Anna

Nou, ik ga ook maar eens mijn bed opzoeken. Welterusten Moesje.

Hoi Weegkreeft, Ik zie net dat je hier een nieuw draadje hebt geopend. Is prima hoor, maar als je op het bestaande draadje had meegeschreven zou je waarschijnlijk al veel meer reacties gekregen hebben. Ja, er zijn hier veel meer mensen met HSP, al dan niet 'officieel' gediagnosticeerd. Dus je zult in de verhalen hier waarschijnlijk veel herkennen. Fijn trouwens dat je het op je werk zo naar je zin hebt. Anna

Och Lady, ik heb al zoveel van mijn diepste zieleroerselen en privé-informatie hier op het forum gedeeld. En vaak genoeg overwogen om het weer te wissen, maar toch laten staan. Je bent hier anoniem, dat scheelt. En erover praten helpt mij, want ik heb het jarenlang in mijn eentje allemaal moeten verwerken. Ik en mijn fles wijn. Liever een beetje gek hier, dan gek worden in het echt. En weet je, ieder dagdraadje verdwijnt in de vergetelheid, en ook de themadraadjes schuiven langzaam op naar beneden. Wie er echt in geïnteresseerd is kan het nog teruglezen, maar echte interesse is nooit negatief. Schrijf maar gewoon wat je bezighoudt hoor. Ik vind het trouwens wel frappant dat jouw gevoel zo anders is dan dat van mij. Mijn ex heeft mij ook erg veel pijn gedaan, en ik kan nu geen greintje liefde meer voor hem voelen. Het is zelfs moeilijk me te herinneren dat ik verliefd op hem was. Trusten.

Veel plezier met inpakken Joann, en voor straks, welterusten. Moesje, ik hoef ook niet zo nodig op de voorgrond te staan hoor, maar als een groep mensen in een kring staat te praten, en iemand verschuift dan zo dat die op een gegeven moment gewoon voor mij staat (en bijna iedereen is langer dan ik), dan vind ik dat gewoon niet leuk. En ik ga dan inderdaad denken dat het aan mij ligt, omdat ze mij niet mogen en omdat ik niet interessant ben. Ik heb ook wel eens aan zo iemand gevraagd of die een weer een stukje op wou schuiven, zodat ik er ook weer bij stond, en die persoon deed dat toen gewoon niet. Nou, dan druip ik dus af hè, daar word ik zó verdrietig van.

Moesje, er zijn hier ook wel mensen die niet iedere dag drinken hoor, maar wel af en toe heel veel. Bingedrinken noemen ze dat heb ik gelezen. Ik dronk wel dagelijks, maar niet dagelijks heel veel, dat deed ik in het weekend en ook niet ieder weekend even erg. Je komt ze nog wel tegen, degenen die net zo drinken of dronken als jij. Joann, leuk, ik kom.

Welterusten Kohtje, welterusten Visje. Ik hoop dat je het morgen weet, wat je nu wil.

Tjongejonge, even met de hond weg geweest, en ik kan het al bijna niet meer volgen. Kohtje en Joann, zijn jullie weer met de wedstrijd gestopt? Jullie vliegen me een dezer dagen voorbij hoor. Visje, ik sluit me bij de anderen aan hoor. Ik denk dat je echt eerst even uit moet zoeken wat je zelf nu wil. Hoewel ik dat wipgevoel wel herken, dat heb ik ook heel lang gehad. Is het zoiets van, je weet diep in je hart dat je teveel drinkt, dus je wil minder, maar eigenlijk wil je gewoon lekker blijven drinken? Zo voelde ik me heel lang. En met die instelling red je het niet. Al mijn minderpogingen waren gewoon zelfbedrog, want in feite wilde ik gewoon drinken, alleen niet té dronken worden, en niet zulke verschrikkelijke katers. Om nog even terug te komen op de feestjes. Ik voel me altijd diep ellendig, omdat ik dus echt letterlijk het gevoel heb er niet bij te horen. Geen gevoel van erboven te zweven of zo, gewoon een heel eenzaam eilandje midden tussen iedereen. En het komt maar zelden voor dat het iemand opvalt dat ik zo stil ben. Tegenwoordig concentreer ik me zoveel mogelijk op één gesprek, en dwing mezelf daarop te reageren. En beetje bij beetje gaat me dat iets beter af. Maar het komt nog steeds vrij vaak voor dat ik totaal genegeerd word, en ik maak ook heel vaak mee dat mensen gewoon met hun brede rug voor me gaan staan (ik ben nogal klein). Ik heb één keer de moed bij elkaar geraapt om tegen die persoon te zeggen dat ik het niet leuk vond, dat ze steeds voor me ging staan zodat ik tegen die rug aan stond te kijken. Ze keek me aan alsof ze water zag branden, had het niet eens in de gaten. Nee, ik hou niet van feestjes. Anna

Lady en Stien, een fijne avond nog en welterusten. Tjonge, de tijd vliegt. Ik ga mijn hondje nog een keer uitlaten. Doeiiii.

Helder, hij is al 17 maar die overgevoeligheid voor geluiden heeft hij altijd gehad. Hij is trouwens op andere gebieden ook high sensitive ja, zal dus wel bij elkaar horen. Dat verband had ik eerlijk gezegd nog niet gelegd, het leek mij iets lichamelijks. Joann, bouwen we bij de volgende gelegenheid gewoon een besloten feestje. Kunnen we het allemaal volgen, en worden we niet gek.

Weet jij trouwens wat dat is Helder, dat jij niet goed tegen die herrie kan? Mijn jongste zoon heeft hetzelfde. Er is niets mis met zijn gehoor, maar hij kan ook niet tegen de herrie als veel mensen door elkaar praten, en ook niet tegen bepaalde geluiden, bijvoorbeeld zo'n opgevoerde brommer. Dat doet bij hem heel veel pijn aan zijn oren.

Hihi Helder, ik stond vroeger ook altijd uren voor de bar te wachten tot ik een keer aan de beurt was, maar dat moment kwam nooit. Gelukkig was ik een meisje, dus meestal kon ik wel aan een jongen vragen een rondje voor mij te bestellen.

Ja Stien, als ik met degene naast mij of tegenover mij praat gaat het wel. Maar dan moet die persoon zich ook echt op mij richten, en dat gebeurt meestal niet in die groepsdiscussies. Had ik vroeger op school ook al, dus ik stond er altijd maar zo'n beetje bij.

Ja, klopt Helder, ik hoor inderdaad met een oor minder, en dat focussen kost mij moeite. In een gesprek met een paar mensen heb ik er geen last van, maar als iedereen door elkaar heen praat kan ik niets volgen.

Dat gevoel heb ik ook vaak op verjaardagen en zo, alsof ik tussen al die mensen alleen ben. Ik heb als kind veel oorontstekingen gehad, en daardoor is mijn gehoor niet 100%. Bij een gehoortest is het altijd nog wel voldoende, maar als ik in gezelschap ben waar veel gepraat wordt kan ik door het geroezemoes niet een gesprek echt goed volgen. Ik voel me altijd alsof ik op een eilandje zit. Vroeger voelde ik me dan altijd zekerder met een glas in mijn hand. Larie natuurlijk.

Ik begrijp wat je bedoelt Lady. Ik hou er ook van om thuis te zijn, ook al ben ik alleen. Ik verveel me ook nooit, ik lees graag, kijk tv, luister muziek. Er is altijd genoeg te doen. Maar soms heb ik ineens die behoefte om met een ander van gedachten te wisselen. Soms lukt dat met een van mijn kinderen, maar niet altijd. Het is de behoefte om te praten met iemand die je begrijpt, die herkent wat jij voelt en vindt. En als je dat in een gezelschap niet hebt, kun je je dus tussen andere mensen toch eenzaam voelen.

Aii Stien, dat is hard. En ik dacht dat ik een kluizenaar was geworden. Verjaardagen vond ik altijd een crime, want dan moest ik me inhouden voor het bezoek. Vaak had ik 2 glazen, een bij het gezelschap, en een stiekem in de keuken waar ik tussendoor uit kon drinken. En om het niet op te laten vallen had ik dus ook 2 flessen open (een in het aanrechtkastje), en die gingen 's avonds allebei leeg.

Heel herkenbaar Helder. Leuk koptelefoontje trouwens.

Fijn dat je je weer beter voelt BB. Ik zit ook aan een potje thee (weer marocco). De kids zijn bezig met de voorbereidingen om naar een feest te gaan (jaja, saturday night fever hè), dus ik heb straks het rijk alleen. Femmy, ik heb een jaar geleden ook de internetbehandeling bij minderdrinken gedaan, en toen is het mij niet gelukt. Ik vond het daar juist heel onpersoonlijk, kon niet zoveel met dat lijstje wat ik in moest vullen, en ik zat de boel nog voor de gek te houden ook. Het contact met de hulpverlener vond ik bij Tactus juist wel heel persoonlijk, dat heeft mij erg geholpen. Maar dat kan natuurlijk voor iedereen anders zijn. Ik zou inderdaad toch nog een keer bellen naar de AA, en vragen of ze een oplossing voor je weten. Lady, ik heb dan wel twee grote kinderen thuis wonen, maar ik voel me ook vaak eenzaam hoor. Ik ben niet meer zo'n uitgaanstype (vroeger wel), en ik vond het altijd vreselijk om weg te moeten omdat ik dan niet kon drinken omdat ik moest rijden. Maar zonder alcohol ben ik niet eenzamer dan met hoor. In feite juist minder, want nu heb ik een forum om op te schrijven. Voorheen hing ik altijd met mijn glas wijn voor de tv, helemaal opgebrand.

Hoi Weegkreeft, Welkom hier op het forum. Je verhaal is heel herkenbaar. Ik heb ook jarenlang al mijn gevoelens weggedronken met wijn, in diverse hoeveelheden. Ik ben jarenlang bezig geweest met steeds nieuwe minderpogingen. Dan dronk ik doordeweeks 'matig' (dat was bij mij 4 à 5 glazen) en in het weekend ging er minimaal anderhalve fles op een avond in. En meestal viel ik naar een tijdje weer terug in een veel hoger gebruik, ook doordeweek, totdat het op mijn werk niet meer ging en ik weer ging minderen. Ik heb in 2005 de internetbehandeling bij Minderdrinken gedaan, maar ben daarna weer terug gevallen. Ik vind de internetbehandeling van Tactus beter werken, in ieder geval voor mij. Maar ik denk niet dat het me gelukt was te stoppen, als ik daarbij niet het advies en de steun hier op het forum had gehad. Ik ben hier eindelijk in gaan zien dat minderen voor mij gewoon geen optie is. En toen ben ik gestopt. Het lukte niet in een keer hoor, maar ik ben nu bijna 17 weken droog. Het kost me nog steeds wel eens moeite om mijn gevoel niet te verdoven, maar het gaat steeds beter. Medea, jij ook welkom. Ben jij dezelfde medea die hier al eerder heeft meegeschreven? Ik wens jullie allebei veel succes! Een goed idee om het samen te doen, dan kun je steun hebben aan elkaar. Ik ben ook gelijk met twee anderen gestopt (al duurde dat even voor we dat van elkaar door hadden) en soms is het heel herkenbaar wat je doormaakt. Anna

Goh Helder, ik weet even niet wat te zeggen. Wat fijn dat stoppen met drinken jou zo geholpen heeft. Ik moet af en toe mijn lijstje met voordelen van niet drinken er weer bij pakken (het laatste lijstje). Maar als ik al mijn zegeningen tel: nooit meer een kater, altijd een helder hoofd, ik heb weer het respect van mijn kinderen, de sfeer in huis is goed, ik weet wat ik gisteren heb gedaan en gezegd, en ook de dagen daarvoor, mijn zoon drinkt zelden meer erg veel (en dat hoort ook wel een beetje bij zijn leeftijd), ik leer steeds beter met mezelf te leven, heel langzaam aan kom ik over mijn angst heen, voor wat anderen van mij denken. En dat alles door niet meer te drinken! Bedankt dat je me dat even liet herinneren! Liefs, Anna

Hoi Femmy, Fijn dat je vanavond niet drinkt. Kom hier maar schrijven als je het moeilijk hebt. Als ik me niet vergis heb je wel eens verteld dat je een aantal maanden geleden de internetbehandeling hebt gevolgd. Ik weet niet meer precies of je voortijdig gestopt was of zo. Klopt dat? Indien dat het geval is zou ik proberen nog een keer contact op te nemen met je hulpverlener van destijds. Dat kun je doen door bij zijn portret op contact te klikken, en een mailtje te sturen. Ik heb het deze week ook gedaan, en mijn behandeling is ook al afgerond. Ze zijn niet te beroerd om nog contact met je op te nemen, dus leg hun gewoon je probleem voor. Wellicht kunnen ze je helpen. En verder kun je altijd hier op het forum komen schrijven. Het is lastig dat je altijd 's avonds thuis moet zijn, want de AA zou misschien ook een goede oplossing voor je kunnen zijn. Kun je anders geen contact met hen opnemen, en uitleggen dat oppas een probleem voor je is? Misschien hebben ze daar wel oplossingen voor, dat weet ik niet. Zou je Ziza moeten vragen. Sterkte meid! Zet maar een lekkere pot thee, ga ik ook zo doen. Liefs, Anna

Helder, voelde jij je meteen sterker in confrontaties, of pas na verloop van tijd? Ik voelde me altijd juist sterker in confrontaties met drank op, maar heb daardoor wel vaak precies het verkeerde gedaan. Lady, bedankt voor je reactie, hier herken ik veel in. En daar kan ik dus iets mee.

Klopt hoor Kohtje, en Joann, wat jij zegt klopt ook. Als ik een ander adviseer te gaan doen wat ik zelf niet durf, ben ik in feite óók bezig mezelf moed in te praten. Maar mijn berichtje aan Helder was dit keer echt niet bedoeld als de zoveelste uitpluizerij van mezelf, ik herkende in wat hij zei gewoon iets wat ik zelf ook ervaar. En zei dus tegen hem hetzelfde als wat tegen mij is gezegd, that's all. En Ziza's antwoord is heel to the point en goed.

Ziza, daar is een hoop moed voor nodig, om te doen waar je doodsbang voor bent. Respect, omdat het jou lukt. Anna

Hoi Helder, Als het goed is ben jij al heel wat langer alcohol de baas dan ik, ik kom net kijken. Ik begrijp je vraag aan Ziza. De afgelopen twee weken heb ik ook heel sterk ervaren dat ik er met alleen niet drinken nog lang niet ben. In de maanden dat ik nu niet drink ben ik tegen zoveel dingen in mezelf aangelopen, die ik heel lang met alcohol onderdrukt ben, dat ik emotioneel in de knoop ben komen te zitten. En de afgelopen 2 weken is de zucht om dat alles maar weer met alcohol te gaan onderdrukken weer heel erg toegenomen. Ik ben daar erg van geschrokken, want het blijkt wel dat ik er nog lang niet ben. Op advies van een vriendin heb ik deze week hierover contact opgenomen met mijn hulpverlener bij de internetbehandeling, hoewel mijn behandeling eigenlijk al afgesloten is. Ik heb ook al antwoord gehad (ze zijn héél attent), en daarin zei hij dat als ik na langere tijd (ik ben nu 16 weken ADB) nog steeds drang heb naar drank, er meer aan de hand is dan alleen mijn verslaving. Ik moet daar dus echt hulp bij gaan zoeken, en ik moet je bekennen dat ik dat heel moeilijk vind. Hoewel mijn emoties en complexen voor mij heel reëel zijn, heb ik altijd het gevoel dat ik me aan loop te stellen, en ik kan daar heel moeilijk met iemand face to face over praten. Ik weet niet of jij een duidelijk beeld hebt van wat er bij jou achter je alcoholgebruik zit, maar ik denk dat voor jou hetzelfde geldt. Je moet eraan werken, eventueel met iemand erover praten, om te ontdekken wat het is. Desnoods hier, op het forum, dat doe ik ook. Hier vind ik een hoop minder eng dan met een -peut. En je kunt al discussiërend, en de stukjes van anderen lezend, heel veel over jezelf ontdekken heb ik gemerkt. Groetjes, Anna