Kohtje

Goede morgen allemaal.

Suikertje, hoe gaat het? Sterkte, beterschap, het allerbeste. Tot ziens op 18 september? :sun:

Achejeetje Nadia.. op je tenen lopen is niet fijn en kan maar zo een oorzaak zijn om drank verleidelijk te maken. Ik heb ook altijd het gevoel gehad op m'n tenen te moeten lopen. En dan nog op eieren ook. Pas toen ik leerde dat ik het stevigst stond met de voeten plat op de grond (dat was en is een heel proces), was de verleiding om te drinken aan het afnemen en verdween zelfs. In plaats van het in drank te zoeken, zoek ik het nu meer in oplossingen en acceptatie. Om deze simpel klinkende maar o, zo ingewikkelde ommezwaai te kunnen maken heb ik wel hulp gehad. Ik had de ogen, oren en ervaringen van anderen nodig om mijn eigen herstelproces perspectief te geven. Ik moest het wel zelf doen, maar niet alleen. Ik had het vaak alleen geprobeerd, maar een verslaafde alleen is in slecht gezelschap, die heeft altijd z'n middel als "redder in nood".

Mijn moeder is nog maar 86 (bijna) en die snapt het heel fijntjes. Ze zei altijd: als je stopt met drinken, komt het wel goed. Hahaha.... ...en ze had gelijk.

Ja Lars, alcoholisme, verslaving in z'n algemeenheid, zijn begrippen die voor veel mensen, waaronder ook veel verslaafden zelf, een heleboel schemerige, zo niet duistere hoeken en gaten bevatten. Ik snap er ook nog lang niet altijd wat van.

Ik zei al: een rare vraag. Ik bedoel, waarom zou je de bob zijn, iets/iemand bedacht door anderen om als deugdzaam chauffeur op te kunnen treden, en niet de claar, jezelf zoals je jezelf (ge)maakt (hebt).. "Claar en helder", "Klip en Claar".. gewoon jezelf, zoals je bent zonder drank. Gekkigheid. Sorry. Goed bezig, meid.

Ik noteer ook elke dag nog in een hoekje in mijn (papieren) agenda. Het helpt mij geen ene zier meer om zo te tellen, maar het is een stukje dwangmatig gedrag waar ik vol mee zit. Ik voel me niet compleet als ik dag zoveel niet heb genoteerd. Vandaag dag 2773. Toch telt alleen vandaag. Dag 1 tot 2772 behoren tot de geschiedenis. Even toch een rare vraag, Claartje: waarom ben jij de bob en niet de claar?

Goede morgen allemaal.

Claartje, toen ik nog dronk had ik een enorm smoezenboek om mijn drankconsumptie te rechtvaardigen. Toen ik net gestopt was begon ik naar rechtvaardiging te zoeken voor het afslaan van alcoholhoudende drank. Ook een soort smoezen. Nu ben ik zover dat ik gewoon zeg: nee, voor mij geen alcohol. Meer niet. Ik vraag ook niet waarom een ander wél alcohol drinkt.

Wij hebben een Bosniër als dierenarts. Z'n Nederlands is niet heel erg goed, maar onze oudste hond leeft al acht jaar onder zijn gezondheidsbewind, en is, behalve wat krakkemikkig (leeftijd), nog steeds gezond, dus hij zal wel wat goeds hebben. En hij is heel lief, die dierenarts dus. Zowel voor de dieren als voor de baasjes. Mijn tandarts daarentegen is op en top Nederlandse, maar die zegt bijna geen woord. Gelukkig maar, als je daar met open mond in die stoel zit is een gesprek niet eenvoudig te voeren. Mijn gebit is, behalve wat krakkemikkig (leeftijd) nog altijd 100% van mezelf.

En deze twee berichtjes doen bij mij ook weer herinneringen wakker maken... want die blijdschap en verbazing van de eerste tijd werd langzaam omgezet in dankbaarheid. Zelfs dat veranderde in "gewoon", maar af en toe moet ik er weer op gewezen worden dat het heel bijzonder is voor een alcoholist om, ook na jaren, 's morgens helder wakker te worden. Dankbaarheid die wat vervaagt na verloop van tijd, mag best af en toe opgepoetst worden. Dank jullie wel voor deze "reminders".

Goede morgen allemaal, Zit nog met een stapeltje kranten voor me, die van de vakantietijd.. heb besloten alleen nog de strips en overlijdensadvertenties te lezen, anders kom ik nooit meer "bij"... Regenboog, je bericht is er één van op een punt zijn van "de moed opgegeven hebben". Zelf heb ik meermalen op zo'n punt gezeten. Alles kon me gestolen worden, het makkelijkst was het om mezelf maar gewoon dood te zuipen, als ik maar niet meer hoefde te veranderen wat ik veranderen moest om de drank te laten staan.. Toch, en dat doe jij nu eigenlijk ook, bleef ik signalen om hulp uitzenden. Dat die signalen door anderen als irritant, confronterend, ongewenst en weet ik wat werden ervaren, daar stond ik niet bij stil.. vanuit mijn moedeloosheid maar nog net niet levensmoeheid bleef ik hopen op een wonder of zo iets.. Dat zgn. wonder gebeurde echter niet vanzelf, ik heb daar uiteindelijk tóch moed voor moeten opbrengen. Hoe die moed tot me gekomen is weet ik ook niet precies, maar het wonder gebeurde pas toen ik mijn opgegeven moed tóch weer opzocht en heel klein stukje bij heel klein beetje de confrontatie met alle gevoelens, het leven met een voortdurende overvloed van prikkels tegemoet trad en me er voor openstelde. Daar heb ik hulp bij gehad, voor een belangrijk deel in de vorm van ervaringen van mensen die in hetzelfde schuitje hadden gezeten als ik en die die stap al wel gezet hadden, die al langere tijd droog stonden en daar een normaal leven mee hadden kunnen (her)opbouwen. Regenboog, je wilt terug naar je kluizenaarsbestaan. Dat zou de makkelijkste weg zijn. Maar je aanwezigheid op dit forum vertelt ons dat je dat kluizenaarsbestaan (zowel mentaal als fysiek) eigenlijk niet meer wilt. Om uit die put te raken zul je moeten klimmen. Van alle kanten kunnen je laddertjes worden aangereikt, maar de beslissing en uiteindelijk de actie om te gaan klimmen zal alleen van jouzelf moeten komen. Klim nou maar, je wordt er moe van, misschien af en toe angstig, maar je gaat er niet dood aan. En eenmaal boven zul je blij zijn dat je weer in het "daglicht" staat, en zul je misschien graag helpen om een lotgenoot die nog in die put zit een laddertje toe te steken.

da's inderdaad moeilijk uit te leggen, maar het komt er op neer dat zoiets een logisch gevolg is van die eerste niet nemen... dag na dag.

Goede morgen allemaal, Hier net zeiknat geregend tijdens de hondjes uitlaten. Om alvast een beetje in vakantiestemming te komen. Ik kom even gedag zeggen. Tot uiterlijk 17 juli ben ik de hort op met ega en honden. Met het campertje naar Zweden. Ik ben niet zo'n "internet mee op reis"-type. Dus van mij even geen last.. Lieve mensen, ik hoop jullie hier over een tijdje allemaal weer gezond en wel aan te treffen. Het liefst allemaal droog. Tot later.

Niet doen dan maar... dan zit je straks zomaar al op twee dagen.. een pril begin, maar je kunt niets tot een eind brengen als er geen begin is. Welkom terug, trouwens. Hoewel, terug? Ik herken je ook niet van eerder, maar misschien had je eerder een andere naam hier.. Hoewel Sita wel altijd Sita geweest zal zijn... tja, niet herkend, maar dat maakt niks uit. Je bent er NU en dat is wat telt. Ik zei het vandaag op de dagdraad ook al tegen Sowhat: juist als je in zwaar weer zit is niet drinken een groot voordeel. Drinken is nooit een oplossing ergens voor. Ik wens je succes en sterkte.

Mee eens. Dat boos worden als je je niet gehoord voelt is, denk ik, heel menselijk. Ook menselijk is inzien dat boos blijven minder resultaat oplevert dan anders proberen. Dat wat jowan bedoelt met je omdraaien als je tegen de wind in staat te piesen... (denk ik). Wat dat eigen welbevinden betreft, daar is volgens mij niets mis mee. Echter welbevinden als beloning ná het werk, niet als eis voor de al dan niet behaalde resultaten. Innerlijke rust, zogezegd en geen trots op beter dan een ander zijn.

Beterschap voor je vader gewenst, Sowhat. En ja, niet drinken levert ook (misschien juist) in tijden van tegenspoed voordeel op. Drinken is nooit een oplossing.

En PS.. bonken op een gesloten deur houdt in elk geval degeen achter die deur bewust van het feit dat er een deur is..

En toch, jowan, toch denk ik dat je ook voor Agnieta weer op zoek gaat naar woorden en ze nog vindt ook.. Het gaat immers niet om de boodschap bij iemand binnen brengen maar de boodschap te verspreiden.. Binnenlaten is de verantwoordelijkheid van de ontvanger. Maar als je ophoudt met zenden zal er zelfs bij een open deur niets meer binnenkomen.

Niet steeds in drank-termen denken en zien, Agnieta.. Zo'n glas is klein, er is genoeg ruimte, zelfs op zo'n schip, om er met een (grote) boog omheen te lopen en denken.

Agnieta, alle gekheid van gisteren op een stokje.. buitenkansje wat je aangeboden krijgt. Op zo'n mooi oud schip onder de vleugels van deskundige "zeerotten" jouw westkust verlaten en aan de overkant een ander Friesland "ontdekken".. "Dut is ut land" heet hun volkslied. Ik heb trouwens de afgelopen decenia niets gehoord over een driemaster die met man en muis is vergaan op het IJsselmeer.. Nou kan ik natuurlijk ook niet in de toekomst kijken, maar ik zou met een gerust hart die grote oversteek durven maken. Ik wens je in elk geval een mooie, onvergetelijke dag toe.

Niet vanuit gaan, rapilos. Je kunt nog niet weten hoe het is als je thuis komt. Voorspellingen kun je met grotere zekerheid beter achteraf doen. Let go, let god...

Prima geslapen, Yvonne. En jij? Of moet ik "u" zeggen? Niet té erg geschrokken, gisteren?

Goede morgen allemaal, Het is zoals het is. Daar doe ik het dan maar mee. Morgen is alles anders.

Lijkt mij alleen leuk als dat uur autorijden in een eend-achtige is... en dan zélf rijden. De rest is bijzaak. Wel verheugen op een uur zelf terugrijden dan weer...