Gaba

Ik kan alleen maar hopen dat Peterson hier een verslag van maakt als hij weer op de been is. En dat hij boos zal zijn. Zijn videos worden door miljoenen mensen over de hele wereld bekeken.

Jordan Peterson, beroemd klinisch psycholoog zit in rehab omdat hij niet zelf van de Clonazepam kan afkomen. Ik weet waar hij doorheen gaat. Verschil is dat ik het heb gedaan in complete eenzaamheid en zonder enige hulp van buitenaf. Alleen lieve vrienden die er niks van snapten. Je kunt van alles van deze man vinden maar het was/is zo'n beetje de meest stabiele man die ik tegenkwam op het internet de afgelopen jaren. Clonazepam aka Rivotril is de duivel. Hier een link naar het artikel. https://www.geenstijl.nl/5149692/jordan-peterson-opgenomen-in-rehab-wegens-clonazepam-ontwenningsverschijnselen/#cid_247414030

Hallo Meratje, Ik kom niet meer zoveel op het forum maar af en toe wil ik nog wel eens iets schrijven. Rivotril druppels heb ik jarenlang gebruikt en inmiddels is het ook alweer een paar jaar geleden dat ik ermee gestopt ben en dat is de beste beslissing geweest die ik de laatste jaren heb gemaakt. Ik heb hier onder mijn naam indertijd een topic aangemaakt en dat een tijdlang bijgehouden. Het is afschuwelijk om van de Rivotril druppels af te komen. Het is echt een vreselijke strijd. In de loop van de tijd heb ik het vermoeden gekregen dat dit een van de zwaarste benzo's is om vanaf te komen. Ik weet niet helemaal waarom maar dat is mijn ervaring. Het heeft bij mij heel erg lang geduurd. Echt maandenlang. En het moeilijkste was voor mij persoonlijk de tijd na de stop. Na de stop heb ik er ook nog maandenlang mee lopen tobben. Maar het is het absoluut waard! Bij mij is de hele waslijst met gezondheidsklachten die ik had, helemaal verdwenen. Rivotril maakt je op de langere duur zieker en zieker. Het sluipt erin. Onderschat de ontwenningsverschijnselen niet. Nu gebruikte ik een krankzinnige dosis indertijd maar ik heb toen veel gelezen en er gebeuren rare dingen in je brein als je hiermee gaat stoppen. Ik heb zelf wat twijfels om Rivotril om te zetten naar Valium zoals de Ashton Manual stelt. Het heeft namelijk een wat andere werking dan Valium. Ik kan je alleen maar aanraden om het heeeeeeel langzaam aan te doen. Desnoods telkens pauzes inbouwen om even bij te komen. Heel moedig van je dat je de strijd aangaat! Liefs Gaba

Goedemorgen allemaal, Zojuist kwam ik dit artikel tegen. Gaat over Rivotril. https://www.ad.nl/binnenland/drugs-oorzaak-van-problemen-in-azc-s~a4d4f295/

In mijn geval denk ik heel eerlijk gezegd dat ik het niet overleefd had zonder een antidepressivum. Dat kwam natuurlijk ook omdat mijn omstandigheden waarin ik terecht kwam na de stop, op z'n zachts gezegd niet ideaal waren. Ook dit zal voor een ieder verschillend zijn. Ik gebruikte Amitriptyline omdat het ook spierpijnen wat liet afnemen en de slaap wat verbeterde. Stoppen daarmee was een eitje in vergelijking tot de benzo.

Hallo Bernice, Ik heb het helemaal alleen gedaan. Door Benzobuddies kwam ik aan het schema om af te bouwen. Het is een eenzame strijd die je moet leveren.

Benzodizzy, ik ben flink onder de indruk van wat je schrijft. Ik heb ook het gevoel dat er jaren zijn verloren. Het is alsof ik een stuk film kwijt ben. Maar het is wel zo dat je het pas kunt ervaren als je gestopt bent met de troep. En ik zal ook de laatste zijn om te zeggen dat je na de stop ineens het ultieme geluk zult vinden. Maar de kwaliteit van leven gaat wel stukken vooruit. Het beleven van de dingen -goed en slecht- wordt in ieder geval intenser. Het verwerken is een ander ding. Flauw en afgezaagd om te stellen maar het is een soort rouwproces. En ook in dat proces is acceptatie meestal de sleutel.

Bernice, ik weet dat de Ashton Methode inderdaad de omzetting naar Diazepam aangeeft. Inmiddels weet ik ook dat Clonazepam en Diazepam een totaal andere werking hebben. Alleen al de zogenaamde halfwaardetijd is enorm verschillend. Maar ook de plek op de receptoren is anders. Bij mij ging dat ook helemaal niet lekker en ik heb toen na een week of 2 de Diazepam gestopt. Een veel te grote sprong achteraf. Ik kan op de een of andere manier Diazepam niet goed verdragen. Misschien heb je daar ook wel last van, ik ben dat vaker tegengekomen op de diverse forums. Ik weet zo 1,2,3 niet wat wel de oplossing is. Ik heb indertijd maandenlang zitten studeren welk middel ook geschikt kan zijn en welk middel zo ongeveer dezelfde chemische structuur heeft als Clonazepam. Clonazepam is echt de opperduivel onder de benzodiazepinen. Je bent er nu inmiddels mee gestopt begrijp ik en dan is het toch beter om dit pad te vervolgen. Om nu coldturkey te gaan is echt te heftig en geeft een te grote klap op je hele zenuwstelsel, ik ben wel zo stom/onwetend geweest en ben uiteindelijk ruim 2 jaar aan het klooien geweest en dat zou ik iedereen willen besparen. Hou je taai en blijf gewoon doorgaan, het gaat echt voorbij.

Bernice, Ik beloof je dat het op een dag heel anders is en dat het je dan wel lukt om de negatieve gedachten om te draaien naar positieve gedachten.

Liz, hier haal je iets aan en het is eigenlijk een beetje taboe tot nu toe volgens mij. De suïcidale gedachten. De dwanggedachten. Misschien is er in de tijd dat ik hier afwezig was wel over geschreven maar ik heb het indertijd niet willen hebben daarover. Op het Amerikaanse forum benzobuddies.org is het regelmatig beschreven. Ik heb daar heel veel last van gehad. Hebben forumleden hier al eens over geschreven? Misschien was dat aspect voor mij het meest beangstigende en daar zou ik graag nog eens over willen schrijven.

Bernice, geloof me alsjeblieft als ik zeg dat je over enige tijd zult terugkijken en dolblij zult zijn dat de duivelse troep uit je lichaam en organen is. En ja die dwanggedachten bedoelde ik hierboven. Die zijn er gewoon, ze komen uit het niets. Accepteer dat ze er zijn en doe vooral niet te veel moeite om ze te negeren. Ik zou zo graag willen dat ik beter kon beschrijven wat ik heb ervaren en kan maar niet genoeg benadrukken dat ze geleidelijk aan verdwijnen. Het hielp bij mij nog wel eens om iets heel anders te gaan doen wat een beetje afleiding gaf. Klinkt misschien raar maar bij mij hielp schuren goed, hout schuren dus. Of ik zat alle uitgebloeide Margrieten weg te knippen uit zo,n bos margrieten in de tuin. Dat gaf een prima afleiding en dan werden de gedachten wat minder dwingerig.

Ha Liz, niet te geloven maar ik zat net een heel verhaal te schrijven over de acceptatie. Ik sluit me volledig bij je aan. Nadat ik simpelweg geaccepteerd had hoe het nu eenmaal was, en me er niet meer tegen verzette, ging het echt met grote stappen vooruit.

Hallo allemaal, dank voor de reacties en het doet me goed dat ik lees dat in ieder geval een flink aantal van jullie inmiddels gestopt zijn. Ik las ook in een paar berichten de depressieve gevoelens. Voor mij was dat het meest beangstigende van het hele proces en waar ik het meeste last van heb gehad. Het is ook niet zo gek als je bedenkt dat inmiddels de wetenschap de GABA receptoren opnieuw hebben ontdekt en nieuwe medicijnen aan het ontwikkelen zijn voor depressies waar deze receptoren een flinke rol in zullen gaan spelen. Dus alle ontwenningsverschijnselen die jullie doormaken kun je echt regelrecht toeschrijven aan de benzo-ontwenning en zijn afschuwelijk maar gaan uiteindelijk over. Ook het geheugen speelt een grote rol bij die receptoren. Ik kijk nog regelmatig naar de nieuwste ontwikkelingen die de wetenschap telkens nog ontdekt m.b.t. die recpetoren. Je zult versteld staan als je leest bij hoeveel ziektes en syndromen de GABA/Glutamaat onbalans een rol speelt. Epilepsie, ADHD, ADD, ALS, depressie, schizofrenie, Parkinson, migraine, PTSS, angststoornis, OCS, maagklachten en nog een hele rij meer. Bijvoorbeeld is pas vorig jaar ontdekt dat er bacteriën in de maag zitten die GABA eten. Ik hou het erop dat GABA zo'n beetje nog de heilige graal is in de medische wetenschap. Waar ik veel last van had nadat ik gestopt was waren gedachten die zich opdrongen. Zomaar ineens kwamen er dan zwarte nare gedachten naar boven of herinneringen van vele, vele jaren geleden die zeker niet de fijnste waren. Ik kon dat dan met veel moeite doorstaan en ze verdwenen soms ook weer net zo snel als dat ze kwamen. Die momenten zijn onderdeel van de waves. Ik ben eigenlijk erg benieuwd of jullie dat ook hebben of hebben gehad. Hier nog een artikel daarover: http://goedgezond.info/2017/11/06/neurotransmitter-gaba-remt-ongewenste-gedachten/

Beste allemaal. Zo heel af en toe kom ik hier nog wel eens kijken. Het doet me goed dat het forum inmiddels flink gegroeid is en dat veel mensen de weg hier naartoe hebben gevonden. Toen ik hier eind september 2014 voor het eerst kwam waren er maar 3 of 4 mensen waarmee ik mijn ellende en ervaringen kon delen. Wat me ook heel goed doet is dat als ik nu clonazepam intik bij Google, dit forum al op de 1e pagina staat. Dat was indertijd pas op de 8e pagina of zo. Blijf vooral dus zoveel mogelijk de namen en merken van de benzo's noemen in het forum, dan stijgt het forum in de lijst van Google. Het kan immers niet genoeg gezegd worden hoe vreselijk gevaarlijk deze duivelse medicijnen/drugs zijn. Ik zag net dat dit artikel bijna 30.000 keer is gevonden/bekeken door Google. En dat is wat nodig is om ruchtbaarheid te geven over deze misstanden in de medische sector. Ik las laatst ergens dat clonazepam/Rivotril in Frankijk inmiddels verboden is. Toen ik indertijd op benzobuddies.org las over mensen die soms 2 jaar aan het herstellen waren, kon ik dat niet geloven. Maar zo lang duurde het bij mij wel uiteindelijk. Natuurlijk zijn de eerste 2 of 3 maanden het zwaarste geweest maar daarna nam de intensiteit van de ontwenningsverschijnselen tergend langzaam af. Ik heb ook veel geschreven over de "windows" en "waves". Ik had indertijd weinig windows en erg veel waves. In het begin was dat afgrijselijk die waves. In de eerste paar maanden meerdere keren per dag, daarna per week en uiteindelijk per maand om vervolgens helemaal te verdwijnen. Ik wil jullie zo graag weer laten weten dat het zo heerlijk is als je zonder die troep weer normaal kunt functioneren. Het kost vreselijk veel moeite en ellende om er vanaf te komen en je maakt bizarre en afschuwelijke tijden mee en pas nadat je helemaal schoon bent besef je in welke "mist" je hebt gezeten. Hele veel sterkte allemaal!

Hallo Pokemon, 26 november 2014 ben ik gestopt met een krankzinnig hoge dosis Clonazepam. Ik heb dat verhaal hier toen indertijd helemaal opgeschreven. Wat je schrijft over het terugkijken na jaren in een waas te hebben geleefd herken ik maar al te goed. Nuchter de werkelijkheid bekijken is niet makkelijk. Want wat is dan die werkelijkheid? Voor mij is het dat er een fors aantal jaren verloren zijn gegaan. Het gebruik iets van 4 jaar en daarna de afschuwelijke donkere tijd van het afbouwen en stoppen met al het drama dat zich voltrok. De onnavolgbare beslissingen die ik heb genomen en de bizarre dingen die ik uitvoerde. Uiteindelijk ben ik in de laatste afbouwfase veel te snel gegaan. Volgens de Ashton Manual had het beter geweest om in de laatste fase over te stappen op Valium, die stap heb ik overgeslagen want ik werd doodziek van de valium en toen ineens gestopt en daardoor goed te vergelijken met cold turkey. Regelmatig heb ik nog mijn confrontatie met die periode. Ik ben vrienden kwijtgeraakt, familieleden die geen contact meer willen etc etc. Materieel heeft het me een vermogen gekost omdat ik nauwelijks kon of durfde te werken als ondernemer. Er zijn momenten geweest waarop ik besloot een boek te gaan schrijven met de titel "verloren dagen". Die verloren dagen bestonden eruit dat ik dagelijks urenlang ziek in m'n bed lag en nachten door het huis spookte maar uiteindelijk kreeg ik geen zin op papier en bleek het met geen pen te beschrijven. Ik heb toch wel het idee dat cold turkey een dusdanig grote klap op je hele zenuwstelsel geeft, waardoor er iets permanent kapot is. En wat dat iets dan ook is moeten de geleerden nog uitvinden. Ik ben ook zo'n gewone man met een baan en een huis, ik dronk en drink praktisch geen alcohol, geen drugs, geen psychiatrisch verleden of wat dan ook. Alleen maar forse slaapproblemen van de stress indertijd. Op enkele goede vrienden en mijn ouders na weet niemand van dit verhaal. Ik schaam me er ook vaak voor. Je omschrijft dat je walgt van wat je ziet in retroperspectief. Heel herkenbaar. Ik weet ook vaak niet zo goed of ik nu op mezelf boos moet zijn of op de dokter die het voorgeschreven heeft indertijd. Ik kom daar vaak niet uit. Ik zou ook niet weten waar ik het mee moet vergelijken, is het vergelijkbaar met afkicken van heroïne? van alcohol? van GHB? Ik merk dat ik de hele periode uit m'n gedachten probeer te blokken. Maar ik kom nog wel regelmatig documenten en e-mails tegen die ik schreef indertijd. Ik kan me die dingen dan nog maar heel vaag herinneren. Ze zijn niet fout of raar maar "ik" heb ze niet geschreven. Om het maar wat te versimpelen allemaal zeg ik dan tegen mezelf "ik was er wel en ik was er niet in die tijd". Het blijft toch wel heel erg lastig om het te beschrijven, maar ik denk dat ik wel weet wat je bedoelt. Ik heb allang geen echte klachten meer, ze zijn uiteindelijk allemaal verdwenen. Wat er nog rest is dat ik nog lang zal moeten werken aan het terugkrijgen van mijn zelfvertrouwen want dat heeft een lelijke klap gehad door dit gedonder. Pokemon, heel veel sterkte.