Monster

truste voor later

Albert, trots op jou! Jij kan óók trots zijn op jezelf.

Lucy, goed dat je het meldt . We zijn sowieso blij met jou.

Inderdaad niet grappig. Ik ken een vrouw die een uitglijder heeft gehad na een kersenbonbon. Diezelfde avond stond ze te gebruiken in een fietsenstalling tot ze kats-lam was.......... Ik weet niet hoe het werkt en hoe ik dit moet zien, maar ik ken haar niet als iemand die telkens overdrijft ofzo.

"Vergeven is een werkwoord meisje." (dit had IEDEREEN mogen zeggen, behalve degene die het deed; de spreker van deze woorden heeft boter op zijn hoofd en zou ..................................................................enz) Het klopt wél. Ik heb hard gewerkt om mezelf te gunnen een ander te vergeven. Opdat ik ook die ander met zijn aandeel los kan laten. Ik heb vroeger geleerd dat als een ander vergeving vraagt dat ik dat moet geven. Voor mijzelf wil ik daaraan toevoegen: het is helpend om een ander te vergeven opdat ik niet omkom in mijn wrok, wraak, woede. Vergeven kan ik doen als offer aan de ander. Altruïstisch gebaar. Maar zo goed ben ik niet. Vergeven kan ik doen als heling voor mijzelf. Een mogelijkheid om uit de dramadriehoek te geraken en zowel de slachtofferrol als de aanklagerrol af te gooien. Een daad van nederigheid (jij was fout, maar ik ben op zich niet beter dan jij bent ...ook niet minder trouwens ....... en mijn verslaving is niet jouw fout en ook niet jouw schuld) maar ook; Een daad van trots (ik ga mij richten op hoe ik verder wil leven, en waar ik aan wil werken bij mijzelf........ik ga mij niet richten op wat jij gedaan hebt). Een ander vergeven kan moeilijk zijn. Jezelf vergeven kan nóg moeilijker zijn. Hoe kan ik mijzelf vergeven waar mijn brein mij vertelt dat iets mijn eigen schuld is? Waar is mijn interne criticus fout en waar is die alleen maar een beetje streng? Welke leugens liet ik mezelf geloven en hoe misvormden die mij? Waar komt het intense schuldgevoel en de intense schaamte vandaan? Als ik daar niet een ander mee op wil zadelen, wat is dan toch mijn schuld? Wat een gezeik, zo wordt een mens gek. Ik denk Ik voel 30 cm lager Ik voel dat ik bepaalde leugens van mijzelf ben gaan geloven (rationalisaties) om het hoofd boven water te houden en het verhaal kloppend te krijgen. En om Het Leven vol te houden als de Sterke Vrouw die Alles aankan. (het was niet erg, overal is wat het is best lang geleden, wanneer hou je op? weet je zeker dat PTSS niet overtrokken is? ieder kind heeft grote geheimen je kunt jezelf ook té serieus nemen mensen met teveel tijd gaan zeuren ... ...) Erkennen dat ik mezelf niet waard vond om serieus te nemen. . Erkennen dat ik tegen mezelf loog omdat zitten en voelen en misschien zelfs janken, bbrrrr................NU NIET GELEGEN KWAM. Vergeven is denk ik : niet meer aanrekenen en de schuldvraag loslaten en daarmee diegene die de schuld betreft laten gáán. Dat kan dus ook gaan gelden voor mijzelf. Het komt wéér terug bij acceptatie en loslaten. Hoe vaak zal ik in mijn rondjes langs af óók langs loslaten komen?

voor Bas en onze dappere kabouter Bol Jane MijnGerrit Proudmary Kastanje Skip Huttula Yogajuf Sowhat Jopie Blekje Jootje finniks Kate Eline Blondie Lieselot Joris Nancy Jette Wijfie Bas Luna Monster

Hot, ik lees je. Ik heb geen tekst. Sterkte en hopelijk is deze dag zo snel mogelijk weer voorbij.

ja Eline Een sponsor is een kruising tussen de ervaringsdeskundige náást je... en iemand die al wat langer herstellend is en daarmee aan jou tips of nieuwe invalshoeken kan aanreiken. (denk aan de waarde van: see one, do one, teach one) En iemand die je ALTIJD kunt bellen als je het even niet meer weet. Wellicht heeft diegene zelf óók een leven en zal een antwoord soms op zich laten wachten.

Skip, als een boek ráákt, dan is het goed. Maar mooie zinnen raken me óók en die mis ik , daarom mijn voorbehoud.

mee eens met dien verstande dat als iemand van tevoren aangeeft dat er een bepaalde periode geen internetverbinding zal kunnen zijn.........dan coulance. Half jaar geen contact betekent van jaarpact verwijderen , lijkt mij alleszins redelijk. Langer dan een jaar buiten beeld vind ik het normáál dat iemand van de lijst verwijderd wordt. imho

Dochter van de nomaden - Waris Dirie Over somalische vrouwenbesnijdenis................. goed boek maar niet bepaald literatuur.

Erik, nú zou ik graag helemaal losgaan. Er is een enorm groot verschil in. Kohtje en jowan kunnen dit vast béter uitleggen.

Kohtje, ik weet dat ik niet een beetje verslaafd ben, en eigenlijk alleen maar een beetje aan alcohol, vroeger dan. Ik weet dat ik verslaafd ben. 100 % verslaafd. Aan alles wat maar een obsessie kan worden en mijn stemming kan beïnvloeden. Daar heb ik geen geheim van gemaakt en bij diverse thema's heb ik daar verslag van gedaan. Iedereen weet dat ik (momenteel) geen problemen heb met alcohol, maar met mijn verslaving des te meer; ik heb mijn handen eraan vol.

inderdaad, alcohol is een drug. Bij de NA zitten heel vaak mensen voor wie "hun middel" alcohol is. Ook ik bezoek wekelijks meerdere NA meetings. Naar de AA ga ik zelden meer.

jowan, je bent intelligent zat. Toch denk ik dat Jopie een punt heeft. Meerdere frummers vragen naar de bekende weg en meerdere frummers blijven maar trekken en duwen. Alles is te vinden en alles is te regelen, waar een wil is is een weg (meestal). Het trekken en duwen komt uit een goed hart. Dat raakt me wel. Maar eerlijk gezegd raakt de gemakzucht me óók. Meer dan ik toe wil geven. Ergernis heet dat in de volksmond.

Fruitvlieg, ik hoop dat je vanavond een fijne avond hebt vol herkenning. De onrust die je beschreef die denk ik te herkennen. Als mijn ongeduld of mijn oordelen of sowieso mijn brein weer de overhand krijgen dan ben ik het vaak weer alléén bezig. Mijn herstel weer zélf aan het doen. Het eerste wat ik dan doe is een meeting bijwonen en soms daarvóór al een maatje bellen. De ervaring dat we het sámen doen is vaak al helpend en leerzaam voor mij. Ik ga niet zeggen dat je er een gewoonte van moet maken. Dat las ik maar ik verwacht dat meetings hun eigen aantrekkingskracht hebben, of niet. Ik ken veel mensen die 2 tot 4 meetings per week bijwonen, maar er zijn ook mensen die eens per maand komen. Of per kwartaal. Iedereen mag gelukkig doen wat hem goeddunkt. Er waren vandaag veel postings over klinieken. Ik ben achteraf héél blij dat ik de mogelijkheid heb gekregen om 9 weken in een kliniek te zijn. Geen gsm, geen internet, geen muziek en één uur tv per avond. 5 uur opstaan en 22 uur lichten uit. Ik krijg niet verzonnen dat iemand daar slachtoffer-gedrag van krijgt, het was voor mij een werkvakantie waar ik me leeg gegeven heb om alles te halen wat er te halen viel. En dat was veel. Bijna alle therapeuten en co-workers waren ervaringsdeskundigen (met dr. Meyer met zijn kapotgespoten heroïne-armen als meest bekende voorbeeld) die mij niets aandeden wat niet leerzaam voor mij was. Ik lees van andere ervaringen dat ik kennelijk bevoorrecht ben. Laat niet onverlet dat ik wel 80 keer heb gedacht: "Wat doe ik NOU weer fout?" Hopelijk had ik mijn bodem bereikt en hoeft het niet nogmaals, dat dan weer wel.

truste

Fruit, doet me denken aan heel lang geleden: man: 'En, wat zijn je hobby's?' ik: 'taartjes eten en sokken breien' man:'leuk' ik: 'wat zijn eigenlijk jouw hobby's, behalve vreemdgaan?' man: 'géén, eigenlijk'

syertse dit klinkt fijn! we kunnen kapot analyseren of mooi de intellectueel uithangen............. of er gewoon van genieten zolang het duurt.

dank voor het delen Mai, nu snap ik het óók een beetje in perspectief vind ik je nu óók een Stoere Mai

Ha Zeilboot, gisteren of daarvóór al schreef je dat je je niet kunt laten opnemen vanwege je werk. Of ik mezelf hoorde praten. Letterlijk. Dus (sorry alvast) heb ik om je gelachen. Je vecht met iets groots en huilt dat je niet kunt winnen. Dan lijkt er iets van hulp, maar daar heb je geen gelegenheid voor. Ja maar..................(de baas, de financiën, de hond, de relatie) Terwijl jij en ik weten dat alles wat jou nu tegenhoudt om opgenomen te worden tóch wel kapot gaat omdat je nu blijft drinken. Letterlijk, nét Monster een poosje geleden. Ikzelf had toen alvast moeten beginnen met mijn smoezenboekje. Dan had ik er alvast een stuk of 50 gehad op het moment dat ik ze écht moest gaan schrijven. Wat ik je gun is dat je zélf weer zin krijgt in leven. Wat ik tussen je regels lees lijkt op overleven. Maar ik kan het fout hebben. Eenmaal gestopt is het zoveel makkelijker om gestopt te zijn dan je je voor kunt stellen. Proberen te stoppen is moeilijk. Gestopt zijn hoeft dat niet te zijn. En dat gun ik je zo. Maar bovenal gun ik je je eigen keus.

truste voor nu

de volgende wandeling over de Posbank dan maar?

ik mis jopie ook

behalve motorpakken en wielrenkleding natuurlijk.............. dat doe je goed of la maar zitten