Bob

We gaan vandaag verder naar het noorden, tot bij Tromsø waar we de Kerstdagen doorbrengen. Maar daar vertel ik straks nog wel wat meer over als de anderen ook wakker zijn. Eerst maar eens rustig ontbijten en koffie drinken. Ah, de arrenslee is ook weer terug, zie ik. Daar zitten nog bananen in voor de liefhebbers.

Goedemorgen *rakelt het kampvuur wat op* Fris weertje. Nou, laat die worstenbroodjes maar liggen, daar heeft de kat aangezeten. Er is muesli met melk en ik ga koffie zetten. Kom erbij.

Oh, wat lekker, Lars! En die chocolmel met slagroom erbij, jummiejummie! Het leven is wèl goed.

Slaap lekker, Quinn.

John Lennon, gaaf!

Ja, muziek, goed idee! De andere tenten staan inmiddels ook. Waar blijft de chocomel?

Intussen maken we hier een kampvuurtje. Dan kunnen we daar straks lekker warm bij elkaar zitten en van de mooie nacht genieten.

Kijk, de eerste tent staat al.

Alle extra dekentjes mogen ook uit de slee gehaald worden. Het komt nu even aan op teamwork in combinatie met eigen initiatief. De komende nacht is als het ware een soort proeve van bekwaamheid. Als we die goed doorstaan kunnen we de volledige feestdagen-periode met gemak de baas. Het weer en de kou om je heen verander je niet, en alles en iedereen verwijten dat het niet naar je zin is helpt ook niet. Je kunt er maar beter van genieten, dat is veel leuker.

De rendieren worden uitgespannen en kunnen hier vannacht blijven uitrusten. Straks komt de kerstman met verse rendieren en die neemt de arrenslee mee en brengt hem morgenochtend pas weer terug, dus alles wat je vannacht bij je wilt hebben uit de slee halen graag.

We zijn aangekomen op de plek waar we overnachten. Eerst maar de drie tenten opzetten. Wie helpt?

Nu is het ook weer zo mooi...

Ohhh, kijk nou toch eens!

Zo, is iedereen er nu? Even tellen. 1, 2, 3, ...25, ja we zijn er allemaal. Ook de dieren. Doorrrr...

Klaar, Asterix?

Stop maar weer, dan. Dit gaat een latertje worden zo, en we moeten de tent ook nog opzetten...

Mooi, hort maar weer...

Zeg maar als we verder kunnen, Quinn.

Hoo, stop even. Dan kan Quinn weer op de slee komen. O nou begrijp ik het Stekker.

Kom d'r maar naast, Stekker. Maar zet je bril even goed op, want je las het verkeerd: ik moest namelijk grinniken om de opmerking van Quinn, en niet andersom.

Zo, iedereen zit weer, zie ik. We gaan.

Quinn! Kom je? We gaan weer.

Natuurlijk, Asterix. Stap maar vast is, we gaan toch zo weg.

Zo Asterix, Wimmelt en Kale. Jullie zijn er als laatste drie bijgekomen. Bevalt het een beetje tot nu toe?