Monster

truste

dag 9 al weer bijna overleefd en we leven met je mee je rijgt de dagen aaneen alsof het niks is lekker he?

HM is iets wat ik totaal niet snap. Misschien maar goed ook want ik snap niet veel, dus groots zou het dan niet zijn. HM is iets buiten mijzelf, buiten mijn brein. Energie, Liefde, Kracht. Meer weet ik er niet van. Of HM een wil heeft vraag ik me af. Ik weerspreek dat niet, maar hoe tenenkrommend zou Het dan naar ons, stervelingen met onze vrije wil, kijken? Maar.. Als HM geen wil heeft, waarom zou Het dat situaties sturen? Als alles oké is, hoe kan ik dan leren loslaten en vertrouwen dat Het mij wel zal helpen als ik het niet alleen kan? Ik bezoek best veel meetings. Maar HM snap ik dus totaal niks van. Toch laat ik mij maar niet weerhouden want het is een goede remedie tegen isoleren en tobben en beter-weten en alles op mijn manier doen. "My best thinking got me here" zegt iemand vaak tijdens een meetings.

lieve An, je hebt Gisteren overleefd! En minder dan 1 kan amper, dus omhoog maar weer. Trots op jou!

niet vaag Kruid, eigenlijk gewoon helemaal Kruid

welterusten en wijsheid toegewenst

met tuinaarde onder mijn nagels .... mag ik toch koffie pakken Yvonne? Wat een fantastisch weer! Tot later, voor iedereen die het lukt; geniet!

Anette ervaar jij óók dat veel mensen op FB zo'n waanzinnig bruisend leven hebben? Vol met lachen, genieten, gezelligheid en elkaar? Zou dat kunnen komen omdat als die mensen alleen zijn of verdrietig/teleurgesteld, daar géén foto van maken? Of omdat iedere situatie die niet lijkt op een Kodak-moment ook niet op FB zal belanden? Al die mensen die je van FB kent maar daarnaast óók IRL hebben meestal een heel gewoon leventje. Weinig vermeldenswaardige dingen gebeuren, schijn bedriegt. Zoals Skip al schreef, laat je niet gek maken want voor je het weet voel je je zielig genoeg om te mogen drinken. Überhaupt zielig te zijn. Zonde van je dag en zonde van je humeur en zonde van alle moeite die je nu doet om je draai te vinden. Sterkte, je bent niet alleen. We lezen mee en dank zij jou doen we het samen.

Huttula, wat een grote stap! Ik moet wel even slikken dat je nog een half jaar vrijwillig gaat wachten (het zal de verslaafde in mij zijn..........ik wil het en ik wil het NU) terwijl je er zelf klaar voor bent. Des te meer respect. Je bent een voorbeeld. Dank je voor het delen in je reis naar binnen.

Anette, zonet las ik je hele draadje. WAT GA JE GOED ZEG! Die hoofdpijn is herkenbaar, en dat snaaien ook. Komt allemaal wel goed.

ilora, herkenning wat betreft het moe zijn......... BEK EN BEK AF. meerderen schreven het al, een jaar kost het je om je energie weer terug te hebben (ik hoef vast niet breed uit te meten hoe je systematisch dagelijks meer gegeven hebt dan goed voor je was, en de laatste jaren meer "genomen" hebt dan goed voor je was, je hebt op de reservetank geleefd blablabla enz) Je vraagt advies maar je weet het zelf al (de vraag is of je het wilt horen want rust nemen komt nooit uit) : rust nemen. Sterkte met het luisteren naar jezelf

Geplaatst Gisteren, 06:24 Wat gaan we doen? Bezoekerscentrum bezoeken Wandeling maken voor de liefhebbers. Picknicken waarbij iedereen wat mee neemt Natuurlijk elkaar ontmoeten Deelnemers: (aantal onder voorbehoud) Kaboutertje Eline Fruitvlieg Zeilbootbewoner Gipsy Mijn Gerrit Proud Mary Erik neemt de taart mee Blondie Luna Rapilos Kate Lady Jane Yogajuf Skip Monster de jaarlijkse AdB meeting!! Wil ik graag bij zijn.

ow Kohtje is allang weg. Ook goed. Erik, mag ik hardop schrijven dat ik jou zo wijs vind? Ik vind het fijn dat jij regelmatig jouw visie geeft. Vaak leerzaam voor mij. welterusten allemaal

Sterker nog, als ik ga bedenken hoe anderen mijn bericht gaan uitleggen, dan zeg ik het júist niet hardop. Want dan ben ik alleen maar met die anderen bezig. Bij mij zou het gekunsteld klinken vrees ik.

Kohtje, als ik iets deel tijdens een meeting (bijna altijd) dan ben ik er niet mee bezig of iemand anders het oppikt of niet. Het komt uit mijn hart of gaat over iets wat mijn brein nú weer met mij uit heeft willen halen. Het gaat over wat dankbaarheid gaf of over wat ik herkende. Het lijkt mij vermoeiend om iets te vertellen waarbij ik van tevoren bedacht of andere herstellenden het wel zouden oppikken. Bij mij gaat dan de spontaniteit verloren. Vaak zeg ik iets hardop om het voor mijzelf te borgen, áls ik daar al over nagedacht heb.

welterusten

ik denk dat je het Anton Pieckmuseum hebt gekocht fruit

Fantastisch om te lezen Fruitvlieg! gefeliciteerd........

Hoe gaat het nu? Schrijf om steun als dat kan helpen. Delen is helen.

Het lijkt erop dat jouw remblokken van dezelfde firma komen als de mijne. In back-order. Het niet kunnen stoppen is zó herkenbaar. Doorgaan tot het op is én nergens meer te krijgen is. Je behoort tot de upperten, de 10 % die het minderen niet meer zal leren omdat jij en ik een ziekte onder de leden hebben. Misschien zit ik fout. Misschien kun jij wél gecontroleerd gebruiken. Maar ik heb het gevoel dat je dat al geprobeerd hebt, dat je dat station voorbij bent. Lichtpuntje: je bent niet moreel zwak. Dus veroordeel jezelf niet.

Sebas, één en al herkenning (ik werk toch nog fulltime? nou dan!) welke super zal ik nou weer kunnen bezoeken? hoe kom ik van mijn afval af? Ook ik was slaaf geworden. Ooit was het plezierig, daarna werd het slaapmedicatie. Vervolgens werd de alcohol een kalmeringsmiddel en tenslotte werd het mijn baas. Eenmaal gestopt was alles niet grappig. De onrust, de irritaties, de slapeloosheid, de hoofdpijn. Dat was pas een begin. Daarna van alles opruimen waar ik van weggelopen was. Ondertussen wel een heleboel eerlijkheid en authenticiteit terug gevonden. En als laatste mijn energie en visie weer terug. Kosten / baten-analyse? NOOIT MEER TERUG. Ik heb mijn leven terug. Ik ben geen slaaf meer. Geef niet op bij het eerste pijntje. Er zullen er nog wel méér volgen. Maar het is méér dan de moeite waard.

An mag ik even schrijven dat ik jou helemaal fantastisch vind?

kabouter, je mag hier en elders schrijven wat je wilt. En zoveel je wilt. Net als iedereen doet. Stoere meid!

ook ik loop nog steeds liever niet door het drankenpad in de supermarkt, het belandt heus niet in mijn mandje maar ik vind dat ik er niets te zoeken heb. Pech van de lekkere chips die er óók ligt. Ik vind dat niet zwak, ik hoef mezelf niets te bewijzen. Ik wil daar gewoon niet zijn want ik heb er slechte herinneringen aan.

Jen wat fijn dat je weer schrijft! Jen , begrijp ik goed dat je stinkend je best hebt gedaan om geaccepteerd te worden zoals je bént? En dat je daar moe van bent en nu gewoon jezelf wilt mogen zijn? Als jij weet wie je bent / wie je wilt zijn, dan doe je dat toch? Niemand kan jou toch dwingen om normaal te zijn, tenzij jij dat zelf ook wilt zijn? Of vergeet ik iets? Jen, leuk dat je weer even op het forum bent. Ik heb je een beetje gemist.