Anna

Knuffie,

Rot voor je Joann. Ik hoop dat je je niet helpende gedachten kunt omzetten in helpende. Dank je wel voor je eerlijkheid.

Goedenavond allemaal, Ik ben vanmiddag en vanavond afwezig geweest, heb het droog gehouden, en zit nu een beetje te lezen. Ik zie dat de discussie opnieuw over het onderwerp 'nieuwelingen' en 'oudgedienden' gaat. Ik had hierover vanmorgen aan iemand een pb geschreven, met wat uitleg van mijn gevoelens hierover, maar kreeg het verzoek dit liever op de dagdraad te plaatsen. Dus op gevaar af dat iedereen hier over me heen valt doe ik dat, want op de een of andere manier heb ik er behoefte aan mijn gevoel van de laatste dagen te uiten. En als er één ding is, dat ik de afgelopen jaren heb geleerd, dan is dat dat het opkroppen en voor mij houden van mijn gevoel allerlei ongemakkelijke en onaangename gevoelens in me oproept, die ik vervolgens wil verdoven. Veel mensen zullen het niet met me eens zijn, maar daar gaat het ook niet om. Het is MIJN gevoel, MIJN probleem ook. Het is ook aan mij om uit te zoeken waarom ik dingen op een bepaalde manier ervaar, en wat ik daarmee kan doen. Het forum is voor mij altijd een warm badje geweest, maar voelde deze week even als een koude douche. Vandaar dus. ______________________ Ik wil graag even reageren op Safi's aanvulling op het paardjes verhaal. Ik herken mezelf niet in Safi's toevoeging, maar dat maakt niet uit, het is haar gevoel. Wij hadden in het verleden vaak lange, ook vaak zware, discussies op dit forum, die zich ontsponnen uit bijvoorbeeld zo'n berichtje van Mick of Rudy gisteren. Veel mensen reageerden met hun ervaring op wat er gezegd werd, en dit 'graven' in onze gevoelens, het verleden, onze problemen werd door velen (waaronder ik) als zeer helpend ervaren. Ook de herkenning was erg heilzaam. Het valt mij op dat op het moment, als er zo'n serieus berichtje geplaatst wordt, vaak alleen een paar oudgedienden daar inhoudelijk op reageren. Het zijn met name de 'nieuwen' die de discussie heel snel weer laten verzanden in de draad van alledag, die vaak uitsluitend gaat over de boodschappen, de huisdieren, het eten, het douchen en dat soort onderwerpen. Dat vind ik jammer. Verder stoort mij de zeer felle manier waarop sommige mensen kunnen reageren op een ander, met name als die ander een 'oudere' is. Ik krijg de laatste dagen het gevoel dat je hier alleen maar meetelt als je - zoals sommigen - de hele godganselijke dag mee zit te leuteren. Maar dat kan en wil lang niet iedereen. Hetzelfde geldt in feite ook voor het 'geiten'. Tussen de zware onderwerpen door vonden en vinden een aantal mensen het ook wel eens leuk een poos te keten op het forum. We hebben zo menige leuke avond doorgemaakt, EN NIET GEDRONKEN. Vroeger waren er ook mensen die daar problemen mee hadden hoor, en dat werd ook gezegd. Maar iedereen vond dat het af en toe moest kunnen. Nu wordt er verschrikkelijk heen gevallen over mensen die even willen geiten, en daardoor een wat serieuzer berichtje missen. Terwijl diezelfde mensen die zo boos en verwijtend worden, heel vaak ook niet reageren op een serieus bericht van iemand anders. Ook het elkaar steunen komt op dit moment af en toe erg inhoudsloos op mij over. Iemand die emotioneel diep in de shit zit krijgt alleen maar reacties in de trant van 'kop op', of 'ik weet precies wat je voelt'. Sorry, maar als je depressief bent werkt zo'n reactie alleen maar averechts, want de kop omhoog houden is nu precies wat je niet kunt op zo'n moment, en natuurlijk kan die ander NOOIT precies weten wat je voelt. Ik weet waarover ik praat, en ik ben blij dat ik niet van dat soort reacties kreeg toen ik op mijn dieptepunt zat. En de dwangmatige behoefte om echt OVERAL op te reageren, of anderen te vertellen wat ze moeten doen in een bepaalde situatie (terwijl iemand vaak alleen maar even wil zeuren) werkt op mij ook als een rode lap. Overigens ben ik me er heel goed van bewust dat deze gevoelens die ik heb MIJN probleem zijn, en dat ik voor mezelf uit moet vinden hoe dit komt, en hoe ik ermee om wil gaan. Daarom hou ik me ook een beetje afzijdig op zulke momenten, hoewel ik me gisteravond niet kon bedwingen toch te reageren. Het feit dat meerdere mensen die ik al wat langer ken hetzelfde gevoel hebben helpt mij in ieder geval om niet te denken dat het weer aan mij ligt, en dat ik gek ben. Het is enkele mensen al opgevallen dat het af en toe zo extreem rustig is op het forum. Dit is volgens mij de reden. Ik zou absoluut niet weten hoe ik op een dagdraad met alleen maar informatie over wat men het eerstvolgende half uur gaat doen, of net gedaan heeft moet reageren, en ik voel ook niet de behoefte dat te doen. Dat neemt niet weg dat hele dagen hier schrijven een probaat middel kan zijn om niet aan het zuipen te slaan. Dat weet ik maar al te goed, want ik deed het een jaar geleden ook. En ik had het geluk dat ik midden in allerlei voor mij zeer zinvolle discussies viel. Dus bemoei ik me er op dit moment niet mee, maar hou me erbuiten. Afijn, ik hoop dat het nu iets duidelijker is. Waarschijnlijk komen er ook wel weer een keer nieuwelingen waarmee wel een flinke boom opgezet kan worden over serieuze thema's verband houdend met ADB. Het is altijd een komen en gaan hier. En ik hoop dat die nieuwkomers hier hartelijker bejegend worden dan de 'oudgedienden' op dit moment. ____________________ Ik moet er bij zeggen dat dit zo'n beetje de eerste keer is dat ik hier duidelijk en open mijn mening durf te geven, in de wetenschap dat sommige mensen zich mogelijk aangevallen voelen en boos worden. Ik heb dit vele jaren geleden in een harde leerschool afgeleerd, en al die jaren lang gedaan wat ik in diezelfde leerschool geleerd heb: mijn mening voor me houden, de lieve vrede bewaren, elk conflict mijden en vooral proberen niemand voor het hoofd te stoten. Het conflict, de strijd, de woede en de angst die ik daardoor in mij zelf opriep heb ik 28 jaar lang gedempt met liters en liters bier en wijn. Op dit moment voel ik de angst die ik geleerd heb te voelen voor het mezelf uiten. Mijn lichaam maakt adrenaline aan om zo snel mogelijk te kunnen vluchten. En al die dingen voel ik nuchter, dus heel hard! Dit is wat een jaar niet drinken voor mij heeft gedaan. Ik plaats dit bericht, zelfs al valt iedereen zometeen over me heen. Ik vind dat ik het recht heb om te zeggen hoe ik deze week ervaren heb. Net zo goed als anderen vinden dat ze het recht hebben ongenuanceerd tegen iemand uit te vallen, of dat nu een 'nieuweling' of een 'oudgediende' is. Overigens heeft NOOIT iemand van de oude paardjes GEZEGD dat het weitje van hun is. Iedereen die hier al wat langer is weet namelijk dat dat niet zo is. Het zijn volgens mij alleen enkele nieuwe paardjes die vinden dat de oudere hier niet meer mogen komen.

Er waren ook paardjes die in de buurt waren blijven hangen omdat ze met kleine uitstapjes de grotere wereld aan het verkennen waren. Ze hadden de wei nog nodig als veilige thuisbasis, waar ze af en toe op adem konden komen als ze de grote wijde wereld nog wat te eng vonden. Ze kwamen regelmatig kijken of ze nog een van hun oude vriendjes terug zagen, want ze wilden graag ervaringen uitwisselen over de wereld daarbuiten. Maar soms hadden ze gewoon ook behoefte om weer eens lekker met elkaar te dollen en oude grapjes op te halen. Ze wilden ook de nieuwe paardjes vertellen wat ze allemaal meegemaakt hadden, zowel in het weitje als in de wereld daarbuiten, om ze te waarschuwen voor de gevaren daar, te wijzen op de malste graasplekjes of waar kuilen zaten. Maar helaas luisterden de nieuwere paardjes vaak niet naar hen. Ze waren veel te opgewonden over hun nieuwe weitje en overkwetterden druk de woorden van de oudere paardjes. Sommigen van de nieuwe paardjes voelden zich zelfs inmiddels al heer en meester over het weitje, en vertelden de paardjes die voor hun in het weitje gekomen waren hoe ze zich nu te gedragen hadden. De eerste groepen paardjes vonden dat niet zo leuk, daarom luisterden ze niet altijd naar de verhalen en het gehinnik van de nieuwe paardjes. Als ze iets belangrijks meegemaakt hadden, iets wat ze graag met anderen wilden delen, kwamen ze dat vertellen en even uitrusten in hun veilige oude weitje. Soms verlangden ze terug naar hun rustige oude weitje, want ze voelden zich een beetje ontheemd. Maar ze gunden de nieuwe paardjes ook het lekkere malse gras en de veiligheid van het weitje. Dus gingen ze steeds verder de wijde wereld in, om af en toe terug te komen en hun verhaal te vertellen.

Mee eens Stientje. Afgezien daarvan kan ik op mijn werk niet inloggen! Bovendien, als je hier al meer dan een jaar bent, zoals ik, heb je eigenlijk zo'n beetje alles aan advies, valkuilen, heftige gevoelens die samengaan met het stoppen al eens langs zien komen. Als je nog actief bezig bent met stoppen is het forum een heel goede steun om moeilijke momenten door te komen, en ervaringen uit te wisselen over alles waar je doorheen gaat. Omdat je de steun en herkenning nodig hebt, ben je hier ook veel. Dat gold voor mij de eerste maanden ook. Als het niet drinken op zichzelf niet zoveel moeite meer kost, en de heftige emoties van het begin wat geluwd zijn, krijg je weer wat meer rust om je op andere dingen te richten. Zo ervaar ik het tenminste. Het zou ook niet goed zijn als ik jarenlang hele dagen en avonden op het forum actief zou moeten zijn. Ik heb ook nog een gezin, en dat heb ik een tijd echt wat verwaarloosd doordat ik zoveel achter de computer zat. Ik ben dus blij dat de behoefte hier te zijn niet meer zo hevig is. Dat neemt niet weg dat ik af en toe inlog om te zien of ik misschien een pb heb, en dan heb ik niet altijd de behoefte ook mee te schrijven. Ik heb niet altijd iets te zeggen. Maar als iemand iets schrijft dat mij heel erg aanspreekt, reageer ik daar wel op. Dat dat regelmatig een bericht is van iemand die ik al langer ken is niet zo vreemd, want ik herken nog steeds heel veel van hetgeen waar zij doorheen gaan. Wij zitten een beetje in dezelfde 'fase' zou je kunnen zeggen. Safi, je haalde zo mooi die vergelijking aan met dat feestje waar iedereen elkaar al langer kent. Om dat door te trekken: ik voel me hier tegenwoordig vaak als op een feestje in een oude club, waar inmiddels allemaal nieuwe mensen komen, en de oude kennissen grotendeels verdwenen zijn. Het voelt nog steeds vertrouwd, maar toch ook weer niet.

Ik denk dat jullie gevoel goed is, Mick, en ook Blacky. Hoe langer ik niet drink, des te meer dringt het tot me door dat ik niet te hard van stapel moet willen gaan. Dat was altijd een van mijn valkuilen, dat ik veel te hard wilde maar niet kon. Stapje voor stapje, en dan ook nog bij elk stapje stil staan en kijken wat er gebeurt, voelen wat het met me doet, dat lijkt wel de enige vorm van groei en leren die mogelijk is op dit moment. Past totaal niet bij mijn karakter, ik ga liever volle kracht vooruit. Maar wat heeft me dat gebracht tot nu toe? Een alcoholverslaving en een hoofd vol chaos. Ach ja, men is nooit te oud om te leren. Allemaal een fijne dag. Het regent hier pijpenstelen, maar ik hou het vandaag droog!

quote: Originally posted by: Ajska Waarom moeten we soms met onze rug tegen de muur staan eer we beseffen dat we fout bezig zijn? Heel simpel Ajska, zo lang je niet op een heel erg harde manier voelt dat het niet goed gaat met je alcoholgebruik ervaar je geen probleem. Het dringt pas door dat je verkeerd bezig bent als je begint te merken dat allerlei dingen goed fout gaan, en dat dat het gevolg is van het drinken. Leuk icoontje heb je trouwens!

Ik lig alweer te laat in bed, want ik heb heel lang gewacht met de hond uit te laten omdat er hier een enorme hoosbui was. Toch nog nat geworden, maar het had erger gekund. Tapas, een heel erg goede reis morgen, veel succes met de laserbehandeling en heel veel plezier in je vakantie. Ik ben heel benieuwd te horen hoe het allemaal gegaan is als je terug bent. Kohtje, enorm jammer dat je nu het gevecht opnieuw aan moet gaan. Ik heb nooit goed begrepen dat het jou zo relatief gemakkelijk af was gegaan, dus kennelijk heb je je echte vuurproef nu. Een bijna verbroken relatie, verwarrende gevoelens, dat valt ook niet mee. Ik weet er alles van. Maar neem van me aan dat je het allemaal beter en zuiverder verwerkt zonder drank. Ik kan het weten, want ik heb het allemaal alsnog mogen doen. Sterkte!

Francesca, ik ben het grotendeels met je eens dat je kennelijk dingen pas doet als je er klaar voor bent. We lachen hier vaak om de beschamende en genante dingen die we dronken hebben gedaan, en kijken met schaamte op die periode terug. Voor een deel terecht, want dat herinnert ons eraan waarom we niet moeten drinken. Toch heb ik in al die jaren dat ik gedronken heb ook dingen goed gedaan. Ik heb vaak periodes gehad dat ik het min of meer in de hand had, altijd gevolgd door periodes dat het weer volledig uit de hand liep. Ik heb periodes gehad dat ik stomweg niet in staat was de pijn uit het verleden en de pijn uit het heden tegelijkertijd te verdragen. De verdoving stelde me in staat te functioneren, niet optimaal, maar toch, en de dingen te doen die nodig waren. Er zijn momenten geweest dat ik zonder verdoving wellicht ergere wanhoopsdaden had begaan. Begrijp me goed, ik zeg niet dat dit een excuus is om te drinken. Ik ben slechts één keer naar de huisarts gegaan in die tijd, en heb zijn advies om 's avonds een glas wijn te drinken terdege aangepakt. Ik had ook vol kunnen houden, naar een andere huisarts kunnen gaan, en andere oplossingen kunnen verlangen. Dat heb ik niet gedaan. Maar ik vraag me ook af of ik zoveel beter af was geweest met een pillenverslaving. Mijn therapeut zegt ook, dat verwerken van het verleden niet mogelijk is als het heden nog te pijnlijk is, en dat is lange tijd zo geweest. Het was ook niet mogelijk toen ik te zeer opgeslokt werd door zorgen om mijn kinderen met wie het ook niet goed ging, met vechten voor een heden een een toekomst. Ik heb gekozen voor alcohol als medicijn. Niet slim, want ik ben eraan verslaafd. Maar ik ga mezelf niet veroordelen omdat het gebeurd is. De Anna die dronk ben ik ook, zij is een deel van mij. Hoe kan ik ooit mezelf accepteren, als ik niet ook dat stuk van mijzelf accepteer? Ik heb ook dingen geleerd in die tijd, en doordat ik het afgelopen jaar ervaren heb dat ik nuchter helemaal niet zoveel anders ben dan als ik drink, weet ik ook dat ik al die dingen die ik alleen dacht te kunnen met alcohol op nuchter ook moet kunnen. Kennelijk had ik niet eerder dan een jaar geleden de rust en de ruimte om te beginnen aan waar ik nu mee bezig ben. Kennelijk kon ik daarom niet eerder stoppen.

Aiai Soothe, van de trap gevallen! Ik weet uit eigen ervaring hoe dat voelt, al was het bij mij gelukkig geen betonnen trap. Blijf voorlopig maar even met beide voetjes op de grond. Pijnstillers slikken, en voorzichtig blijven bewegen, maar niets forceren. Dat was destijds het advies toen ik veel te laat naar de huisarts ging. Marieke, fijn dat het met je man weer beter gaat. En ook fijn dat ze je gisteravond nog een keer de ogen geopend hebben, al kan dat pijnlijk zijn. Ik had vorige week echt even de schrik te pakken hoor. Ik mag weer naar therapie zometeen, en daar ben ik oprecht blij om. Dat had ik me een jaar of een half jaar geleden niet voor kunnen stellen. Ik heb er heel lang niet voor open kunnen staan. Bij iemand die niet sterk genoeg in de schoenen staat neem ik de regie over, en ga ik zelf zitten vertellen hoe de vork in de steel zit. Ik heb het allemaal ook best redelijk op een rijtje, op een rationeel niveau. Maar ondertussen zit ik emotioneel in een enorme onontwarbare knoop, waar ik het begin en het eind niet van kan ontdekken. Hoe dieper ik erin duik, hoe vaster die knoop komt te zitten. Ik heb nog steeds wat moeite me ervoor open te stellen, maar ik probeer mijn innerlijke weerstand te overwinnen omdat ik gemerkt heb dat het helpt. Hoe zwaar en heftig het soms ook is. Ik ben bang dat een uur vandaag nauwelijks genoeg is, want ik loop al een week over van vanalles waar ik net niet helemaal de vinger op kan leggen. De depressie begint de kop weer op te steken, en ik wil niet terug naar dat zwarte gat. En ik wil ook niet terug om het meer van wijn dat ik al door mijn keelgat heb gegoten nog verder aan te vullen. Dus: actie! Allemaal een fijne dag! Iedereen die een nieuwe mijlpaal bereikt heeft, een dag, een week, een maand, gefeliciteerd! Ga zo door, en hou het vandaag droog.

BamBam, het spijt me te horen dat je je zo rot voelt. Heel goed mogelijk dat je in een depressie zit, dat is mij ook overkomen zoals je weet. Ik ben benieuwd wat je huisarts ervan zegt. Sterkte meid! Twan, zijn het inderdaad 6 maanden? Gefeliciteerd! An, welkom. En alle anderen een fijne avond.

Tuurlijk hoef je niet altijd te geiten Benthe, dat zou ook vervelend gaan worden. Ik heb ook wel eens zo'n avond dat ik er gewoon veel zin in heb, en als het er dan niet uit komt ben ik teleurgesteld. Dat neemt niet weg dat bijna iedereen erg prikkelbaar is vanavond, ik vraag me af waarom.

Kan niet laten het toch even te melden: het is INDERDAAD NIEUWE MAAN! Laat iemand mij nog maar een proberen wijs te maken dat dat niets doet! Oké Benthe, Fran zegt inderdaad dat ze niet meer alle berichten uitgebreid leest. Maar toch denk ik dat haar eerdere opmerking over vroeger sloeg op behoefte aan een beetje gegeit. Ik vind dat trouwens helemaal niet zo gek als iemand niet alles doorleest. Je moet er maar de tijd voor hebben. Mij lukt het ook niet altijd, hoewel ik zo forumverslaafd ben dat ik het wel probeer. Als je hier langer bent heb je al zoveel mensen voor een paar dagen zien komen, om dan weer voorgoed te verdwijnen, dat je geneigd raakt eerst even de kat uit de boom te kijken. En mij overkomt het ook zeer regelmatig dat ik berichtjes die net boven mij geplaatst zijn mis, omdat ik toen net zelf aan het schrijven was. Kunnen we alsjeblieft ophouden met dat overspannen gedoe? Laten we het er maar op houden dat we allemaal wat lichtgeraakt zijn vanavond. Ik kruip in ieder geval gewoon mijn bed in, morgen om half zeven weer op!

Jeetjemina wat lichtgeraakt allemaal! Zeker nieuwe maan, is voor mij ook niet mijn beste tijd! Ik ga de hond uitlaten.

Luciene?

Daarvoor ben je niet slecht Fran.

Ah, inderdaad, ik haalde Sylke en Dotske door elkaar! Dotske, ik had het dus tegen jou met betrekking tot door elkaar gehusselde gevoelens en zo. Sylke, ik was het wel met jou eens hoor, over die voordelen van alcohol. Ik heb hier maanden geleden zelfs wel eens een betoog zitten schrijven over de functie van alcohol in de menselijke samenleving. Het bestaat al sinds de prehistorie, dus die functie is er wel degelijk. Het probleem is alleen dat er mensen zijn die geen rem hebben, zoals ik. Dotske, ik begrijp je reactie niet goed? Fran had het niet over nieuwelingen op het forum of zo hoor. Alleen over het feit dat er kennelijk niet meer gegeit kan worden, zoals vroeger. Als we aan het geiten waren hadden we het bijvoorbeeld over manden met kousen, bergen knopen of kilo's patatten, en daar konden we pagina's lang melig over doen. Mis het eigenlijk ook wel.

Dat in de ***t zitten zou ik nuchter ook nog wel voor elkaar krijgen Fran. Sylke, bedenk wel dat je emoties helemaal door elkaar gehusseld worden als je net gestopt bent met drinken. Je bent zo gewend alles te verdoven met alco dat je alles óf veel te hevig, óf onderkoeld ervaart. Het duurt een tijd voordat je weer op een enigszins normale manier op moeilijke en emotionele gebeurtenissen kunt reageren. Neem dus rustig de tijd om te onderzoeken wat je nu eigenlijk ervaart, en neem geen overhaaste beslissingen. Ik denk dat Stien gelijk heeft.

Helpt mij bij tijd en wijle ook Benthe. Humor en zelfspot is vaak de beste manier om met je sores om te gaan.

Ik heb de sleutel van de overburen nog Fran, kun je daar onder het doucheslangetje!

Idem dito Ferry.

a mi tambien Blacky... ik heb zin in vakantie

Je kunt je ook afmelden voor de discussie hoor Dotske. Je hebt waarschijnlijk onder in een antwoordschermpje per ongeluk aanmelden voor discussie aangeklikt. Pijn wordt geconserveerd door alcohol én kan zwemmen?! :angry: Was ik daar nou eerder opgekomen!