Kohtje

Ik woon/leef niet alleen, Pelle.. de dag begint hier (door de week) om kwart over zes. In het weekend inderdaad wat later, zo'n drie kwartier. Vooral de hondjes pikken het niet als ik langer blijf liggen en die zijn -vooral 's morgens- voor mij.. O, ik merk gelukkig wel verschil met toen ik nog dronk. Maar ik klaag nog altijd graag zo 's morgens, hoor. (Zal misschien m'n Amsterdamse bloed zijn..) (Ai, ai... nu trap ik waarschijnlijk weer op een stel gevoelige tenen..)

Morgenochtend, nancy. Hoop op een beetje warmte voor je, Mai. Luizenjopie, goedemorgen en een fijn vrij dagje gewenst. (Luizenjopie... moet ik ineens weer denken aan de voddenman/schilder Jopie Huisman, die ooit op tv meldde dat ie zich z'n leven lang nog nooit gedoucht of gebaad had.. Zo bedoel ik 't niet hoor jopie.) Bofkonten zijn jullie, die na het stoppen met drinken ineens fris en fruitig aan de dag beginnen. Nou ja, schrale troost, ik eindig de dagen tegenwoordig meestal wél zo. En dat was toen wel anders.. kwam ik er midden in de nacht of de volgende dag pas achter dat de vorige dag al weer voorbij was..

Inderdaad mooi 'omdenken' Adri. Hoewel ik betwijfel of het voor jou omdenken is. Als je het werkelijk zo ervaart komt er geen omdenken aan te pas. Ik heb mijn aversie tegen in het donker opstaan opgelopen tijdens de jaren dat ik krantenwijk liep. Dat was in de tijd van de laatste jaren middelbare school. Om half vier ging de wekker en dan moest ik er uit. Vooral in de herfst en winter was dat een bezoeking. Gevolg van slaapgebrek. Want op tijd naar bed was er niet bij. Nog steeds ga ik niet echt op tijd naar bed omdat ik juist 's avonds een beetje in de buurt van 100% fit kom. Toch is de wekker 's morgens om kwart over zes onverbiddelijk. M'n moeite met vroeg en in het donker opstaan is een combinatie van trauma en vicieuze cirkel. Stoppen met drinken heeft het iets 'makkelijker' gemaakt maar bij lange na niet weggenomen.

Goedemorgen iedereen. Dagpact: Lars Bobje francoise Reacher Kohtje

Sorry, ik versta er geen woord van en zie alleen maar bubbels...

Je bent aan het ontwijken Roberto. Je zult toch ergens een stap moeten nemen. Nuchter leven komt je niet aanwaaien. En ik weet dat een eerste stap nemen een heel grote stap/drempel is, maar eenmaal die eerste stap genomen wijst zich vaak de weg naar de volgende bijna vanzelf, ook al zal je die weer zélf moeten zetten. Je kunt niet verwachten dat passief afwachten je zal helpen. En elke keer vinden dat 'het niet klikt' klinkt ook niet erg daadkrachtig. Er zijn je hier een paar voorstellen aangeboden maar wil je er meer? Vraag eens op de dagdraad naar suggesties.

Dus als ik het goed begrijp gisteren nog niet je laatste biertje? Uit angst? Dronk je de laatste tijd dan echt zo heel veel? Afkicken is natuurlijk nooit fijn. Ik ben de laatste keer echt flink ziek geweest met hartkloppingen, hevig trillen, niet kunnen lopen omdat m'n benen niet wilden, soms zelfs stokkende ademhaling, zweten, misselijk, verward, angstig, noem de hele reutemeteut maar op. Maar dat had ik eigenlijk alle keren dat ik stopte als ik er weer een tijd flink tegenaan gegaan was. Ik ben 'gewoon' op bed gaan liggen, op m'n rug zodat ik niet kon 'omvallen' (!) en heb het over me heen laten komen. Af en toe dommelde ik een beetje weg, vaak lag ik naar het plafond te staren en de seconden die wel dagen leken te duren te tellen. Ik heb het overleefd en na een dag of twee kon ik weer een beetje door het huis scharrelen. Na een dag of drie kwam er een heel| klein beetje eetlust terug en de vierde dag kon ik langzaam aan weer een beetje meedraaien in het huishouden. Vaak heb ik na zo'n afkick gedacht: dit nooit weer. En toch begon ik weer te drinken met als gevolg een herhaling van het voorgaande, inclusief 'dit nooit weer"... Die laatste keer nam ik echter een belangrijke stap ná de afkick: ik meldde me aan bij een minesota-behandeling (12-stappen). Deze behandeling was net wat ik nodig had om niet weer dezelfde 'fout' te maken die ik elke keer maakte (weer drinken) en te verwachten dat het deze keer ánders zou lopen, dat ik wél op tijd kon stoppen. Deze keer leerde ik inzien dat mijn manier van met m'n probleem omgaan met niet hielp. Ik heb me vol overgave gestort op de suggesties die ik tijdens die behandeling aangereikt kreeg. Dit is in het kort mijn verhaal. Voor jou zal het misschien heel anders gaan. Waarschijnlijk zelfs. Maar waar het op neer komt is dat ik heel goed kan invoelen hoe je je voelt nu. En ik begrijp dat je dolgraag van de narigheid die drinken geeft af wilt maar dat het om de dooie dood niet iets is wat je zomaar even voor elkaar krijgt. Dit forum en in mijn geval de counselors en groepsgenoten in die behandeling en even later ook de mensen in AA- en NA- en CA-meetings zijn en waren voor mij een enorme stimulans om op de ingeslagen nuchtere weg door te gaan. In de eerste plaats doordat ik met mensen te maken had die grotendeels ook begrepen hoe vervelend een verslaving is als je er vanaf wilt en ook hoe moeilijk dat kan zijn. Je successen delen met lotgenoten sterkt enorm, maar ook als het mis gaat is steun, begrip en ervaringsdeskundig advies van enorme waarde. Dit bovenstaand advies van Desimuis kan ik alleen maar een keer herhalen. Herhaling is de kracht van de boodschap. Dit forum kan een onderdeel zijn van je 'hulpnetwerk', en probeer ook een lotgenotengroep te vinden. Er zijn buiten AA en NA ook groepen die niet met de 12-stappen werken.. Ik heb zelf ervaring met en hulp gehad aan zelfhulpgroepen van Intact. Maar er zijn er meer. Vraag er eens om op bijvoorbeeld de dagdraad waar bijna iedereen van dit forum wel meeleest.. Doe jezelf eens een groot kerstcadeau en neem hulp aan! Dan kan het zomaar zijn dat je hier met de volgende kerst een waar gebeurd succesvol en inspirerend 'kerstverhaal' kunt vertellen. Wees eens lief voor jezelf. Ik wens je alvast een succesvol, leerzaam en vooral droog 2018!

Bor, vind je het erg? Valt wel mee toch? Ik wil er voor oppassen dat ik niet een gewoonte word hier op het forum.

Hier de hele dag tv aan op npo 3FM, Serious Request en ondertussen beetje klooien. Zo kom ik langzaam aan in een lekker soort van kalm sfeertje terecht.. Stukje bij beetje spulletjes bij elkaar zoeken en camper inrichten voor ons 'kerstuitje'.. Toch anders dan een zomervakantie. Geen stoeltjes, tafeltje en tarp mee, geen buitenspullen want lekker buiten zitten zal er niet bij zijn. Daarentegen piepklein kerstboompje mee, wat snoertjes met led-lampjes opgehangen, beetje kerstslingers en wel een omnia campingoventje om broodjes in af te bakken en eventueel andere dingetjes.(?) Watertank is driekwart gevuld, gasflessen aan boord, extra dekentjes, hondenvoer, hondenpaspoorten, regenkleding, de Tomtom opgeladen, etc. etc... Ik kan van tevoren nooit alles op een rijtje zetten. De laatste dagen bedenk ik steeds weer wat en voer dat uit. Mijn vrouw is er dan 's avonds voor het overzicht en fungeert als mijn extern geheugen en aanstuurster. Zo samen gaat dat al jaren goed en zijn we nog nooit wat vergeten mee te nemen.. Op één keer na, een paar jaar geleden, dat we alles bij ons hadden en mijn vrouw er 's avonds achter kwam dat ze haar Omnipods (draadloze insulinepomp) vergeten was. Die zijn van levensbelang, dus de volgende dag toen terug naar huis. Sommige dingen zijn zo logisch om bij je te hebben dat je ze makkelijk een keer over het hoofd ziet. Nou, ga weer verder.

Ja, logisch na afloop... Daarom heten ze ook restverschijnselen...

DAGPACT : MarQ Lars Reacher Kohtje

Goedemorgen. Lars, goed je weer te zien. Wat lady jane zegt: mazzeltje dat het niet in Parijs gebeurd is. Die douches zijn breekhokken. Mijn vrouw nog niet zo lang geleden tijdens een paar daagjes weg met haar werk in Keulen in een viersterrenhotel met luxe marmer op de badkamervloer haar pols gebroken... Hier thuis stroeve Portugese motieftegels op de vloer. Maar het blijft uitkijken met natte blote voeten op tegels.. het veiligst zou tapijt zijn.. . Of waterproof schuurpapier. Meteen je eelt kwijt... Sterkte ermee de komende tijd. En hopelijk niet te veel restverschijnselen na afloop.

Ha Roberto. Nou, je hebt het in elk geval over'leefd'. Ik hoop vóór en misschien ook mét jou dat het echt je aller, allerlaatste blikje bier is geweest. Sterkte met het ontgiften en succes met het doorzetten. Heb je enig idee van hulp en steun? Wees er (voor jezelf) van overtuigd dat het een goede stap is om nuchter het vervolg van je leven aan te gaan. Hoe je dat ook aanpakt, alles valt of staat met nieuw blikje bier. Niet doen joh...

En als je dan bank bent wordt er weer op je gehangen... ook niet alles.

Als je niet tegen voormannen en bazen kunt zou je zelf baas moeten worden. Maar ja, je hebt altijd weer baas boven baas dus lijkt me dat voor een 'gewone' Rotterdamse jongen nog een hele kluif. Jij in elk geval sterkte er mee.

Zou Lars ziek zijn of zo? Ik vind het niks voor hem om hier zo'n tijd niet te verschijnen. Onderweg naar Oostenrijk, toch? Als 'leader of the pack'.

Spirit, komt ie z'n kind pas ophalen als ie een nieuwe auto heeft?

Daarom kun je hem het beste ook maar in één hap doorslikken. Wel even goed kauwen.

Helemaal mee eens. Vier de winst die het verlies oplevert. Vier het leven nadat de dictator aan de kant is gezet.

Even de tanden op elkaar en muggen eten hoeft niet Bor, zelfs niet als je heeeel hard fietst.. ziften noemen ze dat. Aan de andere kant, mits goed bereid, misschien wel lekker.

Dagpact: MarQ Reacher Rosa Francoise Kohtje

Ik eet alles wat los en vast zit. Als het maar goed bereid is. Ben er niet dik van, dat dan weer niet.

Ik in Gorssel, ooit. En ja, kippetjesmaak..

Hallo Esther. Als je voor het eerst naar een AA bijeenkomst gaat is het belangrijk dat je van te voren geen verwachtingen hebt van hoe zo'n bijeenkomst zou moeten zijn volgens jou. (Een beetje waar jopie het vandaag op de dagdraad over had). Als je er iets van verwacht is de kans groot dat het niet aan je verwachtingen voldoet en dat je nooit weer gaat onder het mom van: niets voor mij. Probeer er een beetje achter te komen wat anderen er toe brengt om elke keer terug te komen. Wees nieuwsgierig en vraag. Als dat tijdens de meeting niet gaat is er altijd wel een pauze en anders na afloop mensen vragen. Het is een 'wereldje' op zich met veel verschillende mensen die als enige overeenkomst hebben dat ze hun alcoholprobleem willen aanpakken. Door je open op te stellen en in je achterhoofd te houden dat er voor al die verschillende mensen iets is wat ze van de drank houdt, kun je er achter komen wat voor jou helpt. Want het programma van AA (de twaalf stappen) zijn geen wetten maar suggesties. Die door ieder op een persoonlijke manier geïnterpreteerd kunnen worden. Zelf ben ik jarenlang naar AA en NA (=Narcotics Anonymous) meetings gegaan, soms wel zes, zeven in de week. Daar kwam ik terecht doordat ik een behandeling onderging die gebaseerd was op die 12 stappen. Ik heb met het programma -en daarbij horend- het bezoeken van meetings een manier van denken/leven gevonden die me het onnodige van drankgebruik heeft doen inzien. Doorslaggevend voor dit 'succes' is geweest dat ik veel verschillende meetings heb bezocht, want de ene meeting is de andere niet. Sommige bijeenkomsten vond ik voor mij niet erg helpend, andere juist weer wel. Die laatste hield ik in mijn wekelijkse schema, de andere liet ik los. Mijn standpunt was dat ik er niet was om een meeting te laten voortbestaan maar dat een meeting er was om mij te kunnen laten voortbestaan. Momenteel bezoek ik geen meetings meer (na ruim acht jaar wel) maar het programma werkt nog altijd door in mijn doen en laten tot op de dag van vandaag. Ik ben blij dat ik me in de stappen heb verdiept en dankbaar dat me die kans gegeven werd.

Reacher, je had dat 'Mogge' wel even weg mogen halen. Klinkt nu een beetje achterhaald. Sterkte met het verlies van je konijntje. Bij twijfel... tja. Ook sterkte dáármee.