JamesM

De therapeut gaat er niet voor zorgen dat jij de knoop nu maar eens moet gaan doorhakken. Dat moet je zelf willen. Het hoe en werken aan oplossen ervan, daar helpt de therapeut bij. In kleine stappen. Maak het ook behapbaar en simpel voor jezelf.

Nee nog steeds herstellend. Het aanpakken van jeugdtrauma heeft daarmee ook te maken. Maar waarschijnlijk het beste wat me in jaren is overkomen

Tijdens mijn vroege herstel van burn-out (na vier maanden) ben ik gestopt met drinken. Paar maanden daarna ben ik begonnen met te werken aan jeugdtrauma. In mijn geval kwam eea volgordelijk, maar hebben alle drie (burn-out, alcohol, jeugdtrauma) wel sterk met elkaar te maken. Weet niet wat de beste manier is, volg vooral je eigen gevoel hierin. En probeer niet teveel tegelijk te doen, bepaal je eigen ritme.

Ja heel herkenbaar, en jezelf dan van binnen helemaal opvreten omdat het zo langzaam gaat

Hi @netje, Allereerst welkom, wat goed dat je de stap hebt genomen om je verhaal te delen op het forum! Voor mij is het heel herkenbaar. Vind ook dat ik alles zelf moet oplossen. Heb mijn vrouw in eerste instantie ook niet betrokken bij het stoppen, laat staan mijn familie. Op aanraden van @lady jane heb ik haar wel alles verteld en meegenomen in mijn proces. Daar zag ik enorm tegen op. Maar wat een opluchting en bevrijding! Ik hoefde niet meer alles alleen te doen, en dat was heel helpend. En daarnaast sloot ik daarmee alle wegen naar alcohol af, geen achterdeurtjes meer. Want in je eentje stoppen betekent ook dat je weer in je eentje kunt beginnen. Dat is met hulp van mijn vrouw en familie nu uitgesloten (ik zou ook niet anders meer willen trouwens).

Ja zo is het natuurlijk, het was ook niet bedoeld om te laten zien hoeveel ik zelf kon drinken. Knap dat ie wel moed en inzicht had om naar de kliniek te gaan. Het was meer een soort wake up call voor mijzelf, als ik al dacht dat het welbekende ‘eentje’ wel kon, ik nu direct mijn intuitieve reactie kon waarnemen (een is geen). Ik zou direct in oud gedrag schieten.

@lady jane dank, ‘zonder omweggetjes’ das heel scherp en treffend. Nog steeds kan ik me erover verbazen dat mensen toekunnen met een of twee glaasjes. Mijn vrouw was gisteren tot na middernacht met vriendinnen thuis. Ze hadden in vier uur tijd maar liefst 2 (!) wijntjes pp gedronken. Ik viel van mijn stoel van verbazing. Dat had voor mij of een hele frustrerende avond geweest of ik had al minstens (!) anderhalve fles op. Kwestie van 1 is te weinig en 10 nooit genoeg. Dat snapte mijn vrouw weer niet.

Ruim een maand verder en het gaat iets beter. Dankzij antidepressiva, een psycholoog gespecialiseerd in jeugdtrauma en een intensieve behandeling bij ggz is er weer perspectief en dat is heel fijn. Het voelt als een langzame weg naar boven. Als ik terugkijk heeft de drank een hele belangrijke rol gespeeld bij het ‘parkeren’ van mijn issues, waarbij ik dacht ze echt ‘een plek te hebben gegeven’. Nu er geen drank meer is moet ik ze dus op een andere, gezondere manier aangaan. Dat voelt spannend, eng en grijpt me bij de keel maar het geeft me ook kracht, zelfinzicht en vertrouwen. Gelukkig blijf ik stabiel in mijn nuchter blijven, met binnenkort alweer een half jaar op de teller. Het forum speelt daar een belangrijke rol in. Ook als onderdeel van mijn herstel heb ik geïnspireerd door @Jac twee ‘dagverhalen’ geschreven. Eentje van tijdens mijn actieve verslaving en eentje na het stoppen. Ik wilde iets voor mijzelf hebben om de absurditeit van mijn denken ‘toen’ terug te kunnen lezen en te beleven, ook bij het gevaar van een uitglijder/terugval. En ik merkte dat mijn vrouw langzamerhand vragen begint te stellen, het probeert te snappen hoe die verslaving bij mij werkt(e). Ik denk dat ik het een dezer dagen op mijn draadje ga plaatsen, wellicht ook interessant voor anderen. Het is alleen best een lange tekst en ik weet nog niet hoe ik het in een document kan plaatsen wat niet herleidbaar is naar mij.

Dank Bob, ik heb er zelf niet eens meer bij stilgestaan. Goed teken denk ik

Ik had nog niet eerder gereageerd maar je draadje wel met interesse gevolgd. Wat beschrijf je dat mooi Jac! En je vrouw die merkt er dus ook de nodige voordelen van begrijp ik, dubbel winst dus Het lijkt alsof de knop echt om is, succes en geniet vooral van alle voordelen die het geeft.

Dank je Lady Jane dat zijn mooie bemoedigende woorden, die doen me goed

Weer even een berichtje. Ik ben zoals eerder genoemd bezig met de issues uit mijn jeugd. Die zijn erg impactvol en ik ben al enkele weken heel somber en voel me hierdoor erg eenzaam, gevoelloos en waardeloos. Gevoelens als ‘wat heeft mijn leven voor zin’ en ‘wat doe ik er eigenlijk toe’ komen nu naar boven. Ik ben moe van het vechten en dacht echt dat ik dit een plek had gegeven maar ik zie nu in dat ik deze gevoelens altijd heb weggedronken. Ik voel dat enorm aan de drang naar drank die er nu is, nog steeds geen haar op mijn hoofd die er aan denkt een glas te nemen maar het voelt wel enorm leeg en onzeker. Met mijn vrouw heb ik besproken dat ik morgen een afspraak bij de huisarts maak om hier extra hulp of zelfs medicatie bij te krijgen. Komt evengoed vrij onverwacht, ik had juist het idee de weg naar boven te hebben gevonden maar het voelt nu alsof ik in de diepste put uit mijn leven ben gevallen. En dat voelt vrij uitzichtloos, zelfs voor een optimist zoals ik. Dat moest ik even kwijt, ook om te laten zien dat het proces van alcoholvrij dus naast hoge pieken ook diepe dalen kan hebben.

Goedemorgen Jac, Het beste besluit in jaren, althans zo voelde (voelt) het voor mij en ik hoop dat jij het ook zo blijft zien. We hebben allemaal een soortgelijk proces doorgemaakt en daar zit voor mij de herkenbaarheid. De onzekere maar onwrikbare overtuiging dat het zo niet langer kan. Dapper ook om dit aan te pakken terwijl je vrouw afwezig is en je er alleen voor staat (als ik dat goed begrijp). Blijf vooral lezen en schrijven hier op het forum. Dat geeft veel inzicht en herkenning. En er zijn altijd mensen die voor je klaar staan als je het moeilijk hebt. Wat voor mij geholpen heeft en wat voor jou ook een idee kan zijn is de online en anonieme behandeling van Brijder ‘Alcohol onder controle’ (en er zijn volgens mij nog een paar van die online trainingen). Dat kan je ook in Tsjechië volgen en je krijgt goede inzichten in achterliggende motivaties en patronen. Je wordt begeleid door een begeleider/psycholoog die aan jou gekoppeld wordt. Succes! James

Structuur en vooral me eraan houden is key voor mij ben ik van overtuigd. Lukt de ene keer beter dan de andere. En vrijwilligerswerk is misschien ook wel iets om over na te denken, ook om meer zingeving in mijn leven aan te brengen. Thanx

Heel herkenbaar, mijn vrouw noemt me tegenwoordig ongezellig en saai omdat ik dat soort prikkels zonder alcohol niet goed trek. Had je wel trek in een borrel of was de verleiding niet zo groot?

Bij mij werkt het in ieder geval zo. Eerst de hoe vraag beantwoorden, het stoppen (ergo: ‘gewoon’ doen) en daarna kunnen desgewenst de waarom vragen verder worden verkend. Ik denk dat er bij veel verslaafden een onderliggend dieper issue zit, hoeft natuurlijk niet, is bij mij wel zo. Beginnen met de waarom vraag levert per definitie zg achterdeurtjes op, redenen om misschien toch te kunnen blijven drinken, want… Het feit dat je hier op het forum je eigen verhaal hebt gepost is al een heel goed begin en iets om trots op te zijn! Het is heel lastig om voor jezelf überhaupt te erkennen dat je een alcoholprobleem hebt, er ook wat mee doen en er niet voor weglopen is nog moeilijker. Je zult veel herkenning en begrip tegenkomen want iedereen zal de elementen herkennen uit jouw verhaal. Ieder heeft ook zijn of haar eigen pad op weg naar het stoppen met alcohol en maakt daar eigen keuzes in. Jouw weg ga je ongetwijfeld ook vinden. Welkom in ieder geval, en veel succes en wijsheid toegewenst!

@Lonster1 ja dat klinkt heel herkenbaar! En ik moet vanuit mijn burn-out ook nog goed leren om naar mijn gevoel te luisteren en te accepteren dat niet alles nu moet. Jouw laatste alinea sluit daar heel goed op aan. Vind ik wel erg lastig om daar een goede modus in te vinden. Hoe heb jij je dat zelf aangeleerd?

Alweer een tijd geleden (bijna anderhalve maand) dat ik op mijn eigen draadje heb geschreven. Het gaat goed. @Bob attendeerde mij erop dat ik alweer vier maanden onderweg ben met mijn alcoholvrije leven. En de voordelen worden steeds normaler, ten minste, ik denk dat ik een steeds normaler leven leef zonder de waanzin van alcohol. En er mag weer een voordeel bij: sinds ik niet meer drink ben ik zo'n zes kilo afgevallen. Nu is het niet zo dat ik dat per se nodig heb want ik zat met het sporten al min of meer op mijn ideaal gewicht. Maar ik denk wel dat er dus toch ook veel onderhuids vet (rond organen) zat wat ik met al die jaren drank heb opgebouwd en wat zich nu aan het oplossen is. Het geld wat ik bespaar met niet drinken kan ik dus besteden aan het kopen van nieuwe kleding. Mijn lijstje met nadelen heb ik er nog eens bij gepakt. Het waren er zeven (zie eerdere post). Eigenlijk zijn al deze nadelen grotendeels verdwenen. Het enige wat ik een enkele keer nog wel mis is het idee om na een drukke dag/periode met een of twee wijntjes rust te creëren in mijn hoofd. Maar ik weet dat het niet blijft bij die twee en de deur opent naar meer alcoholmisbruik (bestaat er eigenlijk wel een normaal alcohol 'gebruik' of is het per definitie 'misbruik'?) en als ik de film even vooruit spoel dan weet ik dat het zeer kortstondige moment van plezier (een uur of twee?) heel veel meer ellende geeft. Dus wat dat betreft geen gevaar. Het gekke is wel dat ik de laatste tijd de drank meer mis. Vanuit het herstel van mijn burn-out ben ik nu bezig om ook de issues uit mijn jeugd aan te pakken. En dat zijn geen vrolijke zaken. Ik had gedacht dat ik deze een plek had gegeven maar ze blijven als geesten op een kerkhof in mijn hoofd rondspoken en bepalend zijn in hoe ik mezelf ervaar en hoe ik vooral op moeilijke momenten reageer. Deze issues zorgen momenteel voor veel onrust in mijn hoofd en mijn gebruikelijke strategie was altijd om er dan wijn bij te pakken. Dus komt er de afgelopen tijd weer meer de behoefte aan wijn opzetten. En eigenlijk vind ik dat wel fijn. Het ging de laatste tijd heel gemakkelijk, dat leven zonder drank. Zo gemakkelijk dat mijn alcoholverslaafde vriend Henk regelmatig fluisterde 'zie je wel, zo verslaafd was je toch niet'. En ik bemerkte de laatste tijd ook weer rare gedachten over kunnen drinken: vooral over het idee om weer vrijgezel te zijn en dan te kunnen drinken. Of het idee dat het fijn is als je als alleenstaande bejaarde over blijft want dan zou ik elke dag weer gaan drinken. Absurde gedachten toch! Maar samen met de opspelende behoefte aan wijn houdt het me wel scherp. Ja, het was en is daarmee nog steeds een stevige verslaving. Het feit dat het nu weer op komt spelen zegt meer dan genoeg. En nee, niet tot de verleiding gekomen maar ik sta er nu wel voorzichtiger in dan twee maanden terug. Even een goede wake-up call: onderschat het alcohol monster absoluut niet, die wacht op een zwak moment en slaat dan toe. De ziekte van mateloosheid wordt het ook wel genoemd. En als ik mijn dagelijkse activiteiten zo bekijk, dan klopt dat eigenlijk wel bij nader inzien. Ik vreet sinds ik gestopt ben veel meer koek (de rol gaat op), ik drink zo 10 tot 15 koppen koffie per dag (heb ik de laatste jaren altijd gedaan, als ik er nu over nadenk zou dat best wel eens gelijk hebben kunnen lopen met mijn oplopende wijngebruik) en sporten kan ik ook niet normaal opbouwen, het is alles of niets. En ook het werk ging zo. Eigenlijk ook een soort verslaving dus. Alleen gezonder dan alcohol.

Ik/wij verzamelde(n) ze altijd in de schuur in van die grote stevige boodschappentassen. Eigenlijk wilde ik er niet mee geconfronteerd worden maar als er een stuk of vier/vijf van die tassen stonden kwam er natuurlijk wel het moment dat ze naar de glasbak moesten. Dan parkeerde ik de auto heel dicht bij de garagedeur en zette heel snel en stiekem de tassen in de auto. Natuurlijk moet dat opgevallen zijn, alleen al vanwege het geluid. En het afdekzeil van de achterbak kon ook niet eroverheen dus iedereen zag me wegrijden met een auto met misschien wel 75 flessen per keer (of meer). Vervolgens naar de glasbak die het verst weg lag, wel bij een supermarkt wat verderop maar dat voelde beter dan voor een woning waar de bewoners je vervolgens om de zoveel tijd zagen terugkomen. En natuurlijk wel al enkele smoezen bedacht voor het geval iemand een opmerking zou maken: we hebben een grote schuur en geen zin om elke week flessen weg te brengen, we hebben net een feestje gehad, ik gooi ze ook weg voor de buren, etc. Tamelijk gênant achteraf. Met recht de ‘walk of shame’.

Dank @Bob, het lijkt op wat volgens mij net de Transsiberie Express moet zijn: je weet niet goed wat je te wachten staat als je geboekt hebt, maar gaandeweg wordt de reis wel steeds mooier.

Dank @lady jane dat ziet er nice uit! Ga ik van genieten vandaag

Ha @herman0167, wat goed om te lezen! Is in de kliniek de knop omgezet of daarvoor al? En wat betreft suiker, ik weet uit ervaring met de kids dat er ook een suikervrije variant bestaat Datzelfde heb ik (al jaren) met koffie. Dat drink ik bijna in net zo’n tempo als de wijn voorheen, ik zie een verband maar als dat het is prima.

Dank je wel @Nienes! Het ligt zeker aan de dag en de bui. En ook trouwens in mijn geval hoe de kids inwerken (zowel positief en negatief) op mijn gemoedstoestand. Maar ik merk dat het goed is om even uit te zoomen en te kijken naar wat er in al die tijd al is veranderd, in plaats van te blijven hangen in de somberheid en leegte die een dag kan bieden. Jij ook goed weekend!

En ter aanvulling op bovenstaande, nu ik zo uit het raam kijk naar het prachtige winterlandschap en de zon die schijnt in de mooie blauwe lucht: misschien wel het allergrootste voordeel is dat ik HET GEVOEL HEB DAT IK LEEF!

Wat gaat de tijd snel! Ik ben pas bijna drie maanden onderweg, maar het had zo een half jaar of meer kunnen zijn, zo ver weg voelt het inmiddels. De tijd dat ik soms op dit tijdstip de fles wijn al koud legde voor vanmiddag. En zeker vrijdag want officieel weekend, dus geen schaamte om rond 16-16.30 de eerste open te trekken. In de afgelopen bijna drie maanden al 145 flessen wijn niet gedronken en pak m beet 750 euro bespaart. Ik heb in de woonkamer even uitgemeten hoeveel ruimte die flessen zouden innemen. Ongelooflijk. Langzamerhand voelt het ook steeds beter om de minder leuke kanten van het leven, die iedereen heeft, gewoon te laten zijn en niet meer weg te drinken of te parkeren met het idee ‘er ligt een fles wijn koud’. Ik weet niet of het te maken heeft met de zg ‘wall fase’ of mijn herstel van burn-out, maar ik voel me vaak nog steeds somber met een soort ‘unheimische leegte’ in mijn hoofd. Tegelijkertijd merk ik dat het gewone leven ook neerdaalt, dat ik mijn voormalige dranktijd ook kan besteden aan sport, weer muziek spelen en andere interesses. Of gewoon even niets doen en zijn en een kop koffie of thee drinken. Heerlijk is dat, en wat een verschil met die gejaagdheid en rusteloosheid die ik hiervoor altijd in mijn kop had! Daar merk ik echt een mega verschil in. Dat voordeel voeg ik zo nog even toe aan mijn lijst die ik eerder heb gepost. Zucht naar drank heb ik eigenlijk nooit meer. Het idee is toch ook van de zotte om als een soort uitgedroogde spons steeds maar weer bezig te zijn met dat ene eerste glaasje gif. Ik kan mijn tijd wel beter gebruiken. Ik moet wel zeggen dat ik me dit al die jaren hiervoor niet kon voorstellen. De knop is echt om. Ik zie net bij het maken van een cappuccino dat er nog een geopende fles champagne in de koelkast staat van oud en nieuw. Dat doet me niets meer gelukkig. Natuurlijk fluistert Henk (mijn alcoholverslaafde vriend in mijn brein) me nog wel eens in dat als ik zo makkelijk kon stoppen met alcohol het met die verslaving ook wel meeviel. Mijmerend dat maximaal twee glaasjes op een speciale gelegenheid toch best moet lukken. Ik laat de beste kerel maar. Hij kan er ook niets aan doen. En dus die rúst! Ik lees hier op het forum mensen die zijn gaan minderen. Ik moet er niet aan denken om weer in dat kat en muisspel met de alcohol te vervallen. Weer een aanzienlijk deel van mijn hersencapaciteit wat op de achtergrond continu bezig is met ‘wanneer wel wanneer niet’. Ook vanuit mijn burn-out ben ik bezig om veel meer ‘mindful’ te leven, dus in het hier en nu zonder oordelen. En dat bevalt me heel goed. Een hele fijne modus, zonder drukte in mijn hoofd. Waar ik eerder schreef dat ik huiverig was voor 0.0 drankjes heb ik dat nu veel minder. Ten minste, alleen bij 0.0 wijn heb ik dat. Naast het feit dat ik het gewoon niet te drinken vind triggert het teveel mijn oude gewoontes en verslaving (de fles zelf, openmaken ervan, wijnglas uit de kast halen, het inschenken en natuurlijk het vasthouden en het drinken zelf). Ik drink in het weekend nog wel eens een 0.0 speciaal biertje. Echt eentje, omdat ik de smaak lekker vind en meer ook niet nodig is. Mijn dorst les ik wel met een glas water of thee. Wat misschien meespeelt is dat ik (speciaal)biertjes nooit thuis heb gedronken als onderdeel van mijn verslaving, het was altijd wijn. Dus Henk wordt op geen enkele wijze getriggert door een glas La Trappe Nillis op een zaterdag. Om eens wat andere varianten van 0.0 biertjes te kunnen proberen was ik van het weekend ironisch genoeg even bij een bierwinkel om de hoek. Toeval of niet, het eerste waar mijn blik op viel bij binnenkomst was een krat ‘Orval’. Door het inspirerende verhaal van @Oskarheeft die naam zich als een anker in mijn brein genesteld. En alhoewel het zien en ruiken van die biertjes me weinig deed, lichte de tekst Orval als een soort waarschuwingsbord op. Ik moest erom glimlachen en bedacht me wat een ontzettend fascinerend ding dat is, ons brein.