Kaida74

Erg hè?! Dat zeg ik ook zo vaak tegen mijn behandelaars bij het GGZ. Ze moeten die benzooi verbieden! Bespaart een hele hoop mensen veel elende. Sterkte met het laatste stukje, je bent er bijna!!!!!!!

Dank je wel lieve @bolletje! Ik heb zojuist bij de HK van gisteren een stuk van me afgeschreven. Ik vind het fijn dat ik bij jullie mijn hart mag luchten en jullie me een spiegel voor houden, maar ook steunen en laten zien dat het ook bij (sommigen van) jullie is voorgekomen. Dat steunt me enorm! Ik heb onrustig geslapen, maar weet waar het door komt en daardoor kan ik het slechter slapen beter accepteren. Dank je wel voor je lieve woorden!

Lieve schatten, dank jullie wel voor jullie vele reacties! Het is fijn erkenning te krijgen dat (sommigen van) jullie dit ook hebben meegemaakt. Het is idd zo @mito dat ik al een hele lange tijd het gevoel heb dat alle contact van mijn kant moet komen, dat had ik ook al voor het benzo gedoe. Jouw opmerking doet me pijn en komt op mij veroordelend over. Maar dat zal dan ook wel door de benzo's komen.... Met die vriendin heb ik vaker dit soort situaties meegemaakt en nam ik bewust afstand. Want met zo'n persoon is moeilijk om te gaan. Zolang zij maar aan het woord kan zijn en ze hoort wat ze horen wil, gaat het prima. Maar, en dat komt wel door de situatie waar ik nu in zit, trek ik het niet meer. Ik ben een HSP'er en alles komt versterkt binnen. Leuke maar ook minder leuke dingen. En dit hakt er hard in. Ik heb een flinke stap terug genomen deze wee, in de appgroep. Ik deel niks, zij vragen niks. Het gaat vooral over de ene narcistisch/ egocentrische "vriendin". Zij is het middelpunt. Wil continu aandacht, post de meest onzinnige dingen.... Daar wordt op gereageerd door de andere 2 vrienden. Post ik iets. NUL reactie.... Ik zeg maar niks meer en ga bedenken hoe ik dit op een niet veroordelende manier, zonder er al te veel lading te geven, af ga sluiten met haar. En dan verlaat ik de app groep. Mijn lieve vriend helpt me enorm (kent ze alle 3 ook heel goed en weet hoe ze kunnen zijn. En het was hem ook al opgevallen dat het contact steeds minder en minder werd. Terwijl we altijd heel close waren (ook toen ik al wel aan de benzo's zat en nog mee ging naar feestjes enzo) Ik pas niet meer in dat plaatje.Plastic vrienden noemen we dat in de partyscene. Dat is een harde les, het doet pijn, maar waar een deur dicht gaat, gaat altijd weer een deur open. Ik richt me op mensen die me steunen (die zijn er gelukkig nog wel, al zijn het er weinig) en van me houden, ook als het niet goed gaat. Onvoorwaardelijk. Sommige mensen reizen een tijdje mee in je treintje en stappen na verloop van tijd uit. Anderen stappen in en reizen mee. En nu ben ik degene die uitstapt uit hun treintje. Het is wat het is ....

Lief Tim! Dank je wel

Oh lieverd wat een herkenning!! Ik heb ook een vriendin (die ook in de app groep zit) die ook een opleiding tot psycholoog gedaan heeft. Ik heb haar gevraagd mee te gaan naar de intake als steun en om met haar te kunnen praten en te steunen. Ze is mee geweest en daarna was het oorverdovend stil. Nooit heeft ze meer echt interesse getoond of gereageerd op mijn berichten. In tijden van nood leer je je vrienden kennen...

Nee absoluut niet. Dit soort situaties heb ik vaker met haar gehad en toen heb ik heel bewust afstand genomen. En dat is wat ik nu weer ga doen.

Na een weekend met leuk maar ook minder leuke momenten ben ik er ook weer eens. Zaterdag was een zware dag. Ik heb een hecht (dacht ik....) (vriendengroepje 1 stel en 1 vriendin en we hebben een app-groep samen.) Zaterdagochtend zag ik dat ze naar een festival gingen waarwe altijd samen naartoe ga, maar nu in deze situatie is dat voor mij niet verstandig Maar ze hebben me niks verteld, terwijl we altijd in de aanloop naar zo'n uitje lopen te beppen wat we aan zullen trekken, waar we elkaar treffen (we wonen allemaal nogal een eind uit elkaar) Maar er werd geen woord gerept. Tot ik zaterdag op de app zag dat ze met z'n 3-en naar dat festival gingen. Die indruk kreeg ik door wat er ge-appt werd. Ik was boos, verdrietig, voelde me aan de kant geschoven en was ontzettend verdrietig. Later blijkt dat mijn ''beste'' vriendin niet bij dat festival is, maar dat zij naar België gereden is om naar Tomorrowland te gaan. Dit was de dolksteek recht in mijn hart. Zij loopt al maanden te ''klagen'' dat ze oververmoeid is, dat ze naar de huisarts is geweest voor bloedonderzoeken (waar gelukkig niks uit kwam). Een paar weken geleden had ze een weekendje in een hotel geboekt om even op adem te komen. Vond in stoer van haar, want ik weet hoe eng ze het vindt om ver te rijden en zeker als je zo verschrikkelijk moe bent. Ik noemde terloops dat ik het wel fijn zou vinden als ze ook weer eens mij een bezoekje zou komen brengen (45 min rijden). Maar nee, daar was ze te moe voor, haar puberdochter is moeilijk in de omgang, ze wil de weekenden voor zichzelf houden, onderbezetting op haar werk, ect Elke keer als ik haar aan de telefoon heb (ze belt altijd als ze in de file staat, en dat is best vaak ) hoor ik weer het zelfde riedeltje. Ik neem soms zelfs mijn telefoon niet eens op, omdat ik weet wat ze gaat vertellen. Z zuigt me me leeg. Dat ze wel de fut had om naar BELGIË !!!! te rijden en naar een festival te gaan en niet eens een keer de moeite neemt (ik heb haar voor het laatst gezien in november. Ze is niet eens bij me eweest toen in ik januari in het ziekenhuis lag of toe ik weer thuis was) deed me de das om. Ik heb zo gehuild!! Er kwam zoveel oud zeer naar boven. Ik kon er niet van slapen en gelukkig was ik bij mijn vriend, want om half 3 `snachts lag ik nog wakker. Hij werd wakker van mijn gedraai en gewoel en ik heb nóg meer zitten huilen. Ze heeft me buiten gesloten (niet eens verteld dat ze daar naartoe ging) en zei een paar weken terug in de appgroep dat ik haar haar weekend in het hotel niet gunde, omdat ik aangaf dat ik het wel weer eens fijn zou vinden om haar te zien en ik haar mis. En nu doet ze dit..... Ze zuigt me leeg. (is van zichzelf al erg egocntirisch en vindt zichzelf geweldig. Beetje narcistische trekjes heeft ze) Ik trek het niet meer. Ik heb dit soort situaties al vaker met haar gehad en dan nam ik afstand en kwam het na een tijdje wel weer goed. Maar nu..... Ik kan het niet meer, ik trek het niet meer. Ik heb steun van mijn vrienden nodig, maar ook gezelligheid. En ook al kan ik niet mee, ze kunnen het op z'n minst vragen. Dan kan ik zelf de beslissing make. En ze tonen 0,0 interesse. Vorige week met de asbest sanering had ik allemaal foto's gestuurd en verteld wat het met me deed. Géén enkele reactie. Ga ik naar het ggz en dan vertel ik er over.... je raad het al.... géén reactie, ook niet van het stel. Maar als die vriendin was appt dan word er wel op gereageerd. Voel me zo eenzaam en in de steek gelaten. Ik bungel er maar wat bij, zo voelt het. In moeilijke tijden leer je je vrienden kennen....... Dit is een harde en pijnlijke les en het spookt steeds door mijn hoofd.... Heb zo'n moeite om het van me af te zetten. Voor a.s staat er een etentje met het stelletje op de agenda(waarbij ik het initiatief getoond heb anders was er niks van hun kant gekomen) maar ik ga het afzeggen. (de dag erna gaan we naar de apenheul, dus teveel prikkels in een weekend) En dan is het wat mij betreft klaar. We zijn uit elkaar gegroeid. En met die vriendin is het éénrichtingsverkeer. Als we bellen gaat het een uur over haar en moet ik moeite doen om ook nog wat te mogen vertellen. Ik trek het niet meer. Afstand nemen en langzaam dood laten bloeden. Durf te wedden dat ze me vandaag (wat ze elke maandag doet) niet belt..... Door de stress die ik hiervan heb slaap ik erg slecht en zit ik steeds in mij hoofd. Ik heb ook een raar tintelend gezicht, maar heb geen hyperventilatie aanval oid. Pure stress en verdriet. 20 jaar vriendschap..... Foetsie! Pfffff wat doet dat zeer zeg!! Dank voor het luisteren. Moest het even kwijt.

Kleine toevoeging op jouw goede post @Dis :L-Theanine mag niet gebruikt worden als je ook antidepressiva slikt. (ivm serotonine syndroom)

grrrrrr! andere kapper nemen @bolletje Niemand mag aan jouw pullekje zitten behalve jij. Zijn ze nou helemaal betoeterd!! (het groeit wel weer aan liefje! )

Mogguh lieverds, Ook hier te warm om lekker te kunnen slapen... In de woonkamer staat de airco te loeien, maar hij staat zo klem gezet (en op een tafeltje, omdat de slang te kort was om bij het raam te komen) dat ik hem niet even in de slaapkamer kon zetten. Dacht dus in eerste instantie: ik ga wel op de bank slapen, maar om 2 uur toch maar naar mijn bed gegaan en redelijk geslapen. Ik kom vandaag mijn huis niet uit. Het is 26 graden nu binnen. Heerlijk!

@KannietmeerIk heb sinds gisterenavond een verrijdbare airco! (en de fut niet om weg te gaan... ) Dus ik zit in een minder heet huis dan gisteren. Al is het nog steeds wel warm, maar als ik in de koele stroom blijf zitten is het prima toeven. De herrie is voorbij! Halleluja! Volgende week nog 2 dagen bij buren verderop, maar daar heb ik veel minder last van. Dus dit heb ik overleefd. Af en toe een paar flessen met koud water door mijn keukenraam naar die mannen in die witte plastic pakken gegeven. Ze waren echt doorweekt van het zweet. Echt diep respect voor die mannen!! Één van die mannen zei, toen ik mijn raampje snel weer dicht deed: gelukkig bestaan er ook goede mensen op de wereld! Dat maakte alle herrie goed. Vond ik zo lief! Verder probeer ik een film te volgen op Netflix, maar ik doe er al de hele dag over.... kan me niet concentreren. Zelfs niet nu het rustig is.... En zo'n raar zenuwachtig gevoel bij mijn borststreek. Verder gaat het redelijk. Denk dat mijn katten het zwaarder hadden vanochtend dan ik. Zo bang door de herrie. Ik begrijp het, maar zij niet.... arme beessies. Nu zijn ze ook weer chilllllll

Och lieverds! Kon ik maar toveren... Heel veel sterkte en kracht en een dikke knuffel voor beiden

Yessss! Gelukt! Blijkt dat ik gewoon plaatjes van internet hierheen kan slepen.... Ik zat weer veel te moeilijk te doen/denken.....

Goeiemorgen lieverds, Hier weer mijn bed uit geramd (door de saneerders van het asbestbedrijf) Dus de dag begon alweer met teveel prikkels..... Hopen dat ze eerder stoppen of flink doorwerken zodat het snel weer rustig(er) in de flat is. In huis is het warmmmmm. De thermometer staat nu al op 28 graden en dan zitten we nog niet eens op het heetst van de dag De pest is dat de flat in de steigers staat en ik 2 poezen heb die graag klimmen. Ik kan 'savonds mijn balkondeur niet open zetten, want dan zijn ze foetsie, omdat ze de steigers op gaan klimmen. Pfff gedoe @bolletje en @Dis hoe doen jullie dat met die vrolijke plaatjes? Dan zet ik hier een ventilator neer en een badje met koel water. Kunnen we lekker afkoelen met z'n allen.

Om even in te haken op het ''overgang verhaal"... ik ben 44 en sinds ik de pil niet meer slik (sinds februari dit jaar) is mijn cyclus naar de maan. Kan er geen peil meer op trekken. Zou dat door de benzo's komen of hormonaal? Hebben jullie daar ook last van, dat je cyclus onregelmatig(er) is?

Mja, blijven ademen Ik hoorde ook dat ze van het asbestbedrijf geen bouwvakvakantie hebben. Daar baal ik wel van, want dat betekend dus géén 4 weken rust Maarja.....'tis nie anders. Accepteren en loslaten. (zegt ze stoer, ahum)

Ach lieverd! Wat onwijs naar dit!! Wilde dat ik je kon helpen, maar weet ff niet hoe. Knuffel dan maar! Ondanks de warmte Kop op meis!!

Ze lopen achter op schema... Kan gewoon mijn huis niet uit Bij mij in huis is het 29 graden. Heb de ventilator aan staan, maar helpt weinig.

Je zult maar niet kunnen door luchten 'snachts, omdat je flat in de steigers staan en de katten dat als attractie zien (dus foetsie, zijn binnenkatten) Vandaag mag ik helemaaaaaaaal niks open zetten, omdat ze asbest van mijn balkon gaan verwijderen (en bij de buren) Dus veel overprikkeling en ik mag tot 13.00u mijn huis niet uit. Lekker dan..... Gelukkig heb ik de ventilator aan, anders had je mij ook uit kunnen wringen. Gelukkig heb ik de slaapkamer aan de koelere kant en is het wel te doen. Ik lig onder een leeg dekbedhoes, maar kreeg het toch te fris vannacht..... Toch het dekbed maar over me heen getrokken tot mijn middel. Redelijk geslapen. (vaak wakker, maar kon redelijk snel weer inslapen. En dat het 'snachts ''afkoelt'' tot max 24 graden Niet grappig meer...... Oh voor ik het vergeet: Gisteren met de arts van het GGZ gesproken (nadat ik eerst uitgebreid met @Kannietmeer heb gebeld (thanks meis!! Dat heeft echt geholpen) Afgesproken dat ik op de dosis waar ik vorige week mee gestart ben, die blijf slikken tot na de vakantie. Zij gaat eind van de week met vakantie en ik in de week dat zij net weer terug is, dus we zien elkaar 4 weken niet. Ruim de tijd om te stabiliseren dus.

Jeuj een peuterpuber! Sterkte!!! Hoop dat jij ook steun aan je man hebt

Oh wat begrijp je mij toch goed!!! Ik ben ook een enorme knuffelkont en dat was zij ook altijd. De overgang naar puber zijn gaat best abrupt. En ze is net zo'n hsp'er als ik. We hebben net nog even gepraat, want ik wilde niet dat ze met een rot gevoel ging logeren en er wrijving blijft. Ze heeft sorry gezegd. En dat is echt een wonder. Nu is ze weer vrolijk en heeft ze zin in haar logeerpartijtje Eind goed, al goed! Voel me meteen een stuk rustiger.

Zo, ik ben een paar dagen uit de lucht geweest. Zit in een dikke wave Ik ben erg onstabiel qua emoties en kan weinig hebben. En juist nu bedenkt onze jongste druif van 13 (en een half) dat ze maar eens flink moet gaan puberen. We botsen heel veel. Ik benader haar liefdevol, bied mijn excuses aan als ik soms een verkeerde opmerking maak, probeer haar positief te belonen. Maar niks helpt. Ik krijg er geen zinnig woord uit, behalve een grote mond. Ze is zo verschrikkelijk tegendraads, dat zelfs haar ontzettend rustige en relativerende vader haar wel achter het behang kan plakken Ik herken zoveel van mezelf in haar terug. Alleen had ik vroeger geen liefdevolle moeder (ben psychisch mishandeld en in een liefdeloos gezin opgegroeid) waar ik bij terecht kon en waar ik uit kon/mocht huilen als het allemaal te moeilijk werd. Zij heeft dat wel, maar keert zich tegen me. Zaterdag zou ik bij mijn vriend slapen, maar door de ruzie was ik in staat om mijn tas te pakken en naar huis te gaan. Maar gelukkig heeft mijn vriend me tegen gehouden en zei : we gaan niet aan haar grillen toegeven, want dan heeft ze d'r zin en zit jij thuis verdrietig te zijn en zij heeft het paleis weer voor zichzelf. (jongste van de 3 en is van mening dat ze niet meer op nr 1 staat, zelfs onderaan de ladder, sinds haar vader en ik weer samen zijn. We kunnen uitleggen wat we willen, dat dat echt niet zo is, dat we zielsveel van haar houden, maar dat we nu meer rekening met elkaar moeten houden en er meer gecommuniceerd moet worden. En laat dát nou juist iets zijn waar ze moeite mee heeft. Ze had altijd óf papa óf mama voor zichzelf en nu niet meer. Ze is jaloers en moet erg wennen aan de situatie. (terwijl we sinds januari alweer bij elkaar zijn....) Ze gaat nu een paar dagen logeren. Even rust in de tent. Haar grote zussen hebben er ook last van, van haar gedrag, en zijn ook ''blij'' dat ze even uit onze buurt is.... Erg eigenlijk dat ik dit over mijn eigen lieve meisje zeg... Dat raakt me nog het meest... Ik weet hoe ze worstelt en ik wil er voor haar zijn, maar zij wil mij niet...... Ik blijf maar zo ver mogelijk uit haar buurt en negeer de negatieve opmerkingen (voor zover het lukt) Maar pfffff deze stress ka ik er nu niet bij hebben. Ben pas net begonnen met omzetten naar dia en de chemie in mijn lijf is al zo van slag...

Je moet het net treffen. Ik ben nu sinds mei bij het GGZ en heb een arts die me goed begeleid. Open staat voor wat ik wil en hoe ik het voor me zie. Ze weet dat ik bij dit forum zit en een benzobuddy die me helpt als ik het nodig heb. Dus we vormen een goed team. Uit welk deel van NL kom je?

Hahaha lekker ding ben je ook @bolletje Ze heeft idd weinig ervaring met verslaving aan slaapmedicatie. Maar ze is wel bereidwillig en luistert goed naar me. (Zoals de AM manual lezen. ) Ik ben nu niet super gespannen. Beetje onrust in de borstkas-streek. Soort zenuwachtig gevoel. Maar dat komt ook doordat ik me op voorhand druk maak om maandag, als ze weer belt.

Hey lieverd, Ik probeer rustig te blijven en wacht af wat onze lotgenoten voor advies hebben. Denk dat de arts "even vergeet" dat, nu ik geen oxa meer slik, ze er niet aan denkt dat de overgang van 25 mg dia naar 10 mg per dag te groot is. Maar hopelijk zit ik er naast....