Verhaaltje 'uit de oude doos':
Ik weet nog dat ik als kind (kleuter) ziek was, de mazelen, de bof, waterpokken of wat ook (heb al die (kinder)ziektes wel gehad) en lag op twee tegen elkaar geschoven
stoelen met een kussen en een dekentje over me heen vlak naast de kolenkachel voor het raam (enkel glas waar 's morgens ijsbloemen op stonden).
We woonden op vier hoog, helemaal op een hoek, in Amsterdam Osdorp, daar waar Amsterdam destijds gewoon abrupt ophield.. of begon..
We keken uit over kale vlaktes. Het sneeuwde en ik had de P in dat ik niet naar buiten mocht.
Maar ik verbaasde me hogelijk over sneeuw die naar boven dwarrelde. Natuurlijk was dat gewoon sneeuw die omhoog geblazen werd door de wind
die om die hoekflat heen waaide, maar het maakte grote indruk. Net als de ontdekking dat sneeuw, als ik naar boven keek, eerst zwart was en pas
als het tot onder onze verdieping was gevallen wit werd..
Over vier dagen is het 53 jaar geleden dat we uit die flat weggingen en hier terecht kwamen. Daar zit weer een ander verhaaltje uit de oude doos achter..