ooo

Ha, Kohtje Dat lijstje gaat nog wel even verder ...of drugs gebruikt, of pornoverslaafd is, of polyamoreus of polygaam. Of dominant is en mijn huishouden wil bepalen. Of mij verbiedt om te dansen. Of mijn spritualiteit onderdrukt. Of mij verbiedt met de honden te mediteren of slapen. ....

Als ik een vriend zou hebben die een vrijdagmiddag borrel wil geven en ik ben bezig af te kicken van alcohol dan is het hij weg of ik weg. Geef de vrijdagmiddag borrel maar ergens anders want het loopt uit tot diep in de nacht. Wil hij dat niet dan zou ik een koffer pakken en een weekendje op vakantie of ergens logeren. Ik wil nooit meer een man die alcohol drinkt. Of rookt Of blowt Of vlees eet enz

Ja klopt, ik heb doggydance gedaan met Zowie. Zowie was mijn eerste rescue hond, ze was een blije stuiterbal dus het leek me beter voor haar om doggydance te doen ipv obedience. Toen we moesten af dansen dacht iedereen dat we zouden winnen omdat ze zo'n leuk hondje was maar het ging niet zo goed, ik was al blij dat ik haar bij me kon houden zonder riem, laat staan truukjes en kunstjes doen. We kregen maar net een voldoende en een preek van de juf. We moesten toch obedience gaan doen. Ik ben gestopt want belachelijk, het was voor de fun en binding en ze was nog maar een pup....

Ik wil wel met je meedenken, Rapilos. Als je dat wil.

Ik heb rescue hondjes en ben gastgezin. Ze komen dan bij mij vaak in zeer slechte staat. Kaal, uitgeput. Na een paar weken rust, goed eten en aandacht knappen ze op en dan zijn ze klaar om geadopteerd te worden. Ik kijk wat voor karakter de hond heeft en wat een goede match zou kunnen zijn. Ze worden alleen geadopteerd als de stichting en ik het eens zijn over de match. Mijn ervaring is dat ze superlief en dankbaar zijn. Ze leren wat basis commando's, in het begin is dat onwennig omdat ze niet begrijpen wat ik bedoel. Daarom hou ik het eenvoudig. Nee en bij mij komen als er iets is, zijn de belangrijksten. Ik neem niet zomaar een hond in huis, ook niet als gastgezin. Ik kijk goed wat bij mij en mijn roedel past. Ik heb nu twee vaste honden. Puck uit een asiel en Kylee uit Roemenie. Puck is de moeilijkste en heeft veel aandacht nodig. Als ik de kamer uit loop raakt ze in paniek. Ik zou zeker weer een hond adopteren als het kan. Het is dankbaar en ik vind het fijn om met honden te leven en naar buiten te gaan. Ik ben er ook dankbaar voor dat ze in mijn leven zijn. De foto is van Aki. Onder zie je hoe hij gevonden is en boven hoe hij is opgeknapt bij mij. Hij is geadopteerd bij een superlieve dame die heel goed bij hem past.

Bij "Ditjes & Datjes" hebben we een soort virtuele huiskamer waar we samen schrijven. Je kan daar ook meeschrijven. Je kan ook hier op je eigen draadje blijven schrijven. Ik schrijf dagelijks op mijn eigen draadje. Dat houdt me sober.

En hoe gaat dat, na 16 dagen? Heb je moeilijke momenten?

Zeker. Met stopknop bedoel ik het moment dat ik besloot voor mezelf: nu is het echt genoeg. En vandaar uit mijn weg gaan zoeken naar sobriety.

Hoi Reboot, Welkom op het forum. Bekend verhaal. Na 4 jr sober dacht ik het ook wel weer te kunnen. Binnen no time zat ik weer een paar keer per week in de kroeg waar ik dronken binnenkwam en als een balletje eruitgeveegd werd na sluiting om 6:00 smorgens. Het heeft jaren geduurd voordat ik de stop knop weer kon vinden. Blijf hier schrijven. Dat helpt.

Goed dat je dat hier meldt. Wees sterk. Niet toegeven hoor! De behoefte om te drinken gaat over, echt waar. En dan ben je blij dat je morgen niet met een alocalyptische kater zit. Goed eten, iets lekkers snoepen, douchen of in bad, zorg dat je ander drinken voor je neus hebt staan. En drink daar ook van.

Bij mij is het merkbaar in mijn ontwikkeling. Zaken regelen, dingen doen, huishouden, voor de honden zorgen. Ik heb nog wel eens een off day of dat ik even moet liggen maar nooit meer laveloos op de bank. Mijn leven algemeen is kwalitatief zoveel beter. Ik heb geld om eens wat extra's te kopen en zelfs spaargeld. Het uitlaten van de honden is een spirituele ervaring omdat ik geniet van de prachtige natuur en de spectaculaire wolken. Ik ben uit de stad verhuisd naar het platteland. Stoppen met alcohol is geestverruimend. Je ervaart dieper, hoort beter, ziet mooier. De verwondering komt terug. Eind november sta ik 2 jr droog. Als ik terug krijg voelt het alsof ik moest zwemmen uit de diepte naar de oppervlakte. Eenmaal daar wil ik niet meer terug. Alcohol speelt geen rol meer. De beslissing om helemaal te stoppen eindigt de eeuwige discussie, zal ik wel of zal ik niet. En daarin sluipt een nieuwe gevaarlijke kwetsbaarheid. Met het loslaten verdwijnt ook de alertheid. Die behoud ik door elke dag een moment te nemen: Vandaag drink ik niet, en dat doe ik hier op dit forum.

Goed zeg! Over een jaar ben je zo opgeknapt dat kan je je nu niet voorstellen. Een ander leven. Blijf alert. De eerste slok is impulsief snel genomen.

Dan is het de hoogste tijd om jezelf, en het forum, smorgens te vertellen : "Vandaag laat ik de eerste staan". En je savonds droog af te melden hier!

Hoi Wendy, Wat tips: Zorg dat je altijd een frisje, sapje of water binnen handbereik hebt. Eet goed. Bekijk het per dag. Het kan overweldigend zijn nu al aan problemen in de toekomst te denken. Per dag steeds beslissen "vandaag laat ik de eerste staan" houdt het haalbaar. Als ik een periode heb met veel verleidingen en trek, meld ik me smorgens op dit forum met het voornemen vandaag geen alcohol te drinken. Vlak voor het slapen meld ik me weer droog af. Dat kan met een enkele zin of met een verhaaltje als je daar behoefte aan hebt. Ik meld me elke dag op mijn eigen draadje, dat werkt voor mij om (bijna 2 jr) geen alcohol te drinken. Doe ik dat niet? Dan weet ik dat het een kwestie van tijd is voordat ik denk, ach eentje kan toch wel? Erkennen dat je een probleem hebt is de eerste stap, dat doe je goed. Dus...."Vandaag drink ik niet" is een mantra om te onthouden!

Stoere Spud! Neem de tijd om dit te laten bezinken. Ik snap je gevoel dat je snel weer terug wil naar je dagelijkse leven. Op je werk snappen ze vast wel als je een weekje neemt om te verwerken. Beetje extra lief zijn voor jezelf is nu echt wel fijn. Beterschap en sterkte!!!

Wauw...!!

Hey Spud, Ik herken mezelf in je vraag. Het voelt bij mij wat ik kan omschrijven als " vol ". Soms zit het zo vol dat er niets meer bij kan en dan moet er eerst iets uit. Daarom schrijf ik dagelijks op mijn dagboek draadje. Niet over de hele erge diepe sh*t, maar wel frustraties, irritaties en ook fijne en leuke dingen. Ik had vorig jaar contact met een psycholoog met het doel te ontluchten en veel te praten. Maar dat bleek een programma te zijn wat niet ging over praten. Dus helaas maar weer gestopt.

Wat een leuk draadje. In de dorpjes waar ik woon + omgeving staat een weggeefkast. Daar kan je iets in zetten of iets uithalen. Echt zo goed.

Dune, Het liefste zou je het willen vergeten. Doe maar niet want dan trek je zo weer een fles open.

Interessant! Voor mij was de erkenning van een Hogere Macht wel een ommekeer in drank en drugsgebruik. Ik mediteer elke dag en probeer daarin ook verwondering en dankbaarheid te vinden. Dat is wat ik zocht in drank en drugs. Het is nu nauwelijks moeite meer geen drank of drugs meer te gebruiken, omdat ik het in meditatie vind. Ik ben op zoek gegaan of er een stroming is die bij mijn spiritualiteit past. Het dichtste bij komt het Universeel Soeffisme en het Kashmir Shaivisme. Het laatste is een zijstroming van het Hindoeisme, met een vrouwelijke profeet. Met de stromingen doe ik verder niets, heel af en toe lees ik er iets over. Ik vertel niemand wat je moet geloven of niet geloven. Ik hoop dat andere dat ook niet bij mij doen. Het is mijn persoonlijke pad en mijn contact met het Hogere. Als er interesse is praat ik erover, als er geen interesse is hou ik het voor mezelf. Als ik niet mediteer word ik onrustig en voel ik me steeds meer gejaagd. Dan is het zeker dat ik weer zal kiezen voor drank of drugs, als tijdelijke oplossing, omdat ik het mystieke en de roes nodig heb. Meditatie zorgt voor een oplossing voor langer termijn. Elke dag een half uur, in tijden van stress twee keer per dag, of zelfs drie keer.

Dune, Was dit nog niet rock bottom? Je schrijft dat je steeds meer de knop gaat vinden. Wil je dit nog eens meemaken dan, of zelfs nog erger? Jij bent zelf degene die de knop om zet of niet. Achterdeurtje open laten is een kwestie van tijd voor je weer gaat zuipen. Is dat wat je wil? Definitief de knop om zetten is niet moeilijk. Het is juist erg fijn en opluchtend. Nooit meer de kater en nooit meer de schaamte.

Lieve Spud, Voor mij is het alweer wat langer geleden dus doet het geen pijn meer er over te schrijven. Dit is een klein deel van de grote hoop. Ik weet nog wel hoe het voelde. Elke dag huilend wakker worden van wanhoop en maar weer ploeteren terwijl je weet, dit gaat nog heel lang duren. Hoe overleef je dit? Hoe doe je dit? Ik hoop je via deze weg wat kracht te geven. Het gaat voorbij en er komen andere tijden aan. Verlies niet de hoop. Also this will pass.

Oh Spud, wat een verhaal. Ik zal je een deel van de mijne vertellen. Mijn allerliefste vader had zijn huis geruild met mijn incest broer. Om te voorkomen dat ze allebei belasting moesten betalen hebben ze alleen economisch het huis aan elkaar verkocht, niet juridisch. Toen ik het huis erfde en mijn broer uitkocht wist ik dat niet. De notaris had ook niets gezegd. Na jaren viel het mij op dat er een dubbele waterschaps belasting binnenkwam. Omdat mijn broer dat niet betaalde, betaalde ik die, nadat een boekhouder had uitgezocht hoe dat zat met de juridische eigenaarschap. Het idee dat mijn incest broer nog eigenaar was van mijn huis gaf me walging. Toen ik geen papieren rekening meer kreeg van waterschapsbelasting kwam ik er na veel bellen achterdat ze het stuurden naar Berichtenbox van MijnOverheid. Mijn broer had dat niet (zei hij) met het gevolg dat ik deurwaarders kreeg met dreiging dat ik mijn huis kon kwijtraken. Na juridische hulp van een vriendin geregeld dat ik ook het juridische eigendom zou krijgen. Maar ik moest daarvoor 5000 euro betalen en dat had ik niet. Een half jaar uitstel gevraagd en elke maand 500 euro sparen, met vakantiegeld, spullen verkopen. Ik leefde op doperwten met een klein stukje rookworst per dag. Mijn broer werkte natuurlijk niet mee. Dit was voer voor zijn sadistische narcisme en hij genoot ervan dat ik het moeilijk had. Hij saboteerde waar hij maar kon en peperde het lekker in. Toen hij getekend had heb ik onmiddelijk alle contact, connecties en toegang geblokkeerd. Uiteindelijk heb ik het huis verkocht en nu ben ik vrij en kan eindelijk voor mezelf zorgen zoals het nodig is om goed te kunnen leven, zonder dat dat mijn familie als duivelse gremlins aan mijn rugzak hangt. Wees sterk, Vrouw. Soms is het nodig om te grommen en je tanden te laten zien.

25 Jaar geleden paste ik een paar keer op een huis met katten van mensen in Amsterdam. Zes weken in de zomer. Ze hadden een heel inspirerend huis met een soort winkel atelier aan huis met kasten vol crea spul wat ik allemaal mocht gebruiken en mij uitleven. Zo leuk. Heerlijk avontuur!

Oh Spud, ik herken zoveel in je verhaal. Iets andere inhoud maar in de basis hetzelfde. Overlijden ouders en erfenis. Zelfs nog tot 10 jr na het overlijden wist mijn broer mijn leven te saboteren. Bijna mijn huis kwijt. De grootste reden van mijn drankmisbruik was wel het saboterende gedrag van mijn familie. Tot ik 4 jr geleden het laatste contact verbrak. Alle lijntjes doorgeknipt en verhuisd naar een andere provincie. Nu ben ik vrij en is mijn leven zo anders. Ik snap zo goed waar je nu in staat, ik wens je kracht en wijsheid toe. En schrijf vooral van je af, dat lucht op en haalt de frustratie een beetje weg.