Vandaag totale uitputting. Totaal. Uitgeput. Punt. Twee wasjes gedaan, boodschappen, kinderen opgehaald en weggebracht. En dat was het. Even alles afgezegd vandaag verder.
Maar ik laat het maar toe. Verdragen, verduren, accepteren.
Tandvlees doet ook nog pijn. En ik krijg nu zo'n tandenpoets protocol dat ik die tandarts gisteren voorzichtig heb trachten duidelijk te maken dat ik nu wel even thuis zit, maar in de echte wereld een full time baan heb, dus niet de hele dag met mijn gebit bezig kan zijn.... caramba!
Overmorgen weer langdurige sessie van intake met psych en fysio en volgende week weer tandarts gebeuren voor andere deel en weer een langdurige intake sessie. Zou er niet eens bij kunnen werken.
Maar het gekke is, ik ben niet down. Niet boos. Niet ongelukkig. Hoogstens voel ik me schuldig en ontevreden dat ik te weinig doe. Maar dat is oud. En dat voelen: het helpt me niet. Werk aan de winkel Lika!!