Quinn

Goed dat je het forum terug gevonden hebt dan. Succes.

Meer een evolutie dan een revolutie, bedoel je. Leerproces enzo. Alsnog, man, wat ga je goed.

Je hebt in elk geval een leuke avond voor de boeg, zo te horen. Van harte nog. En zeg, je hoeft volgende week echt geen alcohol te schenken op je verjaardag hè. Het voegt voor die anderen ook mooi niks toe.

Toppen en dalen in één klein berichtje. Rollercoaster nu hè? Sterkte. Wat voor concert? En je hebt vast wel eens over de keukenwekker methode gelezen.

Man, wat goed!

Niet echt. Of nou ja, ze zei dat ik het uiteindelijk zelf moet beslissen of ik eraan toe ben en dat ze alle vertrouwen in me heeft. Nou, top.

Ben niet zo goed in delen, zeker niet face to face. Werkte niet optimaal vanmiddag. Wel aangeven dat ik geen vertrouwen in mezelf heb wat betreft niet drinken. Refusal afgewezen. Niet over andere angsten en dergelijke gehad.

Hij is nu aan het werk, dan vind ik het irritant om te bellen. Tsunami is wel een goed woord ja. Donkere vloedgolven. En nee, natuurlijk weten ze dat niet. Hoeft ook niet. Ik drink immers niet.

Nee, eerlijk gezegd gaat het niet. Doe hard m'n best om het vrolijk te houden, maar dat valt tegen. Twee uur psych, oloog inderdaad. Ga vanavond mijn vriend bellen. Mag die me voor één keer vertellen wat ik moet doen.

Moet vanmiddag sowieso naar de psych, dus het zal wel ter sprake komen. Juist die kern jaagt me angst aan, omdat ik die kern niet als iets goeds zie waar ik op kan vertrouwen. En zondag, tja, zondag. Knoop wacht op hakken.

Zeg Yogajuf, ik vind jou een bijzonder gaaf en inspirerend mens.

Hmm ja, weet je, het is een rare, nieuwe gedachte. Ik heb me nog nooit ergens te goed voor gevoeld. Of een drive als deze genegeerd. Tegenovergestelde juist. Nooit goed genoeg en de zelfdestructieve zaken opzoekend. Het voelt opgejaagd, alsof ik uit m'n eigen hoofd word verdreven, stapje voor stapje. Maakt me bang. En als ik bang word, ga ik die impulsen opzoeken, maar dat kan en mag nu juist niet. Hell, ik draai een beetje door, geloof ik. Edit: maak er zelfs schrijffouten van.

Ja, dat misschien Lieve. Maar het meest bizarre vind ik dat ik op dat moment heb gedacht ik voel me hier te goed voor. Dat is geen gedachte waar ik trots van word, maar juist een beetje beschaamd.

Dat eerst, maar dat is het oppervlakkige gevoel. Wat er achter zit, is dat ik iets anders heb gedaan dan anders. Dus verander in iemand anders. Beangstigend. Wat wordt nog meer anders?

Sterkte Eef

Hier al de twintigste nuchtere dag. Er verschuiven dingen in mijn hoofd en dat is niet per definitie plezierig. Misschien zondag een dag naar huis, ik weet het nog niet. Verder vliegt mijn humeur nogal heen en weer, erg irritant.

Nee, ik ben niet naar huis, nog gewoon in therapieland. Had voor gistermiddag wat ontspanning voor mezelf afgesproken, maar dus ineens geen zin meer in seks. En dat ben ik dus niet gewend. Helaas geen "wauw, wat netjes van me" gevoel, maar een bak frustratie. Daar hielp geen hardlopen tegen. Okee, ik deel soms teveel hier, maar dat cryptische is ook niet handig, zie ik. Goedemorgen trouwens. Toch andere slaapmiddelen gekregen sinds woensdag, vannacht in een soort coma beland. Waarom toch altijd uitersten?

Nou nee, meer een ik wil door een muur heen slaan van pure frustratie gevoel.

Nee, bij het aanmelden zit dat, maar misschien zit er ook wat in de instellingen. En niks mis met lief tegen elkaar zijn, morgen ga ik wel weer cynisch doen, voordat ik het afleer.

Ja, dat ging dan weer best lekker.

Vind je? Ik onthoud je zonder dat vakje ook wel hoor.

Ah maar Lieve, geen zin is een zeer onQuinnse gemoedstoestand. En achteraf, kan mezelf wel voor m'n kop slaan. Maar ja, dat had ik in het andere geval waarschijnlijk ook. Shit man, straks moet ik nog op zoek naar een nieuw normenstelsel.

Dan heb je waarschijnlijk het vakje onthoud me of iets dergelijks aangevinkt.

Je drinkt niet. Topper

Vandaag tamelijk geschrokken van mezelf. In plaats van mijn afspraak van vanmiddag na te komen, heb ik ter plekke vriendelijk bedankt en afscheid genomen. Ben alsnog gaan hardlopen. En okee, daarmee bespaar ik mezelf de kater en de schuldgevoelens die er achteraf natuurlijk zouden zijn (niet van drank overigens, er was absoluut geen drank), maar alsnog vlieg ik sinds vanavond tegen de muren omhoog. Vol ergernis over mezelf over gemiste kansen en rare veranderingen in mezelf waar ik helemaal niet op zit te wachten potvervloekenis nog aan toe.