Monster

Onlangs was ik met manlief aan het praten over het feit dat wij minder praten doch méér babbelen. Ik wilde weten of ik het goed aan gevoeld had dat er al een paar weken wat afstand tussen ons was. Dus vroeg ik of er wat was of dat ik zocht naar gezeur dat er niet was. Er kwamen verwijten. Van kort geleden, lang geleden tot 8 jaar geleden. Voorbeelden over hoe fel ik ben , en driest, maar nooit energie voor een feestje blablabla. Manlief, je wilt mij graag veranderen. Je wilt meer zus van mij en minder zo van mij. Je kunt mij niet veranderen, je kunt alleen jezelf veranderen. Je doet het er maar mee, ... uh ... Manlief, ik heb zojuist gedaan wat ik jou verwijt. Ik wil jou veranderen EN WEL ZO VRESELIJK GRAAG. Ik wil zó graag dat je je minder met mijn fouten bezighoudt, ik wil dat je beter luistert, ik wil dat je méér........................ ... .... Dus heb ik manlief verteld dat ik mezelf niet zo slim vind omdat ik het verbeterplan niet bij mijzelf houd, the place to be. Ietje, ik heb deze fout gemaakt en ik zie de zinloosheid van mijn gedachtengang. Toen ik de afgelopen dagdraden over jou las moest ik aan Monster met manlief denken. Ietje, met het enige verschil dat ik dacht: Manlief, je doet het er maar mee. Ietje, we hebben al meer geschreven over grenzen trekken, bewaken enz maar volgens mij nog niet over de ander accepteren zoals 'ie' is, en 'ie' is iemand die jou niet accepteert zoals je bent. Ik kan manlief niet veranderen, manlief kan jou niet veranderen en jij kunt manlief niet veranderen. Accepteren dus, er zit niets anders op. Vrouwlief, we doen het er maar mee.

Huttula, dank je wel. Loen, "En ik had het verdomd handig gevonden als ik maar een klein beetje houvast had meegekregen hoe ik het leven aan had 'moeten' of kunnen aanpakken, jij niet?" , je beschrijft een stukje van de eenzaamheid en de verwarring die inderdaad aanwezig is geweest voor járen. Ja, ik had wat hulp kunnen gebruiken toen ik niet wist wat ik van mijn brein of mijn gevoel kon vertrouwen. Ja. Maar ik kan het verleden niet veranderen. En nu doe ik het met wat ik nu aan tools heb. Acceptatie is een belangrijke, vertrouwen een volgende. Aangezien ik mijn zelfvertrouwen heb zien groeien van nul naar al een beetje, vertrouw ik dat het met vertrouwen ook, gestaag, goed komt.

Morgen is het moederdag. Moeder heeft een wens. Moeder wil weg op de motor! Mag ik Zullen jullie lief zijn want ik gá dus rijden. Wie mee wil , helemaal leuk. Anders ga ik alleen, al is het maar een uurtje of twee Truste en een fijne dag morgen

In de kliniek hadden velen drankdromen. Grappig om gebruikersdromen van andere middelen te horen. Omdat het ver van mijn bed stond. De opluchting als wij merkten dat we in het echt niet gebruikt hadden was voor ieder gelijk. Gróót namelijk.

"Het ontstaan van trek lijkt bij mij gekoppeld te zijn aan irritatie, met name over mensen of over het gevoel lastig te worden gevallen. En dan op een moment, dat er al wat is gepasseerd, een soort van stapeling dus (bedenk ik me nu en dáár kan ik misschien wel wat mee)." Dat is zó herkenbaar. Grenzen van elastiek. Dan komt er de druppel die de emmer enz...........................SNAP. NU EVEN NIET. ahum , de omgeving herstelt met mij mee, zal ik maar zeggen, want tegenwoordig probeer ik wat beter naar mijzelf te luisteren dus de omgeving heeft iets eerder dan voorheen een gesprek aan de broek Ow wat vind ik het vaak vervelend om zoveel bespreekbaar te maken. Niet voetstoots ja te zeggen. En dan spijt hebben. Maar overleg en poldermodel is zó niet Monster! Maar het moet, want ik wil koste wat kost niet eindigen in de slachtofferrol. Ieders wensen zijn belangrijk, de mijne ook.

Kabouter, je bent moeder van 2 kinderen. En dat blijf je. Heel veel sterkte morgen.

PTSS therapie: Trauma Verwerking met EMDR. Bij EMDR wordt er amper gepraat. Dat is een zegen , niemand kletst je een goed gevoel aan wat na een irritatie al weer zou kunnen verdwijnen. Na een 3/4 jaar kan ik stellen dat ik een last lichter ben. Ik zie mijn eigenwaarde langzaam groeien en ik leer mijn grenzen te zien en te laten zien. Voor nu is mijn woede weg en word ik minder bang. Ik heb mezelf serieus genomen en ben langzaam aan het leren naar mezelf te luisteren. Daar is een goed stel oren voor nodig. Of een goed filter voor alle ruis. Veel gepraat om te zeggen: deze analyticus die ik ben denkt dus dat EMDR werkt. (voor een behandelmethode zonder wetenschappelijk bewijsmateriaal is dat een enge uitspraak, ik wéét het) Voor mijzelf is het belangrijk nogmaals te benadrukken dat er geen verleden erg genoeg is om te rechtvaardigen dat ik alcoholist ben geworden. Ik was al verslavingsgevoelig (gendrager dus) en heb het nodig gevonden mijn ontspanning en vlucht te zoeken in een geestverruimend middel. IK heb gekozen voor de quickfix die alcohol bood. Daar is niemand anders schuldig aan. Voor mij is dit belangrijk omdat ik de dramadriehoek wil vermijden.

Kate, ik heb na het stoppen 3 keer trek gehad ofzo, heel weinig. Daar was bij mij de oorzaak: ik zie mensen genieten van een glas en ik wil óók zo graag op dat terras kunnen genieten.............. Bij mij was de analyse héél makkelijk en héél makkelijk te bestrijden. Petje af voor mensen die vaak trek hebben op onverklaarbare momenten. Ik ken ze niet. Iets anders is drankdromen. Mij is geleerd dat 'ze er gewoon bij horen'. Vorige week had ik een drankdroom. Heb ik al vaak gehad. In het eerste jaar werd ik bang voor mijzelf, mijn motivatie blablabla. Nu word ik wakker, en als ik besef dat het niet echt gebeurd is probeer ik te accepteren dat een mens héél raar kan dromen. Niet meer bang voor terugval, wél verbaasd dat het maar niet minder wordt. Ik bedenk me dat ik mijn dromen niet kan controleren enz. Aangezien ik weinig bij anderen hoor over drankdromen weet ik niet wat ik ervan moet denken.

Agnieta, agapurnus was het toch? Of hoe heet zo'n pratend gevogelte... Moet je ze kruiden met kipkruiden eigenlijk?

Anette, TROTS op jou! Schrijf maar lekker van je af. Bel iemand, schrijf iemand, déél je sores. Als je in je eentje gaat tobben, kruip je in een slachtofferrol vóórdat je het door hebt. Mopper hier, lees jezelf en loop bij je toetsenbord vandaan. En bedenk af en toe dat iedere dag clean er wéér eentje is: een geslaagde dag. Geen schuldgevoel en blij met jezelf. Geen tjakka, gewoon helemaal eerlijk Anette69. (heb je enig idee hoeveel meelezers jouw lot en jouw moeite herkennen en dat jij dus mensen steunt met jouw verhaal? En dat eerlijkheid mensen raakt, niet je stoer-zijn?)

als ik nou die auto afsla, mag ik dan wel elke dag een stukkie kip?

Kate, jouw overtuiging dat trek betekent dat alcohol toch nog voordeel oplevert is misschien wel waar. Of soms waar. Dan heb ik toch een moeilijke vraag: Een ervaringsdeskundige, en counselor in de kliniek vertelde dat ze na 16 jaar clean, in een tuincentrum opeens hevige trek kreeg. Ze bedacht dankbaar dat ze niet in de supermarkt stond en dat zij geen controle had over haar gevoelens / lichaam / denkstructuren. Ze bedacht dat ze dit alles niet hoefde te controleren en dat ze er niet bestraffend over hoefde doen. Ze hoefde niet te vechten, ze hoefde alleen maar iemand te bellen. Counselor in een verslavingskliniek! Zij zal toch niet de overtuiging hebben gehad dat alcohol nog voordeel oplevert? Kan trek ook gewoon opkomen uit het niets, zonder dat het analyse behoeft? Ik ben het eerste jaar VRESELIJK bang geweest voor een terugval. Gezichtsverlies? Welnee. De angst om niet meer op te kunnen staan en met opgeheven hoofd weer verder. De angst om het vertrouwen van anderen nu definitief te verliezen. Zelfvertrouwen had ik niet, dus dát kon ik alvast niet verliezen. Angst voor de waanzin, de blindheid, de ongevraagde adviezen van niet-verslaafden die als beste stuurlui aan wal mij niet zullen sparen. Ik vind het HEEL dapper dat Blondie en Joris, en de volgende keer weer iemand anders, weer opstaan en weer verder gaan.

Luna, fijn dat je heelhuids terug bent en fijn dat je deelt wat je gezien hebt. Je vraagt ons hoe wij het zien ; het willen helpen maar niet weten of het zin heeft? Ik kan begrijpen dat het op macro-niveau volslagen zinloos lijkt om iets te doen maar dat je op micro-niveau écht geholpen hebt. Toch lijkt me het zinloos om het op die manier te bespreken; je hebt andere mensen behandeld zoals je zelf behandeld zou willen worden. Je hebt je onderdeel van een groter geheel gevoeld en dat is toch goed? Dus zinvol? Je kunt toch alleen maar doen wat binnen handbereik ligt? Als iedereen één mens helpt wordt uiteindelijk iedereen geholpen, zoiets. Het is niet aan jou of mij om passiviteit van anderen te compenseren denk ik.

Kijk es Anette hoeveel mensen met je meedenken. Hartverwarmend. Daar kan toch geen concert in je achtertuin tegenop? Heel stoer om de wijn weg te spoelen. Je hebt een punt gemaakt naar jezelf. Veel sterkte de rest van het weekend.

Loen wat ben je toch een wijze vrouw. Als ik al twijfelde dan zou ik dankzij jou trouw aan de Refusal gaan. Alcoholisten kunnen zó goed smoezen benoemen, ik dan, dat ik het zelf ga geloven. In mijn smoezenboek staan geen leugens, mijn smoezenboek staat ramvol halve waarheden.

janina wat moet jij wel een MEGA balkon hebben.................. met een uur ben ik hier het hele dorp rond

Anette, mopper gerust een eind weg! Je bent gestopt en wil nu beloning, denk ik. Ik wou dat in die periode óók. Toen ik es hartgrondig klaagde dat ik nergens blij van werd vroeg een vriendin of ik dj Tiësto in de achtertuin had verwacht met een concert omdat ik zo goed bezig was. Soms is niks leuk. Niks lukt. Geen leuke plannen in het vooruitzicht. Dat is niet erg. Er is geen reden of fout aan te wijzen. Het is. Punt. Je hoeft niets te doen om je lekkerder te voelen. Ook zónder onze inmenging gaan dingen vanzelf vaak weer lekkerder. Succes en hou vol!

Blondie zodra je weer meeleest, sterkte. Wat een getob he? Veroordeel jezelf maar niet meer, is niet helpend.

Omdat ik ook nachtdiensten draai en dan overdag moet kunnen slapen (vind ik) heb ik ooit blinderingsgordijnen aan laten meten. Een zégen. Maar dat helpt inderdaad niet tegen klussende buurmannen. Gelukkig is mijn ene buurman een kluizenaar die zo lui is zo weinig lawaai maakt dat hij nog met ademhalen zou stoppen als dat energie zou kosten, en de andere buurman draait uitsluitend nachtdiensten. Dat maakt dat ik nooit herrie maak , en nooit gestoord wordt door herrie. (met uitzondering van Kermis, Circus, Hooifeest, Eiermarkt, Braderie, Zomerfeest, Schaapscheerfeest enz ) . Mijn buurman daarentegen wordt wakker van mijn motor. Maar hij is dol op het merk dat ik rijd en heeft aangegeven dat het als muziek, nou ja enz.

truste allen

Maar goed dat je schreef dat je er niet van gaat eten, ik trok al een smerig gezicht..... Die bozigheid met dat zielige is zó herkenbaar! Phaedra je bent niet alleen en je bent geen rare. Af en toe zijn we nét mensen.

Blekje, dat gaat weer de goede kant op he? Wat geweldig fijn dat je zo weinig trek hebt nu, en dat je medicatie mag minderen. Klinkt hoopgevend.

het Bevrijdingsfestival is vast goed bezocht; het was héél druk in de stad ik vond het een gezellige drukte en had het er graag voor over dat ik extra moest opletten omdat iedereen zich aan zijn eigen verkeersregels hield..... het is perfect als je van een beetje chaos houdt, en dat doe ik.....

Dribbeltje heeft geloof ik zelf aangegeven voorlopig niet meer te posten?

Welterusten allemaal en morgen gezond(er) weer op