Pytje

Dank je @reboot! Het gaat best goed. Ik drink dagelijks, maar het zit me niet meer in de weg, omdat ik veel beter maat kan houden. Heb wel het gevoel dat er wat dat betreft een nieuw spoor ontstaan is. Successen uit het verleden blijven uiteraard nog steeds geen garantie voor de toekomst, dat weet ik dan ook wel weer.

Hier ben ik weer even met de stand van zaken. Ik drink, na acht maanden droogstond, sinds afgelopen juli weer met mate. Wel dagelijks, maar meer dan twee glazen (en dan bedoel ik niet een halve fles per glas:) is nog niet voorgekomen. Vroeger had ik na twee dagen minderen op de derde of vierde dag de behoefte om los te gaan. Dat is er echt niet meer. Hebben die acht maanden daar aan bijgedragen? Waarschijnlijk wel. Maar ook de leeftijd speelt een rol. Ik heb het er gewoon niet meer voor over om me lamlendig te gaan voelen. Die film kan ik nog steeds wel terugdraaien. Het afgelopen jaar heeft me nog iets geleerd: ik zal altijd last blijven hebben van mijn eigen onmatige gedrag. De focus is gewoon een beetje verplaatst. Waar ik me heel lang druk heb gemaakt over mijn onmatige drankinname, ben ik in het afgelopen jaar me bezig gaan houden met mijn behoefte aan (te veel) eten. En als ik niet oppas ga ik mezelf daarover net zo bekritiseren als in de afgelopen jaren over drankgebruik. Ik zal altijd streven naar een perfecte versie van mezelf. Op mijn 62e kom ik tot de conclusie dat welke versie dan ook nooit goed genoeg is. Wat een energie gaat daarmee verloren. Waarom wilde ik toch weer even hier schrijven? Ik stel - heel voorzichtig - vast dat het mij is gelukt om mijn alcoholgebruik te minderen. De behoefte om door te drinken is eraf. Sommigen zullen zeggen dat het niet kan, anderen dat dagelijks drinken toch nog de verslaving in stand houdt. En ja, verslaafd ben ik nog zeker, dat zal ik direct toegeven. Maar net zo goed heb ik - zoals de naam van dit forum aangeeft - het gevoel dat ik alcohol de baas ben geworden. Ik moet nu alleen nog even leren om wat milder voor mezelf te gaan worden en niet door te schieten in andere vormen van grenzeloosheid. Maar dat is een peuleschilletje natuurlijk.

Ik denk, Francoise, dat ik tijdens de voorgaande keren het onderliggende probleem niet heb aangepakt. Mij onprettig voelen ging altijd gepaard met drinken. Te veel spanning? Drank. Te moe? Drank. Te veel prikkels? Drank. Ik heb daar, dankzij een goede coaching, veel meer inzicht in gekregen en andere manieren geleerd om daar mee om te gaan. Ik doe nu - en ik ben al 62 - eigenlijk pas de dingen die ik echt leuk vind. En dat is voor mij kunst maken en anderen inspireren door les te geven. Ik zeg wel eens dat ik de beste versie van mezelf heb leren kennen. En nog even terug naar de drank: ik schreef dat ik echt de behoefte niet meer heb om door te drinken. En omdat dit al een tijd zo is en het echt ook nog niet voor is gekomen, begin ik echt vertrouwen in mezelf te krijgen. En dat versterkt zichzelf natuurlijk. Maar goed: zoals ik zei: nu op vakantie. Kijken hoe dat gaat en daarna de balans opmaken. Ik doe er weer verslag van.

Zoals beloofd weer even een update over mijn omgang met de alcohol. Ongeveer twee maanden geleden ben ik, na acht maanden niet te hebben gedronken, weer begonnen met een dagelijks glas wijn. En tot mijn verrassing gaat dat tot nu toe heel goed. Er zijn twee grote verschillen met vroeger: Ik gebruikte voorheen een fles wijn per avond, omdat ik met minder niet echt kon slapen. Dat is er al heel lang af. Na mijn burn-out van vorig jaar begon ik de alcohol ook de gebruiken om mijn moeheid minder te voelen. Ook daar is inmiddels geen sprake meer van. De behoefte om door te drinken is er eigenlijk niet meer. En dat maakt het grootste verschil. Er is geen automatisch glas 2 na glas 1. Er is eigenlijk geen glas 2 na glas 1. Niet omdat ik me in moet houden, maar omdat het gewoon goed is op deze manier. Morgen ga ik op vakantie. En daarna wil ik de balans opmaken. Ga ik op deze manier verder? Ik houd jullie op de hoogte.

Het is nu vier of vijf weken geleden dat ik toch weer begonnen ben met dagelijks een glas wijn te drinken. En ik heb beloofd jullie op de hoogte te houden. Tot nu toe kost het me geen moeite om me te beperken tot dat ene glas. Soms bij een lekker etentje of soms ‘s avonds bij een leuke film of boek. En dan geniet ik er ook oprecht van. Ik sla ook nog wel eens een dagje over als er niets bijzonders is. Ik heb nog geen enkele keer de behoefte gehad om door te drinken. Er is dus na acht maanden “droogte” een verschil met voordien. Ik had toen de wijn ‘s avonds nodig om te kunnen slapen. Dat is al lang niet meer zo. Ik zie dus vooruitgang al blijft de lijn dun natuurlijk. Toch houd ik er ook vertrouwen in dat ik op deze manier door kan gaan. En als dat niet zo is, weet ik ook wat me te wachten staat.

Dat zou hier ook zo gaan, @Emmy. Ik was ook verbaasd dat er in dat soort gedrag niets veranderde toen ik stopte met drinken. Maar ja, waarom zou het eigenlijk ook? Jij bent jij en ik wens jij een hele fijne vakantie!

Hallo allemaal. Ik zit nog steeds op 1 glas wijn aan het eind van de avond. Tot nu toe geen behoefte gehad om daarna een 2e te nemen. Brengt het me iets? Ik weet het niet. Ik houd van structuur in mijn dag. Vroeger was vanaf 17.00 uur drinken een deel van die structuur. Toen ik vorig jaar stopte, werd dat vervangen door ijsjes. Die zijn nu dus weer vervangen door dat ene glas. Ik ben toch wel teleurgesteld in mezelf. Had er echt alle vertrouwen in dat ik met externe hulp een definitief punt achter het gebruik zou zetten. Deze week start ik met een nieuw therapietraject. Ik ben - gevoed door mijn burnout - zo op zoek naar wie ik wil zijn in de rest van mijn leven. Vorig jaar ben ik 60 geworden en ik vind dit de grootste “transitie” in mijn leven tot nu toe. Alles is op losse schroeven komen te staan en ik ben voortdurend op zoek naar de schroevendraaier.

@Dune, heel veel sterkte!! Je hebt inderdaad een heel belangrijke stap gezet door toe te geven dat je het niet alleen kunt

Na mijn laatste bericht over mijn twee glazen wijn na acht maanden sobriety maar even een bericht over hoe het nu gaat. Sindsdien heb ik weer bijna dagelijks 1 glas wijn gedronken. Nooit meer dan 1. Ik doe dat met gemengde gevoelens. Aan de ene kant merk ik dat ik nu weer wat meer met alcohol bezig ben, aan de andere kant vind ik het moment dat ik dat doe -tijdens een lekker etentje of aan het eind van de dag - echt prettig en ontspannen. Het is een miniatuur-voorstelling van hoe het in de afgelopen jaren steeds is gegaan. Ik stop een paar weken of een paar maanden en houd mezelf dan voor dat ik toch wel met mate kan drinken. Het wordt langzaam meer en dan stop ik weer. Ik weet nu dus onderhand wel dat het een illusie is om langdurig met mate te kunnen drinken. Aan de andere kant weet ik ook dat mijn grens dan weer snel bereikt zal zijn. Dus ik heb het maar eens omgedraaid: in plaats van me schuldig voelen over mijn huidige gedrag, sta ik mezelf toe om dat ene glas te drinken. Wordt het meer, dan zal er ongetwijfeld een volgende stopperiode volgen. Maar hoe langer ik me aan deze limiet houd, hoe langer ik me daar niet druk over hoef te maken. Ik weet natuurlijk wel - voordat jullie allemaal over mij heen buitelen - dat het verslaafdenpraat is wat hier boven staat. Maar het is ook een manier van omdenken waar ik wel een beetje aan toe was. In de vorige periodes verdween ik van het forum, ik zal nu proberen om af en toe te blijven berichten.

@Oskar, alle kanten zijn hier inmiddels wel belicht. En die zul je zelf in de afgelopen tijd ook hebben bekeken. Ik vind het stoer van je dat je er hier zo open over bent. Er zijn natuurlijk veel alcoholisten die na langere of kortere tijd weer beginnen met een drankje. De meesten schrijven niet hier, dus wie weet ga jij tot de groep behoren die wel af en toe wat kan drinken en zich er ook nog vrij bij kan voelen. Want dat laatste is belangrijk denk ik. Dat je niet het gevoel terug krijgt in de greep te zitten van…. Ik wens jou met je gezin een hele fijne vakantie. Geniet en voel je vrij!

@Bob, op de valreep van 8 maanden moet ik je vragen om mij van het jaarpact te halen. Ik heb gesmokkeld. Ga er nu eerst over nadenken wat ik verder wil.

In de afgelopen weken heb ik een groeiend verlangen naar alcohol gekregen. Of eigenlijk: niet naar alcohol, maar naar dat wat het aan positieve kanten had. Of nog beter gezegd: de ene positieve kant die het had. Namelijk het contact dat ik had met mijn partner. Ik vind het nu nog steeds niet fijn om uit eten te gaan, terwijl we dat graag samen deden. ‘S avonds ga ik om negen uur naar bed, omdat ik niet echt meer zin heb in een gesprek of samen een film. En ja, als ik teveel dronk was dat echt niet altijd leuk omdat ik onredelijk kon worden. Maar het gaf ook vaak een intimiteit die ik nu mis. En hij ook, hoewel hij mij altijd gesteund heeft. Stukje voor stukje is mijn motivatie een beetje afgebrokkeld. Zoals al vaker is gebeurd. Lang verhaal kort: ik heb afgelopen weekend twee keer een glas wijn gedronken. Bijna acht maanden ver en dan gebeurt dit. Wel een bewuste keuze deze keer. Dus niet in een impuls. Ik weet maar al te goed dat ik over een aantal maanden weer voor dezelfde keuze kom te staan. De illusie dat ik matig kan is er nu natuurlijk nog wel, maar ik weet te veel uit verhalen van anderen en uit eigen ervaring dat het ook niet meer is dan een illusie. Blijkbaar ben ik nog steeds op zoek naar een tussenweg, heb ik toch een deurtje open gehouden. Ik weet het nu even niet, ga mezelf in ieder geval van het jaarpact afhalen natuurlijk….

77,2

Goedemorgen! Vervelend voor je @Dune. Alhoewel ik me wel afvraag hoe je je precies voelt als je achterstevoren door een heg wordt getrokken. Ik ben nog nooit door een heg getrokken, laat staan achterstevoren. Maar ik hoop dat je je snel weer beter voelt. Dagpact ; Dune Fonny Yvonne Toos Prana Roberto Rapilos Pytje

Wat ben je een ontzettend moedig mens, @Sunflower31! Je staat weer met je neus in de goed richting en kunt zo stapje voor stapje vooruit