Kohtje

Werkt dat echt? kun je met een ijsje iemand zo ver krijgen dat ze bij je in huis komen opruimen? Als ik zo eens om me heen kijk geloof ik daar geen biet van....

Hi Joanneke, M'n eerste gedachte was meteen: "stop er weer ijs in" maar ik zie dat dat al op is. Bovendien zouden ze dan wel erg duur in ijsgebruik worden en wie weet kweek je er wel ijsverslaafden mee... Storm in de lucht zou me niet verbazen. Volgens mij hebben niet alleen jouw kinderen daar last van. Kun je niet met een koptelefoon op en harde muziek......nee, dan heb je nog meer herrie. Kun je ze niet gewoon wegdoen? Je ziet het, ik weet het ook niet...Sterkte ermee. Heb je ook niks aan. Wuuuuuuh!! En dit noem jij geen zwaar verhaal?

Lieve BamBam, Ik kan helemaal met je meevoelen. Ik geef toe dat ik op het ogenblik het persoonlijke meevoelgevoel een beetje kwijt ben. Ik laat berichtjes liggen aan personen gericht omdat ik momenteel meer met het forum als geheel bezig ben. Dat vind ik niet fijn of leuk, ik kan alleen even niet anders. Ik kan ook niet van een gezellige woonkamer genieten als het huis op instorten staat... Waar ik me echter niet toe kan zetten is spitten in archieven en oud zeer uit een tijd dat ik hier nog niet aanwezig was. Ik ben in dit forum gestapt met de bedoeling feedback te ontvangen en geven aan mensen om me heen. Aan die behoeften wordt ruimschoots voldaan, en daar was en ben ik erg blij mee. Ik ben de mensen hier als vrienden en (veel) vriendinnen gaan zien. Wat er zich voor mijn tijd hier allemaal heeft afgespeeld is voor mij niet van belang. Ik vind het een taak van de moderator om het forum als geheel te blijven overzien, inclusief het verleden. En als er meer dan een moderator is vind ik dat ze elkaar op de hoogte moeten houden zodat bij herhaalde onverbeterlijke incidenten maatregelen getroffen kunnen worden. Dat zie ik niet als mijn taak hier op het forum. Een van mijn -en ieders- taken is een veilig, voor iedereen aanvaardbaar forum in stand te houden voor de tijd dat ik er aan deelneem. Mijn verantwoordelijkheid wat dat betreft geldt voor de duur dat ik hier deelneem. Wat daarvoor of daarna gebeurt valt daarbuiten... Begrip voor elkaar is iets waar ik het in het verleden heel moeilijk mee gehad heb. Ik had geen begrip voor mensen die alles anders deden of anders dachten dan ik. Daar ben ik me bewust van geworden en nu probeer ik voor mensen met de meest vreemde gedachten en daden toch begrip op te brengen en ik probeer anderen ook dat begrip op te laten brengen, niet door dwang maar door mijn visie te geven en anderen mijn visie mee te delen. Ik ben van nature vredelievend. Vroeger was ik daar heel passief in. Als er agressie in wat voor vorm ook op me af kwam liep ik daar voor weg, sloot me af. Ik heb nu ontdekt dat er een manier is om tegen agressie te vechten zonder agressief te worden. Met woorden, mensen bewust proberen te maken van hun gedrag en ze naar zichzelf laten kijken werkt vaak verrassend goed. Ik zei dat ik momenteel bezig was met het forum als geheel. Dat is ook wel zo, maar ik kan natuurlijk niet spreken voor het forum als geheel. Dat doe ik ook niet. Ieder spreekt hier voor zichzelf. Ik ook, ik probeer (misschien heel egoïstisch) voor mezelf weer een prettig forum terug te krijgen. Het zou mij persoonlijk pijn doen als daar mensen voor (moeten) verdwijnen, dat gun ik niemand, net zomin als ik het ook maar iemand gun dat ie hier pijn lijdt. Ik weet dat we hier met z'n allen een groep kwetsbare mensen vormen zonder uitzondering. Ik hou niemand speciaal de hand boven het hoofd, maar wil wel voor mezelf m'n best doen om iedereen gedurende mijn aanwezigheidsduur een stukje veiligheid en begrip te geven. Ik hoop dat je hier nog een beetje uit wijs kunt worden BamBam. Liefs, Kohtje.

Hallo Moesje, Wat knap van je dat je je hele vervelende situatie zo "nuchter" kunt overzien en dat je probeert niet in verwijten te vervallen. Je familie zegt dat je nog zo veel begrip voor je partner hebt. Ik denk dat dat je redding kan zijn in deze situatie. Het van twee kanten bekijken van de situatie op een eerlijke manier is het beste dat je doen kan, hoewel dat niet altijd even makkelijk is. Kritiek op een ander is makkelijk te geven, maar zelfkritiek -net zo belangrijk- is veel moeilijker. Emoties horen er ook bij, die mag je niet wegstoppen, maar ze kunnen je helpen met het verwerken en doorstaan van alles en voorkomen dat je vervalt in onverschilligheid. Dat gevaar loop je als je je emoties weg drinkt. Pas daar dus voor op. En verder ben ik het met je eens dat we hier op het forum zijn om hulp te krijgen van elkaar, maar ook om hulp te geven... Liefs, Kohtje.

Marieke, Je zegt zelf al dat door iemand uit te bannen het probleem meestal niet opgelost wordt. Iemand bannen betekent tegelijkertijd dat je die persoon of personen niet de mogelijkheid geeft lering te trekken uit het gebeurde en met een andere kijk op de dingen verder te gaan. Een goede moderator stuurt het forum maar zal pas op het moment dat het voortbestaan van het forum in het geding komt ingrijpen. Iedereen heeft recht aan dit forum deel te nemen, mits de geldende regels in acht genomen worden. En als je de regels nog niet helemaal beheerst moet er de mogelijkheid blijven die nog eens door te nemen en je eigen te maken. Je zegt dat het niet meer over ons alcoholprobleem gaat, maar ik durf dat te betwijfelen. Ik denk dat hier een heleboel emoties loskomen die mede door ons alcoholprobleem ontstaan zijn of zelfs ons alcoholprobleem zelf hebben doen ontstaan. Misschien moeten we allemaal eens bij onszelf naar binnen kijken waarom we zo geëmotioneerd zijn...Ik denk dat er voor velen in het (verre) verleden herkenningspunten te vinden zijn. Misschien kunnen we hier allemaal heel veel uit leren... Liefs, Kohtje.

Lieve Katrina, Ja, ik blijf zeggen lieve Katrina, want ik blijf geloven dat je van binnen lief kunt zijn. Maar nu zeg je iets dat volgens mij de spijker op z'n kop slaat. "Een volkomen onbegrip van mijn kant gezien" zeg je. Ik denk dat daar het probleem ontstaan is en ook blijft zitten. Jij kunt of wilt niet snappen dat mensen jou niet snappen. Als je dat inderdaad niet kunt zitten we hier met een probleem. Dan kunnen we roepen, bidden, smeken, jammeren, kermen maar de boodschap komt niet bij je binnen. Als je niet wilt, dan hebben we ook een probleem. Dan ben ik bang dat je je niet geroepen voelt om duidelijke duidelijkheid te verschaffen, niet gegoten in het jasje van: als het maar mooi op schrift staat maar in duidelijke taal, de taal die hier doorsnee geschreven wordt, verduidelijkt met voorbeeldjes, etc. niet met verwijzingen en opdrachten. Je hebt in het onderwijs gezeten, dan moet duidelijk communiceren toch geen probleem zijn. Dus ik denk niet dat je het niet kunt, maar niet wilt. En dat, Katrina, vind ik toch wel wat kwalijk op dit forum. Door je in kunstzinnig vormgegeven berichtjes te uiten kan een beeld van een zekere arrogantie ontstaan, en dat hoort hier niet. Daal af en probeer in elk geval wat meer tussen de mensen hier te komen, want achter je cynisme zit misschien een groot verdriet of een grote angst, maar het werkt hier averechts. Veel mensen hebben hier ook met veel verdriet, angst en woede te maken en zoeken hier warmte en troost. Dat je dat ook kunt geven heb je menigmaal bewezen. Dan staat daar een heel andere Katrien. Laat deze kant van je zien, maak de andere kant bespreekbaar door je meer bloot te geven, meer van je persoonlijke strijd te laten zien, van je eigen motivatie om hier te schrijven. We zijn hier niet op school waar een juf of meester voor de klas staat, we zijn hier een zelfhulpgroep die alleen gelijken kent. Als je ons niet als lotgenoten kunt of wilt zien hoor je hier niet thuis. Tranen horen bij verdriet en onzekerheid. Laat ze rustig rollen, maar bedenk ook wat er te doen valt om weer een lach op je gezicht te krijgen, een warme lach.... Liefs, Kohtje.

Marieke Ik sluit me helemaal bij je aan waar je zegt dat je de mensen op dit forum niet kunt missen. Ik denk er (momenteel) niet aan om de mensen op dit forum de rug toe te keren. Het forum heeft op mij een beetje hetzelfde verslavende effect als soaps hebben op grote aantallen mensen (daar heb ik nou weer geen last van). Ik ben elke dag weer benieuwd hoe het iedereen vergaat. Niet uit sensatiezucht maar puur uit belangstelling. (daarom hebben die soaps geen effect op me, daar gaat het veelal wel om sensatie). Als ik dit zo teruglees is de vergelijking forum-soap dus helemaal niet goed. Hoewel het er vandaag wel op leek. Maar in plaats van een gevoel van sensatie bekroop me meer een gevoel van verdriet. Ik hoop dat de scheuren die ontstonden weer gerepareerd kunnen worden en dat we met elkaar weer op een warme manier kunnen lachen en huilen en discussiëren. Jullie zijn me allemaal, niemand uitgezonderd, lief, juist door alle openheid en verschillen, en nou stop ik want ik begin nou te zemelen. Fijne (rest van de) avond allemaal nog, en voor zometeen of later welterusten. Kohtje.

Joann, ik ben in tweeërlei opzicht gerustgesteld. Ten eerste dat er nog 5 kleine mondjes mochten meegenieten van een liter ijs. Ten tweede dat je blijft... Kacheltjes zijn nodig in deze koude donkere dagen en jij bent er een van. Welkom op dit forum. Knuf van Kohtje.

Ik ben vanavond weer weg. Pas rond een uur of tien weer terug. Maak er maar weer eens een lekker warme melige boel van hiero....Tot straks. Liefs, Kohtje.

Ik vind het eerste bericht van dit draadje wel een mooi begin voor een nieuwe draad. Een bericht om uit te printen en op (nee, naast of boven) het beeldscherm te hangen, of als je een goed geheugen hebt het daar in te prenten...en dan bedoel ik dat voor iedereen...

Kunnen we hier dan kalmpjes aan weer opnieuw verdergaan? Respectvol dan?

Joann, hangt er van af of ie voor jou alleen is of dat je gezin mee mag smikkelen....

Catootje, teddybeer, okee maar lange grijze haren en een lange baard??? Nee, dat niet. Twee jaar geleden nog wel lang haar tot halverwege m'n rug. Was iets dat ik nog moest omdat het vroeger nooit mocht. Nu weer kort geknipt en donkerblond begint wel steeds meer grijs te vertonen.... Kohtje.

ETC. ETC. ETC.......

Met verbijstering, verdriet en ook wel boosheid neem ik hier kennis van een situatie waar ik helaas of misschien wel gelukkig niet eerder aan deel kon nemen. Gisterenavond en vanmorgen had ik maar korte perioden tot m'n beschikking om in te loggen, om ook te reageren was de tijd niet toereikend. Ik heb wel de ontwikkelingen hier tot me kunnen nemen, met bovengenoemd tot gevolg... Dit is een schoolvoorbeeld van hoe hele families en gezinnen uit elkaar vallen. Er wordt ergens een zeer plekje gevonden en dat groeit uit tot een kritieke situatie. In pogingen de schade te herstellen buitelt iedereen op een gegeven moment over elkaar zonder nog goed waar te kunnen nemen wat er nou eigenlijk aan de hand is en het wordt van kwaad tot erger. Ik voel me niet geroepen schuldigen aan te wijzen, dat is niet aan mij. En ik denk dat het aan niemand van ons is om schuldigen aan te wijzen. We zijn met een flink aantal mensen met evenzovele schrijfstijlen, persoonlijkheden, verledens en noem maar op op een min of meer toevallige wijze hier op het forum samengekomen met de bedoeling elkaar hier tot steun te zijn, bij toerbeurt vragen te stellen en te beantwoorden, bij toerbeurt te troosten of troost te geven omdat we ondanks alle basale verschillen allemaal als overeenkomst hebben dat we problemen ondervinden van alcoholgebruik en daar wat aan willen veranderen. We zijn allemaal amateurs als het op hulpverlenen aankomt, profi's als het op drinken aankomt. Amateurs hebben het voordeel dat ze niet gehinderd worden door allerlei officiele regels en wetten. Daarom kan er wel eens wat mis gaan, maar kan er ook veel warmte gegeven worden, persoonlijke warmte, niet uit een boekje. Omdat elk vogeltje zingt zoals het gebekt is en voorkeuren even persoonsgebonden zijn als de eerder genoemde persoonlijkheden kunnen er fricties ontstaan. Onvermijdelijk maar niet onoverkoombaar. Als iemand iets schrijft wat bij een ander in het verkeerde keelgat schiet kan er woede ontstaan. Woede heeft hetzelfde effect als liefde: het maakt blind...Iemand voelt zich persoonlijk aangevallen, schiet met scherp terug en een schietpartij die pas eindigt als er doden vallen is het gevolg. Er wordt gehandeld naar impulsen. Zijn we hier op het forum nou juist niet bij elkaar om onze impulsen onder de duim te houden. Ik zie het als falen van de forumgroep als die door een meningsverschil uiteen zou vallen. We zijn op het gebied van de alcohol zogenaamd zo verstandig en goed bezig met elkaar, en dat gevoel heb ik ook echt, maar ons inleven in elkaars problemen op het gebied van schriftelijk communiceren is niet mogelijk. De een schrijft wat makkelijker dan de ander, de een wat warmer dan een ander. De een heel uitgebreid, de ander kort en bondig. De een spreekt klare taal, de ander versluierd. We weten dat we allemaal verschillend zijn. Kunnen we dat niet meer respecteren? Kan er ook in geval van onduidelijkheid niet wat duidelijke duidelijkheid verschaft worden. Kunnen we ons ego niet even opzij zetten als dat nodig is om de groep als zodanig in stand te houden? We zijn hier om te delen, niet om te verdelen. Koh.

Hai Lianne, Nou heb ik je nog geen welkom geheten. Ik zeg wel dat ik het bijna vergeten ben maar daar blijft het dan bij, vergeet ik het alsnog. Dus nu bij deze: hartelijk welkom. Zo, he he...

Hallo Lianne, Nou, door je berichtje te plaatsen neem je automatisch al deel aan dit forum. Hoe lang je dat wilt doen hangt van jou af, maar hoe langer, hoe mooier het wordt. O ja, bijna vergeten je welkom te heten. Dat hoort er natuurlijk wel bij. Je zegt dat je eigenlijk gewoon van de drank af wilt. Er zal dan wel een knop bij je ommoeten. Helemaal als je vaak de plekken opzoekt waar een wijntje er bij hoort. Je moet je in elk geval bedenken dat wijn er nooit echt bij hoort. Er zijn genoeg drankjes zonder alcohol die ook lekker zijn, ook in combinatie met allerlei gerechten. Je denkt dat die wijn erbij hoort, maar dat is alleen omdat je dat altijd zo gedaan hebt. En als anderen het raar vinden dat je geen wijntje neemt zegt dat meer over die ander dan over jou. Ja, Lianne, het moet op eigen kracht kunnen, maar dan moet je motivatie wel 100% zijn, want elke procent die je daar van afhaalt is een meter diepte van de valkuil waar je dan steeds beducht voor moet zijn. Lees hier mee, schrijf ook veel, vooral als je het moeilijk hebt kan dat prettig zijn. Je hoeft je nergens voor te schamen, we kennen hier allemaal het klappen van de zweep wel. O ja, dat van die kadootjes ken ik...ik zei zelfs als ik voor de tweede keer binnen (te) korte tijd bij de slijter een fles haalde dat het een kadootje was. Stond zo iemand daar een kwartier te prutsen om er wat moois van te maken, terwijl ik eigenlijk zo snel mogelijk naar huis wilde, en eenmaal thuis zat ik weer te prutsen met m'n bibberhanden om al die flauwekul weer van die fles af te krijgen...en dat allemaal maar om zo'n slijter niet het idee te geven dat ik......... ja, ja, die slijter was ook niet gek.. Succes met je poging en tot hoors.. Groetjes, Kohtje.

Dag Chinagirl, Altijd even een moeilijk moment, afscheid, maar ook een begin van een nieuwe fase. Jij gaat jouw weg, wij de onze. Een tijdje hebben die wegen elkaar overlapt en ik vond dat een mooi stukje weg. Ik wens je veel goeds op je verdere route. 16 Weken is een stevig uitgangspunt. Bedankt voor je bijdragen en misschien toch nog een keer tot hoors. Liefs, Kohtje.

Goed, Floortje. Waarom heb je je rond half vijf niet even gemeld? Of kon dat gewoon niet? De kop is er in elk geval vanaf..En morgen inderdaad dag 2 ADB... Welterusten en tot morgen...

Lieve Petra, Je wacht af, maar waar wacht je op dan? Stoppen met drinken kan het leven niet mooier maken dan het daarvoor was. Wel terugbrengen naar dat punt, maar dan zul je oplossingen voor het grauwe bestaan moeten zoeken. Wie zoekt zal vinden.

O ja, Robbie, nog even wat, Je werkt in de horeca en kunt daar ook drinken. Laat duidelijk zijn dat als je daar niet drinkt dat dat dan geen schande is of gek..Ik ken iemand die op een benzinestation werkt maar zelf geen rijbewijs heeft. Hij komt altijd op de fiets. Daar zegt of denkt ook nooit iemand wat van...

Creatiefse Mieke. En neem dan ook nog maar wat knuffels mee voor onderweg...

Hou op..

Gut Joann, ik word er verlegen van, een megaknuffel!! Ik ben nu geen teddybeer meer, hoor, maar gewoon Kohtje. Enneh... ik zal toch niet de enige zijn die in je geloofd? Maar toch wel erg bedankt. Fijn dat je computersores overwonnen is en dat je weer mee kunt doen... Liefs, Kohtje. PS die knuffel voor jezelf heb je wel verdiend. En van mij ook een terug.

Hai Robbie, Welkom. Het tijdperk van ontkennen is met het nemen van de stap om je op dit forum te melden definitief voorbij. Je her- en erkent je probleem. Voorbeelden dat je een probleem hebt heb je te over, zo te zien, ben je absoluut de enige niet in... Het tijdperk van vooruitschuiven is voorbij op het moment dat je daadwerkelijk je eerste glas laat staan en dat kan vandaag al....Als je de keuze hebt gemaakt en de eerste stap gezet moet het kunnen lukken. Daarvan kun je hier ook menig voorbeeld vinden. Makkelijk is het allemaal niet, maar de beloning van een alcoholvrij leven is des te groter..Alle rottigheid die je dan nog overkomt -en die kans is er natuurlijk, niemand (die ik ken) leeft een rottigheidvrij leven- is dan in elk geval niet het gevolg van benevelde daden.... Sterkte en succes en doe actief mee hier op het forum. Het houd je bewust van je keuze te stoppen... Groetjes, Kohtje.