Yana

Boos is nog niet in me opgekomen, wel wanhopig omdat ik me op veel momenten zo vreselijk ziek voel dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. En ik voel me bang want hoe moet het nu verder? Het grootste deel van ons toch al kleine inkomen komt uit de verhuur van de huisjes en dat zal niet meer gaan. Hoe moet dat überhaupt met het onderhoud van huisjes en tuinen, waar moeten we gaan wonen, waar moeten we van leven? Hellup!!!! Toch gewoon beter worden lijkt me verreweg de beste optie. M'n lief en een van onze huisgenoten zijn nu ook gammel (verkouden, griep of covid?) en ik heb angst dat ik ook dit virus ga oppikken en ik voel me al zo klote.

Gefeliciteerd @renaldo61, dat het maar een mooi jaar voor je mag worden.

De artsen noemen het nu officieel long-covid. De kans op een andere oorzaak vinden ze zo miniem dat daar geen verder onderzoek naar gedaan wordt. Ze zullen vast gelijk hebben, het is ook het meest logisch. 'Het spijt me, maar we kunnen niets voor u doen', is de boodschap dus daar zit ik nou. Ik ook altijd met mijn grote mond. Ik hoor mezelf nog zeggen: "als je ieder moment accepteert zoals het is, heb je nooit een probleem". Dat is nog steeds wel waar maar nu op veel momenten een onmogelijkheid voor me. Maar oké, het is wat het is, niks aan te doen. Ik voel me uitgeput maar de zon schijnt door het raam, ik heb meegezongen met mooie muziek en ik voel kalmte in mijn buik. Er wordt voor me gezorgd dus er is veel om dankbaar voor te zijn.

Ik krijg corona en blijf ziek, het is mij een raadsel waarom je dan zou denken dat het door een vaccinatie komt en niet gewoon door covid zelf.

Wat heerlijk Marij, ik ben ook blij voor je. 'Ik hou van mij' is een fantastisch nummer, bevrijdend om dat luidkeels mee te zingen.

Dankjewel lieverds voor jullie berichten, ik lees ze en ben er blij mee maar reageren lukte me niet. De dalen zijn nog steeds onpeilbaar diep, ik wist niet dat lijden zo erg kon zijn. Soms zit het in m'n hoofd die helemaal troebel wordt, soms in m'n buik waar hevige depressies huizen, soms in m'n hele lijf die dan barst van de stress. Ik breng lange uren huilend door. Aan artsen heb ik tot nu toe eigenlijk helemaal niets, ze weten het niet, lange wachttijden, ik krijg de raarste medicijnen (ook een die bij schizofrenie wordt voorgeschreven @karin123, als ik daar alleen al aan lik begint de hele wereld om me heen te tollen). Mijn eigen diagnose is nu neurologische lyme. Ik lees over symptomen die precies de mijne zijn en dat er mensen zijn die in die situatie zelfmoord plegen, ik snap dat. De afgelopen jaren heb ik 2x een lyme besmetting opgelopen en er zijn nog wat dingen die er op kunnen wijzen. Dat is een rotziekte die moeilijk goed te diagnosticeren is en dan ook nog heel moeilijk te behandelen is. Hopelijk komt het goed voor mij. Liefs ❤️

Heerlijk, jouw nuchterheid. Uitgeput en brainfog, dat zijn duidelijke symptomen bij longcovid die ik ook heb. Maar die aanvallen van extreme stress en misselijke narigheid zie ik nergens beschreven.

Ach, lieve @knakker, wat prachtig. De mensen om me heen voelen zich ook zo machteloos. De hele dag lig ik uitgeput op bed, om 22 uur probeer ik te slapen. Om 2 uur word ik wakker omdat ik in een draaikolk van spanning, duizeligheid en misselijkheid verzuip. Dat gaat maar door, trekt me mee, maakt me radeloos. Zó ziek en ellendig, zó'n allesoverheersend kutgevoel, ik wist niet dat het bestond. Soms trekt het wat weg en dommel ik in om dan 10 minuten later door eenzelfde golf overspoeld te worden. Uren gaat dat door, iets van rust vind ik in de armen van m'n lief die zachte dingen tegen me fluistert. Vaak gaat het vanaf een uur of 9 iets beter, dan heb ik de rest van de dag relatieve rust met nog steeds aanvallen maar minder heftig. Uitgeput breng ik dan de dag verder door op bed. De misselijkheid overheerst deze week, ik ben in die twee maanden nu 10 kilo afgevallen (en ik was al heel slank). Ik vind dit onmenselijk lijden, ik kan het niet aan, ik smeek god en alle andere goden om me in godsnaam te helpen. Morgen weer naar de huisartsenpraktijk in de hoop dat ik ze kan duidelijk maken dat dit echt niet langer gaat. Ik wens jullie een mooie dag, geniet van de kracht in je lieve lijf, het is zo kostbaar.

@karin123 Dankjewel voor je meedenken. Je moet eerst aan een miljard criteria voldoen voordat de huisarts je mag aanmelden bij zo'n expertisecentrum en vervolgens wordt er een miniem aantal patiënten aangenomen (ingeloot). En als je dan 1 van de 'gelukkigen' bent kunnen ze je nog niet genezen. Nee, ik bid dat het bij mij uiteindelijk niet op long-covid uitdraait.

Wees maar niet jaloers, ik schreef dat ik dat 'moet', niet dat het erg goed lukt.

Uitstapjes met een rolstoel en een juridisch loket ben ik nog niet aan toe hoor. Ze zoeken ook door, alleen is het de vraag hoe lang die internist op zich laat wachten. Ik dring aan zo hard ik kan en verder moet ik loslaten, accepteren en zo zachtaardig mogelijk met mezelf dealen. Nee, dat zit gelukkig goed, maar jouw (en jullie) liefdevolle aandacht online is ook belangrijk.

Ik heb nog een baantje in NL wat ik via internet altijd heb kunnen blijven doen, sowieso ben ik met 1 been in NL gebleven en dus ook verzekerd en een huisarts. Ik lees nu meer mensen met long covid waarvan huisartsen geen idee hebben en die totaal geen hulp krijgen. Nou is er ook niet veel hulp voor long covidpatiënten dus hopelijk heb ik dat niet. Ze spreken van longcovid na 3 maanden, ik zit nu op 2 maar het kutte is dat er geen greintje verbetering in zit. Ik ben bang.

Het gaat steeds slechter met me en niemand lijkt me te kunnen helpen. De neuroloog kon niets ontdekken en een van de huisartsen zei gisteren doodleuk dat ze niets voor me kunnen doen. Ik ben soms uren achtereen zó ziek, misselijk, naar en wanhopig dat ik allerlei zelfmoordscenarios bedenk. De nachten zijn hel, ik slaap amper en kan soms dagenlang nauwelijks eten. Er komt nog een afspraak met een internist maar god mag weten wanneer. Er zijn ook oplevingen zoals nu, dan voel ik me redelijk, al ben ik ook dan te uitgeput om een stukje te kunnen wandelen. Ik ga een douche nemen, dat gaat waarschijnlijk nog lukken. Ik zou nu wel even willen dat ik de kroonprinses was, dan zou er een team artsen voor me klaar staan. Maar ik heb lieve mensen om me heen en er zal toch wel een kéér iets veranderen?

Oh echt? Wat lief @Maja! Ja, ik ben in Den Haag maar koffie komen drinken zit er nog niet in. Ik kruip niet meer over de grond van ellende maar ben nog steeds echt ziek en lig eigenlijk alleen maar op bed op soms een klein wandelingetje na.

Ja, dat hoort er allemaal bij. Irritatie, ongeduld en berusting... Ik vind dat je het heel goed doet en je proces heerlijk herkenbaar beschrijft. Hopelijk blijf je hier bij ons zodat we eerdaags je honderdste droge dag met je kunnen vieren. Maar eerst vandaag, lekker helder straks naar bed!