Kohtje

Petra, Kunnen wij hier wat voor je betekenen? Zodat dat velletje van jou je weer beter past. Iedereen heeft wel eens zo'n dag, is zo'n lekkere dooddoener. Het etterige van dit soort uitspraken is dat ze meestal nog waar zijn ook, maar wat moet je er in hemelsnaam mee? Oorzaak zoeken of oorzaak bewerken. Maar niet negeren alsjeblieft. Je bent wijs en sterk genoeg om dat ook niet te doen. Maar wees ook niet bang voor de angst te falen, dat werkt averechts...... Beterschap en liefs, Kohtje.

Hallo SK, Na een opzienbarende entree een nu ook opzienbarend vaarwel. Jammer, want tussen die twee uitersten hebben we niet zo gek veel van je gehoord, terwijl je me er interessant genoeg voor leek. Maar ja, je zegt het al, je hebt hier niet gevonden wat je ervan had verwacht. Ook dat is jammer, maar je komt hier niet voor ons plezier, je bent hier voor je zelf... Jij ook succes met je strijd, en zoals Petra ook al zegt, je kunt altijd nog meelezen, toch? En reageren toch ook nog? Je bent bij deze echt niet verbannen. Groetjes, Kohtje.

Arme Yanou (is dat een Bretonse naam?) Ik wist niet wie je was, maar zag dat je je hier op het forum al aangemeld hebt op 15 april. Dat is de dag dat ik m'n alcoholloze leven ben begonnen. Maar al zo lang wachten terwijl je je elke week een keer aanmeldt, lijkt mij ook niet helemaal normaal. Misschien een optie om je noodkreet eens naar de moderator te sturen? Die zit dicht bij het Tactus-vuur. Ik weet niet hoor, ik zeg ook maar wat. En anders eens gewoon met Tactus contact opnemen. Iemand zal je toch moeten kunnen informeren. Succes ermee, en laat je nog eens horen... groetjes, Kohtje.

Zie je, Marieke, ook jij gaat in je twijfel omtrent wel of niet drinken richting de veilige kant. Niet drinken is het veiligst, hoewel absoluut niet makkelijk als je nog steeds die twijfel in je hebt. Maar ik kan je alleen maar aanraden om die veilige kant aan te houden....Goed zo..

Pffffoooeeeeeeehheeeee (voorlopig) zucht van verlichting dus. Ik ben blij dat je zelf tot dit besluit bent gekomen en hoop dat het je goed en gemakkelijk afgaat. Lijkt me in elk geval wel de meest veilige weg. Succes Dave....

Katrina, Een bouwput is soms mooier dan het uiteindelijke bouwwerk de belofte die hij bevat toont de ziel van z'n mooiste kant laat me daar maar van genieten

Dag Ellie, Welkom bij deze groep fijne mensen die allemaal voor hetzelfde strijden als jij. Eigenlijk is het allemaal heel simpel. Als je ervaart dat alcohol je problemen bezorgt en je wilt dat niet meer, dan is totaal stoppen de enige oplossing. Een duidelijker grens dan nul is er niet. Nul is nul, en niet ééntje meer of minder. Dat gevaar zit er namelijk in als je wilt minderen, maar dat weet je al als ik je goed begrepen heb. Nul kan beangstigend zijn als je in jezelf nog teveel verknocht bent aan vriend alcohol, het is daarom zaak te werken aan een definitief afscheid van die vriend, die je vriend helemaal niet is. Dat is een proces dat zich waarschijnlijk met vallen en opstaan zal voltrekken, maar hoe eerder je ervan overtuigd raakt dat vriend alcohol er op uit is je in te palmen ter meerdere eer en glorie van niets en/of niemand, hoe minder je hoeft te vallen.... De overgrote meerderheid op dit forum is de mening toegedaan dat stoppen het beste is, maar gemakkelijk is het niet. Sluit je aan bij deze groep mensen die elkaar hier steunen en de weg proberen te wijzen...... Groet van Kohtje.

ik zie met angst en beven maar hoop te zuchten van verlichting

Dag Joanntje, je hebt toch niet een te klein papiertje genomen hè? D'r moeten nog heel wat streepjes bij hoor. En voor je eerste 18 streepjes alvast weer een complimentje. Sterkte met de bibbers en zo. Liefs, Kohtje.

Dag lieve Joann, Zul je vandaag rustig de zondag doorlopen, genietend van je nakomelingetjes? Als je alles neemt zoals het komt, waarom zou je dat dan willen veranderen of zelfs stopzetten? Denk nu eens echt aan jezelf, laat de rest even aanklooien. Ik heb naast m'n bed een papiertje en een potlood liggen, en elke avond zet ik daar een streepje/turfje op voor weer een dag niet roken. 's Morgens bij het opstaan zie ik die streepjes. Een trots gevoel doorstroomt me dan en ik verheug me als het ware al op de avond, dat ik het volgende streepje mag zetten. Als er zich in de loop van de dag dan een moeilijk moment voordoet -en geloof me, die zijn er nog altijd veel te veel- denk ik met kinderlijk genoegen aan dat avondstreepje, en dat sleept me dan toch weer door dat moment heen. Simpel maar doeltreffend. Toch fijn als je zo kinderlijk blijft..... Misschien een ideetje, Joann? In elk geval wens ik je een zondag waar je met een goed gevoel op terug kunt kijken. Liefs, Kohtje.

Ik heb nog antwoorden te geven maar kan de zinnen nog niet bouwen. Eerst de stenen ordenen, een bouwplan maken, dan pas. De aarde beefde, heeft veel verschoven. Geduld is een schone zaak, maar kan ook op de proef gesteld worden, Vertrouwen is onvoorwaardelijk, Als ik je ziel ken, zal ik je ogen schilderen.

Dag Eva, Sorry hoor, maar ik geloof dat ik nu toch wat draadjes begin kwijt te raken. Je begint je berichtje zo mooi met allerlei lieve wensen en zo en dan komt het zinnetje: Met mij gaat het ook niet zo geweldig". M'n wenkbrauwen zakten even tot onder m'n oksels. Nee hè? Niet nog een herfstslachtoffer? Wat gebeurt er allemaal met iedereen? Maar nee, toen kwam het zinnetje: vandaag de laatste dag dat ik mag drinken... Ik ga het allemaal niet meer nazoeken hoor, ik geloof je op je woord. Maar ik had geloof ik even gemist dat je nog dronk en dan nu pas zou stoppen. Nou, dan wens ik je ondanks dat je het geen prettig idee vindt, toch een plezierige alcoholvrije tijd toe. Dronk je nog veel eigenlijk, ik bedoel is er nog grote kans op ontwenningsverschijnselen? In dat geval wens ik je sterkte, maar weet dat ze hooguit een paar dagen duren en langzaam verdwijnen. En je blijft ons toch wel op de hoogte houden hè? Okee, succes morgen, en denk er om, niet bij het minste geringste zeggen dat je toch nog even wacht en pas volgende week stopt, echt doen morgen, hoor..... Groetjes, Kohtje.

Goh Lola, jij ook al. Je bent echt de enige niet meid. Ik zou zeggen, als je zelf voelt dat je even wat afstand nodig hebt, moet je daar gewoon aan toegeven. Maar wees wel voorzichtig met jezelf, er is er maar eentje van jou, dus daar moeten we zuinig op zijn. Lees lekker mee en trek je alles eens even niet zo persoonlijk aan. Je bent al druk genoeg met jezelf. Hulp vragen kun je altijd, dat weet je. Rust goed uit en kom onze gelederen weer versterken als je zelf weer aangesterkt bent. Liefs, Kohtje.

Dag Anna, Vervelend dat er juist nu het zo goed lijkt te gaan, weer allerlei andere vervelende dingen de kop op steken. Ja, dingen van jezelf ontdekken die je niet of maar heel vaag vermoedde kan heel eng zijn, maar ook heel verhelderend, en als je ze dan goed kunt bekijken zijn ze vaak minder griezelig dan je altijd dacht. Heb je bij die ontdekkingstocht wel enige hulp en steun, dat je niet in een zwarte afgrond valt als je van de schrik je evenwicht verliest... Even wat minder schrijven is misschien wel goed. Een beetje rust voor jezelf nemen, zoals je gisteravond hebt gedaan, goed voor jezelf blijven zorgen, je grenzen herkennen en respecteren....Vooral goed luisteren naar signalen van binnenuit.. Ik hoop dat je weer wat rust kunt vinden. Je blijft meelezen, maar laat sommige dingen dan ook rustig even langs je heen gaan als dat beter voor je is. Neem de tijd Anna, en dan horen we tzt wel hoe het met je gaat. Het liefst goede berichten, maar je hebt zelf ook al wel ervaren dat je hier heel goed met minder goede berichten terecht kan. Liefs en sterkte, Kohtje.

Lieve en leuke Katrina, dat zei ik toch al, dat ik niet die indruk heb... Maar ja, feit blijft dat als je goed bent in stiekem, dat dat niet merkbaar is, dus daar komen we nooit uit. Geldt trouwens niet alleen voor jou, maar ook voor mij en voor iedereen. Dan is het maar weer goed dat er ook zoiets is uitgevonden als Vertrouwen... Ik vertrouw je 100%.

Nogmaals Chinagirl, Ik laat je wel de groeten overbrengen aan je Ka-tje, maar vergeet je helemaal te feliciteren met je 11 weken ADB. Dat neemt zo wel serieuze vormen aan. Ondanks het feit dat je weet dat je het dus wel kunt blijft het fijn om af en toe een pluim te ontvangen, ik weet het, dus bij deze een grote pluim van mij. En Mick, jij een evengrote pluim voor je zeven dagen. Leuk dat jij ook zegt dat die ontwenningsverschijnselen niet erg zijn, ook al zijn ze op zich helemaal niet prettig. Maar ze geven wel aan dat er wat met je gebeurt, het geeft aan dat je bezig bent te veranderen omdat de weg is opgehouden. Ik "geniet" ook nog dagelijks van m'n idiote ontwenningsverschijnselen na de rookstop. Moet er zelfs af en toe om lachen. Het valt me trouwens tegen dat ik nog elke ochtend het gevoel heb dat ik de vorige dag een pakje sigaretten opgepaft zou hebben. Maar ja, dat is ook zoveel jaren wel zo geweest, dat dat niet in een weekje weg kan zijn.... Joann, denk erom hè? Probeer die spiraal naar beneden om te buigen. Je kunt het best. Het klinkt misschien ook erg tegenstrijdig als ik zeg dat je lief moet zijn voor jezelf en tegelijkertijd dat je hard moet zijn voor jezelf, maar hard zijn voor jezelf is waarschijnlijk op dit moment het liefste dat je voor jezelf kunt doen..... Horen we vandaag nog wel hoe het gaat? Katrina, hoe gaat het eigenlijk met jou. Ik zie jou ook zo overal tussendoor schipperen, een goed woordje hier, een grapje daar, weer even later een handige tip. maar heb je zelf alles onder contrôle? Of ben jij er ook zo één die het beste met iedereen voor heeft en er dan stiekem zelf aan onderdoor gaat? Niet dat ik die indruk heb, maar ja, als je goed bent in stiekem........ Goed, ik zie dat iedereen weer is verdwenen, dan ga ik ook maar weer eens wat in huis doen. Tot later op de dag. Kohtje.

Hai Joann, als je nou maar niet gaat denken dat je dit weekend wel aan kan rotzooien omdat er maandag een wonder gaat gebeuren... Er kan best een wonder gaan gebeuren maar dat zal dan vanuit jezelf komen en dat kan vandaag ook al gebeuren. Dus blijf alert, meisje....

Heel veel plezier en succes dit weekend. En doe Ka-tje de groetjes van Kohtje.

Petra, jij bent ook al zo'n dappere lieverd. Ondanks al je sores altijd opbeurende woorden voor anderen. Gaat het wel met je? Dit weekend is echt voor ons allemaal hè? Ook voor jou! Mariekevierenveertig is verhuisd. Gelukkig allemaal goed gegaan uiteindelijk. Mooi droog gehouden, grote overwinning. Nieuw huis, nieuwe start.... lekker doortellen wat betreft ADB. Sterkte met inruimen van je nieuwe stek. En veel geluk. Katrina, ik denk wel dat je gelijk hebt. Gremlins hebben geen vat op je als je niet voor ze open staat. Maar je moet wel een pantser bouwen voor je ze kunt weerstaan. En dat is wel specialistenwerk. Anna, geniet van een lekker rustig avondje tv, zonder forum, is ook wel eens lekker rustig. Wij gaan zo ook een film kijken op filmnet. Daar zit geen reclame in, maar dat is nu niet meer erg. We moesten tijdens reclameblokken altijd naar de garage om een sigaretje te roken. Dat deden we al jaren niet meer in huis. Maar nu kunnen we weer reclameloze films zien zonder stukken te missen. Ik zie steeds meer voordelen van niet roken. Ook nog wel veel kleine felle trekmomentjes, maar die zijn gemakkelijk en snel te overwinnen... Heb vanmiddag nog twee nieuwe bezems gekocht. Eén voor de buren, één voor onszelf. Heb je daar eigenlijk een wapenvergunning voor nodig?

Hai Kate, Dat boek van Allan Carr ben ik een jaar of tien geleden (geloof ik) toen half Nederland er mee bezig was, wel in begonnen. Eén van de eerste zinnen was -meen ik mij te herinneren- dat je niet moest stoppen voordat je het boek uithad. Daar heb ik mij dus keurig aan gehouden. Het boek heb ik nooit uitgelezen.... Dit keer zijn we gewoon gestopt. Vrijdagavond om een uur of zeven vroegen we ons af of we niet beter de laatste sigaretten konden weggooien, hebben we gedaan. Zaterdagochtend heel even spijt van gehad, maar daarna niet meer. Makkelijk is het niet, wel fijn. Vandaag dus de zevende dag...Hoi hoi..

Dag Sanne, Ik kon ook van jongs af aan niet of moeilijk met emoties omgaan, omdat ik dat nooit heb kunnen/mogen ontwikkelen. Gevoelens tonen was zwak sentimenteel gedoe waar niemand op zat te wachten. Ik herkende emotionele gevoelens dan ook vaak niet als zodanig. Ze waren er natuurlijk wel, iedereen heeft ze, maar ik wist me er geen raad mee. In eerste instantie uitte zich dat door afzonderen van andere mensen, later zocht ik het in de drank. Ik heb dus een klinische behandeling ondergaan en daar heb ik d.m.v. verschillende therapieën (Rationeel Emotieve Therapie, Psycho Motore Therapie, Creatieve Therapie en Sociale Vaardigheids Training) geleerd m'n emoties/gevoelens te herkennen en ze toe te laten. Ook om ze te uiten, er op een gewone manier mee om te gaan. Ik was 48 toen ik hieraan begon. Al met al heeft het een half jaartje geduurd voor ik de knop om kon zetten, m'n emoties durfde herkennen en toe te laten. Op eigen houtje was me dit nooit gelukt, want tijdens het proces was ik vaak het spoor bijster, doordat het zo vreemd voor me was. Dankzij de therapeuten werd ik steeds weer met m'n neus de goede kant op gezet en weer op gang geholpen. Sanne, als je nog vragen hebt mag je ze gerust stellen, we zullen ons best doen ze zoveel mogelijk te beantwoorden. Had ik al geopperd om je partner ook eens op dit forum rond te laten kijken? Of doet ie dat al? groetjes, Kohtje.

Dus wel vangen maar niet te eten geven... Bestuderen terwijl ze verhongeren??? Alles beter dan ze forumleden te laten opvreten..

WEG WEG WEG WEG WEG............. .........weg weg weg.....

Ik was alvast begonnen met meppen voor ik wist wat ik doen moest. Heb bij de buren al een nieuwe bezem geleend want de eerste is al kapot. Hou vol, meid, pfffff, ik merk toch wel dat ik al wat meer lucht krijg nu ik niet rook. Maar vermoeiend is het wel. Waar komen die krengen toch allemaal vandaan? Moet je er niet een paar vangen om te bestuderen? Wat eten die dingen eigenlijk. GA WEG WEG WEG..................................................................................................................................................................................................................................

Hoe doen Lola en Anna dat dan, met die bezems.