Kohtje

Wegblijven bij die eend met zulke rare voorwaarden voor een relatie. Oom Donald

Eigenlijk heb ik het alleen over familie van moeders kant en het gezin waar ik zelf deel van uitmaak. Familie van vaders kant ken ik helemaal niet. Veertig jaar geleden de enige zus van m'n vader ontmoet en een jaar later haar oudste zoon. Mijn tante en neef dus. Alleen van de tante ken ik de voornaam nog. Verder weet ik niets van ze, niet eens of ze nog in leven zijn. Ze zaten destijds ver weg achter het IJzeren Gordijn en zijn daar nooit achter vandaan gekomen. Niet opgegroeid met die kant van de familie, werd vooral 'doodgezwegen' door m'n moeder die niet om kon gaan met de sentimentele gevoelens van m'n vader die ze daarom maar verzoop. Geen absolute horror, maar ook geen Disney. Toch wel gelachen in m'n jeugd hoor.

Weekje weg was fijn. Enorm geboft met het weer, zelfs nog paar dagen in korte broek. Pas regen en kou op de terugweg. Oudste hond is er weer drie jaar jonger door geworden, die kickt tegenwoordig op 'weg uit de sleur', terwijl het eigenlijk zo'n gewoontedier is. Familie, ik kan niet mét en ik kan niet zónder. 't Zijn wel de mensen die ik al het langst ken van iedereen. Daardoor kan ik ook niet helemaal mét ze... Minimaal contact met de meesten, maar nooit helemaal uit beeld. Geen absolute horror, maar zeer zeker ook geen suikerzoete banden. Dat laatste dan ook maar weer 'gelukkig niet', zou ik bijna zeggen...

allemaal. Veilig terug van een fijn weekje. extra speciaal voor jopie. extra speciaal voor Lars.

allemaal. Ned. verloren? Jammer hoor. Wij staan op het punt van vertrekken. Een weekje Frankrijk. Het wordt Bretagne. Voor de zoveelste keer. Mijn vrouw rijdt vooralsnog omdat m'n hand en arm nog niet lekker 'werken' maar het gaat de goede kant op. De pijn is in elk geval weer 'normaal'. Tot volgende week allemaal. En probeer het maar zo droog als mogelijk te houden. Doe ik ook. Doei.

Genoeg is genoeg.. een waarheid als een koe. Maar ik ben geen asceet en laat me vaak rustig en zonder wroeging meevoeren door de stroom van consumeren. Af en toe, in een 'helder' moment, doe ik dan een stapje terug. De kringloopwinkel is er blij mee. En ik ook eigenlijk wel.

Pal aan het strand.. kan dat dan nog ergens in Nederland? Of ietsiepietsie illegaal? We stonden afgelopen kerstnacht in Normandië met ons campertje op een 's nachts stikdonker parkeerplaatsje in de duinen met uitzicht op zee. Harde wind dus schudden en "lawaai" van de branding. Met één ander campertje, erg afgelegen en best een klein beetje griezelig, maar ook heel sfeervol en bijzonder, zo met onze lichtsnoertjes en klein kerstboompje op batterijen. Kacheltje zachtjes 'snorrend', twee snurkende hondjes op hun kussens. De volgende morgen (1e kerstdag dus) waren we al om zeven uur met de honden en zaklantaarns op het strand. Dat was nog eens goed wakker waaien... . En daarna kerstontbijtje met in de Omnia oven afgebakken broodjes, een eitje en een snee kerststol en verse koffie... Voor herhaling vatbaar, ware het niet dat herhalingen vaak minder verrassend zijn...

Strandjutters moeten er steeds met een boog omheen en zullen wel de pee in hebben met al die drukte

Of IK werk zoek? Neuhhhh... niet echt. Ben al blij als ik mezelf de dag door weet te hannesen. M'n hand doet nog steeds niet normaal.

allemaal. Och Lars, het zal nog wel een beetje onwennigheid voor je zijn, maar jij hebt toch liever een knappe (en uiteraard geduldige en handige) broeder?

Mooi.. de pijn in m'n schouder is nu meer 'bonkend' en m'n vingers beginnen weer te trillen en tintelen. Er zit nog leven in m'n ouwe rechterarm..

Jawel, herken ik wel. Maar daar staat tegenover dat een gewaarschuwd mens voor twee telt en dus extra z'n best zal moeten (en ook kunnen) doen. 't Is te doen, laat dat een (schrale) troost en tegelijk bemoediging zijn.

Je bent niet abnormaal, @Sara60. Jezelf uit de dwingende wetten van verslaving wringen kost tijd, energie en vooral zelfkennis. Als je kunt herkennen wanneer je één van die 100000 excuses om wel te mogen drinken aan het 'formuleren' bent is het zaak om daar meteen dat éne 'excuus' om het niet te doen tegenover te zetten. Dat éne 'excuus' luidt: ik HOEF!! niet te drinken. Die keus heb je altijd. Dat kan frustrerend en vermoeiend zijn, vooral in het begin als die verslavingsstem om de klipklap de kop op steekt en daarom is het een wijs besluit om het in elk geval alleen vandaag te doen of, als zelfs een dag lang lijkt te duren, een paar uur of minuten.. dit laatste komt neer op de hier in het verleden veelvuldig genoemde, geroemde én gebruikte 'eierwekkermethode'.. op het moment dat je trek ervaart een timer (telefoon, eierwekker..?) op bijv. 15 minuten in te stellen en die tijd 'uit te zitten'.. en 'tijd uitzitten' gaat makkelijker als je die tijd vult met een of ander bezigheidje. Velen gingen je voor, ook met één dag beginnend. Die eerste laten staan is de enige absolute voorwaarde om je verslaving de baas te kunnen worden. Succes.

allemaal. Vandaag weer wat kalm aan. Gisteren met het terugzetten van de achterbankjes in de auto iets niet goed gedaan en nu (weer) een rechter hand waar ik de vingers niet van kan bewegen. Vorige keer dat dat gebeurde duurde het ongeveer een dag voor er weer wat gevoel en beweging in kwam en ik hoop dat dat nu ook zo snel gaat. Beetje naar van de vlammende pijn in m'n schouder. Daar heb ik pijnstillers voor maar het breekt er dwars doorheen. Ook die pijn zal weer afnemen. Maar voor nu is het even flink balen. Maar even kalmpjes aan wat kranten lezen. Loop toch nog een dag of wat achter.

Genot zou nóg juister geyest moeten zijn dan, om maar even wat zout op een slak te leggen.

Als je je dan zó alleen voelt dan zou ik blij zijn met de aanspraak van een hoeveelheid aardappelen voor een weeshuis... Als je dán doodgaat dan merken ze dat vanavond tenminste aan het ontbreken van aardappelen.

Oké. Maar er zijn er meer hoor. Succes.

En nu ga ik de stoeltjes weer achter in m'n Berlingootje schroeven. Die had ik er uit gehaald i.v.m. het leeghalen van m'n flatje maar staan me in de garage danig in de weg. Prutsklusje. Het 1/3e deel achterbank is wel te doen, maar het 2/3e deel is zwaar en lomp en log.. en ik heb geen echte spierballen.

@jopie, je bericht voor wat betreft schrikken van je besluit minder te gaan werken en je (ketting)reactie op de diefstal van je fiets laat zien dat niets menselijks je vreemd is. 't Lijkt dat al dit soort gebeurtenissen en reacties daarop horen bij het Gelukkig Zijn. De twee kanten van de medaille. Degene die 'domweg gelukkig is in de Dapperstraat' krijgt volgens de evenwichtswetten ook z'n portie "niet Dapperstraatwaardig".. Wat niet wegneemt dat ik je wel sterkte mag wensen om over schrik en verdriet/teleurstelling heen te komen. Ik zou er ook heel wat voor over hebben als de veelgehoorde kreet "ze hebben met hun fikken van andermans spullen af te blijven" nou eens gehoord werd door hen die hun fikken niet van andermans spullen af kunnen houden. Liever dat dan dat iedereen dan óók maar andermans spullen bepotelt..

Oké, oké, oké.... beetje dan...

Uuhh.... even voor de duidelijkheid, Yvonne.. Lars en ik zijn geen stel.

Waarom stel je deze vraag alleen aan Cleo? Op de dagdraad (Ditjes en Datjes) heb je kans op een veelkleuriger waaier van voordelen omdat stoppen met drinken voor een ieder een persoonlijke ervaring is en er op de dagdraad (in de 'woonkamer') ook mensen komen die niet alle persoonlijke voorsteldraadjes blijven volgen. Aan de andere kant zou ik zeggen: probeer het voor jezelf uit. In plaats van nádoen kun je net zo goed, of beter nog, vóórdoen voor degenen die na jou door jou geïnspireerd raken door de voor jou opdoemende voordelen. Stoppen met drinken is best een avontuur als je zonder verdoving het leven durft aan te gaan. En bij een avontuur hoort onrust en spanning. Anders is het geen avontuur.

Als dat zo is kun je maar beter ook naar haar luisteren, Lars.. anders krijg je nog meer de wind van voren. Goede koffiezetsters zijn topwijven.. Dat was in elk geval (vroeger) in het schildersbedrijf een gangbare mening..

allemaal. Hoe lang moet je in het gips blijven, Lars?

Hoedt U voor de weer-omstuit.. als die toeslaat is het gedaan.. En als gedane zaken dan geen keer nemen wordt het nooit meer zomer. Maar laat die weer-omstuit nog maar even. Wij gaan vrijdag nog even een weekje met de camper op pad. Ook het ouwe 'sjok-sjok-sjok-hondje' gaat mee en die leeft momenteel op louter zonne-energie. Dus.... en zelf vind ik 't ook wel fijn.