Indigo

Aarzel vaak om te schrijven als het minder gaat. Aan de andere kant, ik heb er juist veel aan als anderen hun gedachten en moeilijkheden delen. Toch maar In het kort; lang euforisch geweest, trots dat het stoppen met drinken ging lukken. En blijf ik blij mee, dankbaar voor, absoluut. Maar oud zeer heeft me ingehaald nu er wat ruimte komt. Ontwijkend persoontje sinds weet ik hoe lang. Alcohol was een manier om daar af en toe uit te kunnen stappen, met wat wijn achter de kiezen ondernam ik nog zaken. Alcohol is geen optie meer, dat is pas enorme zelfverloochening. Dus werk aan de winkel, in plaats van comfortabele individuele therapie, groepstherapie met traumaverwerking. En dan loop je tegen de wachtlijsten aan. Eer er een groep met gelijkgestemden samengesteld is, kan nog tot vier maanden overheen gaan. Zit in een wachtkamer, zo voelt het nu. Niet een fijne wachtkamer, een donkere, met veel oude spoken. Huilde nooit, maar de laatste tijd is het vaak raak. Ik weet het, 'goed zoals je bent', en vooral: geduld is een schone zaak. Maar kan eea nu absoluut niet voelen. Las laatst van Jane dat ze vanuit geen liefde voor zichzelf naar een punt is gereisd dat ze dik tevreden is, prachtig. En van andere mensen zelfs oprechte zelfliefde, wow. Hut, van zo ver gekomen, Lotus die vertelt hoe veel ze had aan therapie, enz enz. Voor mij zo belangrijk om te lezen, ik vind hier veel naast niet meer drinken. Bij compassietraining kwam naar voren dat ik best veel compassie bezit..... maar nauwelijks voor mezelf. Mijn ‘innerlijke helper’ laat het momenteel weer behoorlijk afweten. 'Goed zoals ik ben'. Eerst maar eens op een neutraal punt komen, goedkeuring laten we maar ff voor wat het is. En het gaat op en neer, soms lukt het een tijdje wél om milder naar mezelf te kijken. Dat is al winst. Bah, best zwaar stukkie geworden. Dag voor dag maar weer, vooral op het gebied van acceptatie hoe het nu is qua stemming. 5-HTP helpt een beetje, maar het is zwaar. Maar hé, ik drink niet! (Ietje). En ondanks dit zware gevoel zie ik nog wel helder voor ogen; tis een reis, en dit hoort bij het traject. Niemand heeft me beloofd dat het makkelijk zou worden...

Wat mooi om te lezen, dank je voor het delen Lotus. Ik sta ook voor het vervolgtraject, groepstherapie met traumaverwerking. Zó fijn om te lezen dat het jou veel heeft gebracht. Geeft deze burger moed

Interessant Yogajuf, ook de reacties hierop. Ben ook benieuwd of matige drinkers neutraal kunnen omgaan met het spul. Denk bijna van wel, matig zegt het eigenlijk al, ontdaan van extremen. Uiteraard kan ik dat ook niet, zit ook in die spagaat van afkeer/interesse. Maar denk dat dat logisch is. Stel dat je meerdere malen in een slangenput gedonderd bent. Er bijna niet uitkwam en telkens bont en blauw gebeten was. Dan zou je bij een volgende expeditie je ook gaan verdiepen in dat fenomeen, en vooral in hoe niet weer opnieuw in zo’n gat te vallen (auw!)

Hoi Moppie 1967, Toen ik nog maar kort hier was, heb ook ik eea geroepen over liever zijn voor mekaar, vond ik het soms ook te confronterend, te ‘hard’ etc. Maar ben het anders gaan zien na verloop van tijd. Toen ik wilde stoppen heb ik de eerste maanden rondgelopen op een forum waar bijna alleen kortgestopten en minderaars zijn, waar idd heel veel vergeving is en de kreet van de dag, ‘vallen en opstaan’. Maar dan kun je je afvragen waarom er op dat forum (op een enkeling na) geen succesvolle stoppers/minderaars zijn. Ik zelf vul dat in als: er mist voldoende input van mensen die langere tijd droog staan/succesvolle minderaars. Hier is een schat aan kennis en ervaring, ik leer hier constant. De verschillende tonen van communiceren zeggen voor mij meer over hoe hard iemand heeft moeten knokken, lees hard voor zichzelf zijn, dan soms over de letterlijke boodschap. Het is een andere manier van lezen denk ik. Ben bang dat als je aparte draadjes gaat opstarten, je jezelf hier veel mee gaat ontzeggen. Alleen horen wat je graag hoort is een utopie. Hard en zacht, je vindt het hier allemaal, en al die mensen samen zorgen voor veel kennis en handvatten voor wat ons allemaal hier bindt; de strijd tegen alcohol. Geef het even de tijd, misschien ga je het over een tijdje ook een tikkie anders zien?

Blijft moeilijk… Wat is helpend? Wat ik altijd voor ogen houd; dat een ieder schrijft vanuit eigen ervaringen en in elk stukje tekst zeer waarschijnlijk een groot stuk projectie zit. Dat iemand die ‘hard’ lijkt, waarschijnlijk net zo streng voor zichzelf is geweest, maar wél heeft ervaren dat het hem/haar veel gebracht heeft. En het op die manier weer probeert door te geven. Dús helpend. Blijft staan dat een ieder mens uniek is, en dus ook qua ‘aanpak’. Voor de een werkt confronterend, voor een ander mild. Laten we nou van alles hier op het forum hebben. Voor elk wat wils. Ik zie ondertussen wel de meerwaarde van de diverse stijlen en denkwijzen. Tis net het echte leven

Lieve Jannigje, gevoeligheid voor depressies houdt voor mij in: er komt regelmatig een episode voorbij waarin alles minder gaat. Ook ik ga dan aan het analyseren, zoeken naar het waarom, waarom juist nu, wat is aanleiding etc. In eerste instantie dan. Wat ik probeer te leren, is het niet meer te zien als terugval, of einde van de wereld. Het komt, maar wordt ook weer lichter. Ik kan keer op keer als een gek tegen die windmolens gaan vechten.... of gaan proberen het te zien als onderdeel van het leven. Het hoort blijkbaar bij (mijn) leven. Tis geen terugval, hooguit een pauze, een tussenstop. Dit accepteren maakt het voor mij iets 'lichter', klinkt mooi hè en net alsof ik er 'ben'. Nope! afgelopen weekend klom ik ook praktisch in de gordijnen. Maar na een aantal dagen verzet word ik dan toch weer wat 'rustiger'. Het is weer zo ver, pijn. Aan pijn kan ik niet ontsnappen, dus maar voorzichtig even een plekje geven. Want het wordt weer lichter, vroeg of laat. Voor jou, voor mij....

Meya, ik schreef laatst dat ik het mooi vind hoe je je triggers in beeld brengt. Ontdekt wat er achter ‘trek’ schuil gaat. Denk dat je inderdaad daar een eind in kunt komen, ondanks nog regelmatig drinken. Dus mooi en heel belangrijk. Maar voor de volgende stap, dwz leren omgaan met die emoties, een plek geven en mee verder gaan, dit lukt mij alleen door niet meer naar die fles te grijpen. Want als ik zou doorgaan met verdoven, dan is er voor mij veel minder aanleiding om er echt mee aan de slag te gaan (want er is toch nog altijd een soort ‘uitweg’?) Plus het blijft verwarrend, is dit nou de verslaving die door mijn lijf giert en trucjes/smoesjes bedenkt waar ik vervolgens gehoor aan geef (flessen wijn naar binnen giet) Of ben ik lang genoeg ‘clean’ om duidelijk te gaan zien welke emoties oprecht uit mijn ziel komen, niet meer aangestuurd door de verslaving. Want zo lang de verslaving nog actief was, bleef bij mij het ‘beeld’ krom. Nu pas begin ik een helder beeld te krijgen, nu alle ruis van actieve verslaving niet meer speelt. Want ruis was er, best veel eigenlijk. Hoop dat ik niet te warrig overkom?

Beetje laat, maar blij dat je er weer bent, Sowhat

Ja Kate, dat is best gematigd.... Draai je ook ter afwisseling de wc-rol om?

Haha! Wc-rol voorlangs en grote aardappels eerst. Want it all, and want it now, niet voor niets verslaafd!

Móói Meya Ben het overigens wel eens met Jane, er zijn zo veel meer triggers..... Balen van oude patronen (frustratie!), verdriet, enz. enz. HALT dekt het geheel niet helemaal. Heb een weekend 'droogdrinken' achter de rug. Heeft alles te maken met oud zeer, te weinig verandering etc etc. Maar hoort op mijn eigen draadje... Zal binnenkort daar weer eens schrijven. Dank je voor het delen, want voor mij is het inderdaad een waarheid als een koe; trek betekent compleet iets anders dan behoefte aan alcohol. Tis puur een signaal dat er zaken zijn die 'knagen'

Welkom Mootje, Heel herkenbaar hoor, de zaken die je beschrijft. Voor mij maakte een forum alle verschil, contact met ‘soortgenoten’. Hoop dat het jou ook veel zal brengen. Lees maar lekker veel, en schrijf vooral van je af. Het is mogelijk, stoppen met dat spul. Veel succes

Wat heerlijk, 100 happy days binnen, en je wordt sterker en sterker ps, vond honderd bloemen wat overdone, zijn vijf ook goed ; )

Om Kohtje aan te halen: ieder mens is uniek 'Stempeltje' of niet. Als ik lees dat je 's avonds laat nog even inlogt om iemand een hart onder de riem te steken, wát nou niet liefdevol??

Krachtige stappen, Mikki. Geeft aan dat je het heel serieus neemt, en erkenning is het halve werk. Wat heb ik mijn drinkgedrag lang 'goed gepraat'. Valt toch wel mee? Nee, het viel niet mee. Vanaf dat ik dát onvoorwaardelijk erkende, kon ik verder. En begon het te lukken, dag voor dag het spul te laten staan Je kán het

Wat word ik blij als ik dit lees, grote glimlach. Wat een heerlijke ervaring Jannigje Dank je voor het delen. Want jij schrijft, en een ander (ik) denkt dan, hé, zo kon/kan ik ook denken over mezelf. Zo volstrekt overbodig, een erfenis van lang gelee. En door stappen te nemen, nieuwe zaken aan te gaan, er achter komen dat op die manier over jezelf denken toch echt totaal niet klopt. Sterker nog, dat blijkt dat je als enige zo vals over jezelf denkt. Weet je Jannigje, ik kon een compliment, of oprechte interesse vaak zien als een incident. Toeval. Maar na opstapeling van steeds meer positieve zaken begin ik meer te geloven in dat patroon. Er niet toe doen, niet gewenst, het is zo’n oud gevoel, zo onnodig. Wens jou een hele berg positieve ervaringen, waardoor je er toch echt niet meer omheen kunt; jij doet er toe, je bent heel waardevol. Alleen nog ‘effe’ zelf in gaan geloven. Ik doe met je mee

Lieve Smart, las dat je bezig bent met het boek van Marnix Pauwels. Toevallig stuurde een vriendin mij een link, interview met Marnix. Heb het met een grote glimlach gekeken (een úúr bleef het boeien). Las net dat je graag hier eea zou willen aanhalen uit het boek, in dit interview legt hij ontzettend veel uit. En ik ga het boek lenen van vriendin, zodra ze het uit heeft! O ja, voor mensen die niet uit de voeten kunnen met wat minder beleefd taalgebruik, een kleine waarschuwing : ) https://m.youtube.com/watch?v=dke0HEA_Scg

Fijn, om jowan en A3 weer terug te 'zien' hier Oei Smart, je hebt dus een flinke Angry te pakken. Bah joh! Let je goed op de andere HALT zaken? Inderdaad als je moe bent, dutje doen, iets lekkers eten, alles behalve.... Wijfie, als ik zo de dagdraad lees, lees ik paniek, en later toch weer een stuk rustiger. Heb je ooit mindfulness overwogen? Heeft me enorm geholpen. Vooral het basisprincipe; niet vechten tegen gevoelens. Ze beschouwen als gasten die komen maar ook altijd weer gaan. Er tegen vechten maakt het alleen maar erger. Denk dat het heel logisch is allemaal in jouw situatie nu, mijn peut zei ooit dat verdriet/rouw, depressieve gevoelens en angst broertjes/zusjes zijn, kan verschuiven van links naar rechts. Allemaal logische gevoelens Wijfie Over vertrouwen, was al gescheiden toen ik begon met drinken. Maar mijn kids kregen op een gegeven moment door dat ik, nadat zij gingen slapen, ging drinken. Hun ongerustheid of hun moeder zou drinken als zij sliepen, checken van de boodschappentas etc, allemaal voorbij na een jaar, goddank. Het vertrouwen is terug, zo intens dankbaar voor Kan zaken uit het verleden niet terugdraaien, maar wel blijven besluiten het anders te blijven doen. Niet in de laatste plaats dankzij het forum, dank jullie

Mikki, vallen en opstaan hoort erbij. Tenminste, voor mij. Tot het moment dat ik ging accepteren dat het niet linksom, niet rechtsom, niet alleen in het weekend etc etc. kon, zonder constante strijd, ellende en terugval. Pas toen kon 'de knop' om, totaal beu om het drankmonster nog in mijn leven te laten bestaan, want wat kostte dat energie. Dag voor dag heb ik besloten niet te drinken, en na verloop van een tijd kwam daar vrijheid voor terug. Onbetaalbaar, niet hoeven drinken, niet hoeven strijden. Want dat komt, met een wat langere adem. Heel veel succes Mikki, stap voor stap

Och Jannigje, wat een herkenning. Oefenen in mildheid, zelfbeeld nulkommanul vanuit jeugd. Tis heel hard werken, maar Monster is een voorbeeld dat het mogelijk is beter met je(ons)zelf omgaan. Wat ik geleerd heb tijdens compassietraining, naast de innerlijke criticus óók plek te maken voor een innerlijke 'helper'. Soort van visualisatie, het 'kreng' dat altijd opmerkingen maakt leren filteren, en daar de helper tegenover te zetten. Dat wil zeggen, regelmatig helpende zaken tegen jezelf 'zeggen'. Ook al schreeuwt er binnen in mij iets tig keer per dag zegt dat ik niet deug, niet goed genoeg ben enz. enz., de helper begint actiever te worden. Je bent meer dan goed genoeg, niks is fout of stom. Hooguit onhandig, maar daar leer je van. Kan je zaken een volgende keer op een andere manier proberen, maar geen oordeel meer vellen. Zal voor mij nog wel een tijd duren voordat het echt gaat doordringen tot mijn kern. Maar oefening baart (vroeg of laat) kunst. Ook depressie (burn-out) en tijdelijk medicatie gebruiken is mij niet onbekend. En jajaja dan weer die gedachte: tsss kun je het wéér niet zelf? Wat een flauwekul, gewoon noodzakelijke medicatie voor een ernstig iets. Jannigje, wens jou heel snel verlichting van de ergste duisternis. Je bent niet alleen, en al helemáál niet vreemd of raar

Succes Lars! Wat mij helpt, is regelmatig te bedenken: vluchten voor zaken deed ik al door middel van alcohol. Zaken nuchter aangaan is in mijn ogen dé manier om te leren dealen met het leven, en alles wat het met zich meebrengt. Leuke, maar vaak ook veel minder leuke zaken. Maakt sterk. Vluchten, dmw drank (of weglopen) zorgt voor stilstand. Wens je moed en kracht

Afschuw/haat versus liefdevol.... Mmmm, kan toch naast mekaar bestaan? Tenminste, mijn afschuw (drinken) werd uiteindelijk groot genoeg om te besluiten dat het welletjes was geweest. En uit liefdevol met mezelf willen omgaan, gunde ik mezelf een leven zonder dat spul en alle bijbehorende ellende. Soort van streng richting mezelf (alleen op het gebied van alcohol), en verder milder worden. Naar mezelf, mijn tekortkomingen, hoe ik zaken oplos zonder alcohol. Met wat Ietje gisteren zei: 'maar ik DRINK NIET', blijft een enorme opsteker. Dan mag ik van mezelf verder regelmatig 'klungelen' op veel gebieden

Dan ken je de e-sigaret nog niet Kohtje, je kunt alle smaken roken die je maar wil Maar gewoon tabaksmaak blijft het lekkerst, mijn longen zijn overigens enorm opgeknapt na een klein half jaar, net wat minder schadelijk. Enneu, ben ook meer een eigenheimer hoor en leg me daar maar bij neer

En nu zijn zelfs de gasten weg.... Staat de koffie te verpieteren... Na jah, dan maak ik het maar op

Had niet anders verwacht Meya, een eerlijke opmaak Daar is lef voor nodig, want je weet ook wat er volgt aan waarschuwingen en reacties. Niks meer aan toe te voegen Beetje bij gelezen zie dat het forum soms met je aan de haal gaat, ook zo herkenbaar. Blijf je een beetje bij jezelf Meya, jouw adb proces, de eigenlijke reden dat je hier gekomen bent? Iets waar ik zelf ook op moet letten Hoop je snel weer te lezen