Anna

Welterusten allemaal! Geen dank, aan degenen die zich door mijn relaas geworsteld hebben, en er wellicht iets aan hebben. Er moet me nog een ding van het hart. Ik hoop niet dat iemand zich ontmoedigd voelt doordat ik zo lang last heb gehad van trekaanvallen. Dat was niet de bedoeling van mijn verhaal. Ik heb het geschreven, omdat ik het destijds tamelijk ontmoedigend vond, dat ik zoveel mensen schijnbaar zonder overmatige moeite zag stoppen met drinken, terwijl ik een gevecht van weken en zelfs maanden leverde. Mijn ervaringen kunnen misschien een steun zijn voor degenen die het net als ik destijds moeilijk hebben. Want de boodschap is dat het, al is het moeilijk, KAN! Al is de zucht nog zo groot, die aanval gaat voorbij. En iedere trekaanval die je doorstaat maakt je sterker, de volgende aanval gemakkelijker te hanteren. Het duiveltje blijft steeds vaker en steeds langer weg. Ik zat vijf jaar geleden op een steeds steilere glijbaan naar beneden, en ging harder en harder bergafwaarts. Ik durf er niet eens aan te denken waar ik nu geweest zou zijn als ik toen niet gestopt was, het was nog maar net op tijd. Nu heb ik nog steeds zo mijn problemen, maar die loste de drank ook niet op. Ik ben ook nog steeds moe als ik thuis kom, maar heb daar gelukkig geen drank meer voor nodig. Ik heb ander werk, boeiender, uitdagender, hoewel niet altijd gemakkelijk. Maar ik doe het wel! De relatie met mijn zonen is weer goed. En ik heb de liefste vriend van de wereld

Sorry dat ik zo lang van stof ben Dat is een kwaal waar ik maar niet vanaf kan komen.

Goedenavond allemaal, Bedankt voor de felicitaties! Wat lief, om na al die tijd niet drinken toch nog felicitaties te krijgen. Ik ben hier niet vaak meer, maar blijf er toch gevoelig voor. Soothe belde mij daarnet, omdat iemand graag wilde weten hoe lang mijn tandhakperiode geduurd heeft. Dus Max, ik zal proberen je vraag te beantwoorden. Tandhakken, zo noemden wij het destijds op het forum, als je helemaal gek van de trek in drank toch probeerde vol te houden om niet te drinken. En ik héb wat getandhakt indertijd, meer dan wie ook naar mijn gevoel. Sommigen die ongeveer in dezelfde periode gestopt waren met drinken leek het vrij gemakkelijk af te gaan. De "knop was om", en dat was het dan zo ongeveer. Ze hadden (net als ik) wel allerlei andere klachten, maar gingen niet tegen de muren op van de trek. Bij hun was meer sprake van moeilijke momenten, bijvoorbeeld als ze uit gingen eten, of op een feestje. Zo niet bij mij. Misschien is het van belang te weten dat ik een dagelijkse drinker was. Zodra ik thuis kwam van mijn werk werd het eerste glas ingeschonken, en daar was ik tegen die tijd ook zwaar aan toe. Terwijl ik kookte stond mijn glas op het aanrecht, en als we aan tafel gingen was ik al aan mijn vierde of vijfde glas toe. Ik was zelden stomdronken, maar ik kon niet naar bed voor ik mijn "dagelijkse dosering" op had. Misschien dat ik juist door dat dagelijkse drinken zo lang de behoefte heb gehouden, ik weet het niet. De eerste vijf dagen vielen eigenlijk nog wel mee, maar daarna begon het. Het probleem was ook, dat het me niet goed lukte mijn dagelijkse routine te veranderen. Ik moest werken, en als ik dan thuis kwam was ik moe. Uit ervaring wist ik dat een glas wijn even die vermoeidheid verlicht, zodat ik weer dóór kon, want er moest nog gekookt worden, wassen gedraaid, gestreken, enz.. Daarbij kwam dat ik door het niet drinken erg emotioneel werd, en ook dáártegen hielp altijd.... Bij de AA zegt men dat je het dag per dag moet bekijken, van Houtje kreeg ik de tip om het uur, en zonodig zelf per kwartier te doen. In het begin had ik zeker drie hevige trekmomenten per dag. Wat hielp was meteen een enorm glas water te drinken (tegen de drinkbehoefte, je hoeft dan in ieder geval niet persé vocht te hebben), en hier op het forum te melden dat ik het moeilijk had. Dan kwamen er meteen mensen online om me er doorheen te praten. Na verloop van tijd merkte ik dat de trek meestal afneemt meteen nadat je denkt het niet meer te kunnen verdragen. Die wetenschap hielp. Als ik dacht knettergek te worden wist ik dat dit het ergste was. Na een week of drie realiseerde ik me dat ik minder trekmomenten had als in het begin, en dat ze ook iets minder hevig waren. Ik kwam er gemakkelijker doorheen. Ook ontdekte ik dat ik na 22.00 uur uit de gevarenzone was, na die tijd had ik geen trek meer. Dus soms zat ik gewoon die klok vooruit te kijken naar 22.00 uur! Toch moest ik in die periode ook voorzichtig zijn, want na weken werd ik soms ineens verrast door een plotseling weer heel hevige trek. Meestal was er dan wel een "reden" voor; een vervelende gebeurtenis, of een emotioneel moment. En van die gebeurtenissen leerde ik ook weer, want ik merkte dat ik er weer sterker uit kwam. Ik heb zeker twee maanden last gehad van dagelijks tandhakken, geleidelijk afnemend van zo'n drie keer per dag tot een à twee keer. Daarna had ik niet meer dagelijks trek, en toen ik bijna op vier maanden zat kon ik in mijn dagboek melden dat ik een hele week geen trek had gehad. Toch had ik nog steeds af en toe behoorlijk moeilijke momenten, ook doordat ik zwaar depressief was. Mijn laatste echte trekmoment verraste me, want dat had ik toen ik al bijna twee jaar droog stond. Nu is het geen trek meer te noemen. Meer af en toe een gedachte, als ik iemand zie met een glas en denk "dat zou ik ook wel lusten". Maar ik weet dat het geen optie is, en het is ook geen probleem om het niet te doen. In het zonnetje op een terrasje zitten met een feestelijk groot glas Icetea is ook heerlijk, al kun je je dat nu misschien niet voorstellen. Kon ik me destijds ook niet voorstellen. Op momenten dat ik het even moeilijk heb, weet ik feilloos dat ik vroeger op dat moment veel gedronken zou hebben. En dan ben ik blij dat ik dat nu niet meer hoef. Drinken is niet iets wat me is "afgepakt". Drinken is iets wat ik niet meer wil, en gelukkig ook niet meer hoef.

Ff woef uitlaten!

Tja Francesca, dieren hebben toch hun eigen karakter, net als mensen. Dus een nieuw huisdier kan nooit een vervanging zijn voor een ander, het is gewoon een ander beest. Daar is ook niets mis mee. Aan een nieuw beest hecht je je ook. Toch is het grappig te zien dat Soothe's hondje bepaalde gedragingen van B. heeft overgenomen. We merkten dat al een paar dagen nadat hij overleden was. Alsof hij voelt dat hij zijn rol moet overnemen. Dat gevoel heb ik echt! Alleen heeft niemand gezegd dat hij net zo erg moet gaan schooien

Hoi Bammie! Tja, ik kan niet ontkennen dat ik er regelmatig aan zit te denken. Maar de omstandigheden zijn niet echt geschikt om een nieuwe hond te nemen. De jongens zijn veel minder thuis dan vroeger, toen ze nog klein waren, en vaste schooltijden hadden. En ik werk vier dagen in de week. Ik kan onmogelijk een nieuwe hond, die nog niet gewend is, urenlang alleen in huis laten. Laat staan een pup! Met mijn oude lobbes had ik daar ook al veel moeite mee, maar hij sliep een groot deel van de dag, en hij was er langzaam in gegroeid. Maar wie weet, als ik ooit een keer minder kan gaan werken, of Soothe en ik permanent bij elkaar wonen... Ondertussen neemt mijn oudste zoon af en toe het hondje van zijn vriendin mee, een vreselijk onopgevoed en druk mormel, maar toch wel leuk. En in de weekends verwen ik Soothe's woef. Die qua gedrag merkwaardig genoeg steeds meer op mijn overleden schat gaat lijken. :wacko:

Ha, die bolletje! Alvast gefeliciteerd met je kleine spruit. Een terechte beloning voor een jaar alcoholvrij. Ik ben een beetje jaloers op je. Mijn hond heb ik net voor Kerst moeten laten inslapen, terwijl ik amper twee weken daarvóór ontdekte dat hij ziek was. Het ging zo snel! Ik mis hem nog iedere dag, en er zijn momenten dat het nog verschrikkelijk pijn doet. Geniet maar van je pukkie! Hoi Frannepannie. Begin je al te wennen aan je kleine uk? En ook aan de andere nieuwe kameraad? Veel plezier ermee!

Goedenavond allemaal! Ik begrijp dat Soothe iedereen al de beste wensen heeft gegeven voor dit jaar. Daar zal ik die van mij nog even aan toevoegen. Dat het maar een droog jaar mag worden, en verder zo voorspoedig en gelukkig als maar enigszins mogelijk is. Als het afgelopen jaar mij iets geleerd heeft, dan is het wel dat het leven absoluut niet gemakkelijker wordt zonder drank. En ook niet leuker. Het leven blijft het leven. Met de up's die het gemakkelijker maken maar waar je o zo snel aan voorbij holt, en de down's die nooit alleen komen maar bij voorkeur in drie-, vier- of vijfvoud (Murphy's law is het enige waarop je altijd kunt vertrouwen). Het was een bewogen jaar, 2010. Bij elke tegenslag, elk dieptepunt realiseerde ik me dat ik me "vroeger" op zo'n moment klem zou hebben gedronken, en herinner ik me scherp dat het absoluut niets oploste. Het zorgde alleen voor enkele uren vergetelheid, en alle ellende daarna. O ja, ik begrijp waarom ik dronk. En ik ben zo blij dat ik dat niet meer hoef. Dat gun ik iedereen voor 2011!

...een lekker bakkie capuccino, want daar had hij nou eenmaal trek in. En voor Marietje bestelde hij een grote mok lekker warme warme chocolademelk, want buiten was het hartstikke koud.

Zonder twijfel een geweldige prestatie Will, dat is een feit.

Dank je Alf, het sprak mij ook aan. Iemand (ik ben vergeten wie) zei eens, dat valse noten niet bestaan. De kunst is de noten zo te ordenen dat ze een harmonieus geheel vormen. In een orkest vereist dat samenwerking en inzet. Ontbreken beiden, dan krijg je nooit een mooi concert. Ik ga naar bed. En hoop op de terugkomst van enige harmonie in het geheel. Welterusten!

Wing, een ban krijg je op zijn vroegst pas morgen. Ik zie wat er gebeurt en herken het, je kunt niet loslaten nu. Laat los, log uit en ga iets anders doen. Dit is niet goed voor je.

Je omschrijft het precies goed Wing, dat gevoel. En het blijkt inderdaad niet nodig. Ik heb daar veel van geleerd.

Wingchun, gefeliciteerd dat je zo open met je vader hebt kunnen praten. Ik heb zelf enige jaren geleden ook mogen ervaren hoe enorm bevrijdend dat is. Een pak lood, dat van me af werd genomen. Gewoon praten, zonder verwijten, ruzie, geschreeuw en schuldgevoel. Open en eerlijk. Geniet van het gevoel!

Fleur en Druppeltje, succes met verhuizen! Ik vind dat een van de meest verschrikkelijke dingen, dus ik ben blij dat ik niet in jullie schoenen sta. Marjo, Jammer dat je sommige berichtjes weggehaald hebt. Al snap ik niet altijd wat je zegt, ik ben wel geïnteresseerd. Bye

PietjeParel, bedankt voor je reactie. Het gekke van je eerste antwoord (dat er in januari geen plaats hier was voor matige drinkers) is, dat ik lange tijd eigenlijk precies het omgekeerde gevoel heb gehad. Dat ik als niet-drinker meteen in het hokje van hardliners weggezet werd dus, die star waren en waarvan men maar liever wilde dat ze de mond hielden. Dat is een van de redenen waarom ik hier weggebleven ben op een gegeven moment. Kwestie van perceptie denk ik. Je antwoord op mijn vraag wat het je brengt verbaast me. Maar dat komt, denk ik, omdat ik niet met mate kan drinken. Iemand die volstrekt geen probleem met alcohol heeft zal zich ook niet afvragen wat het toevoegt, en is ook niet bezig met de vraag wel of niet. Voor mij heeft altijd gegolden dat een of twee glazen totaal niets toevoegen, dus waarom zou ik ze drinken? Maar als er eenmaal twee in zitten dan wil ik meer, en ontstaat er in mijn hoofd een worstelpartij, die de drank wint. Ik kan dus alleen maar concluderen dat jij geen probleem meer hebt met drank. Ik heb dat wel, zodra ik drink. Mupke, het was helemaal niet mijn bedoeling te beweren dat mensen die nieuw zijn hier op het forum niet dezelfde discussie mogen voeren die eerder is gevoerd, of hun eigen weg mogen zoeken of vinden. Sorry als je dat zo begrepen hebt. Ik wilde alleen aangeven dat ik op een bepaald moment de discussie vaak genoeg gevoerd had, voor mijn gevoel. Daarom bleef ik weg. Natuurlijk is het goed en ook logisch dat steeds opnieuw dezelfde kwesties hier ter sprake komen. Dat is inherent aan het probleem waarmee we worstelen. En natuurlijk moet jij je eigen weg vinden, op je eigen manier. Dat moeten we uiteindelijk allemaal. Ik heb mijn weg ook na lang zoeken en proberen en vallen en opstaan gevonden. En ik ben nog iedere dag blij dát ik hem gevonden heb. Daarom gun ik het iedereen die een probleem met alcohol heeft, zijn of haar manier te vinden om daarmee om te gaan. Mij hebben de ervaringen van anderen hier daar veel bij geholpen. Ik heb me ook vaak "schuldig" gemaakt aan het advies te stoppen met drinken. Dat komt omdat ik alleen uit mijn eigen ervaring kan spreken, en voor mij was dit de beste oplossing. Ik gun niemand de worstelpartijen die ik heb geleverd in mijn pogingen tot minderen. Ik hoop niet dat iemand zich door me aangevallen voelt, want dat was niet de bedoeling. Mijn bed roept, en morgen het werk, dus bedankt allemaal voor het delen van ervaringen. Ga je weg, ga goed! Welterusten.

PietjeParel, ik heb net je berichtje bij Wie is Wie gelezen. Jij blijkt dus een succesvolle minderaar te zijn. Gefeliciteerd! Dat de aanpak niet erg verschilt van stoppen weet ik, ik ging destijds ook voor minderen tijdens de behandeling. Maar mij lukte het dus niet. Wat ik me afvraag is, wat het drinken van een of enkele glazen jou brengt? Ik ging altijd voor de roes, dus ik denk dat ik een enkel glas niet eens lekker zou vinden. Voegt het voor jou iets toe? En heb je na een of twee glazen niet het gevoel dat je door wil drinken? Blijft het een gevecht, om na dat glas te stoppen? Of ebt dat weg, zoals de trek na een poos stoppen met drinken wegebt?

De laatste week scroll ik weer eens wat vaker door het forum heen. Waarom weet ik niet goed, net zo goed als ik niet precies weet waarom ik hier na jaren intensief schrijven nog maar zo weinig ben. Het is iets van alles al een keer gelezen en gezegd hebben denk ik. En geen zin meer in eindeloze discussies over een thema dat al honderd keer aan de orde is geweest. Ik las Francesca's berichtje, en het verwoordde precies mijn gevoel. Ik las vervolgens ook een aantal reacties op haar bericht, van mensen die zich kennelijk op de een of andere manier door haar woorden aangevallen voelden, terwijl die volgens mij nou juist géén aanval bevatten. Maar goed, waarschijnlijk lees ik anders. Normaal gesproken reageer ik niet op dit soort berichten, omdat ik vaak meegemaakt heb dat dit uitmondde in een eindeloze stroom welles/nietes berichten die nooit tot een of andere vorm van overeenkomst leidde. Waarom doe ik dat nu wel? Ik weet het eigenlijk niet goed. Misschien omdat ik een beetje moe wordt van die eindeloze discussie over stoppen dan wel minderen, waar het iedereen vrij staat te doen wat hem of haar gelieft. En misschien ook omdat ik me afvraag, waarom minderaars zich in vredesnaam altijd aangevallen voelen als iemand over stoppen met drinken praat? Want daar voel ik me dan weer niet prettig bij. Ik ben ook een minderaar geweest. De laatste twee of drie jaar dat ik nog dronk was ik voornamelijk bezig met minderen. Vaak lukte dat, enkele weken tot soms zelfs enkele maanden. Maar steeds opnieuw kwam er een dag dat ik opstandig was, de kont tegen de krib gooide (excusez le mot) en compleet doorzakte, om vervolgens weer weken of maanden veel te veel te drinken. En weer helemaal opnieuw te moeten beginnen. Het was een gevecht dat ik langzaam maar zeker verloor. Een gevecht dat me bijna al mijn energie, mijn laatste restje zelfvertrouwen en zelfrespect heeft gekost. Ik kon het niet. Het heeft lang geduurd voordat ik voor mezelf de conclusie kon trekken dat ik niet kan minderen. Pas toen ik dat voor mezelf kon toegeven, was ik in staat te stoppen met drinken. En dat lukte ook nog niet meteen. Let wel, ik zeg alleen dat IK niet met mate kan drinken. Daarmee beweer ik niet dat een ander het ook niet kan. Als Francesca zegt dat ze hier vaak genoeg mensen heeft gelezen die na minderen of herbeginnen de weg niet meer terugvinden, dan klopt dat. Ik heb ze ook gelezen. Als PietjeParel het heeft over mensen die wél met succes die weg bewandeld hebben, dan moet ik bekennen ze hier op dit forum nog niet gelezen te hebben. En dan bedoel ik niet de mensen die enkele weken of maanden met mate drinken, maar mensen die na jaren van overmatig drankgebruik nu al jaren met mate drinken. Ik ken ze niet, maar natuurlijk is het mogelijk dat ze er wel zijn. Dus ben ik, net als Francesca, benieuwd hoe het degenen die minderen, en degenen die na een stopperiode weer met mate willen gaan drinken, vergaat. Niet omdat ik zelf weer zou willen drinken, maar omdat ik benieuwd ben of het kan. Mijn internetbehandelaar heeft mij eens verteld dat de kans op succes samenhangt met leeftijd, het aantal jaren van teveel alcoholgebruik, overige problemen en dat soort factoren. Wat voor mij in ieder geval verklaarde waarom het mij nooit lukte.

Een goede dag allemaal! Ferry, bedankt voor de reminder! Ik had de datum even niet door, maar vandaag is het inderdaad 4 jaar. Gisteravond zijn Soothe en ik uit gaan eten. Heerlijk, we hebben ervan genoten, en een biertje of wijntje erbij was niet nodig. Niwi, ook gefeliciteerd met 24 jaar, en alle anderen hier ook gefeliciteerd met iedere persoonlijke mijlpaal. Zoals gezegd, het is te doen. Maak er allen een mooie dag van!

Tekst en uitleg zijn niet noodzakelijk identiek, wanneer de uitlegger een ander is dan de tekstschrijver.

Hoi Wijfie, Ik hoop van harte dat het je lukt een leuke baan te vinden. Lijkt me heel goed voor je. Sociale contacten, collega's, de uurtjes van huis, kunnen je misschien ook helpen alles wat meer van je af te zetten. Succes!

Zelfs zonder drank is het allemaal niet grandioos Hannah. Mét drank was het knudde, en het heeft me jaren gekost erachter te komen dat de drank het er niet bepaald beter op maakte. Een langzame maar zeker weg bergafwaarts. Dus toen ik stopte met drinken verwachtte ik op de een of andere manier een beloning, alsof het allemaal ineens geweldig zou gaan. Niet dus. Alle problemen bleven, en ik kwam mezelf ook nog eens op een enorme manier tegen. De enige reden waarom ik heb doorgebeten is omdat ik persé niet terug wilde, toen ik er eenmaal achter was dat drank alles alleen maar erger maakte. Ik kan je alleen maar adviseren alle hulp aan te grijpen die je krijgen kunt. Dat heb ik ook gedaan, en vaak moet ik me ertoe dwingen het nog steeds te doen. Liever zelf doorbijten dan hulp vragen, vooral als niemand lijkt te zien dat ik hulp nodig heb. Herken je dat? In feite is dat een vorm van trots. Misplaatste trots. Eigenlijk is het niet gek dat het leven niet geweldig wordt als je niet of minder drinkt. Drinken alléén is niet de oorzaak van de meeste problemen. Net zomin als het de oplossing is. Zak niet weg in een depressie Hannah. Praat erover, zoek wat jou helpt.

Sterkte Hannah, lijkt me waardeloos, een stel van die nachtbrakers in huis. Vooral als je niet goed in je vel zit.

Borretje, Tida en anderen die het interesseert of aangaat, bij Thema's staat ergens een draadje over borderline, met veel persoonlijke ervaringen forummers, tips en informatie. Er zijn hier meer mensen (geweest) met dit probleem. Sterkte met jullie problemen, en geloof me, zonder drank is het beter te behappen.

Witte, Soothe hoeft niets over te brengen, want ik ben er weer. Boodschappen zijn binnen, ik had nog even de behoefte wat onkruid uit mijn tuin te trekken, maar daar was mijn rug het niet mee eens. En inmiddels regent het, dus geef ik maar even toe aan mijn rug. Bedankt voor je reactie. Alleen krijg ik daarvan het onbehaaglijke gevoel dat ik het in jouw ogen allemaal zo geweldig doe. En zo voelt het voor mij helemaal niet. Ik drink niet. Punt. Dat is eigenlijk alles, behalve dat ik heel blij ben dat ik niet meer hoef te drinken. Verder rommel ik maar wat aan. Ik vind leven vaak nogal moeilijk, ik heb zo mijn probleempjes, ik ben vaak bang, ik heb moeite voor mezelf op te komen, ik ben, kortom, allesbehalve geweldig. Maar raad eens? Ondanks dat alles leef ik gewoon verder, dag in dat uit, en soms is het zelfs even leuk. Ik dacht altijd dat dat niet kon zonder drank, maar inmiddels weet ik dat het dus wel kan. En alle nadelen van de drank zijn weg! Geen katers, geen zwaar hoofd, geen bergen afval om weg te moffelen, geen lacunes in mijn herinneringen van gisteravond, geen overdreven irritaties en boosheid, geen drankjank, geen struikelpartijen (behalve door mijn eigen onhandigheid) en bovenal... geen noodzaak de voorraad weer aan te vullen! Wat een genot!