Kohtje

Hallo allemaal. Ik moet nog even een tijdje alle namen op me in laten werken, daar ben ik langzaam in, maar toch wil ik wel even wat zeggen. Het is me opgevallen dat in veel berichten gesproken wordt over het graag sociaal willen drinken. Dat zou natuurlijk heel fijn zijn, maar we zijn allemaal verslaafd aan de alcohol. Ik ben er achter (voor mezelf in elk geval, maar ik denk dat dit voor iedere verslaafde geldt) dat een ex-verslaafde niet bestaat, ja okee, als een verslaafde is overleden is het een ex-verslaafde. Daarom heb ik alcohol bestempeld als: LEVENSGEVAARLIJK. Ik heb gemerkt dat ik geen reden meer heb om naar de fles te grijpen, je nuchtere verstand gebruiken is niet alleen veel beter maar ook veel leuker dan al die zogenaamde alcolol. En om nou te gaan drinken omdat het zo lekker is? Er zijn veel andere drankjes ook lekker en dan zonder alco. Ook alcoholgebruik om problemen te vergeten of minder erg te maken hoef ik niet meer zo nodig. Hoe vaak ben ik niet met m'n neus op het feit gedrukt dat de probemen echt niet minder erg worden en dat ze zich alleen maar vermeerderen door steeds weer te gebruiken. Dus ga ik nu problemen en nare gevoelens nuchter bekijken, en met relativeren en jezelf niet overal de schuld van geven en met iets minder hoge eisen aan jezelf en je omgeving stellen vallen veel van die problemen reuze mee en dan kun je er tenminste nuchter wat aan doen. Ik wil met dit verhaaltje eigenlijk alleen maar zeggen dat het goed is om de reden van willen drinken goed te analyseren, dan is het veel gemakkelijker om zelfs dat ene eerste glas of glaasje te laten staan.... Groetjes, Kohtje.

Goeiemiddag. Laat ik beginnen te zeggen dat ik erg onhandig ben in het werken met een computer, dus als ik er hier een zooitje van maak, dan moet de oorzaak daarvan in deze onhandigheid gezocht worden. En dan zal ik me verder ook even voorstellen. Ik ben een man van 49 jaar, getrouwd, kinderloos en al jaren aan de drank. Begin dit jaar ben ik begonnen met een deeltijdbehandeling in de Henriëtte Hartsenkliniek in Zutphen, en na zo'n tien weken overgestapt naar de klinische behandeling. Eind juli heb ik daar afscheid genomen van de groep waar ik achttien weken lang lief en leed mee gedeeld had. Tijdens deze behandeling werd een dagboek bijgehouden waaruit dagelijks voorgelezen werd in de groep. De feedback die je dan kreeg was belangrijk voor me, daardoor wist ik dat ik met en voor mezelf aan het werk was. Dagboek schrijven doe ik nog steeds, maar door het wegvallen van de feedback en ook het gemis van de verhalen van anderen verflauwt de boel een beetje. Sinds vier en een halve maand sta ik nu compleet "droog" en echt veel moeite kost me dat (momenteel) niet, maar om trots op mezelf te kunnen blijven heb ik het nodig om zo nu en dan met anderen te kunnen praten over gevoel, en met anderen bedoel ik dan mensen die weten wat het is om alcoholverslaafd te zijn (geweest). Zo voor een eerste berichtje laat ik het hier even bij. Hopelijk leren we elkaar in de loop van de tijd beter kennen. Groetjes, Kohtje.