Spring naar bijdragen

Quinn

Forumdeelnemers
  • Aantal bijdragen

    7.937
  • Geregistreerd

  • Laatst bezocht

  • Gewonnen dagen

    89

Berichten geplaatst door Quinn

  1. Zaterdag wist ik totaal niet meer wat te doen en ben ik uiteindelijk maar naar een vriend in de provincie gegaan. Voor de hond, voor buiten, voor gewoon weg van waar ik was. En die vent sleepte me dus mee met z'n eigen weekendplannen, in plaats van me weg te sturen of zich aan te passen aan mij. 

    En toen liep alles dus helemaal anders dan het anders zou. 

    Ondanks het drinken was het volgens mij toch winst.

  2. 14 minuten geleden zei Reacher:

    Kun je een woord dat je zelf bedacht hebt verkeerd spellen?
    Is het pittigerd of pittigert?

    Ik stel voor dat we het als werkwoord benaderen. Wij pittigen, Zij pittigen etc.

     

     

    Ik zou zeggen met een "d", maar hé, het is jouw woord.

    @Oskar ik vind het toch prettig dat je er weer bent. Heb er even over na gedacht ;)

    @Remi1 minder krampachtig, minder veeleisend, milder. Moeilijk, maar alles is te leren.

    @genoeg heb je goed eten voor zo in huis? Dat wil ook wel eens helpen.

  3. Well, ja, dat vind ik inderdaad, want dat vind ik leuke mensen. Dat onwerkelijk vrije gevoel van zaterdag, of dat nou door de drank kwam, door mensen die nul verwachtingen van me hadden, door de voor mij onbekende omstandigheden, of door een mix, geen idee. Maar ik heb wel heel sterk het gevoel (gatver) daar iets mee te moeten. Of willen.

  4. Hi. 

    48 minuten geleden zei Remi1:

    Misschien moest ik eens wat minder drinken dat scheelde vast al iets.

    Hmm ja. Ik had een soort van plattelands weekend met vreemd boerenfestival en voor het eerst in tijden zaterdag met anderen gedronken. Stom natuurlijk, maar tegelijk ook euforisch. Erbij horen. Puberaal misschien, maar voor het eerst in tijden eentje van en in een groep. 

  5. Nee @Maverick, het gaat niet om het drinken, maar om het verdoven zelf, om die blijvende noodzaak. Ken je het gevoel van vallen, constant vallen zonder dat er een bodem is? Steeds donkerder, steeds dieper, steeds verder. Anderen kunnen leven, verder gaan, verwerken. Waarom wil het mij niet lukken, blijf ik vallen? Ik wil ook leven, het hoeft niet lang, het hoeft niet groots, als het maar van mij is. En het lukt niet. Elke keer als ik denk steviger te staan, komt die golf weer aanrollen en gaat het vallen weer verder. Drinken helpt maar even, pillen helpen maar even, alle lapmiddelen werken maar zo kort.

    Dus. Gaat niet zo goed met me.

  6. Ik weet wel dat anderen ook wel de mist in gaan, maar het wordt zo goed weer opgepakt. Hup, door. Leven. Gewoon dat, leven, in plaats van overleven. Positief en optimistisch, hoopvol en dat soort. En dan komt deze depressieve lullig weer om de hoek kijken als een soortement Atlas.

    Of Sisyfus; en maar duwen.

  7. Soms (nou ja, vaak), als ik de dagdraad lees en iedereen zo z'n best doet, goed gaat, niet drinkt, of nauwelijks drinkt, over allerlei dingen praat, meestal heel dagelijkse dingen, maar soms ook diepere onderwerpen, als eigenlijk iedereen daar zo goed mee om kan gaan en er goed over kan praten, door kan gaan, verder leven, en genieten van dat leven, dan denk ik;

    drinkt er hier eigenlijk nog wel iemand problematisch? 

    En,

    is dit eigenlijk nog wel de plek om met mijn steeds weer hetzelfde gezeik aan te komen?

×
×
  • Nieuwe aanmaken...