garfield076

Dank u! Op naar de volgende wagon.

Jazeker. Net zo heftig aanwezig. Alleen toen was het maar een paar weken. Morgen tik de 2 maanden aan. Dus het duurt nu langer. Maar ik denk dat de donkere dagen niet meehelpen. De depressie steekt ieder jaar in dit seizoen de kop op. En stiekem hoop ik dat het stoppen met drinken de depressie uiteindelijk ook milder zal maken. En @lady jane je weet iedere keer de juiste woorden te vinden. Dus dank daarvoor

Dank je wel @Moeps en @kers Het is hard werken op het moment. Ik haal wel degelijk steun uit jullie berichten, dus ik blijf lekker schrijven. Voor nu bekijk ik het even per dag. Komend weekend heb ik een kerstborrel met vrienden. Die ga ik bewust niet uit de weg, want dit zijn wel de vrienden die ik nodig heb. Ik probeer heel bewust de gezelligheid los te trekken van de drank zelf. Want van hun gezelschap kan ik oprecht genieten. Iedereen komt met partners en kinderen, dus ik ben in ieder geval niet de enige die alcoholvrij is. Dan ga ik wel bij de kinderen zitten ;). Vorig jaar heb ik me tegoed gedaan aan de kerstbieren, dus nu maar een andere invulling zien te vinden. Als ik het beu ben, dan gaan we naar huis. En daarna zien we wel weer verder. Dank voor de support! En dank voor jullie hoopvolle voorbeelden

Goedemorgen, Het valt me zwaar. Ik krijg de frustratie en het negatieve maar niet omgebogen. Ik heb het gevoel dat ik mezelf ook de geneugten ontzeg. Het levert me momenteel meer stress, discussies, neerslachtigheid en boosheid op dan dat ik de voordelen ervaar. Die hele klote feestdagen kunnen me ook gestolen worden. Het geforceerd gezellig doen. Bah.

@kers: je bent goed bezig man!

Dat was ik ook niet van plan.

Goed bezig!!

Welkom @kers!

Doei @Tine! Succes in het volgende groepje. Ik bewaak hier het fort tot 19 januari.

Kom je me anders gezelschap houden op het jaarpact? Ik bungel daar zo zielig alleen onderaan. 😄

Still going strong!

Goedemorgen. Gisteren met mijn vrouw uit eten geweest, bij een goed restaurant. Het eten was heerlijk. Maar het is zo absurd hoe sterk je eigenlijk in je schoenen moet staan. Ik had een flesje tafelwater (met bubbels, het is tenslotte feest). Meerdere keren werd me gevraagd of ze al “iets lekkers” konden inschenken, wijzend naar de wijnkaart. En toegegeven, ook ik miste gisteren een mooi glas wijn bij die prachtige gerechten. Een glas water staat nu eenmaal minder feestelijk. Maar toch, hopelijk wordt het normaler en komen er ook mooie alcoholvrije drank/spijs combinaties die gangbaar zijn. Nu in ieder geval helder. Dat is wel eens anders geweest op de zondagochtenden

Ik ben nog steeds de hekkensluiter

Thanks Lady. En ik durf bijna niet te vertellen wat voor werk ik doe . Maar het gaat me wel helpen om afscheid te nemen van datgene dat me niet meer dient. Laat ik de ervaring dan maar gaan benutten om dit afscheidsproces vorm te geven. Dank voor dit inzicht

Je hebt, zoals wel vaker 😉, gelijk op deze vroege ochtend. Het is mijn eigen denken dat me in de weg zit.

Pffff, weer volop woorden hier. De “feest”dagen komen er aan. En laat ik daar nu echt geen zin in hebben. We zijn uitgenodigd bij de buren. Een clubje waar we normaal gesproken altijd mee borrelden. Alcohol speelt daar nogal een hoofdrol zeg maar. Ik wil eigenlijk niet gaan. Want geen zin in stom gezuip en oppervlakkig gelul. Maar mijn vrouw ziet het ook niet zitten om alleen met mij thuis te blijven in mijn huidige gemoedstoestand. Wat ik ook begrijp. Kortom, heel gezellig is het thuis niet. Daarnaast, vanochtend vroeg ik haar waarom ze verliefd op mij is geworden destijds. “Open, spontaan, ondernemend, in voor gezelligheid”. Allemaal dingen die ik nu zonder drank niet ben. Dus daar zit de angst. Wat blijft er van me over? Is er nog wel een basis voor ons. Heb zin om heel hard in een hoekje te gaan zitten huilen en mezelf heel zielig te voelen . Ik mag toch hopen dat ik hier doorheen kom.

En daar zit het probleem inderdaad. ;). Dat snappen alleen wij. Hoevaak ik wel niet te horen krijg: “ah joh, eentje moet toch kunnen”. En we hebben toch geen probleem want je hebt toch al 6 weken niet gedronken? Het is zo vermoeiend om niet alleen de interne strijd aan te moeten gaan, maar ook nog het moeten verantwoorden.

En dan krijgen we carnaval 😬

Dank je wel dames

Nog steeds een pesthumeur. Ben het hele weekend binnen gebleven want heb absoluut geen zin in mensen om me heen. En dat was voorheen wel anders. Dan zocht ik graag de gezelligheid op. Nu zit iedereen in mijn allergie. En juist daarom ben ik bang te vereenzamen. Ben ook gruwelijk jaloers op iedereen die ik nu wel lekker uit zie gaan, etentjes hebben, kerstmarkten etc….

Wat is mijn bouwjaar en waar staat mijn woning... Mormel: 1982, nabij Leuven renaldo61: 1961, nabij Tienen woman: 1968, nabij Leeuwarden zbb: 1977, op het water (Haringvliet) Maja: 1968, nabij Wassenaar/Den Haag Yvonne: 1955, nabij Duitse grens, Oost Groningen Smaragdie: 1973. Haarlem Mariposa: 1966, nabij Terneuzen (provincie Zeeland) Spirit: 1961 nabij Rotterdam Bob: 1951, nabij Utrecht Niks: 1985, Overijssel JamesM: 1979, nabij Harderwijk Kohtje: 1957, nabij de IJssel, Zuidwest-Overijssel Bumperjim: 1971, nabij het zuiden van Frankrijk Wendy: 1975, nabij Haarlem Prana: 1971, Italië MaryArt 1957 nabij Alkmaar Fonny🌞 nabij Zierikzee Freekie 1986 nabij Assen 🏍️ Sanity 1968 nabij Amsterdam XXX Kers 1983 Flevoland knakker: 1971, Dordrecht Garfield: 1979, omgeving Breda

Die dips horen erbij @kers. Althans, dat is bij mij het geval. We zijn pas een paar weken onderweg. Zoek maar eens naar fenomeen “the wall”. Die gaan we nog meerdere keren tegengekomen. Laat je niet ontmoedigen! En ja, ik projecteer mijn eigen proces nu op jou. . Maar volgens mij lopen we aardig gelijk op. Wij kunnen dit!

Dat is zo herkenbaar… Het liefst sluit ik mezelf op. Tegelijkertijd vind ik mezelf dan weer heel zielig. Voor nu geef ik me er maar even aan over. Vorige keer kwam de zin om erop uit te gaan wel terug. Dus hopelijk is dat deze keer ook zo

Daar zijn we weer. Lekker even klagen ;). Net nu mijn eerste maand erop zit. Ik had net een gesprek met een goede vriend. Hij wist nog niet dat ik weer gestopt was, alleen dat het nu even niet lekker gaat met me. Dus ik vertelde dat ik weer gestopt ben met drinken en dat ik het lastig vind om hier nu invulling aan te geven. ”Maar jij dronk toch helemaal niet meer zo veel?” “Ja, maar ik weet ook niet altijd hoe ik thuiskom” “Ja, je was de laatste keer wel aangeschoten, maar volgens mij viel het wel mee”. Ik merk dat ik daar nog moeite mee heb. Alcohol én dronkenschap zijn in mijn sociale netwerk nog zo genormaliseerd, dat ik de uitzondering ben. En dan vind ik het heel lastig om de aansluiting te blijven vinden. Bang om buiten de groep te vallen…

Zo, de eerste maand is weer een feit. Op naar de volgende(n)