Drie jaar.
Ik las gisteren een stukje. Als je maar lang genoeg een verslavend middel gebruikt, raak je vanzelf verslaafd. En zo ging het. Soms werd regelmatig, werd elke dag, werd elke dag (veel) te veel.
Drie jaar voelt als een lange tijd. Er is veel gebeurd. Burn-out, ernstig verliefd, huwelijkscrisis, vader ziek en overleden. Toneel weer opgepakt, nieuwe baan, les gaan geven.
Ik ben er. Ik sta rechtop. Onverdoofd. Onbeschaamd.
Heb al het bovenstaande meegemaakt en doorleefd. Er iets mee gedaan en verwerkt. Of nog mee bezig.
Drinken was stilstand. Ik heb jaren stilgestaan. Jarenlang. Gedacht dat ik was hoe ik was. Punt.
Er zijn stappen die je kunt maken. Er is ontwikkeling mogelijk. Ik ben dankbaar dat ik ook deze kant van mezelf ga ontdekken. Voor mij wordt het leven steeds waardevoller.