Vamos86

Toch weer eens even schrijven hier. Een half jaar verder. Veel veranderd maar nog niet alles is heel positief te noemen. De voordelen van het niet drinken zijn vooral op nummer 1 geen Black outs meer want die waren er afgelopen jaar minimaal 3x per week , het er niet meer mee bezig zijn wanneer en hoeveel ik ga of mag gaan drinken, lichamelijk niet bang zijn op ziektes of schade, en frisser de kids naar school brengen en niet bang zijn dat iemand de alcohol opmerkt. De nadelen zijn niet puur vanwege de alcohol maar wel de hele doos met "shit" die boven is komen drijven. Het anders tegen dingen aankijken. Geen rust meer hebben, vooral mijn hoofd die is zo ongelooflijk druk. Piekeren nadenken scenario's bedenken de hele dag door. Mijn dochter heeft adhd en ik denk zelf dat dit misschien ook wel bij mij speelt. Mijn hoofd is nooit stil of rustig. Zo ontzettend vermoeiend. Ook de reden(en) waarom ik überhaupt ben begonnen met mijn absurde drink gedrag drijven dagelijks boven. Ik ben aan de slag met psycholgen testen en therapie. Alles is opgerakeld en naar boven gekomen en het belemmerd mezelf elke dag weer, de contacten met familieleden zijn het hoofdprobleem. En toch wordt ik er elke dag mee geconfronteerd. Ik lijk het ook gewoon niet los te kunnen laten of te kunnen accepteren dat ik er emotioneel niet toe doe voor mijn ouders. Ik ben ondertussen 38 en je zou zeggen kom op zeg. Maar juist door de dingen waar ik tegenaan loop in het moederschap en het gevoel wat ik bij mijn eigen kinderen heb versterkt het gevoel van het missen van een eigen ouder. Mijn verhaal kwijt te kunnen, dat er iemand om je geeft of gewoon een oprecht praatje met inhoudelijke gesprekstof ipv alleen maar over het weer te praten of over hunzelf. Ik wil het zo graag gewoon accepteren en doorgaan maar het voelt zo moeilijk. Soms denk ik ik verbreek alle contact maar ook dat is weer zo'n lastig punt. Maar dit is ook enorm vermoeiend. En wat er ook nog bijkomt is dat mijn moeder het hele verleden in haar hoofd helemaal heeft veranderd en verdraaid waardoor erover praten geen optie is. Verder voel ik mezelf aan de ene kant heel sterk. Aan de andere kant blijf ik bang mocht er een "heftige" situatie plaats vinden waar ik toch voor de bijl ga ik zo bang ben dat het hek dan echt van de dam is. Het voelt een beetje alsof ik aan het trainen ben voor een marathon en elke dag "moeite" doe maar als ik bv een been breek de marathon van mij nooit meer hoeft. Zoiets. Beetje vaag haha. Door het oprakelen van alles is mijn stemming ook mwa dus ik hoop echt dat als er serieus werk van is gemaakt ik alles een plek kan geven en eindelijk een soort van rust ga krijgen. Een rust dat is wat ik enorm graag zou willen.

Enorme schade ja. Ik probeer dat ook steeds tegen mezelf te zeggen. Zo zo zo herkenbaar nu alles wat je zegt. Zit ik nu nog in de detoxfase of het begin? Voor mijn gevoel zit ik soms al "heel ver". En alles komt naar boven inderdaad. Heel veel dingen die ik wegdronk heel veel. En ik ben af en toe gewoon heel erg bang? Als dat het juiste woord is. Bij a 20 jaar gaat het zoals het gaat. De 5 maanden zonder drank zijn zo compleet anders? Terwijl er niks anders is behalve dat ik niet drink. Om bijna 20 jaar om te gaan gooien geeft best veel "angst" ik weet het goede woord niet goed. Ik voel het precies ook een ramp nu. En het lijkt me ook zo super fijn om hier net als jou zo uit te kunnen komen. Dat het nu als een ramp lijkt (zo voelt mijn leven ook even nu) en dat je er later zo goed op terug kan kijken doordat je goede keuzes kan maken. (Jij had ook kinderen toch? ) Ik ben doorgestuurd en eindelijk (na 1.5 jaar gedoe) "aangenomen" bij een psychiater. Die nu wel kan gaan behandelen met therapie. Ik merk bij mezelf zo erg een vluchtreactie op heftige situaties. Bedankt voor de reactie weer @lady jane het is verhelderend en helpend.

Dank je wel @lady jane ik dacht dat het aan mijn account lag. En thanks voor het compliment. Het overviel en overvalt me nogal het leek best goed te gaan. Maar op de één of andere manier leek mijn relatie met drank goed te gaan nou ja "beter". Nuchter blijk ik toch niet goed om te kunnen gaan met sommige dingen die spelen. (Dat bier weghalen lijkt me een goede inderdaad ik ga het hem zeggen) merk wel dat de drang naar alcohol niet voor een "lekker glaasje" is maar een tal van andere redenen. Nuchter kijk ik anders tegen dingen aan. Nuchter komt alles harder aan. En het vertrouwen is toch alweer een paar keer verbroken door leugens. Ik kan het nu niet wegdrinken. Ik kan nu niet ontvluchten. Ik moet wel zeggen dat het me al dagen zware hoofdpijn geeft dat soms die "fuck it wat kan het me schelen" toch om de hoek komt kijken. Het overvalt me. Zit al bijna een heel jaar in een situatie die niet lijkt te verbeteren en zie heel weinig mogelijkheden die het kunnen verbeteren. Het voelt nogal eenzaam. Drank vulde veel op. Eenzaamheid, stress, de druk, slapen, alles vergeten, ontspannen, ontvluchten, niet meer nadenken, even "out" zijn, even niet voelen, even niks. En dat is precies wat ik deze dagen zo graag zou willen. (Maar probeer me sterk te blijven houden)

Hey hey hier weer even wat schrijven. Alweer bijna 5 maanden gestopt. Maaaaar ben afgelopen week bijna op een haartje na teruggevallen. Wederom liggen de problemen in mijn relatie. Het loopt nog steeds niet lekker. Met afgelopen week een grote ruzie waar alles zeer hoog is opgelopen en mijn vriend savonds vertrokken is. Sinds kort staat er best wat bier in de schuur ( cadeau van een collega van mijn vriend) en ik heb naast de schuur gestaan en wilde zo zo zo zo graag alles in 1x opdrinken. Maar heb het niet gedaan al moest het uit mijn tenen komen. Alle factoren waren aanwezig moe, stress, ruzie alles. En nog steeds zit ik er best doorheen. Ik heb het weer een stuk lastiger. Ik wil even rustig worden even ontspannen het lukt me op geen enkele manier momenteel. Maar ik weet ook heel goed dat 1 of 2 of 3 glazen me niet helpen ik wil alles. En dan. Dan is alles voor niks? Ik heb het ineens weer super lastig. Ik zou mijn hoofd uit willen zetten af en toe. Even niks denken maar dat gaat niet. Ik hoop het vol te kunnen blijven houden. Waarom toch zo'n sterke drank uit het niets en het ging eigenlijk zo goed... 5 maanden. Ps: ik kan geen privéberichten sturen opeens? Weet iemand hoe dat kan ? Mijn postvak in doet het niet meer.

Bijna een maand geleden dat ik wat geschreven heb. Toch weer even wat hier schrijven op mijn draadje. Ondertussen gaat het met ups en downs. Maar nog steeds zonder drank. En stiekem toch wel trots na 20 jaar. Wel enorm veel gesprekken moeten voeren en nog steeds aan het voeren. Ook is er emdr therapie gestart en gaan we met nog een therapie beginnen. Ik hoop dat dit de scherpe randjes eraf gaat halen waardoor ik uiteindelijk in het dagelijkse leven er minder last van heb. En daardoor nog wat sterker in mijn schoenen kom te staan. Morgen heb ik 100 dagen niet gedronken en ben al wel een hoop veranderd als ik kijk naar 100 dagen geleden. Nooit verwacht dat het me zou lukken om hier te komen. Ik kijk niet te ver vooruit maar stap voor stap.

Hey hey weer even wat schrijven. Nog steeds geen alcohol. Wel ups en nog downs. Soms een lichte paniek als ik denk over nooit meer .... Dus dan maar meteen denken voorlopig even niet. (Dat geeft toch meer "haalbaarheid" als nooit meer drinken) Ja @Wijntjeminderdie alcoholstem hij zit er nog steeds helaas. Wel ver weg maar soms lijkt hij dichtbij. Houdt de dagen op een kalendertje bij en soms denk ik weleens zoveel dagen niet gedronken het kan wel weer een keertje. Dat is die stem dan denk ik. Zelf probeer ik hem te negeren want als ik ermee in discussie ga overtuigd hij mij toch dus probeer er niet aan te denken nouja weinig aandacht en tijd geef ik hem. Al blijft het soms toch nog wel even heel verleidelijk om als je een shitdag gehad heb en alles tegen zit toch even een uitvlucht te zoeken. En al helemaal als het dagenlang duurt dat rot gevoel. Maargoed het lost niks op. Zou het eeuwig zonde ook vinden van alle nuchtere dagen want denk dat ik niet snel een nieuwe stap zou nemen als ik terugval dus dat wil ik absoluut niet. Ben en blijf toch iemand van alles of niets merk ik. Ondertussen ook al 2 weken geen oxazepam meer genomen. Dus dat gaat ook de goede kant op. Ben er zelf mee gestopt was bang dat er anders weer een nieuw probleem bij gekomen zou zijn. Wel een beetje last van slapen vooral meer psychisch. Als je zo'n ding op hebt stelt het je toch ergens gerust dat je makkelijker slaapt. Maargoed. Het gaat dus nog steeds redelijk goed hier!

Dank je wel @Nienes! Dat helpt zeker. Wat goed dat jezelf ook bent gestopt! Ik ga jou verhaal zeker ook eens even lezen! Het helpt enorm om hier even je "ei" kwijt te kunnen en alles van je af te schrijven en dat er mensen zijn die het hele alcohol gebeuren echt snappen. En dat dan ook een beetje op een anonieme manier. En alle draadjes lezen van iedereen kan ook super helpend zijn. Fijn om te lezen dat mijn verhaal jou ook kan helpen! Hier echt even een flinke dipdag. Die horen natuurlijk bij het leven. Alleen is het soms zo bloed irritant dat die alcoholstem er dan ook meteen is. Gewoon net een klein kind dat zeurt en mij over probeert te halen ofzo. Echt zo'n irritant iets vind ik het. Probeer het maar zo weinig mogelijk aandacht te geven. De discussies win ik meestal toch niet.

Hey iedereen. Weer even wat schrijven is al een tijdje geleden. Dag 61 vandaag. Nog steeds geen alcohol. De laatste dagen gaan ietsjes minder. Januari een beetje een saaie maand, regen, donker verveling? Het gevoel "iets" te missen. Even "lekker" te ontsnappen of ontspannen. Even iets tegen de verveling of saaie dagen. Even iets om naar uit te kijken (in dit geval alcohol in de avonden). Dat gevoel is er ineens wel weer met vlagen. Zit ook niet super lekker in mijn vel dus dan is dat stemmetje er ook wel wat sneller. Weet niet of dat stemmetje er ooit uit zal gaan en precies op deze momenten er altijd zal zijn. Vind het lastig om de juiste ontspanning te vinden waar ik echt plezier uit haal. Maargoed. Dag 61 ook wel iets om trots op te zijn. Oudjaar in 20 jaar voor het eerst ook nuchter meegemaakt dus wel een mijlpaal. Hoop dat het stemmetje snel weer weg is en ik de motivatie en wilskracht door kan zetten naar nog meer alcoholvrije dagen! Fijn weekend!

Gefeliciteerd met een jaar geen alcohol! En wat een leerzaam verhaal! Het is erg motiverend dat je hier nog zo'n stuk getypt hebt na 1 heel jaar hoe het is "afgelopen". En zo positief ook! Dat is enorm helpend om te zien dat het zo goed kan gaan. Ik wens je nog vele alcoholvrije jaren toe en een mooi 2024!

Dag 51. 2e kerstdag nog steeds alcoholvrij! Het gaat letterlijk met ups en downs. Maar het lukt nog. Ups en downs met de relatie ups en downs met het verlangen naar de alcohol nou ja meer het gevoel van even weg zijn ontsnappen en ontspannen. (Als er zo'n pil bestond dan was ik daar waarschijnlijk aan verslaafd geweest want echt lekker (op cocktails na) vind ik alcohol niet). Het heruitvinden van mezelf is ook een lastige. Doordat de alcohol weg is ook meer tijd om te denken en mezelf vragen te stellen en op sommige weet ik geen antwoord. Ik hoop dat die met de tijd komen... @Wijntjeofmeer Ondanks je strijd, verdriet en frustraties zie ik daar iemand groeien! Je bent jezelf opnieuw aan het uitvinden! Dat is zo enorm waardevol, dát is jouw refusal! wat een mooie motiverende zin! Zo voelt het zeker ook wel! Alles wat je zegt klopt. Zoveel zoveel zoveeeeel emoties en dan met name de rot emoties "boosheid/verdriet/pijn/" heel lang heel vaak weggedronken. Als je maar genoeg drinkt voel je niet veel meer althans zo werkte het bij mij. Na een ruzie na een rot gebeurtenis na een stressvolle dag na een conflict noem maar op altijd de alcohol en na een paar glazen weer "lollig/blij" en alles "vergeten". Ik zie nu ook in dat dit een tijdelijke oplossing is en hier niet verder mee kom. Heel soms is er zo'n stemmetje die dan zegt : ja maar het is toch ook goed zo ik heb een huis een gezin 2 kinderen dus wat maakt drank uit en je kan even lekker relaxen. Maar ik weet ook ga ik door ga dit ten nadele van allereerst de kids en dat gun ik ze niet. Dus probeer sterk te blijven en hoop dat de tijd wat moois brengt. Antwoorden en vooral rust.

Ah @Lonster1okay ik probeerde meer een beetje de situatie te schetsen hoe het ervoor stond. Komt soms ook lastig over via een online forum. Iedereen heeft een eigen situatie vandaar de voorbeelden. Maar ik snap hem! @baco168 thanks. Jij ook veel s6 gewenst! Ik ben via de huisarts naar de POH gegaan daarna psycholoog daarna weer een andere psych daarna online therapie daarna verslavingszorg icm de POH. Best wel een traject van nu ongeveer een jaar. Het gaat nog steeds goed met de alcohol. Had wel erger verwacht zo tegen de feestdagen aan. Gelukkig niet zo. Lichamelijk is er wel echt een hoop verbeterd geestelijk zijn we mee bezig. Had 2 a 3 maanden geleden nooit durven dromen dat ik hier zou komen. Soms wel de angst met de vraag waarom het nu redelijk "makkelijk" gaat en andere keren zo slecht/anders. Misschien komt de periode nodig met de meest lastige fase. Al had ik die nu de eerste 3 weken denk ik achteraf gezien. Voor iedereen hele fijne kerstdagen gewenst!

Ik zeg absoluut niet dat mijn leven erger is? Of meer trauma's heeft totaal niet. Maar het is meer dat ik wil aangeven er op dat moment zelf niet uitkwam. En daar toen de alcohol voor koos. Ik was 18 toen en had niet eens een woonadres op dat moment dus ik kon in mijn eigen ogen ook niet anders. Het hebben van ouders of iig 1 ouder die zorg heeft voor het kind zie ik vaak wel om me heen. Dat is helaas is onze gezinssituatie nooit geweest. Ik geloof best dat iedereen trauma's heeft en niet iedereen de alcohol kiest. Ik denk ook als er 1 ouder op dat moment geweest was die wat stabieler was ik niet perse zelf een uitvlucht genomen had. Niet dat ik de schuld op hun afschuif. Het is de waarheid het is ook niet normaal hoe er in de familie is omgegaan met elkaar en alles bijelkaar. Als ik nu hetzelfde zou doen en voor mezelf kies en mijn kinderen laat gaan zoals ik zelf en mijn zus zijn behandeld zie ik hun ook wel van het rechte pad gaan en terecht. Thuis hoort wel enigsinds een veilige basis te zijn en ouders die het beste met je voor hebben. Het is ook de grootste motivatie die ik nu heb om alles exact tegenovergesteld te doen. Iig niet zoals hun toen. En nu nog doen. Dus in mijn ogen was er wel een reden om te drinken. Ik was 18 nu ben ik 37 en zie alles ook anders in als toen en ben ook niet meer afhankelijk van ouders. Toen zag ik iig geen andere uitweg. Ik houd niet vast in mijn gelijk integendeel probeer ik er nog steeds uit te komen. Maar sommige dingen zijn gewoon zo als ze zijn en ja de 1 gaat daar gewoon beter mee om als de ander. En ik vind het gewoon niet fijn als er gelogen wordt. Vertrouwen en eerlijkheid staan hoog in het vaandel bij mij. Prima als andere dat niet zo hebben. Zo is ieder mens ook anders. Waar ik alleen maar tegenaan loop nu is het probleem waar ik nu in leef. De andere ik, de andere kijk. Vanmorgen met de poh ook een helder beeld gekregen waarom dit nu zo is. En het is duidelijk waarom ik zo denk en me zo anders voel. Schematherapie gaat nu ook een onderdeel worden. Ik moet zelf ook opnieuw met dingen leren dealen. Waar ik ze eerst wegdronk. Volgens de poh en psycholoog zit ik momenteel juist in een enorme groei door alles aan te gaan. Ipv te blijven hangen en te verdoven en weg te schuiven. Alleen komt dit nu hard binnen. Het is pas (voor mij is het al) 1.5 maand dat ik niet meer drink. En als ik het fout heb ingevuld excuses. Maar ik voel me totaal geen slachtoffer. Ik zit juist met de shit die er nu in het heden zit niet in het verleden. Alleen zijn er dingen die nu ook weer terug komen waar ik nooit een normale omgang mee heb gehad. Ik zie de situatie ook als vrij moeilijk nu. En heb het daar ook over gehad maarja wat voor oplossing is er. Iig geen voor op korte termijn.

Ja het klopt zeker deels. Maar het vertrouwen is aan mijn kant geen enkele keer verbroken. Ook niet met de alcohol. Sterker nog ben nooit echt stiekem geweest altijd vrij open over mijn probleem. En tuurlijk is het weleens voorgekomen dat het wat meer is geweest als ik zei maar er zaten nooit super grote leugens in. Vergelijken is inderdaad geen goede optie en de schone lei zou heel fijn zijn. Maar het probleem is dat ik nu in deze situatie zit. Ik wel verder probeer te komen maar het zit vast. Het enige waar ik onwijs veel mee zit is ook de kinderen. Ik weet ook heel goed wat een scheiding is mijn ouders zijn gescheiden een vechtscheiding van 8 jaar lang en nog steeds is het gezeik. Trauma op trauma ermee opgelopen. De hoofdreden van mijn drankgebruik dat ik ermee begonnen ben. Niet om de scheiding maar alles wat er is gebeurd. Mijn vader was nog geen dag weg en mijn nieuwe stiefvader zat al op de bank. Hop meteen een nieuwe baby mijn halfbroer. Zoveel leugens in die tijd. Zelfs zover dat we zijn ontvoerd na het buitenland tot aan leugens dat mijn vader ons sexueel misbruikt zou hebben waar rechtzaken om zijn geweest (wat gewoon leugens waren.) Uiteindelijk is die scheiding letterlijk geëindigd met de dood van mijn stiefvader waar ik bij was en daarvoor jarenlang een moordenaar ben genoemd. Ik had hem vermoord volgens mijn ma en ze trapte me het huis uit. En zo ben ik 2 jaar later in deze relatie gekomen. Dus ik weet zo goed wat een scheiding kan doen. Maar ook liegen en leugens zijn zo'n groot onderdeel van mijn leven waardoor ik er zo slecht op ga denk ik? Er is zoveel gebeurd oo extreme gebieden. Waar steeds maar 1 ding op terug komt en dat is vertrouwen. Ik kan zelfs mijn eigen moeder niet eens vertrouwen. En ik zeg het allemaal niet om de schuld bij een ander te leggen of dat ik zo'n erge jeugd heb gehad of wat dan ook. Ik zeg het meer omdat ik nu op dit punt flink vast loop omdat ik al die gevoelens zolang heb weggedronken. En ja dat is mijn eigen schuld. Mijn zusje heeft ook op het randje van de dood gestaan door anorexia te ontwikkelen. Een soort coping net als alcohol maar dan anders. Er is zoveel geks in ons leven geweest. En nog steeds kan het niet normaal. Nooit. Wat ik wel heel knap vindt van jou @lady jane echt is dat je ook gescheiden ouders hebt en het nooit hebt willen herhalen doordat je weet wat het is. Maar het toch gedaan hebt. Ik vind dat super krachtig! Voor jezelf gekozen met in je hart toch je kinderen. En er zo sterk uitgekomen zijn dat zie ik als voorbeeld! Niet dat ik nu uit elkaar wil maar zie dan ook hoe het wel zou kunnen en dat je er zelf ook sterker uit kan komen. (Ik heb helaas geen goede voorbeelden in mijn leven) alles is vechtscheiding of extreem. Het is ook inderdaad wat je zegt met de alcohol maak je het dramatischer mee en je voelt je enorm een slachtoffer en pakt de koe niet bij de hoorns. Je verzuipt je in je eigen ellende. Ik heb er ook spijt van zoveel spijt dat het voor nu een extreme boost geeft om geen terugval te hebben nog. Ik denk dat spijt en motivatie nu zo'n hoge grote reden zijn dat ik op zoveel dagen nuchterheid zit. Was dit bij jou ook de bekende knop @lady jane? Zo'n soort gedachte waarom het jou nu jarenlang lukt nuchter te zijn? Ik zal voor nu ook geen grote beslissingen maken. Ik probeer nog steeds te "vechten" voor wat er is. Al weet ik het soms gewoon echt niet. Veel gesprekken lopen op niks uit en soms lijkt er een kleine verbetering. Maar het vertrouwen het niet liegen het open zijn. Misschien is het iets wat ik nooit heb gehad nooit uit mijn jeugd? Wat ik zelf wel graag wil nu ik volwassen ben? Dat blijft de vraag.. En oei de choco. Gelukkig nog op tijd. Alleen wel wat poetswerk denk ik? Haha jouw verslaving aan dit forum @lady jane is voor nieuwe mensen die hier komen enorm waardevol. Alle mensen die reageren helpen. Soms en ook in het begin typte ik hier en de reacties zetten je aan het denken en zorgen dat je je niet alleen voelt in dit alcohol probleem. Vindt het een heel fijn forum waar je toch je ei kwijt kan. Heel veel plezier met de kerstversiering en volley!

Opzich is dat er wel. Alleen ik kan slecht tegens de leugens en er is weinig tot bijna geen vertrouwen. En dat is in het dagelijks leven killing. Als je iemand niet op zijn woord kan geloven en dan elke keer iets ontdekt geeft dat bij mij veel gevoelens van irritatie en boosheid en frustratie. Dat is het "probleem" nu. Het lijkt soms alsof ik 3 kinderen heb ipv 2. In mijn ogen zijn het grote dingen in die van hem niet. Denk andere normen en waarden? Een voorbeeld was toen de rouwkaart kwam bv. Kwamen ik en de kids er niet op dat mocht niet. Ik had dar zelf nooit gewild of mee akkoord gegaan. 19 jaar relatie en 2 kinderen en op een rouwkaart staan alsof je vrijgezel bent. Okay als ik er misschien niet op mocht ook vaag maar de kinderen? Ik kan daar niet bij... echt niet. Het zal wat dat betreft misschien ook aan mij liggen. Ik zie het meer zo : ook geen respect naar ons toe. (Mij en de kids) ik bedoel 19 jaar is geen 9 weken. En zo zijn er veel van die "kleine dingen" ik kan er lastig mee omgaan. Is respecteer heus iemand zijn keus wel. En de kaart is ook zonder ons erop gemaakt maar het zijn elke keer van die steekjes (in mijn ogen best pijnlijke) die bijna allemaal op vertrouwen en respect etc komen.

@lady janehet klopt helemaal. De drank heeft mij waarschijnlijk veranderd ipv dat ik nu anders ben? Hoe gek dat ook voelt. Wat jij zegt zeggen ze precies ook bij de verslavingszorg. Jij bent ook een ervaringsdeskundige op dat gebied dus en bedankt dat je de moeite neemt om te reageren! En iedereen trouwens want merk dat dit forum door jullie antwoorden er mij soms echt doorheen helpt en vooral aan het denken zet! Vandaag een gesprek gehad bij de verslavingszorg en ook mijn probleem duidelijk aangekaart. Ik voel me zo anders en mijn relatie loopt bizar slecht op het moment. Waar ik dus ook achter gekomen ben samen (samen met de psycholoog) is dat de relatie met mijn partner ook opgebouwd is door heel veel te "pikken" ik dronk ook alles weg letterlijk alle problemen alle dingen die ik niet leuk vond etc. Nu komen die keihard aan. De problemen waren er al maar ik zag ze niet "zo erg". De drank heeft mij erdoorheen getrokken. En @lady jane dat is ook meteen het volgende "probleem" waarom wij op elkaar verliefd zijn geworden is ook lastig want hij kent mij niet zonder alcohol. Sterker nog toen ik hem leerde kennen was de alcohol op 1 van de dieptepunten. Mijn vriend is hoe stom het ook klinkt op dat moment een uitvlucht voor mij geweest. Uiteraard hebben wij ook hele leuke dingen meegemaakt mooie momenten en niet voor niks 19 jaar samen. Maaar er zit ook heel veel niet goed. Vertrouwen is iets wat ik zo zo zo belangrijk vind. Wat bij mij door familie en nu mijn partner continu verbroken wordt. Eerlijk zijn... Het vreemdgaan speelt er een grote rol in maar daarna zijn er nog wat momenten geweest dat ik hem betrap op leugens. Ik probeer de gesprekken aan te gaan en kijk ook goed naar mezelf maar we botsen zo enorm daarin. Het zijn "kleine" dingen volgens mijn partner maar voor mij heel groot. Een leugen is een leugen en als je 19 jaar samen bent en 2 kinderen hebt vind ik vertrouwen zeker belangrijk. Nu schijnt er ook weer een afspraak te zijn gemaakt achter mijn rug om waar ik per toeval weer achter ben gekomen. (Zijn vader is kort geleden overleden en had nogal wat geld) nu heeft hij een heel ingewikkeld testament met veel poespas. Okay prima. Maar nu is er dus blijkbaar afgesproken tussen hem en zijn zus dat er geld op een aparte rekening wordt gestort waar ik niks van af mag weten zei hij? Omdat pa dat liever niet had gewild... ja sorry dat vind ik niet "normaal" om daar na 19 jaar over te gaan liegen en zo spelen er wat belangrijke vertrouwens dingen momenteel wat de situatie alles behalve gezellig maakt. Ook had mijn vriend hulp gezocht voor zijn problemen maar nu blijkt het meer een soort "vriendin" als een psycholoog en hij mailt op een voor mij hele aparte manier in de trant van ik kan niet wachten tot het volgende gesprek en vindt dat zolang duren en hier thuis moet ik het maar zien door te komen. En jij maakt mij aan het lachen dat heb ik al tijden niet gehad. (Zulke dingen zijn alles behalve fijn om te lezen) en dan worden deze berichten dus ook nog stiekem verwijderd. Dus dubbel zo ...... Om nu een drastische keuze te maken na 19 jaar alcohol en 1.5 maand niet is ook te snel dat snap ik. Maar ik heb ook besproken dat ik zo niet dag in en uit er kan zijn voor mijn kids. Door de spanningen en irritaties en 1928373x per dag mama mama mama plus de stress plus de situatie nu met mijn relatie besproken dat ik voor nu 0.5 oxazepam neem vlak voor mijn vriend thuis komt (Omdat dan de ergste spanning er is en 0.5 om te slapen) Pammen zijn niet goed. Maar voor nu even de beste optie om deze super stressvolle situatie aan te kunnen maar vooral niet geïrriteerd tegenover de kinderen te zijn. Ik wil er voor hun zijn vandaar ook de lage dosis. De refusal gaat niet door omdat ik hoe gek het ook allemaal klinkt (vind ik zelf) de drank kan laten staan omdat ik niet nog 19 jaar wel "verkloten" zo voelt het. Dus zo zit het nu. Ik ben iig wel tot inzichten gekomen en voel me ook een klein beetje sterker ...