Anna

Een helder hoofd Marion!

Ja hoor, tranen over de wangen ken ik ook. Maar dat heb ik meestal bij een vreselijk sentimentele film, óf bij een programma waarmee ik verschrikkelijk moet lachen.

Dank je Water, dank je! Op winegums ben ik bijna net zo gek als op dropjes. Alleen heb ik enorme moeite het bij één te houden. Hoe zou dat nu toch komen?

Persoonlijk reageren is echt niet altijd noodzakelijk hoor Gem. Er is bijna geen beginnen aan, dus ik doe sowieso geen poging. Drukke dag gehad, op je werk?

Dichtslibben lijkt mij ook niet fijn Soothe, dan beter dat pilletje. Het dagelijks verlengen van die vijf dagen met nog een lijkt me trouwens ook wel goed voor je cholesterol. Goed hé, Charlie. Ik idem!

Winegums, lekkerrrrrrrr! Mag ik ook Water?

Tapas en Gem, gefeliciteerd met respectievelijk 4 en 5 maanden! Wees gerust trots op jezelf, het is een geweldige prestatie! Kohtje, ik hoop dat je vanmiddag de juiste keuze gemaakt hebt, en niet hebt gedronken. Ik kan me voorstellen dat verliefd zijn op twee personen heel verwarrend is, maar het wordt er beslist niet simpeler op als je hoofd zich in de dranknevelen bevindt. Prijs jezelf gelukkig, want wat jou overkomt is niet iedereen gegeven! Wees eerlijk tegen beide personen, beleef je gevoel, en laat je niet leiden door een gevoelde noodzaak aan kiezen als je dat niet kunt. Ik neem aan dat de beide voorwerpen van jouw verering ook volwassen mensen zijn, die op hun manier ook een manier zoeken met de situatie om te gaan. Eerlijkheid, tegen jezelf en tegen de betrokkenen, zal volgens mij vanzelf leiden tot een oplossing. Stien, met mijn schouder gaat het gelukkig langzaam beter. Ik heb vanmiddag zelfs in de tuin gewerkt, en kennelijk was dat niet eens zo slecht. Een heel ander soort spiergebruik dan ik normaal doe, vermoed ik. Ben nu wel een beetje moe, maar mijn voortuintje is weer enigszins gefatsoeneerd. Het resultaat, en het wroeten in de rivierklei, geven me toch wel een voldaan gevoel. Ferry, ja, ik weet nog goed hoe jij vorig jaar tegen de feestdagen opkeek. Nog erger dan ik volgens mij, want ik weigerde gewoon vooruit te denken. En wat ging het goed hè? Neem me niet kwalijk dat ik niet op iedereen reageer. Ik heb niet het ijzeren geheugen van Corinne en Gem, noch zin om hier een enorme pagina te vullen. Neemt niet weg dat ik blij ben voor iedereen die het droog houdt vandaag, en iedere bereikte mijlpaal van harte toejuich!

Ik kan me wel voorstellen dat er mensen zijn die zich nu al afvragen hoe ze dat straks met Kerst of Oudjaar gaan doen. Dat deed ik vorig jaar ook. Het idee die feestdagen zonder drank door te moeten komen vond ik heel beangstigend. Ik heb die gedachten toen zo resoluut mogelijk uit mijn hoofd gezet, en me bewust geconcentreerd op het hier en nu. Dat hielp. Die feestdagen zijn in oktober nog behoorlijk ver weg, en wie dan leeft dan zorgt. Achteraf zijn de feestdagen vorig jaar mij 100% meegevallen. De eerste kerstdag was heel even moeilijk, omdat ik me op die dag altijd toestond extra lekkere wijn bij het eten te drinken. Het ging dan voor één keer per jaar ook meer om de smaak dan om de roes, dus het idee dat een goede wijn bij het kerstdiner hoort zat er goed in. Maar het is allemaal goed gegaan, en ik heb mooiere kerstdagen gehad dan in vele jaren daarvoor. Vooral de dankbaarheid van mijn kinderen voor de gezellige sfeer en het feit dat ik niet het ene glas wijn na het andere naar binnen goot zijn me heel lang bijgebleven. Het was écht gezellig, en ik geniet nog steeds van de verschillende aparte theesoorten in mooie blikjes die ik toen van hen cadeau heb gekregen. Ik ben vast van plan het dit jaar weer zo te doen!

An, ik ben blij dat het redelijk met je gaat, maar ik moet zeggen dat ik geen idee heb wat er gebeurd is. Nog gezocht, maar niet gevonden. Ben je uitgegleden onder de douche en met je hoofd ergens tegenaan gevallen of zo? Ik kan je aanraden vaak te gaan liggen en even te rusten. Ik heb jaren geleden een hersenschudding gehad waar ik te snel weer mee rond ben gaan lopen, en ik heb nu nog steeds vaak last van hoofdpijn. Dat gaat nooit meer over, dus liever trek je er nu even de tijd voor uit. Verder alles wel goed hier. Gisteren een familiedagje gehad, en alle bekende verhalen weer gehoord. Zelfs mijn zus dronk geen wijntje, dus geen enkel probleem. Mijn schouder en nek doen nog steeds wat pijn, maar het gaat langzaam beter. Een peesontsteking volgens de fysiotherapeut. Moet overgaan met veel rust, Brufen en voorzichtige oefeningen. Vandaag een dagje vrij, in het kader van de herfstvakantie. Lekkerrrrrrrrrr!!!!!!!!! Allemaal een fijne dag, of je nu vrij bent of moet werken. Het zonnetje komt er hier door, en we houden het vandaag droog!

Benthe, goed stukje over piekeren. Ik zou er nog een goede tip aan toe willen voegen die ik in mijn therapie geleerd heb. Ik ben namelijk een meesterpiekeraar, heb mijn graad in piekeren cum laude gehaald. Zorg dat je altijd een velletje papier of een klein notitieblokje en een pen of potlood bij de hand hebt. Op ieder moment van de dag dat je jezelf betrapt op piekeren schrijf je op waarover je op dat moment piekert. Daarna ban je het resoluut uit je hoofd. Neem een vast tijdstip van de dag, bijvoorbeeld 's avonds na het eten of een ander moment dat je even rustig de tijd hebt, waarop je jezelf toestaat te piekeren. Bepaal ook hoe lang je dat mag, bijvoorbeeld een kwartier of een half uur, en hou je aan die tijd. Op dat tijdstip pak je je briefje, kijkt wat er op staat, en sta je jezelf toe naar hartelust over elk onderwerp te piekeren. Terwijl je dat doet denk je er ook over na wat je met dit piekeronderwerp kunt. Is het een probleem waar je zelf iets aan kunt doen? Schrijf dan op wat je eraan gaat doen, en wanneer. Is het een probleem waar je zelf absoluut geen invloed op kunt uitoefenen? Sta jezelf dan toe er even over na te denken, te bedenken waarom je er niets aan kunt doen, en zet het vervolgens weer uit je gedachten. Dit is moeilijk, en zal ook niet meteen lukken. Maar je zult merken dat het, naarmate je vaker over dit probleem hebt nagedacht, geconcludeerd hebt dat je er niets aan kunt doen, en geprobeerd het uit je gedachten te bannen, gemakkelijker wordt je er overheen te zetten. Is het een probleem waar je hulp bij nodig hebt, om het op te lossen, of wat pas op langere termijn oplosbaar is? Denk dan na over waar je die hulp zou kunnen vinden, of op welke termijn je er iets aan kunt doen. Schrijf ook dat op. Bepaal wie je om hulp gaat vragen, of waar je informatie kunt zoeken over mogelijke hulp, en maak voornemens dat te gaan doen. Als je plannen gemaakt hebt zet je het probleem uit je gedachten. Komt dit probleem regelmatig weer als piekeronderwerp terug, sta jezelf dan toe hier op je vaste tijdstip af en toe op terug te komen. Kijk wat er met je eerdere plannen gebeurd is, of je termijn nog klopt, en stel dit zonodig bij. Is er op dit moment niets dat je eraan kunt doen? Zet het dan weer uit je gedachten. Nogmaals, bovenstaande is niet gemakkelijk, en zal niet meteen lukken. Maar als je deze tips structureel opvolgt kun je er heel veel baat bij hebben, en zal het piekeren echt verminderen. Ik heb er veel aan gehad. Ik heb niet meer dagelijks mijn piekermoment, het komt er niet altijd van. Maar als ik merk dat ik het weer begin te doen pak ik deze gewoonte weer op, en mij helpt het!

Fijne zaterdag allemaal! Tactus gefeliciteerd met de prijs, en fijn dat ik heb mogen bijdragen aan het ontvangen daarvan. Ik ben blij een van de succesvolle deelnemers te zijn! Alle nieuwkomers: welkom, en veel succes! An, ik heb je berichtje over vandaag gelezen, en herken daar heel veel in van mezelf, zoals ik er vorig jaar juli of zo tegenaan keek. Niet de beslissing kunnen nemen bij een feestelijke gebeurtenis niets te drinken, me vast voornemen het niet voor een bepaald tijdstip te doen, twijfels over hoe het dan met de rest van de avond moet. Wat een ellende! Het besluit vandaag gewoon niet te drinken, ook al is er een bruiloft, een etentje, of wat voor bijzondere gelegenheid dan ook, geeft zo oneindig veel meer rust. En geloof me, die gebeurtenis wordt er niet minder leuk door. Het is alleen je eigen verlangen om te drinken dat je doet besluiten niet definitief 'nee' te zeggen. En juist dat verlangen maakt dat je het niet bij een kunt houden. Zo was het in ieder geval voor mij. Zodra ik twee glazen naar binnen had, verdwenen alle goede voornemens als sneeuw voor de zon, en stond ik mezelf toe "alleen nog voor deze dag" mijn gang te gaan. En zo ging het keer op keer op keer. Ik sta machteloos tegenover drank, en het enige wat mij kan redden is vandaag die eerste niet te nemen. Ik had begrepen dat er vandaag nog meer mensen waren met dat voornemen? Wat leuk, ik doe mee!

Delta, ik hoop dat je vrouw snel opknapt. Sterkte! Voor eenieder die het moeilijk heeft: elk probleem is als een spons. Verdrink het, en het zwelt op, en morgenochtend is het minstens drie keer zo groot. Laat het droog, en morgenvroeg kijk je ernaar met een frisse blik, en zie, het is half zo groot als het vanavond leek! Welterusten allemaal!

Corinne, ik ervaar precies hetzelfde als jij, al heb ik daar wat langer over gedaan. Ik ben een traag typje kennelijk. Het grappige is dat ik die fases in het stoppen met drinken, die Safi een keer gedownload had, aan den lijve ervaar. Ik zit nu in het tweede jaar, en ik merk inderdaad dat dit anders is dan dat eerste jaar (grofweg). Niet drinken is de status quo, daar ben ik eigenlijk niet echt meer mee bezig. Was dat eerste jaar een rollercoaster van terugkomende herinneringen, heftige emoties en me afvragen wie of wat ik eigenlijk ben, nu heb ik het gevoel dat alles wat in gang is gezet richting begint te krijgen. Ik geloof dat ik beter in mijn vel begin te zitten. Stukje bij beetje ontdek ik wat voor soort mens ik ben, en kan ik daar vrede mee hebben. Ik verander, en tegelijk word ik meer mijzelf, wie dat dan ook moge zijn. Ik ontdek dat er mensen bestaan die bereid zijn mijn eigenaardigheden voor lief te nemen, voor wie ik niet in mijn schulp hoef te kruipen. Dus begin ik heel voorzichtig naar buiten te kruipen, en jongens, wat is dat eng! Maar ook heel mooi. Ik ga nog maar even door met de wereld te ontdekken, want die blijkt naast veel naars toch ook moois te bevatten. En dat moois is gemakkelijker te ontdekken met een helder hoofd.

Jemig, wat een vroege vogels op de zondagmorgen! Normaal ben ik niet zo vroeg op zondag, ik ben een uitslaper-als-het-kan, maar ik heb plannen voor vanochtend. En nu ben ik razend benieuwd naar die lots of things to make me smile! Leuk begin van de dag! An, gefeliciteerd! Zo zie je maar, ondanks grote moeite en ontploffingen, het is te doen! Allemaal een fijne dag!

Je hebt me dus gespot Tollie. Ik was er nog even ja, maar nu ga ik naar bed. Ik heb er ook lekker schone lakens op liggen. Nog een fijne avond (of nacht) voor wie nog niet naar bed gaat. Ik duik erin!

Hihi Tapas, oude gewoontes slijten langzaam! Dat merk ik nog iedere dag. En Soothe, inderdaad, ik weet de weg. Het voelt een beetje als leren lopen zonder nog iemands hand vast te houden. In het begin moet er wel nog steeds iemand in de buurt zijn die je vast kunt grijpen als het nog wat wankel gaat, maar al doende voel je je steeds zekerder, en loop je steeds grotere stukken alleen. Op een gegeven moment wandel je zo de wereld in, maar het voelt ontzettend veilig te weten dat die thuisbasis er nog altijd is, en dat je terug kunt komen om weer even te oefenen, als het eng wordt. Ik ga zometeen mijn boodschappen doen en me aan huiselijke bezigheden wijden. Helemaal alleen, met losse handen! Als iemand nog een fles Spa, sap of nieuwe thee wil, schrijf het dan maar even onderaan mijn lijstje. De wijn en bierrekken worden overgeslagen!

Hoi Soothie, :heart:

Goedevandaag, Ik ben een beetje afwezig de laatste dagen, maar dat betekent niet dat het niet goed gaat. Alles onder controle, beetje druk van vanalles en nog wat. Zonder ergens afbreuk aan te willen doen of tegen schenen te willen schoppen moet ik zeggen dat er inmiddels nog meer in het leven is dan het forum. En dat is alleen maar goed, natuurlijk. Het fijne is dat, mocht het ineens onverhoopt niet goed gaan, ik altijd opnieuw terug kan komen hier. Ik ben dan ook absoluut geen voorstander van het verwijderen van mensen die een tijd niet geschreven hebben of iets dergelijks. Hoevelen van ons zijn hier niet na korte of langere tijd weer terug gekomen, omdat ze even de steun weer nodig hadden? Natuurlijk kun je je altijd opnieuw aanmelden, maar als je leven toch al overhoop ligt is die drempel nog veel hoger dan gewoon even binnen te wippen. Volgens mij. Ik heb begrepen dat sommigen het moeilijk hadden gisteren, ik heb het draadje niet gelezen, en ga dat ook niet meer doen, want het is veel te lang. Fijn als jullie het toch gered hebben, dan ben je vandaag weer een stuk sterker opgestaan. Mijn ervaring is dat je na ieder gewonnen gevecht, na iedere trigger die je droog doorstaan hebt, bij een volgende gelegenheid sterker in je schoenen staat. Eigenlijk moet je alles een keer ADB meegemaakt maken, om rust te vinden zonder drank. En al is dat nog zo moeilijk, het is zeker de moeite waard! Allemaal een fijn weekend!

Ik heb niets gelezen vandaag, behalve de eerste bladzijde. Druk, druk, druk, je komt tijd tekort als je niet drinkt zeg! Maar ik moet natuurlijk wel even Corinne feliciteren. Meid, van harte, het was een hele strijd, vooral in het begin, maar nu heb je al zes maanden volgemaakt! Geniet ervan, en ik wens je toe dat je er nog zo'n periode aan vast knoopt. Bevalt prima hoor! :light:

Ik ben in 1978 eens in het Galerie des Arts Modernes in Parijs geweest (sorry voor eventuele schrijffouten, ik ben niet goed in Frans), en daar stond als kunst tentoongesteld een houten doos van ongeveer 50 x 40 cm met een glazen deksel, stampvol met kunstgebitten. Het heette "Exposition", zo heette het grootste deel van de kunstwerken daar, en je kon het kopen. Persoonlijk zou ik niet weten wat ik met een houten kistje met kunstgebitten moet, ze waren ook nog niet allemaal even fris volgens mij, en mooi vond ik het ook niet. Maar je moet er maar opkomen.

Grappig, wat bijzondere en gevoelige mensen zitten hier. Een forum vol buitenbeentjes, en daar mag ik als bloednormale niet-drinkende alcoholiste dan tussen zitten. Ik ben dat vreselijk normaal-drukke, eeuwig vragen stellende, weetgierige meisje waar haar niet-normale moeder niet mee om kon gaan, en die dus altijd maar te horen kreeg dat ze veel te lastig was en niet deugde. Ik was die puber die blijmoedig de door haar ma zelfgemaakte plooien rokjes en ruitjesbroeken droeg, en de nauwe-spijkerbroeken-dragende klasgenootjes die haar uitlachten daarom terecht voor abnormaal versleet. Ik was die jonge vrouw die samen met haar alles-beter-wetende vriend wel eens even de wereld zou veranderen en daarom de norm introduceerde niet te trouwen en toch kinderen te krijgen. Die zo in verwarring gebracht was door het leven in een abnormale wereld tussen abnormale mensen dat ze de abnormaliteit als normaal ging zien en ging geloven in de minderwaardigheid en abnormaliteit van haar eigen normaliteit. Die zich alleen kon handhaven in de normale abnormaliteit van het dagelijks leven door zich dagelijks te verdoven met een liter wijn of zo. Die in de weekends af en toe enkele liters wijn nodig had om even te ontkomen aan de puzzel wat nu normaal of abnormaal was, en wat haar plaats daarin was. Ik ben een heel normale vrouw, met een heel normale baan, 8 uur per dag tussen steeds dezelfde doodnormale mensen in wisselende samenstellingen. Die iedere dag opnieuw doodsbang is dat ze misschien wel niet normaal is, en dat anderen dat zien. Die haar gevoel van eigenwaarde laat afhangen van de mening van die andere, al dan niet normale, mensen en zich voortdurend afvraagt hoe dat oordeel uitvalt. Die er, om teleurstelling te voorkomen, alvast van uitgaat dat het wel negatief zal zijn, en daarom ieder complimentje wantrouwt. En die niet meer wil drinken om die spanning te kunnen verdragen. Ik heb vanmorgen een goede therapie gehad. Mijn hoofd zit vol. Het komt ooit wel een keer goed met mij, het heeft alleen wat tijd en inspanning nodig. Ooit komt er een dag dat het er niet meer toe doet of ik normaal of abnormaal ben, en gewoon Anna kan zijn.

Marieke, gefeliciteerd met 10 maanden ADB! Alle andere mensen die er weer een dag aan vastgeknoopt hebben, ook van harte gefeliciteerd daarmee. En voor iedereen die vandaag een nieuwe start maakt: veel succes met je voornemen. Corinne en Safi, bedankt met jullie reactie gisteren. Op dat moment zat ik niet te azen op complimentjes, en nu vraag ik me af of ik dat écht niet deed? Gek beest hoor, een mens, en dat geldt zeker voor mij. Wat jullie rijtje betreft: helaas slaap ik nog steeds niet altijd lekker, en is mijn geheugen ook niet altijd wat het wezen moet. Maar dat ligt in ieder geval niet aan de drank! Ik ga in mijn innerlijk wroeten, dus ben er weer vandoor! Maak er een fijne dag van.

Ik heb even vluchtig de draad van vanmiddag doorgelezen, en vind weer veel herkenning en mooie inzichten om verder over na te denken. Heerlijk vind ik dat, en vaak ook zeer bemoedigend. Dat Rudy bijvoorbeeld de rust heeft gevonden waar hij zo naar verlangde, doet me hopen ook ooit zover te komen. Ik heb zonder twijfel meer rust dan een jaar geleden, en daardoor voel ik dat ik op de goede weg zit. Maar van echte rust kan ik nog niet spreken, de paniek vliegt nog meerdere malen per dag door mijn hoofd vol vragen. Wat ik voel is meer de rust om geduld op te brengen, beetje bij beetje. Wat me ook raakt Rudy is je uitspraak: "Sinds mijn gedachten achter mijn motieven eerlijk zijn is mijn wantrouwen weg en vertrouwen is er voor in de plaats gekomen." Dat vind ik erg lastig. Ik zeg of doe vaak dingen vanuit op dat moment voor mij volkomen eerlijke gedachten, maar ontdek dan achteraf - of soms word ik er door iemand op gewezen - dat het wel ook in mijn eigen belang was wat ik deed. Ik manoeuvreer mezelf in een slachtofferrol, en maak daarmee een ander ongewild tot dader, of juist andersom, speel mezelf de zwarte piet toe in een onbewuste behoefte te horen dat het mijn schuld niet is? Ik vraag voortdurend om bevestiging tot een punt dat een ander niet meer in staat is me die te geven, om daarmee mijn gebrek aan eigenwaarde te bevestigen. Ik help een ander omdat ik zo graag lief en aardig gevonden wil worden. Zijn de gedachten achter mijn handelen dan echt eerlijk, zoals ik dacht, of ben ik alleen maar egoïstisch bezig? En als dat laatste het geval is, wat kun je dan nog aan goeds doen zonder in feite een egoïst te zijn? Ach ja, zoals Water een Waterprobleem heeft, heb ik een dijk van een Annaprobleem. Blacky, veel sterkte bij het vinden van de geschikte hulp voor jou. Laat je niet afschrikken door het woord opname, misschien is het wel precies het juiste voor jou. Ik neem aan dat ze je hierbij adviseren? Zo langzamerhand denk ik dat DE weg niet bestaat. Niet in het algemeen, en zelfs niet voor één persoon. Er zijn vele wegen en meerdere doelen, of misschien wel helemaal geen doel. Al mijn halve leven of nog langer vraag ik me af waarom ik hier eigenlijk rondloop, op deez' aardkloot. Het heeft me in ieder geval nog nooit in een jubelstemming gebracht. Maar misschien gaat het wel niet om het waarom, maar om het hoe, en wat je ervan leert. Ben ik een onmisbaar puzzelstukje?

Joann, je weet wat het betekent als ik op dit tijdstip inlog hè! Dat doe ik niet voor niets. Weet je nog hoe vaak ik het afgelopen jaar kilometers diep in de put heb gezeten met het idee dat dieper niet kon? En hoe na een week soms bleek dat het wél nog dieper kon? Ik heb het allemaal overleefd, ik ben er nog. Het is duidelijk dat er iets is gebeurd waardoor je wereld op zijn kop staat, en je hebt nu het gevoel dat het geen enkele zin meer heeft om nog ergens voor te gaan. Dat het allemaal niet uitmaakt of je jezelf verdrinkt in die put. Maar het maakt wel uit, want je doet jezelf tekort. En je onthoudt je kinderen een lieve en betrokken moeder. Stoot niet alle hulp van je af in de veronderstelling dat je het allemaal zelf wel kunt, want dat kun je niet. Er zijn genoeg uitgestoken handen, schudt ze niet van je af. Soms moet je jezelf overwinnen en iets doen wat tegen je natuur in gaat. Helen van deze ziekte is niet mogelijk zonder te veranderen!

Soothe, ik sluit me bij je woorden aan. Je mag dan misschien niet gestudeerd hebben, maar wat een inzicht! Ik heb gestudeerd, ben in staat tot rationeel denken, heb het afgelopen jaar aangetoond tot verandering in staat te zijn en breng dat nog steeds in praktijk, en sta niettemin volledig machteloos tegenover drank. Op het moment dat ik een half glas wijn drink zet ik in mijn lichaam een chemisch proces in werking, waardoor mijn rationaliteit begint af te brokkelen, mijn wilskracht ondermijnd wordt en ik aanvankelijk langzaam, maar steeds sneller meegesleurd wordt in de eenmaal in gang gezette behoefte. Mijn emoties slaan door, en het meest trieste is zelfs dat ik allerlei voor mezelf zeer rationeel klinkende redenaties opzet waaróm het juist is mij op dit pad mee te laten voeren. Sterker nog, ik maak mezelf wijs dat ik zelfbewust en rationeel dit pad kies. Ik zeg niet dat het bij dat eerste halve glas gebeurt, maar het proces wordt wel - opnieuw - in gang gezet. Dat komt omdat ik alcoholist ben. Zoals Soothe zegt, als jij het wel kunt, prijs je dan gelukkig, want dan ben je het (nog) niet.