Lieve, lieve Gips.....
Nee, denk niet voor mij...ik denk ook niet voor jou.
Dat kan ik niet, dat wil ik niet...
En dat hoeft ook niet.
Wat moet ik zeggen...inderdaad, aan de zijlijn lees en voel ik mee.
Mijn bevattingsvermogen gaat het te boven waar jij doorheen gaat.
Ik lees je nachtelijk gesprek met MG en de tranen komen op...
Je verdient anders...ieder mens verdient anders...maar jij moet het doen.
Jij neemt jouw verantwoording, voor jouw leven en welzijn.
Dat doen we allemaal...
En in de strijd...maar ook het leerproces proberen we elkaar te helpen.
Lieve Gips...ik gun jou de hulp die bij jou past. Ook jij bent het waard!!
Ik respecteer dat je weggaat....jouw keuze.
Maar de deur staat altijd open hier (wat een cliché, maar wel gemeend)
Alle, alle goeds voor jou............