Anna

Hoi Stien, Je bent niet helemaal alleen hoor. Ik maakte even van de rust gebruik om mijn overvolle pb-box te schonen. Wat jij beschrijft had ik in het begin van de behandeling ook. Als ik werk ben ik niet met alcohol bezig. De moeilijke tijd begon voor mij altijd als ik thuis kwam, dan schonk ik het liefst de wijn al in nog voordat ik mijn jas uit had. Eten koken, en het glas onder handbereik op het aanrecht. Wel merkte ik dat ik in het weekend, als ik immers thuis was, al veel vroeger trek kreeg, maar ik had jaren geleden al mezelf opgelegd dat ik niet voor 17.00 uur 'mocht', behalve als ik bezoek had en een glaasje meedronk. Door het invullen van het alcoholschrift, en ook door het lezen op het forum, ben je inderdaad veel meer met alcohol bezig, je wordt er voortdurend aan herinnerd. Ik heb me ook wel eens afgevraagd of dat wel goed was. Maar ik merk ook dat dat voortdurende denken eraan je ook alert maakt. Voor de behandeling dacht ik niet eens over mijn trek na, meestal. Op mijn vaste tijden schonk ik gewoon een glas in, en vaak foetelde ik, en deed dat iets te vroeg. Ik kan me jouw gevoel wel voorstellen. Misschien is het zinvol er bij stil te blijven staan, waarom je zoveel trek krijgt als je aan alcohol denkt. Is het niet een proces van bewuster ermee bezig zijn? De toename van de trek heeft bovendien denk ik ook te maken met het feit dat je nu al even niet drinkt. De lichamelijke behoefte zal waarschijnlijk inmiddels weg zijn, maar de gewoonte, de behoefte eraan als je in een bepaalde stemming blijft, houdt nog een tijd aan. Je werk fungeert als afleiding daarvoor. Als je niet werkt moet je dus een ander soort afleiding gaan zoeken. Het maakt niet uit wat, sporten, wandelen, douchen, een pot thee zetten. Maar zodra je eraan denkt, moet je proberen iets anders te gaan doen. Of soms, het gewoon over je heen laten komen, en uitzitten, zoals ze in de behandeling ook aangeven. Ikzelf heb daar veel moeite mee, maar ik weet dat het voor sommige mensen werkt. Zoek je eigen weg om ermee om te gaan Stien. Probeer gewoon vanalles uit, en kijk wat voor jou werkt. Succes! Anna

Marieke, jammer van die fles, maar fijn dat je niet op stap bent gegaan. Ja, je denkt dat je je wat beter voelt als je wat drinkt, vooral als het even niet gaat. Ik had dat gisteravond ook. En ik wéét ook, dat drinken altijd hielp tegen die aanvallen. Maar vraag me niet hoe ik er dan de volgende dag aan toe was. Als er een ding is waar wij níet beter van worden, is het wel dag glaasje. Houd dat voor ogen. Doe wat ik gisteren zei, ga met de huisarts praten over dat onrustige gevoel. Ik ga het vandaag de hele dag tegen mezelf herhalen, dat ik morgen moet bellen. Want ik weet dat ik morgen weer twijfel, en die telefoon niet op wil pakken. BamBam, fijne dagen. Stien, succes met je huiswerk. En Kohtje, beterschap. Vlinder, er zit zeker een patroon in. Die keer op mijn werk had ik trouwens een half glas wijn op. Het werd in mijn handen geduwd, en voor ik nee kon zeggen had ik al een paar slokken genomen. Dat was anders dan nu. Maar als ik me rot voel, zoals gisteren, dan wil ik drinken. Het is de enige uitweg uit dat gevoel die ik ken. Die slok was niet lekker, maar deed me wel beseffen waar ik mee bezig was. Ik heb het ook bewust gedaan, omdat ik anders die fles wijn open getrokken zou hebben. En ik ben blij dat hij nog dicht is. Ik ga hem binnenkort maar aan iemand cadeau geven, hier laten liggen is denk ik toch niet zo'n goed idee. Liefs, Anna

Cato, ik denk dat ik snap wat je bedoelt, en ik respecteer je beslissing. Je moet doen wat goed voor jou is. Ik hoop dat je snel tot rust komt, en ik wens je veel succes in je worsteling. Mocht je het even moeilijk hebben, en je zoekt een luisterend oor, denk er dan aan dat je hier altijd terecht kunt. Je hoeft niet helemaal bijgelezen te zijn om je zegje te doen, of een noodkreet te plaatsen. We willen je graag helpen. Het beste! Liefs, Anna

Slaap lekker allemaal. Rudy, fijne dagen in België. En Stien, lekker dat je even geen nachtdiensten hebt. Of ben je er zo aan gewend dat het voor jou niet uitmaakt? Mooi liedje Joann, voor jou ook al jeugdsentiment? Ik heb een fijne avond gehad, lekker tv gekeken, af en toe het forum bijgehouden, zinvolle dingen gelezen waar ik wat aan heb. Bedankt allemaal daarvoor. Welterusten, Anna

Ik heb onlangs Help, ik (ver)zuip gekocht van Meggie de Jong. Ik heb het nog niet gelezen, omdat ik nog in een ander boek bezig ben. En ik lees iets te veel hier op het forum, waardoor mijn boeken blijven liggen op het moment. Zoals Zeeman ook zegt, levensverhalen vind je op de dagdraad voldoende. Ik weet niet hoeveel je drinkt/dronk Epona, maar dat het geen gevecht wordt kan ik je niet garanderen. Maar geef het daarom niet op, het is de moeite waard alcohol de baas te worden. Succes, Anna

Niks sorry Koekie, ik kwam toevallig een keer bij dat verhaal uit omdat ik eens in oude draadjes zat te snuffelen. Fijn om weer te lezen, en nu kan ik het gemakkelijker nog een keer terugvinden. Ik hoop dat je was nog droog wordt, en klasse dat jij droog bent gebleven. Fijne dag morgen, blijf je bij iedere wedstrijd kijken? BamBam, slaap lekker. Jij ook weer een dag erbij.

Dank je Rudy, ik vind je reactie heel ontroerend. En ik probeer goed voor mezelf te zorgen hoor, om te beginnen door niet meer te drinken. In ieder geval vandaag niet, en dat is al heel wat, als je bedenkt dat het vrijdagavond is. Koekie, jij ook bedankt voor het herhalen van je verhaal. Ik had het al eens gelezen, en ook toen al trof het me heel erg door de herkenning. Ik wil nog even zeggen dat ik vandaag een heel erg fijne dag vind op het forum. Het is al eerder gezegd vandaag, maar ik wil het toch nog even kwijt. Ik heb heel veel aan de berichten die ik hier vandaag lees, de rust, het begrip. Ik hoop heel erg dat het zo kan blijven. Liefs, Anna

Welterusten Ferry, slaap maar lekker bij, na die half doorwaakte nacht.

Rudy, dank je voor je heldere uitleg. Toen ik enkele weken niet meer dronk, raakte ik depressief en gespannen, door alle herinneringen aan mijn traumatische relatie met mijn ex-partner, de scheiding, de jarenlange nasleep die er achter aan kwam. Ik realiseerde me dat ik al die emoties nooit goed had verwerkt, doordat ik ze onderdrukt had in een alcoholroes, en dat ik ze alsnog moest beleven. Gelukkig bleken de allerscherpste randjes er in de loop van de jaren toch een beetje afgesleten te zijn. En ik dacht dat ik er bijna was. Dat proces was nog niet eens helemaal afgerond toen ik (ik was toen ongeveer 2 maanden droog) heel plotseling geconfronteerd werd met een nieuwe reeks emoties en innerlijke problemen, dit keer van veel oudere datum. Herinneringen aan mijn jeugd, mijn ouders, hoe ik ben opgevoed, maar ook hoe ik zelf in elkaar zit, mijn manier van denken (heel chaotisch, en altijd aan meerdere dingen tegelijk), een bepaalde aanleg. Allemaal zaken die ik in de loop van de jaren, al van heel jongsaf, onderdrukt heb omdat het te pijnlijk was, omdat het onacceptabel was, omdat ik ervan in de war raakte. Toen ik eenmaal het effect van alcohol ontdekt had, had ik mijn vluchtweg gevonden. Dit alles kwam bijna allemaal tegelijk naar boven, en ik raakte er heel erg door van streek. En in de loop van de weken erna zijn er steeds weer nieuwe dingen bovengekomen, die ik zozeer onderdrukt had dat ik ze zelfs stomweg vergeten was. Ik begin er nu mee te leren leven, begin te beseffen dat ik niet hóef te vluchten, dat ik ermee kán leven. Maar het is een proces van vallen en opstaan. En ik besef maar al te goed dat ik nog te zeer in de analyse blijf steken, ik kan uitstekend analyseren. Zoals jij het ook beschrijft. De bijbehorende emoties komen wel nu, maar ik kan ze nog maar mondjesmaat toestaan, ben bang erdoor overspoeld te worden. Soms raak ik er ook door overspoeld, omdat ik ze niet altijd tegen kan houden. Daarom ben ik denk ik op dit moment wisselend depressief, en heel gespannen. Het is een energievretend proces, en kleine gebeurtenissen, spanningen buiten mezelf, kunnen mijn balans erg verstoren. Maar ik probeer open te staan, probeer te voelen probeer te accepteren. En dat alles zonder alcohol, dat is mijn winst. Monique, alcoholisme komt in mijn familie verder niet voor. Ik ben de enige. En ik ben me er wel van bewust dat ik het zelf gedaan heb, dat ik steeds opnieuw zelf die keuze gemaakt heb om te drinken. Mijn zus heeft andere keuzes gemaakt, hoewel ik zie dat ook zij een manier gezocht en gevonden heeft om met het leven om te kunnen gaan. Ik ben anders dan zij, wordt sneller en harder geraakt, denk ik. De confrontaties in mijn jeugd waren ook veel heftiger dan die van haar, want zij ging de confrontatie niet aan, en ik wel. Anna

Nee BB, ik heb even geen puf om nog een cake te bakken, maar de kaarsjes zijn aan, de dropjes onder handbereik, en de Rivella ligt koud. Dus dat moet lukken zo, zelfs op vrijdagavond.

Cato, ik begrijp je berichtje niet helemaal. Je hoeft je toch helemaal nergens voor te verantwoorden? Of begrijp ik iets niet? Wil je, in plaats van weg te lopen, niet even uitleggen wat je dwars zit? Anna

Francesca, er zijn meer mensen op dit forum die zich in meer of mindere mate misdragen hebben, uit dezelfde soort frustratie. Ik ben het met je eens dat dit het niet goed praat, maar het maakt het wel begrijpelijker. Ik hoop dat de sfeer zo kan blijven, zoals die vandaag is. Met ruimte voor zware onderwerpen, en steunend. We zijn hier allemaal omdat we hulp kunnen gebruiken. Dus als je op zoek bent naar hulp en steun, en ik denk dat je in staat bent die zelf ook te geven, dan ben je welkom hier. Liefs, Anna

PietjePuk, en ook Cato, ik zei al dat ik er nog niet uit ben, het antwoord op mijn vraag. Meestal ben ik geneigd in mijn tweede antwoord te geloven, dat mijn probleem, mijn vlucht, veroorzaakt is door een reeks ervaringen, beginnend in mijn jeugd. Maar jij hebt een punt, en Cato ook. Mijn zus heeft geen drankprobleem. Wel heeft zij haar vlucht genomen in het geloof, maar niet in die mate dat ik dat ongezond of destructief kan noemen. Maar dat zij ook zoekende is, is mij wel duidelijk. En het is waar, dat mijn ervaringen in het niet vallen bij die van sommige andere mensen, die niettemin functioneren op een gezondere manier dan ik deed. En gevoelig, dat ben ik ook. Wat Cato schrijft herken ik enorm. Ik kan volledig uit het lood geslagen worden door een simpele opmerking, een zweempje van kritiek. Waarschijnlijk doet het er ook niet toe, waar het allemaal door komt. Of het aangeboren is, of een gevolg van ervaringen, of - het meest waarschijnlijk - een combinatie van beide. Zoals Ziza zegt, mijn denken kan ik niet veranderen, maar wel mijn gedrag. Ik zou daaraan willen toevoegen, mijn aanleg, mijn ervaringen in het verleden, kan ik niet veranderen. Wel wat ik daarmee doe, hoe ik daarmee verder ga. En daar zit de kunst. Helder zegt dat patronen doorbreken niet gemakkelijk is voor hem. Dat is het ook niet voor mij. Hij heeft het gevoel dat hij terug aan het komen is uit een depressieve periode, waarin de drank hem hield. Ik heb het gevoel dat ik bezig ben te proberen uit een jarenlange depressie te komen. Soms het ik het gevoel dat ik eruit ben, dat ik uit de put geklommen ben, zoals ik het altijd noem. Om even later weer in een put te vallen, en weer opnieuw te beginnen uit die depressie te komen. De voortgang die ik boek is, dat de putten iets minder diep lijken te worden. Het is een kwestie van volhouden denk ik. En me realiseren dat drank niet helpend is, niets oplost. Klasse, dat je niet gedronken hebt Pietje. Ontzie je hoofd. Liefs, Anna

quote: Originally posted by: pietjepuk 'Ik ken ook alcoholisten die in het donker terecht komen zonder te drinken.....omdat ze niets veranderd hebben behalve niet drinken' en ik schrok hier eigenlijk van. Want het is zo waar. quote: Originally posted by: petra Ik geloof dat (ik zeg met de nodige voorzichtigheid, want generaliseren is gevaarlijk) "wij" wel een aantal dingen gemeenschappelijk hebben, al is het maar dat dingen wat harder binnen komen bij ons dan bij anderen. Luister maar naar alle verhalen uit de jeugdafdeling die regelmatig opduiken. Gewonde, gevoelige, invoelbare relaasje, stuk voor stuk. En als je zou kijken naar mensen in vergelijkbare situaties die anders in elkaar steken blijken ze heel andere interpretaties te hebben, veel luchtiger met dingen om te gaan............. ........... Dit is een vraag die ik me nu al een tijdje stel, en waarop ik tot nu toe het antwoord nog niet gevonden heb. Zijn "wij" een stel mensen die anders, gevoeliger, reageren op de dingen er met ons gebeuren, daardoor sneller gekwetst worden, en geneigd zijn te vluchten? Of zijn "wij" een groep mensen die misschien al op jonge leeftijd net iets te veel op hun bordje hebben gekregen. Overvraagd door te veeleisende ouders, en daardoor zelf ook te perfectionistisch geworden om aan de eigen eisen te voldoen. Of verwaarloosd door onverschillige en/of egoïstische opvoeders. Een stuk veiligheid tekort gekomen in een levensfase waarin dit essentieel is voor de verdere ontwikkeling. Hoewel er aangeboren verschillen zijn tussen mensen die erfelijk bepaald kunnen zijn, en ook de aanleg voor het ontwikkelen van psychische problemen deels erfelijk bepaald kan zijn, geloof ik niet dat een kind overgevoelig en psychisch ziek geboren wordt. Wel kwetsbaar, en juist die kwetsbaarheid maakt het ontvankelijk voor negatieven impulsen waaraan het tijdens zijn jeugd wordt blootgesteld. Hoe jonger, des te desastreuser het effect. En vlak de invloed niet uit van ouders die zélf ook in deze vicieuze cirkel opgegroeid zijn, en hem weer doorgeven aan hun kinderen. De enige manier om de cirkel te doorbreken is het doorbreken van het patroon. Een eerste stap daartoe is stoppen met het zelfdestructieve gedrag dat drinken is. Maar daarmee alleen ben je er niet, dat ervaar ik zelf iedere dag. Pas daarna kun je beginnen met het genezingsproces, met het herstellen - voorzover dat mogelijk is - van alles wat in de loop van je leven gewond is geraakt. Met het vinden van nieuwe patronen, nieuwe manieren om met de problemen in je leven om te gaan. Doe je dit niet, dan blijf je in het donker rondlopen, zoals Ziza het verwoordt. Tot schade van jezelf, maar ook van degenen die je na staan. Voor mij geldt: die cirkel móet doorbroken, ik wil hem niet doorgeven aan mijn kinderen. Ik wil dat zij opgroeien tot gezonde mensen, die op een luchtige manier met dingen om kunnen gaan, zonder een vluchtweg te zoeken in ongezonde leefgewoontes. En ben daarom zoekende naar genezing, zoekend naar alternatieven. En het maakt niet uit als ik de rest van mijn leven daarmee bezig ben, zolang ik die cirkel maar doorbreek, niet in mijn oude vluchtgedrag blijf hangen. Anna

Lieve Ferry, Ik hoop dat je nog een beetje hebt kunnen slapen hierna. En anders heb je een heel vroege ochtend. Knap van je dat je niet bent gaan drinken met die stress. Hou je hoofd maar koel en nuchter, dat zul je nog wel nodig hebben. Liefs, Anna

Jij ook gefeliciteerd hoor BamBam, en verder iedereen, met weer een dag ADB. Ik ga zo ook mijn bedje opzoeken, ik moet morgen tenslotte fit zijn voor dat weekend dat eraan zit te komen (positief denken!). Welterusten allemaal. Anna

Hihihihihihihi Gefeliciteerd Koh :present::present::present::present:

Kom op Koh, we wachten.

Welterusten Vlinder, sorry dat ik niet meteen antwoord gaf, ik was even afgeleid. Wat je beschrijft over hoe het nu gaat herken ik, zo is het bij mij precies hetzelfde. Hihi, je lijkt dus in meer op mij dan alleen het icoontje. Of ik op jou, het is maar hoe je het bekijkt. Alleen zo'n poster ga ik op mijn werk niet ophangen hoor, ik denk toch wel dat daar vragen over zouden komen. Kohtje, lang genoeg blijven, dan beleef je ook allerlei jubilea. Zometeen heb je er nog een. Of ga je nou heel flauw wachten tot morgen met nog een berichtje te schrijven? Jij gaat trouwens dus nog harder dan ik.

Dát had ik nou niet gezien Vlinder, ik ben hier vandaag inderdaad al 4 maanden. In het begin nog niet ADB. Tja, en als je een avond met een paar meiden van die eenzinsberichtjes zit te sturen, dan gaat het hard hè, met het aantal berichten. Fijn dat je nu weer mee durft te schrijven. Hoe is het met jou?

Leuk icoontje trouwens, nog steeds.

En thanks voor het compliment Vlinder. Daar word ik een beetje verlegen van, want dat zie ik zo niet. Ik ben maar een heel gewone, niet zo jonge, ploeterende vrouw met een alcoholprobleem. Waar ik eindelijk eens op een goede manier mee bezig ben.

O, ik werk ook wel vaker alleen hoor Zeeman, vandaag nog. Maar als ik dan de hele dag niets uitspook, of alléén maar met papieren onder mijn arm rondloop, gaat dat toch wel opvallen hoor.

Hihi, ik had het zelf wel in de gaten hoor Vlinder, dat heb ik al sinds ik de 1000 gepasseerd ben. Ik schaam me er eigenlijk een beetje voor, dat ik zo'n kletskous ben. Maar ik kan het niet laten.

Heb ik iets gemist Vlinder? Waarom moet Kohtje nog drie berichten plaatsen?