basta

Ha Sita! Ik schiet geen bal op, eerlijk gezegd. Jeetje, ik heb jullie gemist. Ik zit naarstig bij te lezen.

Héééé Quinn!!! én hééée Reacher natuurlijk, gedeeld draadje, zie ik.

Dank je wel, lieve Smart. Het gaat goed, maar niet perfect, zal ik maar zeggen. Ik zet me schrap, maar ik zwicht zo snel. Slap gedoe. Ik hou het binnen de perken (3) en ik weet dat dat voor velen hier benijdenswaardig is. Daarom is het een beetje ongemakkelijk. Ik ga gauw kijken hoe het met jullie gaat.

Het eerste, Etty! Jij laat jezelf zéker zien. (Compliment weggehaald om je te matsen) Ja, Thee, ik herken het, die hardnekkig gedachte: ooit slijt het en dan ben ik ook normaal en dan denk ik ook na een wijntje: Ehm... nee, ik hoef eigenlijk niet meer. Ik sta nu wel elke dag om een uur of acht (dat was mijn eindtijd, na het eten was ik klaar met drinken.) even stil bij hoe lekker het is om niet gedronken te hebben, niet te balen, niet die afschúwelijke fysieke dip te hebben. Brein, let op!!

Ha ha, een theoloog, net goed. (Ha Quinn!!!)

Met zo'n tekst help je anderen ook, lieve Thee. Wat indrukwekkend en herkenbaar. Deze moet op posterformaat (A-nul?) aan mijn muur: IK WIL HET NAMELIJK ECHT NIET MEER. Dank voor je verslag, het stemt me heel hoopvol. Als je (namelijk) echt niet meer wil, en je focus is zo duidelijk, dan ga je stevig de goeie kant op.

Ik weet het niet, ik weet het niet!!! Jullie kennen het toch ook wel dat je smóórverliefd op iemand bent geweest en daar later helemaal niets meer van begrijpt? Niets! Was ik gek of zo? Niet dat ik een wonderbaarlijke genezing heb ondergaan hoor. De duivel zit nog grijnzend op me te loeren. Maar het wordt me wat vreemder, lijkt wel. We zullen zien... het zou een godsgeschenk zijn, een ware bevrijding. Pathetisch hè? Maar zo voelt het wel. Etty, ik zie niet hoe het met jou gaat...

Ik lees nu weer dat R nog ongeveer een jaar te leven heeft. Wat een kluif, voor jou ook. Maar je klinkt wel heel rustig, klopt dat?

Dag lieverds, ik ben er, en nog droog ook. Er zit zelfs een tikkeltje vanzelfsprekendheid bij, die ik me zó graag helemaal eigen wil maken: 'Drinken? Natuurlijk niet, gek! Ik ben alcoholist!' Ik ga gauw kijken hoe het met jullie gaat.

Jeeee Smart... wat staat er aan de kant van de tegenargumenten? Redenen om dit wel te doen zou ik wel kunnen bedenken, maar zijn er mensen die jou kennen die het je afraden? Loop ij risico om beter voor een ander te zorgen dan voor jezelf? Denk je niet: als je geen zorg nodig had, zou je niet meer in mijn leven zijn?

Ik heb zo'n zin in jullie bruiloft. Wel op tijd aankondigen, hoor! Vanwege de acts enzo.

Ha Smartie! Ik lees zoveel mogelijk mee, maar ik meld me even minder, ook om de (jou bekende) schermverkleving te reduceren. Maar het gaat goed. Koningsdag was weer een opsteker, mijn hemel, wat waren er veel mensen tóeterzat, en wat is dat deerniswekkend. Jezelf zo knock-out te slaan, het is zo naar om te zien. Ik wil het niet, nooit meer. (Dus...)

Ik duim ook mee, Jannigje!

Oh Vasja, gefeliciteerd! Goed zeg!

Angstzweet stinkt, dacht ik, toen ik in de kleine wachtkamer van de borstonderzoek-stacaravan zat.

Het komt ook door de dopamine: de belófte van geluk. Met roken voelde ik dat nog sterker dan bij drinken: ik wil roken, ik wil roken, eet eens door, ik wil naar buiten, ik wil roken... en dan het eerste trekje, beetje high van de nicotine en vrij snel erna: was dat het nou? Dopamine is een gemene truc van onze hersenen. Fijn dat je de alcoholknop weer om hebt, Pelle.

Fijn, fijn, fijn, fijn, fijn, fijn, fijn, fijn, fijn!

Ooh Quinn... wat erg voor je!! Ik heb allemaal woorden in mijn hoofd die me een ban opleveren. Heel veel sterkte, en evenveel knuffels.

Ha, fijn om te lezen, Pelle. Jij was zo opgelucht dat je niet meer hoefde te drinken, en ben blij dat je weer bij zinnen bent!

Welkom Sunnys! Ik hoop dat je je weg vindt, en dat je niet verstrikt raakt in de verslaving van je partner, lastig!

Een mentale training om gezonde keuzes te blijven maken, dat is een goeie Smart. Klinkt als twee vliegen in één klap.

Mooi! Hallmark? Reacher, ik zie een merk-lap voor me. Wie kon er ook alweer zo goed borduren... Lady Jane dacht ik.

Ai... 43 is wel jong voor de overgang. Dat opgefokte, opgekropte gevoel, is dat geen burn-out symptoom? Je bent toch niet onlangs gestopt met anti-depressiva?

Ha lieve Lieve! Als het maar Kruidenthee is, dan valt er heel wat te genieten, ja! En jij gaat je racefiets afstoffen, hè? Wacht, ik ga wel even naar jouw draadje.

En wat heeft ze een grote camera in haar handen!