Anna

Ik heb geen flauw idee Dotske? Volgens mij heb ik toch echt alleen op antwoorden geklikt. Overigens wil ik hier nog heel even ingaan op de manier van stoppen, waarover vandaag weer even discussie was, in dit geval dan in Houtje's antwoorden aan Ziza. Even voor alle duidelijkheid: mij maakt het absoluut niets uit wanneer iemand zich ADB noemt. Iemand die uitglijdt maar zich weet te herstellen, is dat wat mij betreft. Iemand die onder gecontroleerde omstandigheden een glas kan drinken ook. Persoonlijk kies ik ervoor om niet te drinken, ook niet in die situaties waarin Houtje dat zo af en toe wel doet. Bovendien, als ik er geen zin in heb kost het me al helemaal geen moeite niet te drinken, dus waarom zou ik het dan doen? En ik merk voor mijzelf dat ik daardoor heel veel rust heb. Ik ontken niet dat ik zo af en toe mijn hoofd graag stop zou zetten, en daar gebruikte ik alcohol voor. Maar het kost me niet gigantisch veel moeite om dan niet te drinken. Vrijdagavond was mijn enorme gremlinavond, maar ook de vrijdagavond is geen probleem meer. Ik hoef niet extra vroeg te eten, of andere afleidingen te zoeken, kortom, niet drinken ervaar ik op dit moment niet als problematisch. Ik ga er niet zomaar van uit dat dat zo blijft, daarvoor heb ik te vaak onverwacht ineens toch weer een gremlinaanval gehad. Maar ik ben nu blij met de rust in mijn hoofd waar het drinken betreft. Op allerlei andere gebieden stormt het nog steeds. Kortom, ik vraag me toch af Houtje, of jouw moeilijke vrijdagen en incidentele andere moeilijke momenten niet toch versterkt worden door het feit dat je af en toe iets drinkt. Ik ben in ieder geval niet van plan het uit te gaan proberen.

Om Luciene's vraag nog even te beantwoorden: wat mijn kinderen betreft kan ik desnoods de hele dag in bed liggen, althans tot er warm gegeten moet worden. Maar ik moest werken vandaag, dus nee, nog een dutje doen zat er niet in. Het is me vandaag nog meegevallen met de vermoeidheid, ik denk dat de klapper vanavond pas komt. Stien, ik kan hier ongegeneerd mijn gang gaan met stofzuigen hoor. 's Morgens krijg ik alleen een gil vanuit bed of het niet wat stiller kan (en dan krijgen ze als antwoord dat het al lang dag is), en de rest van de tijd voelt niemand zich aangesproken. Het wordt hooguit als storend voor de muziek ervaren. Dus jij boft nog als het als een stille hint wordt beschouwd. Ben ik natuurlijk helemaal zelf schuld. Die jongens hier zijn gewoon verschrikkelijk verwend en bovendien erfelijk belast met de genen van mijn ex. Marion, goed zo! Beter praten dan hals over kop ergens een punt achter zetten. Ik ga eten koken, voordat ik helemaal instort!

Bedankt nog voor de felicitaties! Hihi, voelt bijna alsof ik zelf jarig was. Voor de tweede keer heb ik de verjaardag van mijn oudste droog meegemaakt. Het bevalt mij goed, en mijn kinderen ook! Ik heb nog een uurtje min of meer geslapen geloof ik. Maar voor mijn gevoel heb ik een doorwaakte nacht achter de rug. Nu weet ik uit diverse literatuur over dit onderwerp dat het meestal niet zo is, dat je tussen de waakperiodes door toch regelmatig in slaap valt, maar op dit moment heb ik moeite dat te geloven. Ik voel me in ieder geval behoorlijk geradbraakt. Luciene, wat ik gisteren schreef over alleen zijn neemt niet weg dat ik me jouw gevoel goed kan voorstellen. De beste relaties die ik ken zijn tussen mensen die doorgaans afzonderlijk hun eigen weg gaan, hun eigen werk en bezigheden hebben, meestal ook gescheiden in lokatie. Waardoor het weer samen zijn des te mooier is, zo lang als het duurt. Ik ga proberen wakker de dag door te komen. Gelukkig heb ik geen kater, dat scheelt!

Hallo allemaal, ik heb nog helemaal niet bijgelezen, het is ook een erg lang draadje vandaag. Ik wil alleen maar even zeggen dat ik inmiddels thuis ben, en een erg leuke dag heb gehad. Mijn zus en ik zijn naar Amsterdam geweest. Ik kan jullie melden dat de allerlaatste koopjes daar nu écht weg zijn, en dat iedereen die nog een taartpunt met aardbeien wil even tot morgen moet wachten, tot er weer nieuwe zijn gebakken. We hebben spotgoedkoop Chinees gegeten vlakbij de Zeedijk, en heel veel gelachen. Voor de Amsterdammers onder jullie: wij waren dus die twee giechelende vrouwen met een Limburgs accent (mijn zus erger dan ik), en ik was de donkerblonde zeulend met plastic tassen en een fles spa blauw. Nu ben ik bekaf, benieuwd of ik vannacht eens door kan slapen. Ik kruip er in ieder geval op tijd in.

Kate, bedankt voor je bijdrage en nuancering. Je slaat voor mij de spijker precies op zijn kop. Ik moet zeggen dat ik vandaag helemaal geen speciaal gevoel of zo heb. Gewoon druk gehad op mijn werk, maar wel bevredigend want ik heb in de bijna twee maanden dat ik nu in mijn nieuwe baan zit al een paar goede resultaten bereikt. Ik was vandaag redelijk tevreden met mezelf, en niet speciaal omdat ik een jaar niet drink. Voor mij is het gewoon weer een dag erbij. Ik denk dat dit gevoel goed is voor mij, een mijlpaalgevoel zou - zoals Ferry al zei - juist een valkuil kunnen zijn. Het idee iets te vieren te hebben, of het zo goed te doen, en dus een beloning te verdienen. Voor mij is het prima zoals het is, een gewone dag waarop ik gewoon niet drink, en waarop ik tevreden terug kan kijken omdat ik hem zinvol besteed heb. Er is hier al vaker over jezelf belonen gesproken, omdat je dat verdient met al je goede werk, omdat het zou motiveren, en omdat je immers zoveel geld uitgespaard hebt. In het jaar dat ik nu droog sta heb ik dat tot nu toe niet gedaan, mezelf belonen. Ik heb wel een keer een nieuw T-shirt, of een nieuw vestje gekocht in de uitverkoop, maar niet speciaal als beloning voor het niet drinken. Ik hou geen geld over, omdat ik al jaren met de grootst mogelijke moeite rond kan komen van alleen mijn inkomen met mijn gezin. Ik kwam altijd geld tekort. Voor mij is het de grootste beloning dat ik nu beter uit kan komen, dat ik niet elke maand tientallen tot honderden euro's tekort kom. Dat ik niet halverwege de maand al in paniek zit over hoe ik de rest van de maand uit moet zingen. (Paniek = reden tot drinken = paniek hoe betaal ik mijn wijn = nog meer dorst etc. etc.) Toch heb ik morgen een soort beloning, want ik ga een dagje shoppen met mijn zus ergens in Nederland. We hebben voor een tientje treinkaartjes waarmee we door het hele land kunnen (op de zegeltjes van 's lands grootste kruidenier), en ik heb me voorgenomen om, als ik iets leuks zie, dat te kopen. En verder zijn we voornemens ergens op een terrasje een kop koffie met een enorme slagroompunt of iets dergelijks te eten. Aan de lijn denken we overmorgen weer. Ik vind dat ik dat wel verdiend heb, niet alleen omdat ik niet drink, maar omdat ik het afgelopen jaar heel erg hard aan mezelf gewerkt heb, best al aardig wat bereikt heb, nog iedere dag leer, en maar 1 keer per jaar zo'n zussendag heb! Mijn zus weet van niets, maar die heeft het ook verdiend, omdat ze gewoon een lief mens is, het hele jaar voor iedereen klaar staat, met name ook voor onze ouders, en omdat zij ook maar 1 keer per jaar zussendag heeft. Morgen schitter ik dus door afwezigheid.

Bedankt voor de felicitaties! Eigenlijk was het niet zo'n prestatie hoor. Gewoon iedere dag met jezelf afspreken die dag niet te drinken, en je stug aan die afspraak houden, dan worden het er vanzelf 365. Niet dat het altijd gemakkelijk was, zoals ik gisteren al zei. Ik heb behoorlijk wat getandhakt, maar dat behoort gelukkig tot het verleden. Ik heb besloten er vandaag weer een alcoholvrije dag van te maken, en aan die afspraak hou ik me. Fijne dag!

Tjongejonge, zelfs twee draadjes gewijd aan felicitaties. Bedankt allemaal voor de kleurrijke en gulle gaven. Helaas houdt mijn werkgever geen rekening met jubilea, dus ik mag weer gewoon aan de slag vandaag. Vanavond een feestje bij ons in het park of op een andere geschikte, nog door te geven locatie. Vanwege de verwachte grote opkomst denk ik dat mijn tuin te klein is, en iedereen is natuurlijk dol op water, sapjes en rivella dus het zal storm lopen. De organisatie is in handen van Rufus. Voorkeuren voor alcoholvrije versnaperingen graag doorgeven aan zijn afgerichte gremlin. Ferry kan zijn jacht afmeren bij de sluis, vandaar is het maar zo'n 100 meter lopen. Ik moet er gauw vandoor. Tot vanavond!

Ja Marion. Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik mijn laatste twee glazen wijn dronk, vorig jaar was dat op een zondag. Precies een week daarvoor had ik na een gigantische doorzaknacht eindelijk voor mezelf toegegeven dat ik absoluut niet in staat was blijvend minder te drinken, en dat stoppen dus de enige optie was. Maar het idee een maand, drie maanden, met Kerstmis, met oudjaar niet te drinken joeg me verschrikkelijk de stuipen op het lijf. Ik werd hypernerveus bij het idee alleen al. Vijf dagen hield ik het vol, en op vrijdagavond vond ik weer een excuus om toch een fles wijn soldaat te maken. Voor mijn doen weinig, zeker op een vrijdagavond, maar ik voelde me toch een mislukking. Toen ik op zondag bezoek had (mooi weer, lekker in de tuin) heb ik twee glazen witte wijn meegedronken, maar toen ze weg gingen heb ik het restant door de gootsteen gekieperd en besloten toch weer een poging te wagen. Dit keer heb ik geen voornemens gemaakt over een termijn. Op het forum had ik al eerder het advies gelezen het dag per dag te doen, desnoods uur per uur, en als het moest met de kookwekker. En dat heb ik ook inderdaad gedaan af en toe. Ik heb bewust niet vooruit gekeken, dat was veel te eng. En geloof me, ook dat kostte moeite, want ik kan slecht tegen onzekerheid over de toekomst. Iedere dag opnieuw, als ik uit mijn bed kwam nam ik me voor: vandaag drink ik niet! En zeker de eerste weken dwong ik me ook niet verder te kijken dan vandaag. Ik zal zeker niet beweren dat het gemakkelijk was. Ik heb de eerste weken regelmatig noodkreten hier op het forum gezet, en gelukkig kwam er altijd respons. Ik heb me lang afgevraagd wat ik er nou eigenlijk mee opschoot, want een hele tijd leek mijn leven er alleen maar ellendiger op te worden. Ik werd met de neus op mezelf gedrukt, op mijn verleden, alles wat ik verzopen had in een meer van wijn moest nog verwerkt worden, en ik kan nog lang niet beweren dat ik er al ben. Maar vandaag kan ik wel zeggen dat mijn leven er een stuk beter op geworden is. Ik heb eindelijk het gevoel dat ik mijn leven, tot op zekere hoogte toch in ieder geval, zelf in de hand heb. Ik heb een nieuwe baan, waarin ik me veel beter thuis voel. Ik heb een goede band met mijn kinderen, ze betrekken mij bij hun leven, vertellen me waar ze mee bezig zijn, en weten dat ik er voor hun ben. En ze laten me blijken daar blij mee te zijn! Hoewel ik af en toe nog wel behoefte voel aan verdoving, weet ik dat ik alles in feite ook zonder die verdoving aan kan. Beter zelfs! Als mijn hoofd weer een overvol en chaotisch is, en overuren draait, weet ik dat het soms ook weer tot rust komt. Ik kan weer genieten van de zon die schijnt op mijn wandelpad met knotwilgen erlangs, van schapen met lammetjes in de wei, en van een stevige wind die over de dijk waait. En als ik weer eens een dag heb dat ik daar niet van kan genieten (want die dagen zijn er nog steeds), dan weet ik dat er ook weer een dag komt dat ik dat wel kan. Helder zijn, zonder koppijn opstaan, zelfs met maar een paar uur slaap toch kunnen functioneren bevalt mij erg goed. Mijn lijf voelt een stuk prettiger aan, al zijn er inmiddels alweer een paar kilo bij gekomen. Mijn leven nu bevalt me een stuk beter dan mijn leven een jaar geleden. Mensen, ik ga nu slapen. Morgen weer vroeg eruit. Weet je wat het fijne is? Over ruim een half uur is morgen vandaag. En vandaag drink ik niet!

Het heeft helemaal niets met alcohol te maken, maar ik moet hier toch echt even mijn verontwaardiging kwijt. Ik heb daarnet mijn hond uitgelaten, en tijdens dat rondje kwam ik een buurtbewoner tegen met een Hollandse herder teef. Ik weet niet precies waar hij woont, maar ik kom hem wel vaker tegen op mijn rondje. Zoals vaker bij herders heeft deze hond de neiging te gaan blaffen als ze andere honden tegenkomt. Die man vindt dat erg vervelend, en gaat daarom vreselijk tegen het beest te keer. Vandaag begon hij de hond al de keel te snoeren met de slipketting en te slaan nog vóórdat ze haar bek open had gedaan. Het arme dier piepte van schrik, en begon uiteraard van de consternatie flink te blaffen. Slaan, schoppen, jullie willen het niet geloven. Ik zie die hond bijna met de week valser worden, en het is duidelijk dat het beest er helemaal niets van snapt. Door de opgewonden houding van die man denkt ze volgens mij juist dat ze extra alert moet worden zodra ze een andere hond ziet. Ik ben vreselijk kwaad geworden, en heb die man gezegd dat hij zijn hond volkomen verkeerd opvoedt. Dat heb ik al eerder gezegd, maar hij wil niet luisteren. Eigenlijk zou ik wel een keer de dierenbescherming willen bellen, maar ik weet niet waar ze wonen. Pfff, ik zit nog te trillen van verontwaardiging. Sorry, maar dat moest er even uit.

Marieke, veel sterkte met je man. Ik hoop dat hij in het ziekenhuis snel weer opknapt, al zal hij misschien iets rustiger aan moeten gaan doen. Gelukkig is dit na je weekend gebeurd, en heb je daar toch nog van kunnen genieten. Jij had dit weekend voor jezelf en je zus nodig, en kennelijk heeft het zo moeten zijn dat deze tegenslag, hoe moeilijk en verdrietig ook, daarna kwam. Hou je taai!

Oeps, zelfde foutje dus! Ik pas het aan.

Heb ik MOETEN gebruikt in relatie tot refusal? Kan ik me niets van herinneren. Ik gebruik geen refusal, nooit gedaan ook. En ik ben degene die allergisch is voor zowel moeten als niet mogen. Ik denk dat je iemand anders bedoelt Gem. Ik heb hier op het forum al meerdere mensen gelezen die met behulp van refusal succesvol ADB zijn geworden. Het hangt van de persoon af denk ik. Als je refusal of antabus slikt wordt je zo ziek bij het gebruik van zelfs maar een klein beetje alcohol dat je het wel uit je hoofd laat. Zolang je die tablet dus trouw slikt is er verder geen enkele discussie meer in je hoofd over zal ik wel..., of een klein beetje.... Dat kan erg helpend zijn. Ik heb destijds besloten het eerst zonder te proberen. Ik ken mezelf, en ik had het idee dat het gebruik van zo'n middel bij mij ook al een zekere opstandigheid op zou roepen. Ik heb als kind heel lang duim gezogen. Mijn moeder smeerde er trouw iedere avond als ik naar bed ging van dat enorm vieze spul op, en ik sabbelde gewoon net zo hard door tot ik het er weer afgesabbeld had, en heerlijk met mijn lekkere duim in mijn mond in slaap kon vallen. Als je merkt dat je nog vaak in discussie bent met jezelf of je misschien een glaasje kunt proberen, of als je bang bent in een moment van zwakte voor de bijl te gaan, dan zou je refusal kunnen proberen. Het neemt die twijfel weg, en misschien krijg je daardoor meer rust. Maar ik heb hier ook al meerdere mensen gelezen die dagelijks met zichzelf een gevecht voerden om dat pilletje te nemen, en het regelmatig niet deden. En dan werkt het dus niet. Aangepast: zag Benthe voor Gem aan!

Hier zit een schoenmaatje 37 hoor! Ik zou er ook niet aan moeten denken met mijn 1.60 m schoenmaat 41 te hebben. Geen gezicht toch? Strijken heb ik gelukkig gisteravond nog gedaan. Ik pieker er niet over in een bloedhete auto richting strand te trekken, zo'n 2 uur in de file, dus ik installeer me gezellig onder mijn parasol zolang het in mijn tuin op het zuiden nog enigszins te harden is, en daarna zoek ik de koelte binnen op. Nou ja, koel... Mijn hond heeft zijn lange wandeling er net opzitten, vanmiddag is het daar te warm voor, dus dan ga ik maar een kort rondje. Maak er allemaal een mooie dag van, en sterkte voor degenen die moeten werken!

Ik heb Tactus een keer om uitleg gevraagd over hun spelregel dat de spelregels óók voor pb's gelden. Men heeft mij uitgelegd dat pb's niet gelezen worden, daar zou voor de moderatoren geen beginnen aan zijn. Als een forumdeelnemer een vervelende pb krijgt, of een pb waarin scheldwoorden gebruikt worden, en hij/zij neemt daar aanstoot dan, dan kan hij dit aan de moderator melden. Meestal verzoekt de moderator dan een kopie van de pb te mailen zodat zij de inhoud kunnen beoordelen, en vervolgens krijgt de verzender een waarschuwing. Ik geloof dat het inderdaad op deze manier werkt, en dat Tactus beslist niet alle pb's gaat lezen. Ze hebben heus wel enig gevoel voor privacy hoor! Je kunt ook iets té paranoia worden, en daar voel ik persoonlijk weinig voor.

Heel mooi Blacky, en fijn dat je die goede vriend(in) in jezelf hebt gevonden. Ik heb nog regelmatig momenten dat ik haar niet kan vinden, en de twijfelaar, angsthaas of controlefreak de overhand weer de overhand neemt. Maar het idee van mezelf als beste vriendin vind ik wel heel mooi!

Hoi, Ik weet ook via privémail wat er gebeurd is. Ik heb vanmorgen even gelezen, Charlie"s eerste berichtje ook, en merkte een paar uur later dat het grootste deel van het draadje weg was. Enorm verwarrend, dus ik ben blij dat ik van een van jullie uitleg gekregen heb. Verder sluit ik me volledig bij de woorden van Ferry aan. Ik was oudjaarsavond ook een van de getuigen, en ben ergens blij nu niet 'live' getuige te zijn geweest. Maar als je weet dat er iets aan de hand is, en alle berichten zijn ineens weg, dan is dat ook niet bepaald prettig. Ik begrijp dat Tactus de berichten gewist heeft, want het zal ongetwijfeld te schokkend geweest zijn. Maar het zou beter geweest zijn als ze in de plaats daarvan een berichtje hadden geplaatst waarin duidelijk gemaakt werd dat er iets schokkends gebeurd is, en dat dat om die reden gewist is. Dan is het tenminste iets duidelijker. Ik weet verder niet veel te zeggen. Zit sowieso al niet in mijn beste tijd van de maand op het moment, en de goede vriendin in mij (zoals Blacky zo mooi omschrijft) kan ik vandaag niet vinden. Maar dat ik nog steeds geen reden om te gaan drinken gelukkig. Nog een goed vervolg van de avond, en veel wijsheid. Anna

Poeh Tapas, dat is me nogal wat, wat jij geleerd hebt in die therapie. Hoe lang heb je daar alles bij elkaar over gedaan als ik vragen mag? Ik herken het zo goed, dat bange hertje, mijn zelfbeeld creëren uit de mening van anderen en daarvoor ver over mijn grenzen gaan om maar goed genoeg gevonden te worden. En ook het gevoel van saaiheid als mijn leven goed loopt en kampjes voortkabbelt. Dan ga ik een nieuwe uitdaging opzoeken, met alle risico op mislukken en afkeuring die daarbij hoort, en waar ik eigenlijk niet tegen kan. Om je de waarheid te zeggen hoop ik in therapie juist die angst te overwinnen en die immense behoefte aan goedkeuring. Eigenlijk - als ik erover nadenk - hoop ik te leren mezelf goed te keuren, zodat ik geen goedkeuring van een ander meer nodig heb. Als ik jouw bericht lees vraag ik me af of dat wel realistisch is. Zoals jij gisteren al zei heb ik inmiddels de rol van mijn moeder en mijn ex-partner overgenomen, en ben mijn eigen scherprechter geworden. Eén aan wiens normen ik nooit zal kunnen voldoen. Stoppen met mezelf te beoordelen, of stoppen met mezelf onrealistische normen op te leggen, zou al resultaat genoeg zijn. Ik heb weer stof tot nadenken.

Hihi, zei ik toch, dat we groeien. Je hebt natuurlijk gelijk, en gelukkig lukt me dat ook steeds beter om gewoon naar huis te gaan en het af te sluiten. Toch vermoed ik dat wat Tapas zei ook klopt, dat ik op de een of andere manier deze mensen aantrek, of in ieder geval dit gedrag in hun uitlok. Dat ik me daar nu van bewust ben is hopelijk een begin om dat mechanisme te keren, want ik weet eerlijk gezegd niet precies wat ik ertegen moet doen. Niet meer reageren, neem ik aan, maar het is nog een automatisme. Overigens, het is maar goed dat er niemand dood gaat omdat ik mijn ramen niet lap! Ik ben bang dat ik anders al een massamoordenares zou zijn.:$ Kijk, en dat is nou een van mijn mindere kantjes, waar ik eigenlijk best wel wat meer zelfkritiek op zou mogen hebben.

Je bent al klein Frannie, maar wees niet bang, want je groeit! Net als ik. Bedankt voor je reactie Rudy, ik word er helemaal warm en blij van, en dat is een fijn gevoel! Je hebt gelijk, en Tapas ook. Het heeft tijd nodig, maar ik weet dat ik op de goede weg ben. Mijn psychologe had het voor haar vakantie ook over de mogelijkheid van assertiviteitstraining. Het leek haar wel een goed idee dat ná de therapie te doen waar ik nu mee bezig ben. Ik moet denk ik eerst nog wat moed leren voorzamelen om daar naartoe te durven gaan. Door een opmerking vanmiddag moest ik ineens nadenken over dat accepteren. Jezelf, maar ook een ander accepteren is zo simpel nog niet. Ik heb nog een hele hoop trekjes waar ik niet zo gelukkig mee ben. Nu is er natuurlijk niets mis mee je bewust te zijn van je eigen fouten of zwakheden, en er naar te streven daar verbetering in te brengen. Maar waar ligt de grens tussen jezelf op bepaalde punten willen verbeteren, en jezelf niet willen accepteren zoals je bent? Persoonlijk heb ik nogal de neiging door te slaan naar dat laatste. En daarmee zet je eigenlijk meteen alweer die stap naar "zie je wel, ze/hij had toch gelijk!". Of moet je helemaal niet streven naar verbetering van jezelf? Dan zit je toch ook op een dood spoor lijkt me. Pffff, ingewikkeld hoor, en tricky. Een ander accepteren is ook zoiets. Ik merkte vanmiddag dat ik vrij weinig moeite heb iemand te accepteren die ik wel mag. Ik heb er ook niet veel moeite mee bij mensen waarin ik dingen herken van mezelf. Maar er zijn ook mensen die mij irriteren. Bijvoorbeeld omdat ze het over onverschillig welk onderwerp altijd beter weten, of omdat ze niet luisteren naar anderen. Dat zijn dingen waar ik me gemakkelijk aan erger. En ik merkte vanmiddag dat ik behoorlijk veel moeite heb die mensen te accepteren zoals ze zijn, en het daarbij te laten. Ik ben geneigd te blijven proberen mijn kant van de zaak te laten zien, de ander te laten luisteren. Toch weer dat kleine meisje dat probeert geaccepteerd te worden, gezien te worden?

Thanks Fran, al zo'n 30 jaar een van mijn lievelingsnummers! Prachtig om mee op te staan. Op gevaar af op het 'verkeerde' draadje te schrijven nu, wil ik nog even reageren op Tapas gisteren. Je begrijpt waarschijnlijk dat ik ook zo'n moeder had bij wie ik het nooit goed genoeg kon doen. Ik beging helaas de vergissing een relatie aan te gaan met een man die precies hetzelfde is, zoniet nog een graad erger. Tot je 35e geleefd worden door een ander, en het dan niettemin niet goed genoeg doen, laat zijn sporen na. Niettemin leer ik langzamerhand het mechanisme ontrafelen. Ik ben nog niet zover dat ik bij voorbaat al mijn grenzen stel, en ik ben nog steeds geneigd er weer opnieuw in te trappen, maar gelukkig herken ik het nu al in een vroeg stadium en kan ik me terugtrekken voor er opnieuw ernstige schade optreedt. Maar dat is nog steeds wat ik doe, ik trek me terug. Ik werk aan de opbouw van een zekere mate van assertiviteit, zodat ik zelf mijn grenzen laat zien. Moeilijk, als je die 35 jaar nauwelijks hebt gehad en bovendien geleerd hebt te denken dat het jóuw fout is. Ik ben banger een ander te kwetsen, zelfs als die ander duidelijk geen goede bedoelingen heeft, dan zelf gekwetst te worden. Niettemin, ik begin goede hoop te krijgen dat ik er wel kom. Beter laat dan nooit, nietwaar. Allemaal een fijne dag!

Tapas, bedankt voor je reactie. Je hebt natuurlijk gelijk, ik was alleen benieuwd naar Ziza's reactie, omdat hij het over accepteren had. Sowieso is het bij hem altijd een thema te kijken naar wat je zelf kunt doen. Ben ik het tot op grote hoogte wel mee eens, ik vroeg me alleen af wat de gevolgen zijn als je tegen iemand aanloopt die géén positieve bedoelingen heeft en erop uit is je te gebruiken. Bied zo iemand een hand, en hij neemt je helemaal. Geloof me, ik weet waar ik over praat. Ik weet niet of Francesca verwoordde wat Ziza bedoelde, maar Fran, volgens mij zie je het goed. Soothe, het hoeft hier helemaal niet alleen maar over alcohol te gaan hoor. Luchtige onderwerpen en een beetje keten zijn zeer welkom af en toe! Wat is er immers beter tegen een sombere stemming (=valkuil), k**dag (=valkuil) en p**thumeur (=valkuil)! We hebben hier in het verleden enorme "geitavonden" gehad van honderden berichtjes. Pech voor degene die zich had aangemeld voor de discussie!:wacko: Blacky, proficiat met je 11 maanden. Alle anderen, ook gefeliciteerd met weer een dag, week of maand erbij!

Oké, ik was al onderweg naar bed, maar kon het niet laten toch nog even bij te lezen. En naar aanleiding van de discussie van vanavond heb ik een vraag. Waarschijnlijk lig je ook al op bed Ziza, maar ik hoop dat je hem morgen of zo wil beantwoorden. Ik kan een heel eind meegaan in jouw gedachtengang over de ander accepteren zoals die is. Ik ben iemand die meestal erg haar best doet anderen te accepteren, al kost me dat bij sommige mensen meer moeite dan bij anderen. Ik beweer ook niet dat ik perfect ben. Maar wat als een ander jou ernstig benadeelt, krenkt, mogelijk zelfs misbruikt? En dan bedoel ik niet de situaties waarin dat gebeurd omdat die ander ook maar een product van zijn/haar omstandigheden is, maar moedwillig en bewust. Want dat gebeurt! Moet je dat dan ook maar gewoon accepteren, die persoon accepteren? Ik denk niet dat ik daar zonder meer toe in staat ben. Welterusten allemaal!

Achter hoeveel 'brave, grijze massa' deuren zou er niet menig glaasje ongezien en ongeweten naar binnen gaan? Vaak zelfs op advies van de huisarts. Ik kreeg 11 jaar geleden toen ik depressief was ook het advies 's avonds een glas wijn te drinken. Alsof ik dat al niet deed. En toen ik dat eerlijk vertelde kreeg ik het advies er nog een te drinken, beter dan meteen medicijnen te slikken. Als het over drie maanden niet beter ging moest ik nog maar een keer terug komen. Ik ben pas vorig jaar november terug gegaan, naar inmiddels een andere huisarts. Waartegen ik uiteindelijk opgebiecht heb dat de glaasjes wijn inmiddels wel wat uit de hand gelopen waren, maar dat ik er drie maanden daarvoor mee gestopt was.

Hanny, dag per dag is de beste manier om het te doen. Nooit meer is absoluut niet te overzien, dus het is logisch dat je daarvan de schrik krijgt. Je kunt ook onmogelijk met jezelf afspreken dat je nooit meer iets drinkt. Stel je voor dat het niet lukt om die afspraak te houden, al is het maar omdat je per ongeluk ergens een slok van neemt? Dan zit je met schuldgevoel, jezelf slecht voelen, allemaal enorme valkuilen. Stel geen onbereikbare doelen, dat geeft alleen maar stress. Vandaag is te overzien, en te doen. Succes!

Zo is het maar net Luciene! Toevallig las ik vanmorgen de berichtjes over het balkje links. Vreemd! Toen ik op het forum kwam had ik in het begin ook die balk links, en op een gegeven moment had ik hem ineens niet meer. Niemand begreep waar ik het over had, en omdat ik toen nog niet ADB was dacht is dat ik het me in een dronken bui had verbeeld. En nu lees ik tot mijn verbazing dat er meer mensen zijn die die balk links hebben. Ik heb hem dus al heel lang niet meer, en ik heb geen flauw idee hoe ik dat weer in moet stellen. Tapas, je gevoel is heel herkenbaar. Daar heb ik ook veel last van gehad. Toch een kwestie van doorzetten volgens mij, ik heb het nu veel minder. Ik gebruikte alcohol o.a. ook als een soort pepmiddel. Met mijn glaasje wijn bij de hand kon ik desnoods tot diep in de nacht doorgaan met strijken, verven, onverschillig wat er moest gebeuren. Eenmaal nuchter ben ik maandenlang kapot moe geweest. Ik denk dat al die vermoeidheid die ik met wijn onderdrukt had zich opgehoopt had, en mijn lichaam eiste gewoon rust. Zo voelde het in ieder geval. Nu kan ik nog steeds 's middags om een uur of vier compleet afbranden, en omdat ik mijn wijntje niet neem zit er niets anders op dan maar te accepteren dat ik kennelijk moe ben. Tja, al denkt mijn hoofd iets anders, ik ben geen 22 meer!