Monster

Eerst stopte ik uit mezelf zon der hulp. Ik dacht toen dat ik het op wilskracht en discipline zou kunnen redden. Ik heb na eerst een uitglijder en daarna een serieuze terugval ontdekt dat de verslaving sterker was dan ik ben. En geloof me, ik ben een sterk persoon. Toen ben ik in een kliniek écht gestopt. Vanaf daarna ben ik forummer. Daarna geen uitglijder meer gekend. Het risico van uitglijden of terugvallen waar jij over spreekt zal er tot mijn dood zijn.Het is niet toegenomen, mijn besef dat het er zal zijn is wél toegenomen. Ik sprak een drugsverslaafde die vanwege de liefde 30 jaar in Canada had gewoond. Toen de liefde over was en hij weer naar Nederland kwam, kreeg hij op Schiphol hartkloppingen. Hij kreeg trek. Na 30 jaar clean, pas 3 uur weer terug in NL heeft hij weer gebruikt en kon overnieuw beginnen. Dit soort gesprekken maakt dat ik besef dat ik wakker zal moeten zijn. Een verslaving is sterker dan een mens. Eén mens kan het niet alleen. Je hebt hulp nodig van een maatje, een groep, een dagritme.............alles wat maakt dat je dagelijks bewust bent dat je een zieke in herstel bent. Een dagboek, een meditatie, een forum of een dagelijks telefoontje.........DOE HET NIET ALLEEN. Gerrit, het is een dodelijke ziekte en neem die serieus. Doe niet wat ik zeg maar doe wat jij nodig hebt om dagelijks droog af te kunnen sluiten. Het dagpact hielp mij toen ook heel goed. Maar op het dagpact ging het ook vaak over oppervlakkig geneuzel. Dat moet kunnen maar daar kwam ikzelf niet voor. Misschien ga ik daar nu wel weer es kijken ; hoe het er nu aan toe gaat weet ik niet.

sommigen zijn bang voor "cross addiction" en daarom mag een verslaafde niet mateloos sporten, werken, sex, eten, snoepen. En Gerrit, OOK NIET OP DIT FORUM haha. Anderen zeggen; als je dan zo'n behoefte heb aan ongeremd opgaan in iets, laat het dan sport zijn. (alle sporten Gerrit) Doe je nog iets gezonds met de drang naar mateloosheid. Ikzelf merk dat die mateloosheid zich het makkelijkst aandient in sporten en werken. Aan beide heeft mijn omgeving geen hekel, dus ik ga er in op totdat ik last krijg van de nadelen. Wordt vervolgd.

ha die Gerrit, ik ga nog van je houden!!! Een schuldgevoel zou nog niet het ergste zijn. Schuld hebben we allemaal. Al dronken we nog zo alleen, schuld aan onszelf om te beginnen.Maar schuld is iets anders dan schaamte. Schuld = ik heb een fout begaan. Schaamte = ik ben fout. Een schuld kan ik inlossen, schaamte niet. Die moet ik of ondergaan of niet toestaan. Volgens mij maak ik hier de fout.

Nee, ik heb geen hulp............sterker nog ik weet niet of ik het in de goeie hoek zoek. (maar een vlo verplaatst zich makkelijk naar een andere hoek .........en hop..............gaat kijken of de zoektocht in die andere hoek meer soelaas biedt) Ik denk wel steeds vaker dat mijn gebrek aan blijdschap, geluk of hoe zullen we de deficiëntie noemen, te wijten is aan een gebrek aan acceptatie. Zelfacceptatie of tevredenheid........................geen idee. Een gebrek aan innerlijke rust in ieder geval.

Ik dronk in mijn actieve misbruikperiode 5 halve literblikken zwaar bier per dag. Voor een vrouw van nog geen 60 kg is dat wel zat. Zwaar bier heeft een percentage van tussen de 8 en 11 %. Het konden ook 6 blikken zijn, maar nooit minder dan 5. Wat ben ik blij dat ik niet meer op de winkelsluitingstijden (feestdagen, zondagen!) hoef te letten zeg!

hallo Ladyjane, ik zie dat het een oud onderwerp is, maar die verdienen soms een schopje. Ik ben zelf ook een tijdje niet actief geweest omdat ik vond dat het zoveel tijd kost. Maar omdat ik nuchter wil blijven en dat soms wel moeilijk begin te vinden, ben ik er maar weer es wat meer tijd in gaan steken. De meetings doe ik wel trouw, en stappenwerk alleen op commando van mijn maatje. De reden voor mijn postings de laatste dagen is dus dat ik weer wat meer actief met mijn herstel aan de slag wil en momenteel wat meer tijd heb 's avonds. Dit is zo'n leerzaam forum, en hopelijk komen oude eendagsvliegen weer langs als ze merken dat ze gemist worden. Zoiets.

Het accepteren van het feit dat er misbruik van drugs/alcohol was zou wel es belangrijk voor herstel kunnen zijn. Dat weet ik nog niet zeker, ik weet wel dat ik gebukt ga onder schuldgevoel en dat mij dat veel energie kost. Het voelt nog steeds alsof ik ooit ben opgepakt voor winkeldiefstal en ondanks dat ik mijn straf heb ondergaan word ik er nog op aangekeken en ervaart de omgeving mij als dader. Mijn projectie op de omgeving zal wellicht een zelfacceptatie-probleem zijn. Dat denk ik nu nog.

Ha Gerrit! Een vlo, haha. Je spreekt met een alcoholist in herstel die na de euforie van het stoppen nu het herstel wat grondiger aanpakt. Stappenwerk, een sponsor en jaja meetings, dat alles om bij de les te blijven. Want alleen mijn best doen vond ik niet makkelijk en samen met anderen (daar hoort dit forum nu ook bij) is het zoveel makkelijker. Sinds kort ben ik 's avonds meer vrij, daarvóór gunde ik mij weinig tijd om te posten. Ik zou haast opnieuw me voor moeten stellen, merk ik. Ik ben een vrouw van 47, ben kort maar hevig aan de drank geweest, een paar jaar van misbruik. Het herstel heeft bijna net zo veel voeten in de aarde gehad als het misbruik heeft geduurd. Maar ik kan al vermelden dat herstel langer zal duren, nl. levenslang. Dat is niet erg, hierdoor hoor en lees ik veel van heel interessante mensen die ik anders niet tegengekomen was.

Het lijkt wel of in de fase van herstel het eerste jaar niets meer normaal is. Je kan geen 4 stappen lopen of je denkt aan het feit dat je een "alcoholist in herstel" bent. Dat is ook zo, maar dat is al vermoeiend op zich. Gewoon doorgaan met je leven is er voorlopig niet meer bij. Dan is het toch fijn dat er een euforie is die dit mogelijk maakt, draaglijk maakt en een fijne fase maakt. Dat je niet gelukkiger wordt van niet-drinken alleen is al jammer genoeg. Geniet zolang van de euforie want die duurt niet eeuwig.

Schopje naar boven. Dit is belangrijk. Is het erg dat mensen komen en gaan? De één post niet in de zomer, hep ie wel wat beters te doen. De ander post niet in de winter, haar pc staat in een onverwarmd hok. Of iemand is even klaar met het feit dat de ervaringen gaan repeteren. Zolang dit forum werkt en in een behoefte voorziet, is het toch niet rampzalig dat mensen komen en gaan? Al komen ze 12 keer terug..............

Zou het verslavingsgedrag kunnen zijn; the sky is the limit? Altijd die extremen? Wij adrenaline-junks? Ik mis die extremen waar ik mijn kicks uit haalde wel. Nu leid ik een normaal leventje en hoewel ik gezond ben, vind ik het saaier dan ik toe wil geven. Zelfacceptatie zal wel een speerpunt zijn vrees ik.

Mai. De oorzaak van de teleurstelling ligt dus in de verwachting..............hm. Is vast waar. Maar hoe stel je de verwachting zodanig bij dat een teleurstelling dragelijker wordt?

Deze postings zijn een jaar oud maar nog o zo actueel! Hopelijk kan iemand vertellen hoe het met Infero afgelopen is. Ik kan wel zeggen dat niet drinken minder grappig is dan het lijkt. De nadelen van alcoholisme vallen weg, de nadelen van het leven natuurlijk niet. Het is niet zo dat nu ik niet meer drink dat ik nu op slag gelukkig geworden ben. Kennelijk moet ik nog leren hoe ik het leven moet accepteren zoals het komt ofzo.

Wiedaar!! Wat eerlijk van je, ik ben er stil van. Die maag geeft je een serieuze waarschuwing. Alcoholische gastritis, google daar maar es op. Eerlijk, is een kliniek niets voor je? Krijg je dagelijks een gesprek met een psycholoog dus niet alleen je verslaving de alcohol maar ook het gevolg en de oorzaak van je leegte worden aangepakt. Veel mensen gaan met antidepressiva naar binnen en komen alcohol- en pillenvrij er weer uit. Het kost je een maand, maar de meeste bedrijfsartsen nemen je probleem zo op dat ze je de tijd gunnen om te herstellen. Ik zeg niet dat het vanzelf zal gaan, maar EEN STUK MAKKELIJKER DAN ALLEEN TE PLOETEREN. Heel veel sterkte, je bent niet alleen.

sinds ik gestopt ben met alcohol ben ik niet meer ongesteld geweest. Dus stoppen is NOG ERGENS goed voor. Wel heb ik migraine-achtige verschijnselen sinds ik niet meer drink. Dat vind ik minder grappig. Is dit hormonaal of is dit oververmoeidheid?

wat zou ik graag leren om alles wat mij uit de slaap houdt uit de slaapkamer te houden. Volgens mij heet zoiets innerlijke rust, of de kracht van het hier en nu. Klinkt fantastisch en moet te leren zijn. Wie helpt ons op weg?

Ook ik heb mijn levensverhaal geschreven en ben met het stappenwerk bezig. Dat is niet grappig en heel confronterend. Gelukkig zit er geen deadline op het huiswerk. Vooral doorgaan zou ik zeggen!!

Dankzij AA is het gevoel het alleen te doen wel minder. Maar dat effect bereikt dit forum ook. De AA ondersteunt het stappenplan en dat pakt het verslavingsgedrag wat dieper aan dan alleen het wegnemen van een middel, in ons geval alcohol. Die laag dieper, daar moeten we het toch zoeken als we blijvend gezond willen zijn, denk ik.

Hopelijk ben je terug.

Sunyata wat een mooie brief!

Myriam, ik heb het boek niet aangeschaft. Herlezen heeft geen zin, de worsteling een kans geven heeft geen zin. Het eerste glas niet nemen is het enige wat werkt. Dankzij meetings en een sponsor hou ik het droog. In mijn eentje worstelen vond ik toch "de goden verzoeken". Verslavingsgedrag is te herkennen aan de zucht naar méér. Dat is in de vertaalslag naar minderen met eten goed te merken. Alles moet altijd maar méér zijn; sporten, werken, eten, drinken, om niet goed van te worden. Als er een boek bestond die dit gedrag in de wortel aan kon pakken, dan zou ik dát wel aanschaffen.

Dit vind ik dus totaal niet grappig of herkenbaar. Eigenlijk ook niet toepasselijk. Maar misschien ben ik er tegenwoordig te nuchter voor.

In het verleden heb ik mijn meest beschamende acties geschreven. Maar de grootste schade heb ik toch wel toegebracht aan man en dochter. Mijn slechtste ervaringen met alcohol zijn toch wel hun reacties in de zin van vertrouwensverlies, teleurstelling. Ook al ben ik al een tijdje alcoholvrij; mijn slechtste ervaring met alcohol is dat alle belangrijke relaties schade is toegebracht.

ook ik ben overnieuw begonnen met stap 1 opvallend dat ik nu meer met die stap kan qua huiswerk dan toen ik stap 1 de eerste keer deed mezelf vergeven en zelfacceptatie zijn er bij gekomen..............

Zo ben ik al enige tijd "iets voorbij de 40" . Volwassen onschuld. ... Deze veertiger met ervaring gaat zich alcoholvrij afmelden. Truste allen.