Anna

Bedankt voor de informatie Kaia. Eén drempel overwonnen Leuk van Tactus dat ze het weer mee willen organiseren. Hermie, over je bijdrage hoef je je niet druk te maken. Die is zo groot of klein als je zelf wil, en aan kunt. Mijn bijdrage aan de laatste meeting bestond voor meer dan een uur uit het mezelf afzonderen op het toilet en in de binnenruimte (vrijwel iedereen zat buiten). En als ik kom (of, als wij komen) kan ik geen enkele garantie bieden dat het niet weer zo zal zijn. Als het je leuk, zinvol, helpend lijkt om eens face to face te praten met mensen die hetzelfde probleem hebben als jij, en daar elk op hun eigen wijze mee bezig zijn, dan moet je zeker komen. Want het IS leuk, zinvol en helpend, en bovenal is er een enorm gevoel van herkenning en verbondenheid. Je hoeft je niet te schamen, je hoeft je niet te verdedigen of jezelf uit te leggen, want in één opzicht zijn we allemaal hetzelfde. Tjonge, wat een pleidooi hou ik hè

Water, niks mis met overlevingsmechanismen! Dank voor de dankwoorden. Ik schreef vooral van me af wat me vandaag bezig heeft gehouden, na het lezen van Marjo's bericht en de reacties daarop. Het heeft me flink geraakt, merk ik. Daaruit blijkt voor mij dat het gevoel van verbondenheid met de mensen hier op het forum blijft, ondanks dat ik hier nog maar weinig aanwezig ben. Marjo helpt mij alert te blijven, maar tevens ben ik net zo bezorgd als ik voor een van mijn kinderen zou zijn, als ik het gevoel heb dat ze misschien gevaar lopen. Lotsverbondenheid Ferry, lijkt me heel leuk om zoiets in augustus te doen. Drie jaar is tenslotte niet niks, en ik ben voornemens dat te halen!

Toevallig las ik gisteren Marjo's berichtje, waarin ze vertelde dat ze een fles wijn had gekocht, 3 glazen had gedronken, en van plan was de rest 's avonds op te drinken. Het was een test. Maar ze vertelde er wel bij dat ze al spijt had dat ze maar 1 fles had gekocht. Omdat ik uit ervaring inmiddels weet dat het weinig zin heeft mensen te overtuigen die al aan het drinken zijn, heb ik het er toen bij gelaten. Ik bedacht dat ik morgen (vandaag dus) wel zou zien hoe het was gevallen, en of het zin zou hebben te reageren. Inmiddels heb ik veel reacties gelezen. Reacties waarbij al mijn haren recht overeind gingen staan, en reacties waar ik het zonder meer mee eens ben. Ik kan daar weinig nieuws aan toevoegen. Ook ik vind niets heldhaftigs in Marjo's test. Ik hoop van harte dat ze inderdaad weer gewoon verder gaat met niet drinken, omdat ik ervan overtuigd ben dat drinken nergens iets aan toevoegt, laat staan iets oplost. En ik hoop vooral dat haar dat lukt. Ik ben het van harte eens met degenen die vragen op te houden rationaliseringen en excuses te vinden voor het drinken. Marjo wilde drinken, en ze deed het. Als je wil drinken zijn er altijd goede redenen en excuses, en ook die van het experiment en de test ken ik, en heb ik ook al toegepast. Net als anderen valt het ook mij op, dat het met name de al dan niet incidentele drinkers zijn die Marjo's 'experiment' toejuichen en goed praten. Let wel, ik spreek hier geen oordeel uit over degenen die af en toe, of regelmatig, drinken. Het is hun keuze, en ook hun zaak of ze het wel of niet kunnen hanteren, niet de mijne. Dat zij zich geroepen voelen Marjo's 'experiment' goed te keuren en te verdedigen, zegt volgens mij meer over hen dan over mij. Safi, als ik het goed begrijp behoor je opnieuw tot de incidentele drinkers, en kun je het opnieuw hanteren? Als ik me niet zwaar vergis schreef je hier nog maar enkele weken geleden dat het incidentele drinken toch weer te veel was geworden, dat 0 waarschijnlijk toch beter voor je was, en dat je er weer voor ging. Om vervolgens dag na dag te melden dat je 1, 2, 3 ...... dagen droog stond. Tot en met dag 8 heb ik het gevolgd, daarna was ik een poosje afwezig. Fijn dat je opnieuw opnieuw kunt hanteren, dat je opnieuw de uitzondering bent die de regel bevestigt, maar ik vraag me toch af wie je nu voor de gek houdt? Begrijp me goed, mijn zegen heb je. Ik blijf me alleen verbazen. Er is vandaag ook veel geschreven over angst. Een onderwerp waar ik ook vaak mee bezig ben, omdat ik lijd aan een angststoornis. Zoals Rudy al schreef veroorzaakt drinken veel problemen, maar zijn veel problemen er ook al voordat men begint te drinken. Dat geldt voor mij ook. Ik ben op 15-jarige leeftijd voor het eerst aangeschoten geraakt, en voor mij was dat destijds een openbaring. Ik was toen nog te jong om te begrijpen wat er precies met mij aan de hand was. Waarom ik me in zoveel situaties zo ongemakkelijk voelde, waarom ik zo vaak zo bang was, waarom ik soms zo vreselijk duizelig werd en mijn hart als een razende tekeer ging, waarom het altijd zo'n chaos in mijn hoofd was van rondtuimelende gedachten. Ik merkte dat de alcohol meer rust bracht in mijn hoofd, dat ik niet meer aan minstens vier dingen tegelijk dacht, maar me op één kon concentreren, en mijn gedachten leken dieper en helderder. De alcohol dempte mijn angst, ik durfde me in gesprekken te mengen, ik durfde zelfs te dansen als ik uitging! Dus greep ik iedere gelegenheid aan om te drinken, want dan voelde ik me prettiger, zekerder en zelfs blij. Uiteindelijk dronk ik dagelijks, en niet weinig, hoewel ik zelden echt dronken was. Ik heb een hoge tolerantiedrempel (dacht ik), ofwel, ik had steeds meer nodig om het gewenste effect te krijgen. Sinds ik 2 jaar en 8 maanden geleden gestopt ben met drinken heb ik ontdekt dat 28 jaar zelfmedicatie door te drinken mij ervan weerhouden heeft uit te vinden wat er nou precies met me aan de hand is en was, waardoor ik ook nooit hulp ben gaan zoeken. Ik vond het doodeng hulp te zoeken, jawel, ik was bang. Bang voor veroordeling, bang dat er echt iets aan de hand was, maar ook bang dat er niets aan de hand was en ik het me allemaal verbeeldde. De veroordeling is er niet gekomen, wel hulp, omdat ik uiteindelijk de stoute schoenen aantrok en hulp zocht, omdat ik voelde dat het óf dat was, óf uiteindelijk opnieuw terugvallen in drank. En ja, ik ben bang dat Marjo ook op dat punt zit. Bang voor haar, niet voor mijzelf. Er is inderdaad 'iets' met mij. Ik heb astma, last van recidiverende huidaandoeningen, diverse allergieën én een psychische aandoening. Moet ik me schamen voor mijn astma, mijn pukkels of het feit dat ik bepaalde dingen niet kan eten? Ik dacht het niet. Moet ik me dan schamen omdat ik lijd aan stemmingswisselingen en een angststoornis? Omdat dát tussen mijn oren zit? Ja, het zit tussen mijn oren, en heeft heel veel te maken met de overdracht van allerlei chemische stoffen en impulsen in mijn hersenen. Als ik allergisch ben gebruik ik histaminen, omdat mijn lichaam daarvan te weinig aanmaakt. Ik gebruik ook medicijnen omdat ik bepaalde stofjes in mijn hersenen tekort kom. Dat mijn lichaam op sommige punten tekort schiet vind ik heel vervelend, maar ik kan dat niet zomaar zelf oplossen. Ik heb het geluk dat ik leef in een tijd, dat er aan veel aandoeningen iets te doen is, en ik denk niet dat het een schande is daarvan gebruik te maken. Ik voel me meestal niet zo blij als ik me soms voelde met alcohol, maar na 28 jaar experimenteren, uitproberen en testen weet ik wel dat alcohol voor mij niet het juiste 'medicijn' is. Dat het me uiteindelijk kapot gemaakt zou hebben. Ben ik bang voor alcohol? Ik ben niet bang om naar een feestje te gaan waar gedronken wordt, ik ben daar afgelopen vrijdag nog geweest. Ik ben ook niet bang om met iemand aan tafel te zitten die iets drinkt, of op een terrasje. Ook dat heb ik al gedaan. Ik ben ook niet bang als ik lees dat iemand op het forum drinkt, althans niet voor mezelf. Wel ben ik bang voor die persoon, voor waar het drinken toe kan leiden, omdat iemand die op het forum schrijft waarschijnlijk net zoals ik de drank niet kan hanteren, en ik voel me betrokken bij die mensen. Ik ben wel bang voor een glas wijn in mijn hand, aan mijn lippen. En terecht! Er zijn namelijk twee soorten angst. De angst die voortkomt uit iets wat vroeger gebeurd is, en die nu niet meer functioneel en terecht is. Die angst probeer ik de baas te worden, met behulp van therapie. Er is ook de angst voor iets waarvan ik weet dat het niet goed voor mij is. Die angst is terecht en functioneel, omdat die me waarschuwt voor een dreigend gevaar. Tot die categorie behoort mijn angst voor het kopen van een fles wijn, van een glas wijn in mijn hand, aan mijn lippen. En ik hoop daar nog lang doodsbang voor te blijven. Ik kan namelijk niet drinken.

Tot nu toe twijfel ik nog steeds of ik kom of niet. Dat is niet zo vreemd, want vóór de beide meetings waar ik tot nu toe ben geweest twijfelde ik ook tot op het laatste moment. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar, en zo langzamerhand begin ik dat ook maar van mezelf te acepteren. Als ik kan, vind ik het niettemin leuk een aantal van jullie die ik al wat langer ken te ontmoeten. En ook de nieuwe mensen, die ik niet zo goed ken omdat ik hier niet vaak meer ben. De voornaamste reden om me tot nu toe niet aan te melden is, dat ik graag vantevoren een idee wil hebben wat de bedoeling is. Nu weet ik in ieder geval dat het in Amersfoort zal zijn. Dat is qua afstand wel te doen voor mij, alleen zou ik toch graag weten waar, en hoe laat, en vooral wat de eventuele kosten zijn per deelnemer, want dat is voor mij wel een issue. En is het in een openbare gelegenheid, waar we omringd zijn door mensen die niets met ADB van doen hebben? Dat praat namelijk toch wat moeilijker, vind ik. Het grote voordeel van de bijeenkomst bij Tactus in Deventer was voor mij, dat we met forumdeelnemers onder elkaar waren. En zelfs toen had ik het het eerste uur behoorlijk moeilijk. Nadeel van die locatie was, dat het voor sommige mensen gewoon veel te ver is. Kortom, Kaia, is het niet mogelijk wat meer duidelijkheid te verschaffen over het hoe en wat? Of mag je dat pas te weten komen als je je definitief aangemeld hebt?

Biertje leeggieten in het gootsteenputje Tim. Daar past héél veel in!

Op de valreep... Beste Tim, ik ben heel erg lang een drinkende niet-alcoholist geweest, vrij kort een drinkende alcoholist, en nu 2 jaar en 8 maanden een niet-drinkende alcoholist. Erkennen dat je een drankprobleem hebt is de eerste noodzakelijke stap om er iets aan te doen, en misschien wel de moeilijkste. Je stáát immers morgen keurig om half negen op, en je gáát toch netjes naar je werk? Je bent toch niet zo'n verfomfaaid figuur met een blikje op een bankje? Geloof me, ik was ook iedere ochtend keurig om half negen op mijn werk, deed netjes mijn plicht, vulde tijdig mijn middag- en avondvoorraad aan en had een dijk van een alcoholprobleem verstopt achter een muur van ontkenning. Ik heb geen idee hoe lang ik dat dubbelleven nog volgehouden zou hebben, en ik ben blij dat ik er niet achter heb hoeven komen. Ik hoop dat jij ook die eerste stap neemt, vóórdat je erachter komt. Welterusten!

Beste Mieke, als je niet goed in je vel zit, de hele dag niets doet en in je pyjama blijft zitten, dan zou je dat toch juist tegen hem moeten zeggen? Een relatie is volgens mij delen, de goede dingen, maar ook de minder goede. Juist als het niet goed gaat heb je een ander nodig, en degene van wie je houdt nog wel het meest. Heeft Mr. Right wel een idee dat het niet lekker met je gaat, en van de twijfels waar je mee loopt? Waarom probeer je niet eerst eerlijk met hem te praten? Sterkte meid! Ik ga mezelf opbergen.

Mieke, jammer dat je het niet meer zo naar je zin hebt in je relatie. Je was zo gelukkig! Bewaar in ieder geval die mooie herinneringen in je hart.

Goedenavond allemaal, Ik heb niet alles bijgelezen, dus val er zo even tussen, maar ik wil toch nog even bedanken voor de felicitaties. Wie had twee jaar geleden gedacht dat ik op een gegeven moment 'mijn' dag van de maand zou gaan vergeten? Maar toch, ik was het vergeten. Soothe stelde me even op de hoogte, en ik vond het niet eens zo'n big deal. Niet drinken is na 2 jaar en 8 maanden gewoon geworden, ik ben er niet meer dagelijks, en zelfs niet maandelijks mee bezig. Geeft een hoop rust in het koppie, dat kan ik jullie verzekeren. En aangezien mijn hoofd meestal niet zo rustig is kan ik dat wel gebruiken. Alle stoppers, aspirant-stoppers en volhouders wil ik graag zeggen: laat dat eerste glas staan! Je leven wordt er een stuk rijker, eerlijker en leefbaarder door. Ga goed!

Alcoholvrij maakt mij blij!

Moederziel alleen met mezelf was ik vaak toen ik dronk.

O ja, toch weer iets vergeten. Sneeuwwitje, ik ben blij te lezen dat je het advies van Annazorg, dat achteraf toch niet helemaal zo bedoeld was, niet hebt opgevolgd. Vier droge dagen is een goede start! En natuurlijk wil je hulp vóór je het weer moeilijk krijgt, en naar die fles wil grijpen. Ik wens je heel veel kracht om het ook dan vol te houden. Je weet dat je hier altijd terecht kunt, als het moeilijk is.

Water klasse, al twee jaar dag per dag! Goed idee om daar nog maar even mee door te gaan. Omdat het dit keer geen heel draadje was, heb ik daarnet bijgelezen wat er gepost is sinds ik vanmiddag uitlogde. Maar ik ben te moe om alles wat iedereen zei te onthouden, en op iedereen te reageren. Mijn makke, zodra ik hier weer even ben voel ik me schuldig dat ik niet in staat ben iedereen evenveel aandacht te schenken. Vandaag dus weer niet alles gedaan wat ik eigenlijk wilde doen, ik wist het vanmorgen eigenlijk al. Na de boodschappen, stofzuigen en wassen was het alweer tijd voor het rondje met het hondje, en daarna om eten te koken. De ramen zijn dus nog steeds vies, en de tuin een puinhoop. Wel heb ik geleerd naar de positieve kanten van zo'n dag als vandaag te kijken. Want hé, er zijn 3 wassen gedraaid én buiten gedroogd, er is weer eten en drinken in huis, een verse en gezonde maaltijd gekookt en de rondvliegende hondenharen weer tot een draaglijk niveau teruggebracht. Caro, fijn dat je in het AC zo goed geholpen bent. Succes met de verzekering en je nieuwe hoortoestel. Wingchun, wat leuk dat je zo goed met je neefje overweg kunt. Je zus boft maar met zo'n oppas! Gem, bedankt voor de felicitaties en tot ziens. Corinne, ook al zo'n verstopster? Voor mij is het ook de kunst een balans te vinden tussen mezelf verstoppen of mezelf kwijt te raken in het sociale gebeuren. Evenwicht! Vie, ik weet niet precies in hoeverre je iets had aan mijn bericht van vanmiddag. Ik gaf iets van mezelf bloot, omdat anderen die stoppen met drinken en/of gestopt willen blijven daar misschien iets aan hebben. Wat ik hier vaak lees bij mensen die een paar weken niet drinken, is een soort teleurstelling, en gevoel van "is dit het nou?" Stoppen met drinken lost niet alle problemen op, en soms duiken oud zeer en oude handicaps weer op die je in de jaren van verdoving bijna vergeten was. Zo was het in ieder geval bij mij. En soms is dat verdraaid moeilijk! Die mensen wil ik graag duidelijk maken dat het wél te doen is, en dat er wel degelijk winst te behalen valt! Het is zoals BamBam ook al zei, als je niet meer wil drinken is het zaak andere manieren te vinden om met problemen om te gaan. En als je daarmee actief aan de slag gaat blijkt niet elk probleem persé een probleem te zijn, en blijkt het mogelijk om gewoon verder te leven, ook bij tegenslag. En nu ga ik even relaxen! Een fijne avond allemaal.

Lieve Rudy, weet dat er hier aan je gedacht wordt. Laat de moed niet zakken zolang er niets zeker is, en ook daarna niet. Ik hoop op een voor jou goede uitslag volgende week vrijdag.

Afgezien van de pukkels in het gezicht gaat het op het moment wel Vie. Ik ben veel beter in balans dan toen ik nog dronk, en ook beter dan toen ik nog niet zo lang gestopt was. Er is dus nog steeds groei. Maar ik denk dat ik soms gebalanceerder overkom dan ik in feite ben. Na ruim tweeëneenhalf jaar niet drinken en anderhalf jaar therapie leer ik nog steeds bij, maar kom ik ook langzamerhand tot de conclusie dat bepaalde dingen gewoon des Anna's zijn. Of ze nou aangeboren of op jonge leeftijd aangeleerd zijn doet er eigenlijk niet meer zoveel toe. De kunst is hoe er zo goed mogelijk mee om te gaan, en steeds beter leren onderscheid te maken tussen wat ik kan veranderen, en wat ik kan leren accepteren. Ik zeg met opzet 'kan leren', hoewel ik 'moet' wilde schrijven. Want één van mijn zwakke punten is dat ik enorm veel 'moet', voornamelijk van mezelf, en dat wil ik niet meer. Je bent dus niet alleen Orleando! Het zorgt voor veel te veel stress. Ook nu zit ik hier te schrijven, omdat ik toevallig weer even keek, en voel me tegelijk opgejaagd omdat ik nog boodschappen 'moet' doen, stofzuigen, wassen draaien, en eigenlijk zou ik ook nog mijn ramen willen zemen en een beetje in de tuin rommelen. Als ik realistisch ben weet ik dat dat allemaal niet gaat lukken vandaag, dus accepteer ik (probeer dat althans, en het lukt steeds beter) dat de ramen wellicht alweer niet gezeemd worden en het onkruid vrij spel krijgt in mijn tuin. Dat ik doe wat ik kan doen, en dat af en toe een kwartiertje rust, of me even betrokken voelen bij mijn lotgenoten op het forum, óók belangrijk is voor mijn welzijn. Mijn paniekstoringen zijn in feite erger dan toen ik nog in een min of meer permanente roes verkeerde. Maar ik weet inmiddels ook dat er eigenlijk niets aan de hand is, dat het weer wegzakt, en dat er geen drama's gebeuren. Dus probeer ik me, als ik zo'n aanval krijg, een beetje terug te trekken en rustig af te wachten tot het weer over gaat. Enige tijd geleden realiseerde ik me pas dat ik dit altijd gehad heb, en dat het de reden was waarom ik me als kind in een drukke winkel altijd onder de kledingrekken verstopte, tot woede van mijn moeder. Of thuis in een kast kroop als het te druk was om me heen. Als kind begreep ik niet wat er met me aan de hand was, en kreeg ik weinig begrip van mijn omgeving. Ik was 'raar', onaangepast, en vervelend. Nu weet ik wel wat er aan de hand is, mede dankzij de therapie, en kan ik manieren vinden om ermee om te gaan. Er zijn zoveel mensen die iets mankeren, die gehandicapt of ziek zijn, en daarmee toch hun leven leiden. Ik heb astma, allergieën, lelijke pukkels en bovendien ben ik wat labiel en heb ik soms een paniekaanval. Door te stoppen met drinken heb ik geleerd dat ik dat allemaal niet hoef te verdoven, dat ik niet hoef te vluchten, en dat er gewoon mee te leven valt. De wereld staat niet stil al sch**t ik zeven kleuren of ben ik in paniek. Iedereen gaat gewoon verder waar hij of zij mee bezig was, en dat kan ik ook, zodra de bui over is. Acceptatie, daar draait het om!

En ikke dan?

Ferry, van harte gefeliciteerd met je verjaardag! In gedachten geniet ik hier mee van een kopje koffie. Maak er maar een mooie dag van, met het weer moet het in ieder geval al lukken! Darjeeling, klasse, drie maanden droog. Ik weet nog dat ik na drie maanden het ergste gehad had. Toen werd het 'gewoon' dat ik niet voor ieder wissewasje een glas hoefde te nemen. Ga zo door! Frannie, je doet me een enorm genoegen met je 15 maanden! Amuseer je bij de Hema, en koop namens mij een héél mooi schrift. Lieve mensen, hier schijnt de zon al uitbundig. Heerlijk! En ik ben vrij vandaag, dus wat let je zullen jullie denken. Helaas zit mijn gezicht helemaal onder de afgrijselijke uitslag, met een geleerd woord dermatitis perioralis, en mag ik vanwege de antibioticazalf absoluut niet met mijn gezicht in de zon. Leuk hoor, heb ik dat? Terwijl ik al maanden smacht naar een beetje zon. In ieder geval laat mijn hond weten dat hij toch werkelijk dringend even naar buiten moet, dus ik ga het er toch maar even op wagen. Geniet van de dag! Ik hou het vandaag droog, wie doet er met mij mee?

Rudy, ik las nu pas je berichtje, want mijn felicitatie aan Vie schreef ik voordat ik iets gelezen had. Het spijt me dat je zo'n slecht nieuws kreeg vandaag. Heel veel sterkte de komende tijd!

Vie, gefeliciteerd met je verjaardag! Ik heb me vandaag aangesloten bij je voornemen van vanochtend (al had ik dat niet gelezen) en het vandaag kurkdroog gehouden. Nou ja, wel de nodige koffie op. Hoe voelt het om weer net zo oud als ik te zijn?

Goedemorgen allemaal! Bedankt voor de felicitaties! Ik dacht nog wel dat niemand wist wanneer ik jarig ben, maar het is wel leuk gefeliciteerd te worden. Soothe heeft niet van Gend en Loos maar zichzelf langs gestuurd, waar ik veel blijer mee ben. Een prachtige bos staat op tafel te pronken, dus ik voel me helemaal het feestvarken. We hopen er hier een feestelijke droge dag van te maken, en dat laatste gaat wat Soothe en mij betreft beslist lukken! Ferry, bedankt voor de door Soothe overgebrachte groeten. Je krijgt ze van harte terug! Marieke, ik ben blij te lezen dat je er weer voor gaat, en vooral blij dat je tenslotte toch voor eerlijkheid gekozen hebt. Niet voor mezelf, maar voor jou! Je bent in gevecht met een sterke en slinkse vijand, en eerlijkheid is de eerste stap naar overwinning in dat gevecht. Sterkte! Marjo, denk alsjeblieft niet dat je hier iemand tot last bent. Ik moet bekennen dat ik je berichten de laatste tijd vaak niet helemaal kan volgen, en dat baart me zorgen. Maar wat je net vertelde, over je niet thuis voelen op de plek waar je thuis bent, niet gehoord, gezien en rekening mee gehouden te worden, dat herken ik maar al te goed. Het doet me verdriet te lezen waar je zo mee worstelt. Onthou dat ondanks het feit dat je dronk, ondanks al je twijfels en strijd met jezelf waar je op dit moment doorheen gaat, jij een zeer waardevol mens bent! Je hebt een niet te onderschatten vijand overwonnen en bent je verslaving te boven gekomen. Dat zegt veel over je geestkracht en wilskracht, wat Klaas of anderen er ook over mogen denken. Dat je op dit moment moeite hebt om jezelf te vinden, je plaats te vinden in deze wereld, en vooral je zelfrespect weer te vinden is heel logisch. Hier is bij uitstek de plek waar mensen dat begrijpen. Iemand die onze strijd niet gevoerd heeft, kan onmogelijk weten wat het is om een half leven weggevlucht te zijn in een roes, en vervolgens te moeten ontdekken wie je nou eigenlijk bent, en hoe je moet leven zonder die roes. Om nuchter te kunnen leven moest ik veranderen, van de oude geijkte patronen afwijken en nieuwe wegen vinden, en soms betekent dat ook een nieuw leven. Kom voor jezelf op meisje! Slik niet alles wat er voor jou en je kinderen bedacht wordt! En accepteer alle hulp die je kunt krijgen, want hulp zoeken en aanvaarden is geen teken van zwakte, maar juist van kracht. Beste mensen, maak er allemaal een fijne dag van, en houd het droog!

Waarvan word ik rustig, op een moment dat ik hyper ben? Tjee, dat vind ik nou een goede vraag, één om even bij stil te willen staan. Onrust bouwt zich bij mij geleidelijk op, vaak zonder dat ik het in de gaten heb. En ineens realiseer ik me dat het er is, en niet zo'n beetje ook! Soms ken ik de oorzaak, vaak ook niet en is er slechts de onrust. Als ik wist hoe ik het kan voorkomen, of hoe het snel over gaat, zou ik er niet zoveel last van hebben. Wat me wel helpt is een rustpunt zoeken. Als het kan trek ik me uit een situatie terug, zoek even een rustige omgeving op om tot mezelf te komen. Als dat niet kan probeer ik een rustpunt in mezelf te vinden, een soort terugtrekken in mezelf. De ene keer lukt dat beter dan de andere. Sinds ik niet meer drink (want daarvóór loste ik het altijd op met een glas) heb ik ontdekt dat dat zoeken van een rustpunt steeds beter lukt, en dat die gigantische onrust ook weer wegzakt. Eigenlijk is het zoals Water zei: accepteren dat het er is en rustig uitzitten. Hoe meer ik me erop concentreer en het probeer te bevechten, des te onrustiger word ik. Acceptatie en de aandacht op iets anders richten werkt voor mij het beste. Wat me nog lang geen rustig persoon maakt.

Sorry dat ik er zo tussen kom vallen. Ik heb lang niet alles gelezen, en dat gaat ook niet meer lukken, want ik ben vreselijk moe en wil naar bed. Maar ik wil Mieke even feliciteren met haar gezonde kleinkind. MIEKE, gefeliciteerd en geniet ervan! Een echte trotse oma, tjonge. Corinne, goed van je niet-roker en niet-drinker! Hou vol! Allemaal nog een fijne avond en voor nu of later, welterusten.

Ook gefeliciteerd Hermie! En nu ben ik echt weg.

Sterkte Mieke, in deze ook voor jou spannende tijd. Durf te geloven in een wolk van een kleinkind! Dan geef je je dochter alle positieve energie die ze nodig heeft, en je nog ongeboren kleinkind ook. Tapas, ik hoop dat je een fijne verjaardag hebt gehad. En Safi, ik vind dat Hermie eigenlijk wel een erg goede vraag stelt. Je bent van zo ver gekomen, wat voegt dat enkele glas of dat ene blowtje nog toe? Is het inderdaad het restje angst om los te laten? Want die fles deze week bewees volgens mij, dat je net als ik en vele anderen maar een armlengte van alle vroegere ellende verwijderd bent. Door nu al ruim tweeëneenhalf jaar niet te drinken, ervaar ik geen triggers meer. Ook niet als ik moe ben, of als er veel op me af komt. En geloof me maar dat ik vaak moe ben, en dat er nog steeds veel op me afkomt. Maar op zulke momenten verlang ik niet meer naar dat glas, maar ben ik juist ontzettend blij dat ik dat er niet ook nog bij heb. Want inmiddels weet ik hoe ontzettend veel beter ik vermoeidheid, problemen en emoties aan kan zonder die verdoving te zoeken. En ben ik ook beter in staat om 'nee' te zeggen als het echt niet gaat, en mezelf op de rem te zetten. Vaak te laat nog, maar niet meer zoveel te laat als toen ik nog dronk. Welterusten allemaal!

Hé Soothe je zit weer op je stoel vastgeplakt hé! Ik wil wel even een alcoholgerelateerde mededeling doen, namelijk dat ik ook vandaag weer droog ga beëindigen. En ja, het is een gewoonte geworden, en nee, het kost geen moeite meer. Maar toch ben ik iedere dag weer blij dat ik nuchter ben. Eerlijk gezegd begrijp ik niet dat ik het zoveel jaren vol heb gehouden: werk, huishouden, belastingaangifte (zucht!), financiële sores en dat alles met een voortdurende kater dan wel nieuwe roes. Nou ja, het einde begon wel in zicht te komen, toen ik eindelijk stopte met drinken. Het was me zelfs in mijn roes duidelijk dat het niet meer ging. Marieke, ik werk me ook het laplazerus en kan niet op vakantie. Maar ik heb wel een dure aanvullende verzekering, dus misschien kan ik ook lekker mijn voeten laten masseren. Ik zal het eens nakijken. Maar eerst fysiotherapie, want mijn rug is het met een aantal zaken niet eens, en weigert af en toe dienst. Bammie, weer uitstelgedrag? Daar heb ik het op het moment ook erg druk mee. Ik ben in twee weken nog niet verder gekomen dan een enorme stapel papieren op tafel te leggen en die enigszins te sorteren. Het is weer tijd voor de jaarlijkse belastingellende! Ik kan best begrijpen dat je niet meer dan 24 uur kunt werken. Mijn 32 uur vallen me ook vaak te zwaar, maar minder gaan werken zit er op dit moment nog even niet in. Ferry, blij je weer een keer te zien, en blij dat het nog steeds goed met je gaat. En verder wens ik alle nieuwelingen die ik niet ken een welkom toe, en veel succes bij het halen van hun doel. En alle anderen eveneens veel succes en een fijne avond. Ik ga mijn hondje uitlaten, en iets aan mijn broodnodige rust en ontspanning doen.