Monster

Lidia, heel veel sterkte. Ik ben sprakeloos (en daar is wat voor nodig haha).

hoi Men, Welkom!! Goed bezig Gerrit! Men, ik heb niets toe te voegen dan dat we hier allemaal leven bij de dag en elke dag de moeite vinden om helemaal mee te maken. En bijna iedereen hier heeft de ervaring om niet te kunnen matigen. Doe het niet alleen, overal zijn hulptroepen, een maatje, een forum, een meeting whatever...............DOE HET NIET ALLEEN.

Dribbel, ook heel veel sterkte van mij en heel goed dat je niet je heil hebt gezocht in drank! Iedereen die meeleest zal trots op je zijn en je dapper vinden.

Gefeliciteerd Kastanje!

Tja, Lady Jane, zo kan je het óók bekijken. Je hebt gelijk.

Dat is mooi gesproken Kookgek. Ook ik ga er vol voor om nuchter te blijven. De meetings en het stappenwerk bepalen mij daar telkens weer bij. Ik vind stappenwerk niet fijn om te doen maar ik word er een mooier mens van. De AA kan ook hier veel betekenen voor het herstel.

Somberheid herken ik wel. Geen energie hebben ook. En hoofdpijn! Tegen migraine aan. Hou je er aan vast dat dat minder wordt. Het wordt een van de eerste lessen in grenzen aangeven, luisteren naar je lichaam. Als je jezelf al niet serieus neemt, hoe kan een ander dat dan doen? Dat de depressie ondraaglijk word daar kan ik niet over meepraten. Heel veel sterkte de komende tijd!!

Wat jullie hierboven schrijven deel ik niet geheel. Ook ik vind het niet moeilijk om de eerste niet te pakken, maar ik bestempel mezelf wél als alcoholist. Ik heb wel een ziekte, nl. verslaving. Het doet er niet toe of die is aangeboren of aangeleerd. Het maakt mij niet uit of ik een gen heb dat neigt tot verslaving of dat ik een gen heb die mij bij geboorte al tot een verslaafde heeft gemaakt. Ook ik slik geen medicijnen tegen trek, maar het is gevaarlijk om te doen alsof iemand zonder medicijnen kennelijk sterker is. Dat wordt hierboven wel afgevraagd en mijn eigen antwoord is met klem: Nee. Zo iemand is niet sterker. Niemand is sterk genoeg om in zijn eentje sterker te zijn dan een verslaving. Zelfs zoiets suggereren vind ik al gevaarlijk.

Wat overpeinzingen. Gees allereerst bedankt voor je prachtige verhaal. Schopje naar boven. Wat overpeinzingen; Alert zal ik moeten blijven tot mijn dood. Niet erg, dat moeten we immers ook over ons gewicht of over onze nachtrust. Mijn eigenwaarde is nog niet op peil, maar dat komt vast wel goed. Ladyjane schrijft dat ze verder niet bezig is met alcohol. Dat kan ik dus nog niet zeggen! Ik kan mij geen dag herinneren dat ik niet bezig was met het feit dat ik een alcoholist in herstel ben. Geen dag. Maar daar lijd ik niet onder, wel maakt het dat ik nog niet vaak ongestoord geniet van contacten, van sporten of van werken. Elke dag ben ik mij bewust dat ik een gezegend persoon ben, gezegend met herstel doch gezegend met een opdracht. Wakker zijn want mijn verkeerslicht staat op groen maar ik weet nooit wanneer het oranje kan worden. Maar terug naar jouw overpeinzingen; HET KAN!! Een mens kan genezen van actief gebruik. Een mens zal een verslaafde blijven maar hoeft geen slaaf te blijven van alcohol. Het is geweldig om mee te mogen maken.

Volhouden klinkt beladen. Volhouden impliceert dat het elke dag weer van mij afhangt. Stoppen doet iedereen elke dag. Volhouden is voor mij gewoon elke dag besluiten om vandaag niet te drinken. Gisteren kan ik niet meer veranderen en morgen kan ik vandaag niet beïnvloeden. Vanochtend ben ik gestopt voor vandaag. Dit gaat al tijden goed. Elke dag bel ik mijn maatje om te vertellen dat ik droog naar bed ga en dat ik vanochtend met succes gestopt ben. Zij wordt die telefoontjes nooit zat. Zij weet dat er ooit een dag kan komen dat ik iets anders moet melden. Maar wee de dag dat ik niks meld. Dan zal zij weten dat ik mij verstop en dat mijn verslaving een kans gaat krijgen omdat ik niet toe wil geven dat mijn drang naar drank sterker was dan mijn drang naar genezing. Volhouden klinkt mij in de oren als uitzichtloos lijden. Uitzichtloos lijden doet mij denken aan een goede reden voor vrijwillige euthanasie. En dat terwijl er niets meer aan de hand is dan het feit dat ik vandaag geen biertje pak. Dhuh!!

Eerst stopte ik uit mezelf zon der hulp. Ik dacht toen dat ik het op wilskracht en discipline zou kunnen redden. Ik heb na eerst een uitglijder en daarna een serieuze terugval ontdekt dat de verslaving sterker was dan ik ben. En geloof me, ik ben een sterk persoon. Toen ben ik in een kliniek écht gestopt. Vanaf daarna ben ik forummer. Daarna geen uitglijder meer gekend. Het risico van uitglijden of terugvallen waar jij over spreekt zal er tot mijn dood zijn.Het is niet toegenomen, mijn besef dat het er zal zijn is wél toegenomen. Ik sprak een drugsverslaafde die vanwege de liefde 30 jaar in Canada had gewoond. Toen de liefde over was en hij weer naar Nederland kwam, kreeg hij op Schiphol hartkloppingen. Hij kreeg trek. Na 30 jaar clean, pas 3 uur weer terug in NL heeft hij weer gebruikt en kon overnieuw beginnen. Dit soort gesprekken maakt dat ik besef dat ik wakker zal moeten zijn. Een verslaving is sterker dan een mens. Eén mens kan het niet alleen. Je hebt hulp nodig van een maatje, een groep, een dagritme.............alles wat maakt dat je dagelijks bewust bent dat je een zieke in herstel bent. Een dagboek, een meditatie, een forum of een dagelijks telefoontje.........DOE HET NIET ALLEEN. Gerrit, het is een dodelijke ziekte en neem die serieus. Doe niet wat ik zeg maar doe wat jij nodig hebt om dagelijks droog af te kunnen sluiten. Het dagpact hielp mij toen ook heel goed. Maar op het dagpact ging het ook vaak over oppervlakkig geneuzel. Dat moet kunnen maar daar kwam ikzelf niet voor. Misschien ga ik daar nu wel weer es kijken ; hoe het er nu aan toe gaat weet ik niet.

sommigen zijn bang voor "cross addiction" en daarom mag een verslaafde niet mateloos sporten, werken, sex, eten, snoepen. En Gerrit, OOK NIET OP DIT FORUM haha. Anderen zeggen; als je dan zo'n behoefte heb aan ongeremd opgaan in iets, laat het dan sport zijn. (alle sporten Gerrit) Doe je nog iets gezonds met de drang naar mateloosheid. Ikzelf merk dat die mateloosheid zich het makkelijkst aandient in sporten en werken. Aan beide heeft mijn omgeving geen hekel, dus ik ga er in op totdat ik last krijg van de nadelen. Wordt vervolgd.

ha die Gerrit, ik ga nog van je houden!!! Een schuldgevoel zou nog niet het ergste zijn. Schuld hebben we allemaal. Al dronken we nog zo alleen, schuld aan onszelf om te beginnen.Maar schuld is iets anders dan schaamte. Schuld = ik heb een fout begaan. Schaamte = ik ben fout. Een schuld kan ik inlossen, schaamte niet. Die moet ik of ondergaan of niet toestaan. Volgens mij maak ik hier de fout.

Nee, ik heb geen hulp............sterker nog ik weet niet of ik het in de goeie hoek zoek. (maar een vlo verplaatst zich makkelijk naar een andere hoek .........en hop..............gaat kijken of de zoektocht in die andere hoek meer soelaas biedt) Ik denk wel steeds vaker dat mijn gebrek aan blijdschap, geluk of hoe zullen we de deficiëntie noemen, te wijten is aan een gebrek aan acceptatie. Zelfacceptatie of tevredenheid........................geen idee. Een gebrek aan innerlijke rust in ieder geval.

Ik dronk in mijn actieve misbruikperiode 5 halve literblikken zwaar bier per dag. Voor een vrouw van nog geen 60 kg is dat wel zat. Zwaar bier heeft een percentage van tussen de 8 en 11 %. Het konden ook 6 blikken zijn, maar nooit minder dan 5. Wat ben ik blij dat ik niet meer op de winkelsluitingstijden (feestdagen, zondagen!) hoef te letten zeg!

hallo Ladyjane, ik zie dat het een oud onderwerp is, maar die verdienen soms een schopje. Ik ben zelf ook een tijdje niet actief geweest omdat ik vond dat het zoveel tijd kost. Maar omdat ik nuchter wil blijven en dat soms wel moeilijk begin te vinden, ben ik er maar weer es wat meer tijd in gaan steken. De meetings doe ik wel trouw, en stappenwerk alleen op commando van mijn maatje. De reden voor mijn postings de laatste dagen is dus dat ik weer wat meer actief met mijn herstel aan de slag wil en momenteel wat meer tijd heb 's avonds. Dit is zo'n leerzaam forum, en hopelijk komen oude eendagsvliegen weer langs als ze merken dat ze gemist worden. Zoiets.

Het accepteren van het feit dat er misbruik van drugs/alcohol was zou wel es belangrijk voor herstel kunnen zijn. Dat weet ik nog niet zeker, ik weet wel dat ik gebukt ga onder schuldgevoel en dat mij dat veel energie kost. Het voelt nog steeds alsof ik ooit ben opgepakt voor winkeldiefstal en ondanks dat ik mijn straf heb ondergaan word ik er nog op aangekeken en ervaart de omgeving mij als dader. Mijn projectie op de omgeving zal wellicht een zelfacceptatie-probleem zijn. Dat denk ik nu nog.

Ha Gerrit! Een vlo, haha. Je spreekt met een alcoholist in herstel die na de euforie van het stoppen nu het herstel wat grondiger aanpakt. Stappenwerk, een sponsor en jaja meetings, dat alles om bij de les te blijven. Want alleen mijn best doen vond ik niet makkelijk en samen met anderen (daar hoort dit forum nu ook bij) is het zoveel makkelijker. Sinds kort ben ik 's avonds meer vrij, daarvóór gunde ik mij weinig tijd om te posten. Ik zou haast opnieuw me voor moeten stellen, merk ik. Ik ben een vrouw van 47, ben kort maar hevig aan de drank geweest, een paar jaar van misbruik. Het herstel heeft bijna net zo veel voeten in de aarde gehad als het misbruik heeft geduurd. Maar ik kan al vermelden dat herstel langer zal duren, nl. levenslang. Dat is niet erg, hierdoor hoor en lees ik veel van heel interessante mensen die ik anders niet tegengekomen was.

Het lijkt wel of in de fase van herstel het eerste jaar niets meer normaal is. Je kan geen 4 stappen lopen of je denkt aan het feit dat je een "alcoholist in herstel" bent. Dat is ook zo, maar dat is al vermoeiend op zich. Gewoon doorgaan met je leven is er voorlopig niet meer bij. Dan is het toch fijn dat er een euforie is die dit mogelijk maakt, draaglijk maakt en een fijne fase maakt. Dat je niet gelukkiger wordt van niet-drinken alleen is al jammer genoeg. Geniet zolang van de euforie want die duurt niet eeuwig.

Schopje naar boven. Dit is belangrijk. Is het erg dat mensen komen en gaan? De één post niet in de zomer, hep ie wel wat beters te doen. De ander post niet in de winter, haar pc staat in een onverwarmd hok. Of iemand is even klaar met het feit dat de ervaringen gaan repeteren. Zolang dit forum werkt en in een behoefte voorziet, is het toch niet rampzalig dat mensen komen en gaan? Al komen ze 12 keer terug..............

Zou het verslavingsgedrag kunnen zijn; the sky is the limit? Altijd die extremen? Wij adrenaline-junks? Ik mis die extremen waar ik mijn kicks uit haalde wel. Nu leid ik een normaal leventje en hoewel ik gezond ben, vind ik het saaier dan ik toe wil geven. Zelfacceptatie zal wel een speerpunt zijn vrees ik.

Mai. De oorzaak van de teleurstelling ligt dus in de verwachting..............hm. Is vast waar. Maar hoe stel je de verwachting zodanig bij dat een teleurstelling dragelijker wordt?

Deze postings zijn een jaar oud maar nog o zo actueel! Hopelijk kan iemand vertellen hoe het met Infero afgelopen is. Ik kan wel zeggen dat niet drinken minder grappig is dan het lijkt. De nadelen van alcoholisme vallen weg, de nadelen van het leven natuurlijk niet. Het is niet zo dat nu ik niet meer drink dat ik nu op slag gelukkig geworden ben. Kennelijk moet ik nog leren hoe ik het leven moet accepteren zoals het komt ofzo.

Wiedaar!! Wat eerlijk van je, ik ben er stil van. Die maag geeft je een serieuze waarschuwing. Alcoholische gastritis, google daar maar es op. Eerlijk, is een kliniek niets voor je? Krijg je dagelijks een gesprek met een psycholoog dus niet alleen je verslaving de alcohol maar ook het gevolg en de oorzaak van je leegte worden aangepakt. Veel mensen gaan met antidepressiva naar binnen en komen alcohol- en pillenvrij er weer uit. Het kost je een maand, maar de meeste bedrijfsartsen nemen je probleem zo op dat ze je de tijd gunnen om te herstellen. Ik zeg niet dat het vanzelf zal gaan, maar EEN STUK MAKKELIJKER DAN ALLEEN TE PLOETEREN. Heel veel sterkte, je bent niet alleen.

sinds ik gestopt ben met alcohol ben ik niet meer ongesteld geweest. Dus stoppen is NOG ERGENS goed voor. Wel heb ik migraine-achtige verschijnselen sinds ik niet meer drink. Dat vind ik minder grappig. Is dit hormonaal of is dit oververmoeidheid?