Rebos

Ik heb geen behoefte aan oeverloze discussie, alleen aan duidelijkheid. Daarom tóch nog even een paar feiten: Op een ander forum heeft iemand onder de naam "Delta Tango" veel conflicten veroorzaakt en is uiteindelijk verwijderd als deelnemer na een fake-zelfmoordmededeling. Ik had op dat forum met deze man een aantal malen contact (of je dan van 'bekende' mag spreken, lijkt me niet echt relevant, ik ben wél een tijd in de veronderstelling geweest dat de man overleden was). Er is géén uitleg of excuus privé mail geweest. Pogingen van mij om "Delta" persoonlijk te benaderen, zijn door hem geblokkeerd. Ik gun ieder een nieuwe start, voel me niet rancuneus, heb alleen mijn bedenkingen over genoemd optreden en ben er inderdaad voorstander van dit onderwerp te laten rusten en te hopen dat de vrede op dit forum gehandhaafd blijft.

Aan Delta, Ik ben erg verbijsterd sinds ik jou w bijdragen lees. Jouw naam doet me zo denken aan een dierbaar contact dat ik had op een ander forum met een man met ongeveer dezelfde schuilnaam. Deze persoon heeft zich echter helaas van het leven beroofd volgens zijn dochter. Ik was daar erg van onder de indruk. En nu doet zich het toeval (?) voor dat jouw naam, jouw manier van schrijven, jouw twee Maltezers zoveel gelijkenis vertonen met de gegevens van deze overleden vriend. Ontzenuw alsjeblieft deze gelijkenis. Ik vind het zo macaber deze gelijkenis steeds te lezen. Help me alsjeblieft uit de droom. Rebos

Hallo Delta, Ik ben erg verbijsterd sinds ik jou w bijdragen lees. Jouw naam doet me zo denken aan een dierbaar contact dat ik had op een ander forum met een man met ongeveer dezelfde schuilnaam. Deze persoon heeft zich echter helaas van het leven beroofd volgens zijn dochter. Ik was daar erg van onder de indruk. En nu doet zich het toeval (?) voor dat jouw naam, jouw manier van schrijven, jouw twee Maltezers zoveel gelijkenis vertonen met de gegevens van deze overleden vriend. Ontzenuw alsjeblieft deze gelijkenis. Ik vind het zo macaber deze gelijkenis steeds te lezen. Help me alsjeblieft uit de droom. Rebos

Kohtje, bedankt voor de ruime en informatieve blik die je ons gunde op jouw drankverleden. Heel nuttig dit verslag van een no-nonse-aanpak die tot succes leidde.. En ik hoop dat niemand meer in de mond neemt dat er geen begrip zou zijn voor 'beginners'. Er is juist zoveel begrip voor 'beginners' en 'gevorderden' dat er heel veel ervaringen en meningen worden uitgewisseld die als kern hebben dat oplossingen op dit gebied vrijwel zonder uitzondering rechtlijnig en compromisloos zijn en dat zieligheid tentoonspreiden en medelijden opwekken, hoezeer dat ook bij verslaafden hoort, nooit tot oplossingen zal leiden. Er zullen natuurlijke verschillen van mening blijven bestaan, maar ik hoop echt niet dat het blijft voorkomen dat dan op gebrek aan begrip wordt gewezen.

Ik ben het nu eens met de moderator eens. Censuur is dringend gewenst t.a.v. dit soort activiteiten! Petra raadt heel verkeerde oppeppers aan. Ik heb een keer gesport. Ik kopte toen met voetballen, en zeker zeventien hersencellen zijn toen blijvend beschadigd! En wat haar tweede activiteit betreft: ook een keer gedaan en was toen tíjden bedwelmd!

Dat zijn héél wijze woorden: begrip hebben voor de ander. Werkelijk uit mijn hart gegrepen! Ik heb net tot en met een paar weken geleden teruggelezen, maar heb gelukkig nog nergens aangetroffen dat er weinig of geen begrip zou zijn voor mensen die net beginnen. Alle lof en sterkte dus ook van mijn kant voor de beginners.

Juist over een langere termijn lijkt me dat je je eigen drank-situatie zou kunnen beoordelen, waarbij je eigen geschiedenis natuurlijk van groot belang is. Kritische zelfanalyse is dan ook onontbeerlijk. Mij is opgevallen dat als mensen de ruimere context van hun leven, waarin die drank een (te) grote rol speelde, onder de loep nemen en in staat zijn basale dingen te veranderen die mede aanleiding voor het drankprobllem waren, ze dan ook weer opnieuw en verantwoord kunnen omgaan met alcohol. Voor sommigen zal een fysieke verandering (TIQ's?) al zoveel hebben aangericht dat levenslange onthouding nodig blijkt. Hoe vervelend en riskant het ook is, soms zal uitproberen toch voor wat duidelijkheid kunnen zorgen. Als iemand denkt het wel weer te kunnen na een lange droogteperiode en snel terugvalt in oud gedrag dan lijkt me nooit meer drinken ongetwijfeld de enige optie. Mensen die hier komen om te lezen en te schrijven zijn zich dacht ik toch wel bewust dat ze een probleem hebben ten aanzien van drankgebruik. Het verbaast me dan dat die mensen toch blijven zeggen dat ze matig willen drinken. Ze kunnen het toch niet? En dan de softe aanpak van per dag beslissen. Wat een marteling bij zwakke momenten. Ik heb mezelf in het verleden ook zo vaak op die manier voor de gek gehouden en uit de bekende drankzieligheid mezelf 'beloond' voor een paar dagen of weken niet drinken. We weten allemaal waar die beloningen dan meestal op uitdraaien. De enige remedie is, lijkt me, een (zeer) lange periode niet drinken. Ongenuanceerd, niks komma nul. Niet over zeuren, niet zielig over voelen, 'vrienden' wegdoen die er vervelend commentaar op hebben. Op zijn minst tot de behoefte en zin weg zijn en ondertussen werken aan de vraag waarom er een drankprobleem is ontstaan. En wellicht wat steun en herkenning zoeken bij het T-kransje (Teleac, Tactus, Trimbos). Het is zo persoonlijk. Ieder kan wellicht voor zichzelf het best beoordelen of hij zich beschouwt als alcoholist of als drinker die zijn gewoontes kan veranderen. Ik zelf denk nu heel goed weer 'normaal' te kunnen drinken. Maar een spoortje twijfel houdt mijn glas toch nog vol spa en ik ben het met iedereen eens die zegt dat de kwaliteit van het leven niet van drank moet afhangen. Ik vind het dan ook heel treurig als mensen drank nodig hebben om 'gezellig' te doen, 'ontspannen' te raken of 'erbij te horen'. Om maar een bekende slogan te parafraseren: bij twijfel niet doorhalen.

Het is dan wel een dag later, maar toch nog maar even op dit dagdeel. Ik wil even spontaan zeggen dat Ziza de kern geweldig onder woorden heeft gebracht. Veel herkenning hierin voor mezelf, veel herkenning ten aanzien van hoe sommigen hier reageren vanuit hun eigen tunnelvisie op hun situatie.

Oke Kohtje, laten we niet gaan kissebissen of het feit dat als je ergens op voortborduurt wat een ander gezegd heeft, wel of niet betekent dat je dan wél ingaat op wat gezegd is. Ik ga dus wel even in op wat je aandraagt: ook ik zal hier en nergens alcoholgebruik aanmoedigen. Sterker nog ik keur alle alcoholgebruik ten zeerste af, behalve als het zonder problemen met mate plaatsvindt. Ik zal zeker ook nooit dingen verkondigen om de ellende van alcoholmisbruik te verzachten. Ik constateer slechts dat het voor de een anders ligt dan voor de ander. Ik vind dit forum wél een stuk van het dagelijks leven waar we niet de zaken anders voor hoeven te stellen dan ze zijn en ik praat dus hier net zoals overal over alcohol. Ook zeer negatief als ik vind dat die kwalificatie van toespassing is. Ook afkeurend als ik vind dat mensen door alcoholmisbruik onverantwoord bezig zijn. Ik drink sinds ruim anderhalf jaar geen alcohol omdat ik (nog) niet denk dat ik er mee om kan gaan om het verantwoord en verrijkend te noemen. Ik sta droog en jij hebt ook je 'droog'-redenen, alle respect er voor. Maar probeer ook wat een ander zegt eens te nuanceren.

Ik vind het erg jammer dat de kijk op alchohol zo veel vanuit het perspectief van alléén maar problematisch wordt beschreven. Op zich natuurlijk heel begrijpelijk omdat velen hier eigenlijk alleen maar negatieve ervaringen hebben met alcohol. Maar het is een denkfout argumenten vóór acceptabel alcoholgebruik te weerleggen door effecten van verkeerd alcoholgebruik te noemen. Dat is onzuiver redeneren en niet ingaan op wat is gezegd Verrijken wil niet anders zeggen dan iets toevoegen wat aangenaam is zonder problematisch te zijn. Die roes, die voor een alcoholist onontbeerlijk is, hoeft helemaal niet van belang te zijn, kan zelfs achterwege blijven. Alcohol is niet nódig voor kwaliteitsverlening, net zo min als een mooie zonsondergang, klassieke muziek, een goed boek, een mooi schilderij, een lekker hapje en talloze andere zaken die wat toe kunnen voegen en aangenaam zijn, maar niet onontbeerlijk voor ons voortbestaan. Het is een aangenaam extra. Ik ben het er niet mee eens dat verkondigen van deze opvatting voor de 'zwakken' gevaarlijk zou zijn, omdat het hen naar de fles kan doen grijpen. Als men niet wil drinken, drinkt men niet. We kunnen in onze samenleving niet alle impulsen en prikkels wegnemen die iemand in verleiding kunnen brengen. Ik heb respect voor andere meningen over alcoholgebruik, maar vind het jammer wanneer drogredenen aangevoerd worden voor andermans stelling. Ik hoop dat deze woorden ook hen sterken die ervan overtuigd zijn dat ze gewoon (een tijd) niet moeten drinken. Het leven is zonder drank beslist niet minder. Vaak méér.

Ik heb het betoog van Kohtje met aandacht gelezen en wil daar het volgende over zeggen. Iets de baas zijn, wil voor mij niet alléén maar zeggen uit je leven bannen, maar kan ook betekenen juist toelaten en wel in die vorm dat je er harmonisch mee omaat. De vergelijking met de tandarts gaat dan ook helemaal niet op (hoewel ik zelfs erg gek op bepaalde tandartsen ben). Kohtje heeft wel weer erg gelijk als hij stelt: De meest succesvolle strijd tegen alcohol zit hem volgens mij niet in de fles laten staan, maar in het zoeken naar oplossingen om met jezelf, je omgeving en emoties om te gaan. Heel juist. En als je geslaagd bent in dat zoeken van oplossingen en je je emoties onder controle hebt, dan zou het heel wel mogelijk zijn om in die omgeving ook alcohol weer als onderdeel van je leven toe te laten. Er zijn nogal wat dingen waar je verkeerd mee om kunt gaan: werk, relaties, eten... Als je tot inzicht komt dat het misbruik de verkeerde kant opgaat, kun je maatregelen nemen. Dat kan zijn veranderen in de zin van minderen, maar ook kan het soms nodig zijn iets geheel na te laten. Medische, sociale en psychische indicaties en combinaties daarvan, zullen hier het laatste woord hebben. Ik zie hier veel mensen schrijven die erg tobben met hun drankmisbruik, hun terugvallen en hun niet slagen in het verantwoord met drank omgaan, zélfs als ze kinderen hebben. Gezien allerlei reacties valt het niet mee om hierin adequaat van advies te dienen. Sommigen kiezen voor de slachtofferrol, anderen voor een andere softe aanpak, terwijl er maar één remedie is: als je niet wilt drinken, moet je niet drinken. Het gaat mij echter te ver om steeds de 'afkeuring' tegen te komen van mensen die weer proberen op gepaste wijze alcohol in hun leven te integreren vanuit de gedachte dat matig gebruik van alcohol zeker verrijkend kan werken. Iemand die zwaar alcholist is (geweest) kan wellicht nooit meer ongestraft een glas drinken. Bepaalde zware drinkers kunnen wel degelijk (wetenschappelijk onderzocht) met succes terug naar acceptabele hoeveelheden. Een boom kun je kappen, je kunt ook toestaan dat die in je tuin groeit. Er zijn veel factoren die in deze keuze een rol kunnen spelen.

Wat een geweldig relevante bijdragen van Petra. Zij raakt een heel belangrijke kern van het alcoholprobleem en reageert vervolgens niet eens cynisch of teleurgesteld als werkelijk niemand haar even honoreert of ingaat op wat ze schrijft. Knap Petra en bedankt voor je zinnige opmerkingen.

Ik lees hier regelmatig om eventueel mijn voordeel te doen met opmerkingen over alcholgebruik. Ik participeer niet omdat de stijl en de vele onbegrijpelijkelijke en kinderlijke ruzies ver van me afstaan. Nu wil ik dan toch eens meedoen over het prinicpe 'pb'. Ik heb me talloze malen afgevraagd waarom zovelen dit fenomeen als een ego-verlengend privé domein zien dat bij ongewenst betreden tot grote verontwaardiging, veel emoties en consternatie leidt. Alsof je pin-code gejat is... Waarom is zo'n 'pb'-mogelijkheid gebruiken nou zo veel anders dan reageren op de 'dagdraad'? Als iemand vervelend doet via een 'pb' verwijder je zonder te reageren dat bericht toch gewoon? En waarom wordt er zo over geroepen op die dagdraad? Schreeuwen om aandacht? Weer een aanleiding voor een ruzie zoeken? Op de dagdraad blijven vervelende berichten voor iedereen leesbaar staan. Dat is toch veel vervelender? Er is zelfs iemand die het woord 'onveiligheid' hanteert en de organisatie schijnt te worden verzocht andere constructies te bedenken voor het privé betreden van iemands 'heiligdom'. Waarom wordt er toch zo'n ophef gemaakt van die ongewenste 'privé-berichtjes'? Kom op mensen, dit is toch gewoon een chatbox met twee communicatiemogelijkheden: direct aan iemand gericht (waarbij echt geen enkele échte privé aangelegenheid in gevaar komt) of voor iedereen bestemd op een draad. Als er geen aandacht aan wordt geschonken zal een vervelende pb-er vanzelf wel ophouden. Waarom richten de discussies zich nou niet alleen op de drank-zaken zonder al te veel gefixeeerd te zijn op de eigen ergernisjes en muggenzifterijtes...

Natuurlijkl Kohtje, ik besef terdege dat mijn opmerking pas wijn te drinken als er geen aanleiding voor is, een paradox is. Met opzet zo neergeschreven om te illustreren wat ik bedoel. Het stoeien met die 'vrije' (bestaat natuurlijk nooit helemaal) wil, boeit me uitermate. En zeker het gegoochel met de begrippen 'willen' en 'kunnen', waar menig filosoof van aan de drank is geraakt. Als je, zoals je treffend zegt, een handicap hebt opgelopen, moet je daar rekening mee houden om de kwaliteit van je bestaan te optimaliseren. Alleen de omvang en mate van handicap is in het grijze gebied van (overmatig) alcoholgebruik zo moeilijk vast te stellen. Helaas zullen schade en schande hier leermeesters kunnen zijn, zoals je zo veel leest. Ik ben het níet met je eens dat ik moeite zou hebben iets bij mezelf te herkennen en te onderkennen. Ik sluit mijn ogen bepaald niet voor bepaalde effecten die op de loer liggen, gezien mijn verleden en karakter. Daarom ben ik voorzichtig. Daarom bedien ik me van die paradox. Daarom lees ik hier over de strijd van anderen. Daarom hecht ik zo aan de woorden van Petra die zo kernachtig relevant reageerde. Ik hoop dat alles wat ze tegen anderen zegt ook op haar zelf van toepassing is en blijft. Ik ervaar mijn situatie dan ook bepaald níet als een dilemma, omdat ik me in elk geval bij één van de mogelijkheden (niet drinken) zeer wel bevind. Die kwaliteit van dit huidige welbevinden wil ik dan ook niet prijsgeven. Mijn schade en mijn schande van ooit teveel drinken, mijn goed voelen nu zonder drank geven dit in. Maar, (o stokpaardje), ik blijf me daarnaast afvragen of dat welbevinden, die vrede met mezelf en mijn omgeving gehandhaafd kan blijven met af en toe een glas wijn. Omdat het zo lekker is. Overigens Kohtje heb ik grote bewondering voor jouw manier van strijd, voor je invoelend vermogen en jouw betrokken reageren op anderen.

Nou ik zal proberen mijn stukje van mogelijk 'moeilijke' aspecten te ontdoen. Ik heb ervaring met te veel drinken en met het het feit dat ik dat als problematisch ervoer. Ik heb ook ervaring met het een tijdje stoppen, cq minderen. Omdat dat steeds iets tijdelijks betrof was er op de achtergrond steeds de 'troost' dat er binnen afzienbare tijd weer een neut klaar stond. Dát vind ik een afhankelijkheid, weliswaar ingegeven door het wél drinken, maar beleefd tijdens het niet-drinken. Ik lees hier en op andere fora ook erg veel bijdragen van mensen die al een tijd droog staan of minderen en die op de niet-drink momenten steeds geobsedeerd worden door het zin hebben in drank enoverwegen om toch maar dat ene glaasje te proberen. Ook het elke dag opnieuw beslissen om er geen drankdag van te maken lijkt me, voor mij althans, een moeizame onderneming omdat je toch elke dag weer die afhankelijkheid erkent. Ik zou op die manier veel te veel bezig zijn met het toelaten van drank in overwegingen en gedachten. Het op deze manier ermee bezig zijn, het erg veel contact zoeken met lotgenoten, het steeds maar overwegen... dát vertegenwoordigt voor mij dus die afhankelijkheid van niet-drinken. Wellicht vinden anderen er baat bij, ik zie liever onder ogen wat ik wil, neem op grond daarvan een besluit en probeer dan het afwezig zijn van drank een niet te overheersende rol te laten spelen. Ik geloof zeker dat na een periode van (te) veel drinken het onder bepaalde omstandigheden mogelijk is weer 'normaal' te drinken waarbij de afhankelijkheid niet meer aanwezig is. Ik zou dus pas eventueel weer wijn willen drinken als daar geen enkele reden toe is.