Moeps

Ik nog in kinderschoentjes, maar in goed gezelschap! 👍🏻

Dank je @Bob! Je hebt dit al eens gedeeld, geen idee meer wanneer, maar ik heb er toen veel aan gehad en ook in het afgelopen jaar heb ik bij de twijfelmomentjes telkens dit besluit toegepast. En gelukkig was dat steeds voldoende om er maar helemaal vanaf te zien uiteindelijk.

Ik denk dat het verheerlijken van die vergane nostalgie gevaarlijk is voor ons soort mensen. Genieten van 1, 2 of 3 goede glazen wijn in een of ander romantisch decor is simpelweg een gepasseerd station voor velen onder ons. Die fles moet leeg, en lukt het vandaag nog om ons enigszins in te houden, dan moet er toch zeker de komende dagen weer én meer gedronken worden. Van genieten is al lang geen sprake meer. Voor mij in ieder geval niet. In werkelijkheid is het meer dwangmatig de al dan niet goede wijn naar binnen werken. En dat is weinig nostalgisch eigenlijk.

En ik wil niet voor mijn beurt praten, maar als ik me niet vergis hoort Rosée ook bij de jarigen.🎈

Klopt, ben ook heel blij dat dat achter me ligt nu!

Ja, ik had dat wel. Of eigenlijk meer dat ik bang was niet genoeg te kunnen drinken in het bijzijn van anderen (mijn gezin). Dus dronk ik alvast voor en hield ik er een extra (stiekem) glas bij die ik bijvulde en dronk ik ook na, als iedereen al naar bed was om maar aan de gewenste hoeveelheid te kunnen komen. Niet zozeer een bepaald aantal glazen, meer een constante drang naar meer/nooit genoeg.

Mijn man en ik dronken ook samen te veel. Hoewel hij geen probleemdrinker was, dronk hij wel gezellig mee en dus ook te veel en te vaak. We namen beiden het initiatief dagelijks om te drinken, een van ons begon, dat was gewoon vanzelfsprekend. Waarom ik wel en hij niet een probleemdrinker is weet ik niet, maar het verschil zat er voornamelijk in de hoeveelheid drank en het stiekeme extra drinken wat ik deed. Ik besloot te stoppen (heel vaak, maar de laatste keer heb ik doorgezet). Mijn man niet. Dat vond ik uiteraard lastig (zacht uitgedrukt) maar besefte ook dat IK wilde stoppen, mijn keuze, mijn verantwoordelijkheid. Ik kon hem niet dwingen en besloot mijn eigen pad te bewandelen. In het begin was dat vreemd. Een zeer diep gewortelde gewoonte werd ontwricht. We gingen in eerste instantie gewoon door zoals altijd, samen een drankje. Ik dus iets alcoholvrij en hij alleen maar drankjes die ik zelfs in mijn ergste periode nooit dronk (bier en whiskey). Dat was zijn manier om mij te steunen. Langzaam maar zeker is de gewoonte vervaagd/weggëbd, niet meer nodig. Nu drinkt hij veel minder en maar af en toe nog thuis. Maar meestal zijn we beiden alcoholvrij. Gewoon omdat hij de alcohol niet nodig heeft zoals ik dat had. Buitenshuis drinkt hij wel mee met de anderen, maar wederom: hij kan wel op tijd stoppen. Kortom, wij waren ook een tandem die het gebruik samen in stand hielden, maar toen er eentje afhaakte, bleek dat er een nieuw evenwicht mogelijk was.

Oh... Dan lijk je toch minder in het binnenland te wonen dan ik dacht...

10 jaar! Je bent een voorbeeld Happiness!! 🤩

🤣🤣

Ik denk dat Yana de auditie bedoelde? Als ik het me goed herinner moest je laatst een soort auditie doen om verder te mogen gaan met je koor? Maar misschien vergis ik me en bedoelde Yana iets heel anders. In dat geval bij voorbaat mijn excuses voor mijn bemoeienis!

O wat leuk @Bob, fijne reis en heel veel plezier!!!

Goede reis @Kohtje, fijne vakantie gewenst!!!

Dat bedoel ik eigenlijk, maar ik zei het niet duidelijk genoeg !

@Reacher Misschien ook wat afstand nemen / afstandelijker zijn van de man de rest van de tijd. Dat hij dus merkt dat zijn gedrag als de andere er bij is wel consequenties heeft als ze er niet meer is. Want je bent er klaar mee, je pikt het niet meer. Nare trek van die man, leuk zijn over de rug van een ander, kom nou! 😠