Anna

quote: Originally posted by: safidepafi Kan een alcoholist ooit weer 'normaal' drinken? De ervaring leert, dat iemand die alcoholist is, dat ook altijd blijft. Zelfs na maanden of jaren van onthouding kunnen alcoholisten niet leren drinken op een manier die de maatschappij als normaal accepteert. Waarom helpt AA mensen met een alcoholprobleem? AA'ers hebben 'eigen' bedoelingen bij hun pogingen andere alcoholisten te helpen. In de eerste plaats weten ze uit ervaring dat dit helpen een grote steun is bij het behouden van eigen nuchterheid. Het geeft zin aan hun eigen leven en de voortdurende confrontatie met wat zij vroeger zelf beleefden, maakt het gemakkelijker te grote zelfverzekerdheid, die tot een terugval zou kunnen leiden, te vermijden. reacties van anderen.# quote: Originally posted by: water quote: Originally posted by: safidepafi Volgens mij is dat de reden dat je na een tijdje afscheid moet nemen van dit forum en van het feit dat je alcoholist was anders raak je er bekneld in En dát is voor mij een hele grote AHA-erlebnis. Dat bedacht ik me vorige week ook al. Je kunt niet eeuwig de ex-alcoholist blijven, je moet ook weer een keer jezelf kunnen worden. Zoiets. Thanks, Safi. Als ik deze quotes met elkaar vergelijk, de eerste uit het stuk over de AA dat Safi bij Tips had geknipt en geplakt, en haar berichtje van vandaag met Water's reactie daarop, dan vind ik meer herkenning in het eerste stuk. Ik heb me vaak afgevraagd waarom ik me niet van dit forum kan losrukken, terwijl ik toch al meer dan een jaar niet drink. De reden is dat ik tot voor kort dacht mensen te kunnen helpen met mijn ervaringen met nuchter worden en blijven. Sinds kort heb ik dat idee niet meer zo, ik denk dat het ook een vorm van hoogmoed is. Of mijn eigen behoefte mijn verhaal te vertellen, zonder dat iemand daar nu speciaal behoefte aan heeft. Net als de leden van de AA geloof ik ook dat je alcoholist bent voor het leven. Ik heb inmiddels al té veel mensen hier de revue zien passeren die teruggevallen zijn, om te geloven dat je ooit alcoholist af kunt zijn. Dat is volgens mij uiteindelijk de grootste valkuil die er bestaat. En meteen de reden waarom ik hier nog rondhang. Ik ga niet naar de AA, maar ik heb wel degelijk ook contact met lotgenoten nodig om nuchter te blijven. Die functie vervult het forum voor mij. Ik ben geen ex-alcoholist, ik ben een niet-drinkende alcoholist, en dat is niet hetzelfde.

Blacky, muchas felicidades con 1 año de no tomar bebidas alcoholicas! Geniet van je taart en je feest in de groep! Ziza, ik wil je graag veel succes wensen met je verdere leven, en veel geluk en wijsheid. Er zijn momenten geweest dat ik het niet met je eens was, ik vond nogal eens dat je te veel 'preekte', en je gaf me wel eens het gevoel dat ik het niet goed deed omdat ik niet hetzelfde doe als jij. Maar ik heb ook heel veel goede adviezen uit jouw berichtjes gehaald, je zette me vaak aan het denken, en op mijn eigen wijze volg ik toch grotendeels dezelfde stappen als jij. Je was het afgelopen jaar - hoewel soms erg irritant, hahahaha - een belangrijke factor in mijn nuchter zijn en blijven. Dank je wel daarvoor! Marion, ik ben erg benieuwd hoe het vandaag gegaan is. Je wil niet weten hoe moeilijk ik achter mijn toetsenbord zat te doen met die gekruiste vingers. Als je er aan toe bent, laat je dan even weten hoe het was?

Marion, heel veel sterkte morgen bij het kort geding. Weet je meteen de uitslag, of hoor je dat pas later? Ik zal duimen voor je! Soothe, gefeliciteerd met 2 weken. En Gem met 3 maanden, en verder iedereen die een mijlpaal heeft bereikt. En dat hebben we in feite allemaal, als we het vandaag droog hebben gehouden!

Soothe, naar die pizzatent gaan is levensgevaarlijk volgens mij op dit moment. Kun je niet even wat shag lenen van een buur of zo? Stay on the wagon kameraad!

Fantastisch Tapas! Wat een opluchting. Jij zult een goede dag hebben vandaag, vermoed ik.

Calimero, daar ben ik al mee bezig. Ik heb enige tijd therapie. Waar het allemaal vandaan komt begint me wel steeds duidelijker worden, maar moeilijker is om er iets aan te doen. Daarvoor is zowel een stuk verwerking nodig, als praktische training. Het zal dus nog wel even duren voor ik me echt vrijer voel. Maar toch merk ik dat ik in het afgelopen half jaar al vooruitgang heb geboekt hoor. Meer dan in al die jaren dat ik drank gebruikte om losser te worden. Maar nu ga ik echt naar bed, morgen weer vroeg op.

Dat is precies wat ik bedoel Tapas. Maar diep in mijn hart weet ik dat het gevoel van erbij horen wat ik had als ik dronk ook maar nep was. Vroeger heb ik me nogal eens erg genant gedragen omdat ik doordronk tot ik stom bezopen was. De laatste jaren wist ik dat ik op bedrijfsuitjes of zo niet zover kon gaan, dus moest ik stoppen als ik me net prettig begon te voelen, of helemaal niet drinken. Meestal was ik dan tegen de tijd dat ik naar huis ging totaal depressief en zo gespannen als een veer. Dus goot ik thuis nog minstens een liter naar binnen voor ik naar bed ging. Pffff, ook niet leuk. Dit soort situaties vind ik moeilijk. Het liefst zou ik helemaal niet gaan, maar ik voel me nu al vaak alleen 's avonds thuis. Ik wil niet totaal vereenzamen omdat ik nergens heen durf. Maar áls ik ergens heen ga ben ik al blij als ik me niet totaal ongelukkig voel.

Toe maar, mijn planeet. Ik zal naar hem zwaaien als ik dan op mijn bezem zit. Maar ik ga er niet mijn wekker voor zetten.

Ik ben net een rondje met de hond geweest. Hier staat een prachtige volle maan aan een heldere hemel vol sterren (+ lampjes van vliegtuigen). Geweldig, ik hou van volle maan. Hihi, ik denk dat ik mijn bezem maar mee naar bed neem. Als ik niet kan slapen vlieg ik nog even mijn raam uit. Welterusten!

Ja, familie kan knap vermoeiend zijn Tapas, daar kan ik ook van meepraten. Maar toch voel ik me altijd schuldig dat ik er zo weinig kom, de afstand is nogal groot. Gelukkig wordt er in mijn familie niet veel gedronken, dus dat is nooit een probleem. Andere bijeenkomsten, zoals een bedrijfsuitje, vind ik wel nog steeds een beetje moeilijk. Niet zozeer omdat ik zo'n behoefte heb aan drinken, maar omdat ik degenen die niet hoeven te rijden losser en vrolijker zie worden, en weet dat zij dat deze avond kunnen doen, en alle andere avonden van de week niet hoeven. En ik kan dat niet. Op zo'n moment zou ik ook wat losser willen zijn, gewoon met de anderen plezier willen hebben. Ik voel me erg ongemakkelijk in gezelschappen, ik hang er altijd maar zo'n beetje bij maar hoor er nooit echt bij. Met alcohol op werd ik ook altijd losser, vond ik het gemakkelijker te praten, en voelde ik me er meer bijhoren. Ik merk dat ik moeite heb dat nuchter te leren, terwijl ik in mijn hart ook weet dat het toch ergens in me moet zitten.

Het spijt me voor je, dat je het zo moeilijk hebt Tapas. Ik vind het enorm knap dat je toch volhoudt. Ik hoop zo voor je dat Kaatje weer terecht komt.

Corinne, ik wil graag even mijn oprechte waardering uitspreken voor jouw reactie. Mijn kritiek op jouw manier van schrijven moet op zijn minst pijnlijk voor jou geweest zijn, en als er iemand hier het volste recht heeft daarom kwaad op mij te worden ben jij het. In plaats daarvan beloof je rekening te houden met mijn gevoeligheden, en vraag je me zelfs je erop te wijzen als je het weer doet. Je bent een enorm verdraagzame vrouw, daar kan ik nog heel veel van leren. Ik hoop niet dat je ooit iemand tegen komt die misbruik maakt van jouw goede wil en verdraagzaamheid, want dat verdien je niet.

Een complimentje mag er zeker vanaf Paul, tweeëneenhalve week is niet niks, en vooral die eerste tweeëneenhalve week zijn het moeilijkst! Petje af! Ook voor jou een

Quera, wat goed van je dat je niet aan die gremlin toegegeven hebt. Je zult nu wel harstikke moe zijn, na zo'n half doorwaakte nacht. Maar wel weer een stukje sterker!

Ik begrijp nu pas dat het hele gedoe over de pb aan Stien over mij gaat. Inderdaad, ik heb die bewuste dag een pb aan Safi gestuurd, omdat de hele manier waarop door een aantal mensen die nog niet zo lang op het forum schreven over de 'oudjes' geschreven werd mij heel erg hoog zat, en ik er niet goed raad mee wist. Haddock suggereerde in zijn berichtje over de paardjes dat de ouderen GEZEGD zouden hebben dat er geen plaats was voor de nieuwe paardjes. Dat is pertinent onwaar, NIEMAND heeft gezegd dat er geen plaats zou zijn voor nieuwkomers. Er is slechts verzucht dat het oude forum soms gemist wordt, zonder daarmee op enigerlei wijze iets verkeerds te willen zeggen over nieuwkomers. Ik zie absoluut niet in wat daar verkeerd aan is. Je kunt iemand die er niet meer is toch missen? Juist omdat het mij dwars zat, en ik wilde begrijpen waar de wroeging tegen de ouderen vandaan kwam, heb ik geprobeerd mijn overwegingen uit te leggen aan één van de nieuwkomers, waarvan ik dacht dat ze over dingen nadenkt: Safi. In de hoop tot een gedachtenwisseling te komen. Dat was een verkeerde inschatting, en Safi zei mij, dat ik mijn overwegingen beter op het forum kon zetten. Dat heb ik toen ook gedaan, ik heb ALLES op het forum gezet, alleen naam en toenaam weggelaten. Want nu we toch eerlijk zijn, ik heb naar mijn gevoel niet kwaad gesproken, ik heb alleen aangegeven dat ik moeite heb met de berichtgeving van de laatste tijd, waaronder o.a. Corinne's neiging op iedereen te moeten reageren en vooral ongevraagd advies te geven. Dit was slechts bij wijze van voorbeeld bedoeld. Dat stukje staat er nog steeds in, alleen had ik haar naam weggelaten. Corinne weet dit ook, en heeft me ook uitgelegd dat haar ongevraagde adviezen ook een functie hebben voor haarzelf. Oké, nu snap ik dat, en kan ik er verder vrede mee hebben. Ik moet erbij zeggen dat ik Corinne, net als Safi, verder graag mag, en dat ik grote bewondering heb voor de manier waarop ze het doet. Ik had alleen moeite met die vorm van berichtgeven, en dat zegt waarschijnlijk meer over mij dan over haar. En verder had ik grote moeite met het gebrek aan inhoud van de berichtjes op de dagdraad op dat moment, en dat betrof een groot deel van de berichtjes. Gelukkig is dat sindsdien een hoop verbeterd. Ik besef nu dat ik niet over personen had moeten spreken in een pb. Dat was fout van mij, en als enige excuus kan ik zeggen dat ik erg emotioneel was over de hele toestand op dat moment. Een mens maakt in emotionele toestand wel eens fouten, en ik ben daar zeker geen uitzondering op. Ik heb ook een verkeerde inschatting gemaakt van Safi. Verder wil ik hier ook nog wel kwijt dat ik de avond voor ik Safi die pb schreef een aantal pb's heb gehad van een andere forumdeelnemer die nogal beschuldigend van toon waren, en waarin ik zelfs ervan beschuldigd werd gedronken te hebben. Dit laatste was geschreven om half twee 's nachts, toen ik al lang op bed lag, en dat alles naar aanleiding van mijn vervolg op het paardjesbericht. Ook dat zat me niet in de koude kleren. Ik merk heus wel dat ik sindsdien door enkele forumdeelnemers stelselmatig genegeerd wordt, en ik heb de afgelopen dagen bewust toch hier geschreven, zelfs als ik niet veel te zeggen had, alleen maar om duidelijk te laten zijn dat ik me niet door een paar mensen die het niet met me eens zijn hier weg laat pesten. Oudgedienden hebben namelijk net zoveel recht om hier te schrijven als nieuwelingen. Ik besef inmiddels ook dat ik me weliswaar kan storen aan bepaalden wijzen van schrijven, maar dat die mensen eveneens net zoveel rechten hebben als ik om op hun manier hun gang te gaan. Voor mij is het zaak uit te zoeken waarom ik me bij bepaalde dingen ongemakkelijk voel, waar dat gevoel vandaan komt, en wat IK eraan kan doen. Ik ben net als veel andere alcoholisten zwaar contactgestoord, en het maakt in feite niet meer uit wat er het eerst was. Gestopt blijven met alcohol houdt voor mij in dat ik hieraan moet en wil werken, daarom heb ik ook therapie, maar het betekent niet dat mijn problemen in een klap opgelost zijn. Dat kost tijd, misschien wel de rest van mijn leven. Iedereen die ik gekwetst heb met mijn opmerkingen: het spijt me. En dat meen ik oprecht. Iedereen die mij gekwetst heeft met diverse opmerkingen: ik zal proberen het te vergeven, en ik zal proberen te zien wat mijn aandeel erin is. Maar dat betekent niet dat ik alle schuld bij mezelf ga leggen, want ik vind niet dat ik overal schuld aan heb. Ik hoop dat hiermee alles wat duidelijker is, in ieder geval mijn aandeel in de controverse van vorige week. Ik kan het schrijven van mijn pb niet terug draaien, ik kan mijn fouten niet meer ongedaan maken, ik kan slechts volkomen eerlijk zijn over mijn aandeel in wat er vorige week gebeurde, en dat heb ik bij deze gedaan. Val maar over me heen.

Voor de liefhebbers, zometeen YEE-HAAA van Jochem Myjers, op nederland 1. Ik heb het al eens gezien, maar het blijft leuk!

Hoe kom je erbij dat ik geen kids om me heen heb Gem? Ze zijn er allebei hoor, het is alleen de vraag of je ze nog kids moet noemen. Niet dat volwassen zonen minder tijd en aandacht vragen dan kleine hoor, maar het is toch anders. Zo, de boodschappen zijn weer binnen, de parasol uitgeklapt, en ik heb besloten dat het veel te warm is om nu in de tuin te gaan werken. Dus maar even relaxen, hondje even uit, voordat het weer tijd is om aan het eten te beginnen. Ik heb ook lang uitgeslapen vanochtend, en dat was heerlijk. Het nadeel is alleen dat er nauwelijks tijd overblijft om nog andere dingen te doen.

Hoi Ziza, fijn dat je een leuke vakantie hebt gehad, en dat je kids zulke schatjes zijn. Ik kan je op een punt geruststellen (voorzover dat geruststellend is): obsessie met Pokemon en videogames is volkomen normaal op die leeftijd. Helaas duurt het ook nog een hele tijd, al kunnen de spellen variëren. Ik heb toen mijn kinderen klein waren ervaren dat een volkomen verbod op spelcomputers en spelletjes uiteindelijk averechts werkt. De kunst is er een evenwicht in te vinden, om te voorkomen dat ze helemaal niet meer naar buiten willen om gewoon te spelen. Een vaste tijd per dag (bijv. een uur voor of na het eten, en in het weekend bij het opstaan) werkte bij mij het beste. En zie, het is allemaal goed gekomen. Ze doen bij mij nog wel eens een computerspelletje, af en toe. Maar komen ook buiten, sporten, fietsen en doen vakantiewerk. BamBam, veel plezier met je neefje. Het wordt mooi weer, dus dat moet lukken. Blacky, ik doe met je mee vandaag! Allemaal een fijne dag.

Tapas, ik hoop echt dat je Kaatje er nog is, en tijdelijk een ander onderkomen heeft gevonden bij mensen die niet weten dat ze bij jou hoort. En dat ze de weg terug naar je vindt. Ik hoop dat je ondanks je zorgen toch lekker slaapt. Ik sluit de boel ook af. Welterusten.

Goed idee Soothe, vrijwilligerswerk kan een goede afleiding zijn. Bovendien doe je mensen een enorm groot plezier, waardoor je jezelf ook beter gaat voelen. Helpt vast tegen de gremlins.

Verveel me nooit, ik werk 32 uur per week, dus kom juist altijd tijd te kort voor alle andere dingen die ik wil of moeten gebeuren. En nu kunnen jullie zeggen dat ik dan mooi geen tijd heb om te drinken, maar dit deed ik óók toen ik dronk. Kun je nagaan hoeveel tijd ik toen tekort kwam. Ik plaatste hier een aantal uren geleden dat berichtje uit de krant, omdat het mij zo enorm trof. Die vrouw van 74 die beschonken in een auto zat met een verlopen rijbewijs had ik kunnen zijn over 27 jaar. Voorop gesteld dat ik de 74 gehaald zou hebben, en daar twijfel ik eigenlijk zwaar aan. En nu hebben jullie het over het beangstigende idee dat je zou moeten blijven drinken. Het was precies dat idee, de angst altijd te moeten drinken, die me in dat berichtje trof. Natuurlijk weet ik niet of die vrouw alcoholiste is, maar het feit dat ze zo in die auto zat zegt mij genoeg. Ik heb een nieuwe motivatie erbij, om dat eerste glas niet te nemen.

"Beschonken bejaarde breekt been trijdens aanhouding. Een 74-jarige vrouw werd woensdagmiddag door de politie aangehouden. Ze bleek geen gordel te dragen , en haar rijbewijs was niet meer geldig. Toen ze overgebracht werd naar de politieauto voor nader onderzoek, bleek de vrouw erg onvast op haar benen te staan. De agenten roken ook een stevige dranklucht. Toen ze in de politieauto wilde stappen, struikelde ze en brak haar been. De vrouw kreeg een proces-verbaal en werd naar het ziekenhuis gebracht. Hoeveel ze had gedronken moet bloedonderzoek nog aantonen." AD/Utrechts Nieuwsblad Ik hoop niet op deze manier 74 te worden.

Weet je Corinne, die eerste paar weken had ik bepaald niet het gevoel dat ik niet hoefde, ik voelde juist heel sterk dat ik moest. Ik heb weken lang tegen mezelf gezegd dat ik niet wílde, tot het moment kwam dat ik voelde dat ik niet meer hoefde. En niet meer hoeven ervaar ik als een groot geschenk.

Corinne, gefeliciteerd met je baan! Fantastisch meid, ik hoop voor je dat je nog even vrij hebt voor je gaat beginnen. Vrije tijd waar je écht van kunt genieten, omdat de druk van moeten solliciteren, op gesprek moeten en toekomstige financiële zorgen wegvalt. Geniet ervan! Kohtje, ik ben blij dat je weer op de rand van de put staat, en de zon weer ziet schijnen. Gewoon in de richting van het licht blijven lopen! En als je het even kwijt bent komt je weer hier, dan wijzen we je wel de weg. Overigens dacht ik dat alcohol de waakzaamheid juist doet verslappen. Soothe, volgens mij is dit jouw moeilijke periode. Je gaat goed, sterk dat je de verleiding hebt kunnen weerstaan vanmiddag. Hou de komende paar dagen vol, ik denk dat het dan gemakkelijker gaat worden! Voor mij was die tweede week een drama, daarna begon ik iets meer rust te krijgen. Fuerza!

Joann, natuurlijk is er hier herkenning van twijfel. Het is tevens een heel moeilijk onderwerp. Je kunt hier vrijwel dagelijks lezen dat meerdere mensen moeite hebben met de woorden 'nooit meer' en 'voor altijd'. Niet voor niets krijg je overal het advies het dag per dag te bekijken, dat is te overzien. Angst om de rest van je leven een gevecht te moeten leveren is precies hetzelfde als de angst voor nooit meer. Wat er met Kohtje gebeurt is schokkend, ja. Het is voor mij ook een signaal om alert te blijven, en ik heb het er ook moeilijk mee. Maar waar jij zo bang voor bent, namelijk een leven lang vechten, zie ik er niet in. Je hebt zelf vaak genoeg kunnen lezen hoe gemakkelijk het hem dat eerste jaar af ging. Misschien wel té gemakkelijk. Hij voerde helemaal geen dagelijks gevecht. Maar hij is in een valkuil getrapt die hij nog niet eerder tegen was gekomen, en waar hij niet op bedacht was. Ik denk dat je het zo moet zien: je hoeft niet de rest van je leven te vechten, ik vecht op dit moment ook niet meer. Maar je moet wel de rest van je leven alert blijven, opletten, en heel goed letten op signalen dat het niet zo goed met je gaat, want dan moet je extra voorzichtig zijn. Dat is misschien moeilijk, het kost inzet en wat energie. Maar het kan een tweede natuur worden volgens mij, en dan ben je je niet meer zo bewust van die extra inzet. Ik vergelijk het een beetje met de extra alertheid die ik heb moeten aanleren om gewoon te kunnen leven met astma en een groot aantal allergieën. Ik let op dingen, waarvan mensen die mijn kwaal niet hebben zich totaal niet bewust zijn. Ik weet dat ik niet over een te grote afstand heel hard hoef te gaan rennen om alsnog een trein of bus te halen, want dat red ik niet, verspilde moeite. Ik weet dat ik geen lange wandeling moet gaan maken met mist of smog, of als het hard vriest. Ik mijd lopen door open veld als het gras of bepaalde andere planten bloeien. Ik zal altijd gladde vloeren moeten hebben, en geen tapijten en zware gordijnen. Ik ben altijd alert op de aanwezigheid van stekende insecten. Blijf altijd hetzelfde wasmiddel trouw. Toch ervaar ik dit niet als extra moeite, en ook niet als een gevecht. Het is een tweede natuur geworden, waar ik verder geen last van heb. Zo kan de alertheid op valkuilen om te gaan drinken ook worden. Een soort alarmbelletje zodra je je rot voelt, moe, onzeker over de toekomst, etc.. Kohtje was er volgens mij zo aan gewend dat hij niet meer hoefde te drinken, de behoefte niet voelde, dat zijn aandacht verslapt was, en er geen alarmbel af ging toen hij helemaal in de put zat. Hij wilde alleen maar een beetje troost, vergetelheid, en was net voldoende in slaap gesust om erin te trappen. Klopt dat een beetje Koh? Geloof me, iedereen die twijfelt en het moeilijk heeft. Het vechten wordt steeds minder. Ik heb máánden gevochten, op een gegeven moment niet meer dagelijks, maar toch regelmatig. Maar de dagen dat je niet vecht worden steeds talrijker, en schakelen zich aaneen. Ik maak nu regelmatig iets mee, waarvan ik weet dat ik er een jaar of langer geleden om zou zijn gaan drinken. En dan voel ik me blij door de rottigheid heen, omdat ik er nu niet om hóef te gaan drinken. De behoefte is er niet eens. Maar ik besef ook, dat ik daarom juist alert moet blijven. Er niet op kan vertrouwen dat er nooit meer een moment zal komen dat ik vergetelheid wil zoeken, en het denken wil stoppen.