Anette69

68,9 voor mij ...

68,9

Net een telefoongesprek gehad met mijn behandelaar. Ze vroeg me: Dingen op Facebook plaatsen, stukje op t forum schrijven, hoe belangrijk zijn de reacties van anderen voor mij? Schrijf ik t voor mezelf of voor de reacties van anderen. Hoe belangrijk zijn die reacties, die waarderingen voor mij? confronterend....

Heftig maandje. En 2 roosjes, wat lief .....

Klopt huttula , verslaafd worden doen we niet zomaar .....

Dank je wel Agnieta

Wie wil voor mij t nummer " little bird" van Annie lennox plaatsen ? T lukt mij niet..... Nummer betekent veel voor me in deze tijd....

Het is begonnen ..... Gisteren de " bottom line" vastgesteld met mijn psycholoog. Alles onder de lijn is niet onderhandelbaar, wordt gezien als een terugval en dus ongewenst verslavingsgedrag. Ik moet ' cold turkey' afkicken, heb instagram moeten verwijderen ( daarmee stond nog een lijntje open) , grote beperkingen tav telefoon en Facebook. Terug geworpen op mezelf. Lees nu t boek: als hij maar gelukkig is. Afkicken van een relatie verslaving is minstens zo heftig als van drank of drugs, zo lees ik daar. En zo ervaar ik t ook. T voelen is begonnen en doet zeer ....

Jan, je bent vergeten de datum aan te passen....

Jan, Wil je mijn stopdatum aanpassen naar 15 juni 2016. Voor info zie mijn topic: alcohol eist zijn tol ..

Deze gaat mij zwaar vallen.... ik heb 1 alcoholische cocktail gedronken ..... Op 14 juni 2016 heb ik me door de man, die bij mij de laatste maanden onbedoeld een gevoel in alle hevigheid weer naar boven heeft gehaald, wat ten grondslag ligt aan al mijn verslavingsdrang in al haar vormen, laten verleiden tot het drinken van een alcoholische cocktail. Geen dwang.... Uiteindelijk in al mijn onmacht die keus gemaakt. Het is bij 1 drankje gebleven. Heb ook niet heel erg de behoefte gehad om opnieuw te gaan drinken, geen groot onrust gevoel. Wel meer met alcohol bezig geweest in mijn hoofd, dat wel. Ik voel mij nog steeds gestopt op 6 april 2015. Maar wil, gezien het pad wat ik nu bewandel, eerlijk zijn over mijn verslavingsgedrag. De drang naar alcohol, relatie verslaving en daarmee samenhangend telefoonverslaving... Het is er allemaal en ik wil het niet meer ontkennen. Ik begrijp dat mijn stopdatum op het jaarpact aangepast moet worden. Dat doet pijn . Maar acceptatie van wat er is, is onderdeel van t proces denk ik.

Mijn eerste week zit er op. Ik reis 2 tot 3 x per week naar Utrecht voor behandeling. T gebouw is klein, intiem, de mensen lief, t voelt goed. De groeps sessie was heftig, en dan was dit nog maar een informatie bijeenkomst. De man die de groep leidt vertelde zijn verhaal, daar waar hij was geweest. Het is confronterend, enerzijds de herkenning, anderzijds t realiseren dat mijn weg niet kort zal zijn. En ook niet makkelijk. Maar wel noodzakelijk en zo waardevol.... Ik had nog contact met de man waar t om draaide, dacht met hem nog een vriendschap te kunnen hebben maar t verhaal daar deed me beseffen dat afkicken en de verleiding zo dicht bij je houden, slechts een kwelling kan zijn. Ik liep de kliniek uit en Appte: ik wil graag afscheid van je nemen. Hij kwam. En dat hebben we gedaan. Hij zei: ik ben niet weg, denk maar dat ik op wereldreis ben. Ga aan jezelf werken, ga sterk worden, ga voor jezelf leren kiezen. Wil je , als je sterk genoeg bent, contact, dan ben ik er. En is t beter voor je van niet, dan is dat ook oke, alles voor jouw herstel. Een laatste knuf, tranen. Ik zei hem: sla deze anette op in je geheugen, zodat je t verschil gaat zien. Want deze anette zul je niet meer terug zien. Mochten we ooit nog elkaar ontmoeten, dan zal t met een andere anette zijn. Mijn reis is begonnen, mijn eerste stap gezet. T komt goed, ik voel t ...

68,4 voor mij

Gipsy, ik vind je zo dapper .....

68,2 kg voor mij. Zie dat ik t vorige week vergeten ben, sorry, moet er weer even inkomen.

Meeting? Wanneer is dat? Ook voor mensen die hier niet zo vaak zijn? T zou misschien wel goed voor me zijn .....

Mijn nieuwe reis... Mijn wereld staat op zijn kop. 3 mooie maanden uiteen gespat. Eind februari ontmoette ik hem , G Lief, mooi, charmant, een man van de wereld, een man die me weer t gevoel gaf dat ik leefde. Appen, bellen, veel en vaak. Soms een ontmoeting. Soms, voelde t niet goed, "verdween" hij uit beeld. Was hij ineens onverklaarbaar onbereikbaar. Mijn onderbuikgevoel zei me dat t niet klopte, dat er iets niet goed zat, maar ik wilde t niet zien. De aandacht, het fijne gevoel, wilde niet zonder. 2 weken geleden een dagje Amsterdam gedaan met hotelovernachting, geweldig..... Tot het moment dat ik er achter kwam dat ik niet de enige ben met wie hij dit soort nachtjes doet. Ben de afgelopen maanden veel met hem bezig geweest, veel te veel, mijn gevoel genegeerd en mijn grenzen aan alle kanten overschreden, voor de zoveelste keer. Ik zal jullie de details besparen maar het avontuur is ook financieel niet zonder gevolgen gebleven. Vorige week ben ik aangesproken door een bevriend psychologe, ze maakt zich zorgen om mij en denkt dat ik hulp nodig heb. En dan valt ook voor de eerste keer de term 'relatieverslaving'.... Het is alsof ik een klap in mijn gezicht krijg en tegelijkertijd gaan mijn ogen open. Inmiddels heeft er onderzoek plaatsgevonden bij een verslavings kliniek en ben ik officieel " relatieverslaafd " verklaard. Een behandelplan van 12 weken met 3 bijeenkomsten per week moet mij gaan helpen om mezelf terug te vinden en niet meer steeds te verliezen in de ander. Ik ben bang en tegelijktijd ben ik er zo aan toe.... Het lijkt of ik hier niet meer thuis hoor, in een ander hokje ben geplaatst, om uiteindelijk thuis te mogen gaan komen in t hokje anette. Ik ga een blog beginnen , eerst voor mezelf, en als het wat beter met me gaat, zal ik t wellicht met jullie delen. Voor nu ' het vooral vers en veel en moet ik t zelf nog een plekje geven... The start of a huge and important journey to find myself....

68,9 voor mij

Yvonne mag ik weer meedoen? Dan heb ik wellicht ook weer wat meer binding met hier..., Mijn gewicht is 69,1 kg op dit moment . Mijn streefgewicht was 72 kg maar zet m nu op 68 kg .

Vrijdag 10 juni Al een paar keer aan een verhaaltje begonnen en weer weggehaald. Heb me afgevraagd waarom t me lastig valt. Denk dat t komt omdat ik het gevoel heb niet veel verder te zijn dan de laatste x dat ik hier was. Iedereen hoopt op progressie, ik ook. Toch zie ik t niet. Soms gaat t een poosje goed, voel ik met sterk( er) en heb ik hoop. Maar steeds gebeuren er dingen waardoor ik terug zak . Met name in relaties en vriendschappen. En ik weet wel waar het door komt, 7 jaren aan mezelf sleutelen hebben me een goed beeld gegeven van mijn handelen en denken. Ik ben bang. Durf niet op dat ene knopje te duwen waarin ik voor mezelf kies, mezelf bovenaan zet. Steeds merk ik in contacten dat mijn needs groter zijn dan die van de ander. Mijn hunkering naar aandacht en genegenheid sterker is dan hun behoefte aan contact. En dus neem ik genoegen met wat ik krijg, gewend als ik ben om mijn best te moeten doen om liefde te krigen. En ik weet dat sommigen van hen mijn aandacht niet waard zijn, hun gedrag niet strookt met mijn normen en waarden en mijn definitie van wat vriendschap of liefde is. Maar de angst van de eenzaamheid is groter. En een beetje aandacht is dan soms toch nog fijner dan helemaal geen aandacht. Het is waarschijnlijk de sleutel naar de rust die ik in mezelf zoek. En ik begrijp ook niet waarom ik die laatste stap niet kan maken. Waarom het lijkt of iemand buiten mijzelf beslist over mijn handelen en dit accepteert met alle pijn die t brengt. Maak wel kleine stapjes, gestopt met daten, datingsites opgezegd, ga uit met een vriendin en probeer lol te maken. Sport 3 x per week, het uit mijn hoofd gaan en bezig zijn met mijn lijf is enorm belangrijk merk ik( ik zit altijd in mijn hoofd). Denk na over mijn werk, ben niet gemotiveerd en heb coaching aangevraagd. Maar het lijkt op het verhaal van de kip en het ei..... Wat moet eerst om het ander ook te kunnen veranderen... In november schreef ik dat het leven voor mij een beproeving is, dat is het nog steeds .......

Ik was op 6 juni aan de beurt, mag ik nog een roosje jan? T blijven mijlpaaltjes ...

Goedemorgen ..... Ff koekeloeren hier, lang geleden ...

Te lang niet geweest.... Update volgt....

Tnxx allemaal, mede dankzij jullie

Lieve JH, dank voor je bericht. Ik lees er veel in, je gevecht, je berusting nu. Je groei. Ik hoef niets te vergeven, je bent zoals je bent met alles wat er op dat moment was en dat is goed. Paden lopen zoals ze lopen, soms kruizen de wegen en vervolgt ieder daarna zijn pad. Dat is niet erg, je ontmoet altijd iemand voor een reden, ook al zien wij die misschien op dat moment niet. That's life ...... Je maakt prachtige foto's en wie weet kom ik nog een keer bij je in de leer..... ☺️ Liefs van mij