Anette69

24 weken vandaag... Wat ben ik moe, ongelofelijk moe. Zijn t de indrukken van vandaag, het praten, delen, onbewust een stukje spanning misschien? Geen idee, weet wel dat t veel indruk op mij heeft gemaakt. Heb de groep regelmatig rond gekeken en ik zag t bij niemand. Ik zag nergens t alcoholmisbruik van ooit af te lezen in t gezicht. Iemand zei: t zou ook een wandelclubje kunnen zijn. Ja, qua uiterlijk wel ja. Maar in t delen was daar wel een bijzondere verbondenheid, anders dan bij wandelclubjes. Bij bijna elk verhaal is (h) erkenning, het begrijpen. Terug rijdend me wel gerealiseerd dat ik van velen t verhaal helemaal niet ken, niet gelezen of me er niet in verdiept. Vooral op t forum om te 'halen' , mijn eigen verhaal kwijt te kunnen. Interesse is wel gewekt, dat doet zo'n ontmoeting blijkbaar met mij, wil wel meer weten van deze mooie mensen. Net t draadje gelezen van yogajuf. Mooi draadje, veel herkenning. Yoga , jij hebt indruk op me gemaakt, je puurheid, je interesse, je oprechte uitstraling . Mooi! Ik heb weer veel geleerd vandaag

Elma, heb jij ook ergens een eigen draadje? Ik kan je niet vinden

Ben ook thuis en ook doodop kabouter

Thuis ..... Moe ..... Onder de indruk ..... Trots Voor mij een mooie dag

On my way to Nunspeet ....

Goedemorgen, Gedouched, fris en fruitig aan mijn ontbijtje. Heb zin in de dag, tot straks allemaal.

Vanavond een feestje gehad. Eerst eten met familie, daarna feest, zon 80 man. Zo geen zin gehad, zo er tegen op gezien, een feestje waarnaar ex vriendje nog mee zou gaan , confronterend en toch..... Zo donders goed weten dat thuis blijven geen optie is, gewoon omdat het leven nu eenmaal verder gaat. En het was moeilijk, en pijnlijk, en eenzaam.... En zo vaak gedacht zal ik naar hus gaan, ben ik lang genoeg geweest om er nu tussen uit te kunnen piepen? Nee ik blijf want ik leef en live goes on.... En zowaar , " can you feel it" van the Jacksons zette uiteindelijk de knop om . En heb ik gelachen en contact gemaakt. Ik wist en voelde dat deze avond weer een belangrijke stap zou zijn En dat was t ook....

Natuurlijk kom ik morgen! Ben vreselijk toe aan iets nieuws, iets anders, iets positiefs. Even vergeten wat allemaal niet is en gewoon zijn in wat wel is en me daar hopelijk fijn bij voelen. Kijk er erg naar uit om al die gezichten te gaan zien die bij de namen horen en de mensen te gaan ontmoeten die me steeds weer een hart onder de riem steken en met lieve, bemoedigende woorden mij opbeuren en een spiegel voorhouden als ik t ff zelf niet meer zie. Hoe zou ik niet kunnen komen!!

JoAnn en An, gefeleliciteerd, top !

75,1 kg. Ik begrijp er niets van. Weinig anders gegeten dan anders en toch 1/2 kilo zwaarder. Jammer, volgende x beter.

Ben moe en verdrietig. Iets vandaag heeft alle energie uit me gezogen. Kort lontje, tranen die hoog zitten, gevoelens die geen kant op kunnen. Ik kan t niet eens benoemen, waar t van komt ...

Goedemorgen, Ik moet zeggen dat ik t ook best vroeg vind. Natuurlijk vind ik t prima als t naar 11 uur gaat als iedereen daar achter staat maar als er mensen daardoor weer afhaken, dan heb ik er wel meer moeite mee. Dan hebben we nu Erik erbij maar wijfie weer niet. Ik snap wijfie ook en vind t helemaal geen slap excuus. Kunnen we er niet tussenin gaan zitten, geen 11 uur, geen 13.00 uur maar 12.00 uur. Als dat ervoor kan zorgen dat en Erik en wijfie komen, dan zou dat geweldig zijn toch

Gerrit en Luna, gefeliciteerd met weer een maand. Top!!

23 weken nu Soms ben ik blij dat jet haar dagen nog telt want ik ben precies 20 dagen verder dan zij.!dan kan ik t nog een beetje onthouden. Ik zit op een forum over alcohol en alcohol de baas worden en zo teruglezend is dat helemaal niet de rode draad. Ik schrijf vooral over de liefde, de pijn die liefde in mijn leven veroorzaakt door een groot gat in mijn hart vanuit mijn jeugd. Vroeger werd ik 'niet gezien' , deed ik er blijkbaar niet zoveel toe. Weliswaar niet bewust, mijn ouders hielden absoluut van mij, maar werden zo opgeslokt door hun eigen problemen, dat ik vaak domweg niet in beeld was. En daarnaast moest ik t verdriet van mijn moeder opvangen, het lot van mijn moeder dragen, zo had ik bedacht. Niemand die me vertelde dat dat niet mijn taak was, dat ik gewoon kind hoorde te zijn. Dat het gat in mijn hart niet opgevuld kan worden door een ander, dat weet ik inmiddels wel. Hoe dat dan moet om dat van binnenuit te helen, daar zit ik nog midden in. En daarom doet t gewoon nog vaak en heftig zeer. Omdat ik steeds bij mezelf weg ga en de ander als uitgangspunt neem, uit verlatingsangst, angst om weer alleen te zijn. Dat ik er toch mag zijn, begin ik heel langzaam meer te ervaren. Als mens, maar ook als vrouw. Ik wordt me bewust van mijn energie en wat dat met anderen doet. Dat ik dan dus echt contact maak . En wordt gezien..... Bijzondere ervaringen van mens tot mens die ik koester, die me doen groeien in wie ik mag zijn. Vanavond een dip. Na 5 dagen groot houden omdat de kids er zijn, komt dan toch de ontlading bij het alleen zijn. Het gemis, het niet (meer) gezien worden ddor deze ene persoon die mijn hart zo heeft aangeraakt. Ik weet dat ik in liefde llos mag laten en dat wat voor elkaar bestemd is, uiteindelijk ook bij elkaar zal komen. Maar oh wat vind ik dat moeilijk. Accepteren van wat is.......

Jammer kruidenthee, had je graag ontmoet ☺️

Dank jw wel Yvonne, altijd fijn als t overzicht er weer is. Ben sinds ik dit begon toch al bijna 6 kg kwijt, voelt beter. Maar t blijft een strijd tegen die kilo's, we hebben levenslang wat dat betreft denk ik.....

En bij wie kan ik gegevens halen over waar we verzamelen?

Ik wil heel graag komen volgende week. Vind t eigenlijk best spannend alleen. Is er iemand uit de omgeving Zwolle/ Friesland/ Flevoland die ook gaat en waar ik mee zou kunnen carpoolen. Als is t maar een stukje , dat we bijvoorberld ergens bij elkaar instappen. Dat zou fijn zijn

74,6 kg voor mij vandaag.

Heftige dag weer vandaag, collega verongelukt, jonger dan ik nog, 3 kinderen zonder vader, een jonge vrouw verder zonder haar levensgezel...... Waarom? Soms begrijp ik t leven niet .

Nee Gerrit, niet de alcoholknop. Ben eigenlijk totaal niet met alcohol bezig. Het knopje om de draad weer op te pakken en positief verder te gaan......

Zucht ...... Waar zit die knop .....verdrietig

Fruitvlieg, al weer 3 maanden, je gaat goed!! Nancy, een jaar, Wow, respect

Woensdag..... Wat gaan de dagen ineens weer langzaam. En hoe lastig om de draad weer op te pakken en weer positief verder te gaan. De wil is er wel maar het knopje wil nog niet goed om. Na een dag werken en groothouden komen dan toch de tranen zogauw ik in de auto zit naar huis. Verdriet wat er uit moet en dat mag ook. Dat iemand in zon korte tijd zoveel bij je los kan maken Moedig voorwaarts, ik weet dat ik t kan, dat heb ik inmiddels geleerd. Vertrouwen op mezelf ......

Lieve Erik, hoe dat quoten werkt weet ik niet dus ik doe t maar even zo:: Gelukkig worden met mezelf, niet te obsessief dingen overhaast willen, oog hebben voor wat er wel is en niet maken wat er niet is en vooral het besef dat je jezelf direct kan geven waar ik behoeften en verlangen naar heb. Het klinkt heel basaal en voor de hand liggend en dat is het ook. Dus toch hetzelfde pad