (weer) benzo's, heb ze in het verleden ook geslikt maar toen uiteindelijk succesvol afgebouwd (toen 9 maanden slikken, afbouw 11 maanden, 10 mg diazepam). Nu vond ik in januari dit jaar weer een strip in mijn kast en ben ik weer af en toe 2,5 mg gaan slikken (diazepam). Daar viel ik dan van in slaap, maar na een paar weken merkte ik dat ik op nachten zonder weer slecht sliep en daarna ben ik een week gestopt. Toen kwam alle eerdere afbouwverschijnselen die ik kende weer terug, oftewel ik had weer een spiegel opgebouwd. Ik merkte dat ik toen ook meer in paniek raakte, mijn geheugen werd minder, was meer gestressd en sliep niet meer. Na 10 dagen weer begonnen en mijn dosis moeten ophogen. Na twee maanden ging het niet meer op werk, ik kon het niet meer volhouden met de waas om me heen en het slaapgebrek. Ik zat inmiddels op 14 mg diazepam dagelijks in drie dosissen en heb toen besloten dit in een privékliniek in Portugal te gaan afbouwen, thuis ging niet (ik was al een aantal weken bij mijn ouders, in mijn eigen huis was ik teveel in paniek). Ik ben daar nu een week van thuis en twee weken afgebouwd op 0. Inmiddels ben ik ingesteld op Seroquel 100 mg (eerst 12,5 per nacht, nu door verslavingsarts snel opgehoogd in de laatste twee weken) om een beetje te kunnen slapen. De kliniek bleek een verslavingskliniek en ik ben er alleen gebleven omdat ik daar mijn schema af zou bouwen, want 5x per dag in een groep zeggen dat je verslaafd bent en de bijwerkingen gereduceerd hebben tot 'dit is je verslaving die praat' was niet waarvoor ik kwam. Nu ben ik echter 2 weken afgebouwd en ik ben me alleen maar vager gaan voelen; heel erg depri, ik zie de wereld niet meer voor wat hij is, mijn geheugen is een moes (ik weet 's middags niet meer wat ik 's morgens gedaan heb en net bij een geheugentestje van een Omroep Max app kon ik niet meer dan 5 items onthouden), ik heb bizarre waarnemingen van mijn zintuigen (geluid komt gefragmenteerd binnen, ik ben totaal niet helder, schrik van alles, mijn eigen huid kan ik niet meer normaal voelen, warm of koud voel ik niet goed aan), en het lijkt wel of de wereld niet meer bij me binnenkomt en ik geen betekenis meer kan ontlenen aan dingen (zowel dingen die ik hoor, als dingen die ik zie). Durf niet meer naar buiten, sinds ik terug ben uit Portugal, sinds een week en kan mijn gedachte niet meer ordenen of een simpele taak als koken doen. Verder slaat mijn hartslag superhard (is niet heel erg verhoogd, maar voel hem overal), en mijn armen en benen voelen heel raar aan, alsof ik ze een tijdje afgekneld heb, en het voelt alsof ik op een waterbed zit qua evenwicht. Op dit moment is het al heel wat als ik me op een dag kan douchen. Ook kan ik niet slapen, behalve heel korte hazeslaapjes, zelfs op de Seroquel en ben ik superangstig. Ik tril constant intern en heb het gevoel dat als ik in de spiegel kijk, ik mezelf niet meer zie en de werkelijkheid vervormd waarneem en niet meer weet wie ik ben, zelfs als ik aan het verleden denk word ik bang. Ik ben heel bang dat mijn geheugen niet meer terugkomt, ik heb afgelopen oktober nog een opleiding gevolgd en ben toen aangenomen voor een nieuwe baan (met mijn geheugen zat het toen dus wel goed), en in december op reis geweest in Zuid-Afrika in mijn eentje. Nu zit ik sinds april in de ziektewet met een jaarcontract en heb ik het gevoel dat niks meer goedkomt, ik was net weer aan het daten en heb een kinderwens en kan nu niks meer behalve bij mijn ouders op de bank zitten en wachten tot er een dag voorbij gaat waar ik totaal niet van kan genieten, in niks. Dat kon ik een aantal weken geleden nog wel, toen liep ik in ieder geval in Portugal nog hard en had ik nog een soort motivatie. Sinds ik van 6 naar 4 mg diazepam ben gegaan (ik ging 2 mg per 6 dagen naar beneden), is die motivatie geheel weg, ik moet me er zelfs toe zetten om mensen die me in mijn afwezigheid geappt hebben terug te appen, zit ik alleen binnen bang te zijn en kan ik ook niet meer huilen, alleen angstig zijn en allerlei lukrake uitroepen doen over dat ik verdoemd ben, mijn geheugen weg is (en die is echt verstoord, getuige de testjes die ik net gedaan heb en alles wat ik vergeet) en dat alles niet meer goed komt. Het is alsof ik de wereld ineens niet meer begrijp en alles niet meer goed binnenkomt, snap grapjes niet meer etc... Mijn hele lichaam is ook van slag, werd eerder ongesteld, schouders zitten helemaal vast etc, ben niet in staat om af te spreken met mensen... Ook heel beangstigend is dat ik zelfmoordgedachten heb en niet meer verder wil als het leven hieruit bestaat... Wie kan me geruststellen?' @bolletje schreef toen de woorden waar ik heel veel aan had; 'Belangrijk is dat je een keuze maakt. Ga je er voor, doe dat dan ook want af en toe weer een pilletje is vele malen moeilijker. Als je het moeilijk krijgt, krijg het dan met ons samen. Schrijf, huil, voel je kwaad enz. samen met ons zodat je niet alleen staat. Het gaat je lukken wijfie, zeker weten.' En @Cyclad58 schreef het volgende; 'Kindling is de situatie dat bij het opnieuw slikken van benzo's juist de klachten die je had versterkt terugkomen. Dat gebeurt lang niet altijd, maar het komt zeker voor. Ik sta wel versteld van het feit dat je kliniek de afbouw langzaam noemt. Maar goed, dat gebeurt in vrijwel alle klinieken, dus ik zou daar niet van moeten opkijken. Toch ga ik je geruststellen en geloof daar ook in! Als je al geheugenschade hebt (je ervaart het wel zo) dan is dat zeker niet permanent. Je geheugen herstelt zich, net als de rest van je lichaam en brein. Laat je niet afschrikken door de door @Kannietmeeren mij genoemde hersteltermijnen. Dat is geen rocket science en geldt niet voor iedereen. Je herstelt, daar gaat het om! En bovendien, stel dat het 6 maanden duurt voordat je hersteld bent dan ben je niet 6 maanden zo ziek als nu, er komen steeds vaker goede momenten en dagen en later weken, totdat de slechte momenten weg zijn. Ook je suïcidale gedachten gaan weer weg, daar ben ik van overtuigd. Ik snap je angst volledig, maar het lichaam heeft een zelfhelend vermogen dat sterker is dan de benzo. Het komt dus goed. Echt!' Als ik deze woorden nu lees, krijg ik bijna tranen in mijn ogen van jullie steun en de emoties die ik nu weer kan voelen. Zo ontzettend fijn, bedankt!

Meestal ben ik het ook weer snel kwijt, maar nu bleef het hangen... een paar maanden geleden bleef alles hangen en was 's nachts een grote nachtmerrie... gelukkig nu niet meer! Net kaartjes gescoord voor de Jeugd van Tegenwoordig, nu al zin in, dan ben ik ruim anderhalve maand van de benzo's af!

Goedemorgen iedereen! Vroeg wakker vanmorgen, maar gelukkig niet met een al te onrustig gevoel. Net koffie voor mezelf gezet en nu rustig even een mindfulness oefening doen en dan lekker douchen. Gelukkig geen last meer van mijn enkel na het hardlopen van gisterenavond. Wel rare dromen gehad vannacht... Over een middelbare schoolreunie?? Die heb ik vorig jaar al gehad. Wat is de raarste droom die jullie recentelijk gehad hebben?

Overigens heb ik gerend in de stromende regen, het was zwaar, maar het onrustige gevoel ben ik enigszins kwijt omdat je minder met je onrust bezig bent, meer met hoe je warm blijft in de plensbui haha, en ik ren altijd met anderen, dus dat scheelt ook. Bij thuiskomst lekker warme douche genomen en zit nu met mijn voeten in een voetenbad. Zometeen naar bed, morgen vroege dag en dit weekend loop ik dus een halve marathon... daarvoor ben ik al een tijdje aan het trainen. Rennen helpt mij echt zoveel, zelfs toen ik dus in die kliniek in Portugal zat waar ze me alleen maar meer pillen gaven, liep ik (als de anderen op ons wekelijkse rondje van 5 km lopen me voor gek verklaarden), als een gek heen en weer om toch wat kilometers te maken, want voor de rest maakten de sensaties in mijn lichaam me gek. Voordat ik weer opnieuw begon met benzo's voor de tweede keer (vorig jaar januari, ben ongeveer ingestort half april en uitgevallen van werk ed), ben ik serieus begonnen met hardlopen, ik deed het al lang, maar toen ben ik gaan trainen voor mijn eerste halve en uiteindelijk hele marathon. Aan het eind van dit jaar heb ik er een gepland, en dat is dan symbolisch de afsluiting van een hoofdstuk waarvan ik hoop dat het al eerder afgesloten is. Maar nu vanavond eerst 2,7 mg diazepam, dus bijna aan het einde van mijn eerste taperingsstrip, waar ik een week pauze heb genomen, en dan de laatste 2 mg in 28 dagen. Ik kreeg de envelop met het schema voor de volgende 28 dagen, en de laatste dagen slik je letterlijk 0,1 mg... Slaap lekker iedereen!

Er zit vooruitgang in @Angke, alleen elke setback geeft je weer het gevoel dat je weer terug bij af bent. Dit is niet het geval, het wordt geleidelijk steeds minder, ik schrijf veel in een dagboek, en als ik mijn aantekeningen dan teruglees... dan zie je wel degelijk dat het beter wordt. Wel rot dat je thuis nu geen steun ervaart... ik weet ook niet als ik nu een vaste partner zou hebben hoe ik het diegene elke keer weer opnieuw zou moeten uitleggen. Het is zo'n moeilijk proces! En ook moeilijk te voorspellen. Hoe lang ben je er nu vanaf, en van welk middel?

Zo nu heb ik dus last van onrustigheid... hele dag gewerkt en kan mezelf nu even niet kwijt... bang dat ik vanavond weer niet kan slapen ineens?? Vandaag intens van de zon genoten, maar nu ga ik dus maar doen wat me helpt; hardlopen en de onrust eruit lopen met mijn running crew... Maar toch ineens weer een gevoel van onheilspellendheid? Maar het gaat weer over, ik lees zo mijn affirmaties voor dat alles goed komt en tijdelijk is.

Hi @Louisa, dit is echt wel heel veel. De dokter die je daar ooit op heeft gezet mag zich schamen! Hopelijk kun je snel terecht in het Radboud, zodat je daar een gedegen afbouw kunt krijgen, want dit is ook geen houdbare situatie lijkt me. Ik heb afgelopen jaar toen ik te snel afbouwde met diazepam ook quetiapine gekregen, maar dat deed me meer slecht dan goed, ik sliep er heel kort op en kreeg er inderdaad veel nachtmerries door. Ik kan je beloven, je brein komt weer terug, ik heb afgelopen jaar regelmatig geroepen dat ik gek werd, constant zat te trillen en echt wilde dat ik de boel kon uitzetten, en dacht dat mijn hersens het nooit meer zouden doen, ik ben opnieuw begonnen aan een afbouw, maar nu heel langzaam. Het is een stuk beter te doen en ik voel ook mijn helderheid en scherpheid weer terugkomen. Het komt dus goed, maar het moet op een hele langzame manier gebeuren die jij aankunt! Laat je dus vooral niks aanpraten! Ik slaap niet altijd goed en voel me ook niet altijd goed, maar kan weer werken, sporten en ben nu op 2,8 mg diazepam, waar ik er ooit een stuk meer had (14). Het gaat goedkomen, maar het gaat tijd kosten.

Goedemorgen! Gelukkig heb ik gisteren lekker buiten gelopen toen het nog wel mooi weer was. Nu helaas weer vieze motregen... Vannacht goed geslapen en veel gedroomd. Vandaag weer verder naar beneden... naar 2,8 mg diazepam. Vanaf nu nog ongeveer 5 weken... Als het echt mooie weer begint, ben ik als het goed is klaar!

Zo ik ben behoorlijk kapot na het lopen, maar het was wel lekker! Altijd een stress release. Ik ben verder wel moe nu... nu lekker verder relaxen vandaag. Hoop dat ik door hard te lopen ook beter slaap. Je bewust zijn van je ademhaling vond ik ook altijd een ding, zeker als je hartslag verhoogd is (dat is hij bij mij nooit, maar ik voel hem dan altijd heel erg), vooral als ik probeer te slapen... Had vannacht ook dat ik vier keer naar de wc moest om te ***-en en toen heb ik maar Immodium genomen, anders was ik blijven gaan...

Zo een zonnetje vandaag! Ik heb redelijk geslapen en ben gisteren nog met vrienden uit eten geweest. Nu staat een lange duurloop op het programma voor mijn halve marathon volgende week. @Louisa, hopelijk gaat het zo snel mogelijk weer zo goed als eergisteren en @bolletje, hopelijk krijg je snel verlichting van het stoppen (?) met die medicatie!

Goedemorgen! Voor de verandering weer eens goed geslapen en fijn gedroomd... gisterenavond baan (track) training gedaan dus was flink moe. Nu naar werk, fijne dag!

Een mooi fotootje als afsluiter van de dag, heb een goede dag gehad vandaag!

Hi JohannaEliesje, De symptomen schommelen regelmatig, ik had een paar weken helemaal geen last, en nu voel ik me weer regelmatig onrustig en trillerig. Ik slaap gelukkig nog wel een aantal uur, maar als ik ga liggen nadat ik 's nachts wakker word gaat mijn gedachtenmolen aan en zet ik mijn Mindfulness aan om me afleiding te geven. Ik ben deze week in mijn taperingsstrips proces een weekje op dezelfde dosis gebleven, omdat ik wel wil blijven functioneren. Dat wat jij noemt 'at ease' voelen, herken ik heel erg, gewoon 'peaceful' (vind vredevol zo raar staan), tevreden en niet opgejaagd op een verkeerde manier. Ik kan ook vanuit mijzelf wel in een onrust zitten, maar dat is dan meer een positieve energie, waarin ik ineens heel veel gedaan krijg. Ik doe maar Mindfulness en diep ademhalen tot het iets minder word, en het is bij mij drie weken minder geweest... en komt ongetwijfeld ook weer terug, maar weet nog niet wanneer, net als jij... Het kan ook schommelen per dagdeel, maar dat zijn minder grote schommelingen, en ik word altijd toch wel weer onzeker als ineens die negatieve spiraal en onrust aangaat. Het is altijd maar tijdelijk, daar moet je in blijven geloven!