NickyLJ80

Ik heb afgelopen nacht nog een lang telefoongesprek gehad met mijn ouders. Tot diep in de nacht gepraat en onder andere mijn verslaving opgebiecht na al die jaren. Ze schrokken maar zijn ook trots op me dat ik het aan wil pakken. Met de billen bloot gaan is echt doodeng en ik ben niet alleen lichamelijk moe maar ook geestelijk. Angst is inderdaad aanwezig, angst om niet perfect te zijn. Om niet geaccepteerd te worden en met medelijden te worden bekeken . Maar eigenlijk brengt dat me alleen eenzaamheid. Nergens het gevoel dat ik echt mezelf kan zijn omdat ik overal wel ergens om moet zwijgen of iets moet verhullen. En dat ben ik zo ontzettend zat, bah. Ergens ben ik blij dat ik alles heb opgebiecht maar ik voel me nu vooral verdoofd in mijn emoties. Het is ineens zo confronterend en ik heb moeite om dat een plekje te geven. Ik probeer mezelf voor ogen te houden dat dit gevoel wel minder wordt en dat het vast wel goed zal komen. Vandaag een dag zonder alcohol en ik heb de refusal weer opgesnort. Morgenochtend gelijk maar weer starten hiermee. Blijkbaar heb ik die stok achter de deur toch nog erg hard nodig. Ik ga lekker mijn bed in zo, boekje mee en hopelijk lekker slapen. Iedereen bedankt voor de tips en bemoedigende woorden. Ik ben nu te verdoofd en te moe om uitgebreider te reageren maar ik waardeer het wel dat jullie de moeite nemen om wat te schrijven hier! Lekker slapen nu

Goedemorgen iedereen, Ik waag me ook voorzichtig aan eens op de dagdraad. En ik doe mee met de dagpact. Dagpact: Lars Momentum tinto Kohtje jowan Bor Nicky Een fijne dag allemaal!

En daar zijn we weer, een paar maanden verder.... Voor wie het weten wil, de vakantie vorig jaar ben ik alcoholloos doorgekomen,we hebben echt een heerlijke tijd gehad. Afspraak met de huisarts gehad en Refusal gekregen en gebruikt. Het is heel lange tijd heel goed gegaan. En de reservering in mijn woorden is al duidelijk denk ik. Het is nog niet helemaal mis nu, maar ik ga hard de verkeerde kant op helaas. En ik zie het gebeuren.... En nu heb ik behoefte om te schrijven. En dat wordt me geadviseerd ook. En het lukt maar niet. Ik kom weer terug bij het forum, met nog steeds een alcoholprobleem, maar vooral met de behoefte om te schrijven. Dat lukte hier. Ik kon hier mijn zinnen typen en kreeg soms eens een reactie, een tip, een hart onder de riem, een schop onder de kont en soms ook niks. Ik ben sinds de laatste schrijfsels druk bezig geweest met mijn alcoholverslaving onder controle krijgen, maar eigenlijk was het meer het blokkeren van het gebruik door middel van Refusal. Dat werkte als een tierelier natuurlijk, maar nu weet ik, dat er "redenen" zijn voor mijn alcoholgebruik. En die komen hard naar binnen zonder verdoving mag ik wel zeggen. Het is een hele goede stap geweest om te starten met Refusal, het maakte mijn leven alcoholloos en beter te "leven". Maar eigenlijk is dat achteraf dus maar schijn geweest. Ik ben afgelopen mei volledig ingestort op mijn werk. Ik kón niet meer en huilde tranen met tuiten op de werkvloer, net na mijn vakantie. Werkgever heeft me naar de huisarts gestuurd en inmiddels, een paar maanden verder, ben ik burn out verklaard. Nu start ik binnenkort met therapie en moet ik daarnaast, als de therapie is gevorderd, ook een cursus mindfulness gaan volgen. Ik hoop in de tussentijd voorzichtig aan te kunnen starten met werk weer (want van al dat thuis zitten worden we écht niet heel veel rustiger hoor, het is wel rustig genoeg op een gegeven moment...) Maar jeetje, ik zie er naar uit en tegenop, hoe dubbel dat ook is. Ik ben angstig, weet niet zo goed wat ik kan verwachten en ik ben ook erg bang voor de gevolgen. Ik vrees voor de gevolgen van de therapie. Ik ban bang dat mijn relatie eindi. gt, die voelt nu al niet zo best en ik denk dat ik alles bedek met de mantel der liefde/hoop (of de droomwereld van alcohol)/. Ik moest van de doktoren een dagboek bij gaan houden, maar dat schrijven in een schriftje lukt me gewoon niet zo. Ik heb "het moment" nodig, en toch ook de gelegenheid. Daarom schrijf ik ook maar even hier van me af. Ik vond het heerlijk om hier zo af en toe mijn schrijfsels te doen en het blijft roepen denk ik dan... Ik heb nu een glas wijn naast me staan. En nee dat is niet nodig geweest. Maar het zijn ook geen flessen gelukkig. En toch zie ik het risico in... Ik hád niet meer een actief alcoholprobleem, maar ik moet er heel sterk voor gaan waken dat ik die niet alsnog creëer nu. En om eerlijk te zijn...ik ben al behoorlijk over de grens gegaan twee keer. En daarom is het glas dat ik nu drink er eigenlijk 1 te veel. Ik realiseer het me, maar ik weet gewoon simpelweg even niet hoe ik hem kan weerstaan. Stom, want ik weet inmiddels dondersgoed dat er andere opties zijn!

Het duiveltje heb ik net even hardhandig buiten de deur gezet, ik werd een beetje moe van hem. Hele dag zeurend aanwezig en dan nog de vuurdoop...ik moest toch even een boodschap halen (te weinig brood voor deze vakantie) dus de supermarkt in om zes uur. Gevaarlijk, maar daar was ik me wel heel goed van bewust. Ik heb mijn dochter brood laten zoeken, heb ook nog een zakje borrelnootjes in de mand gemikt, heb even mijn tong uitgestoken naar het wijnschap en ben zonder alcohol de supermarkt uitgelopen. Nu de avond is gevallen en het in en rondom het vakantiehuisje in een oase van rust is veranderd, begint het weer te kriebelen. Woensdag ben ik weer thuis, zal ik dan toch niet weer wat gaan halen? Begin alweer allerhande excuses uit de kast te trekken. Ik ben in mijn hoofd al helemaal bezig met een plan de campagne om te kunnen gaan drinken. Wat gebeurde er: ik dacht, als ik me nou aanmeld op de site minderdrinken bijvoorbeeld, dan kan ik daar invullen dat ik ga minderen in zes weken, dan heb ik wel een plan, ben ik er serieus mee bezig, kan ik dat bespreken met de huisarts en zo naar een algeheel stoppen poging toewerken. Met als afsluiting dan bijvoorbeeld die Refusal. Dat is wel een goed idee, want dan kan ik dus gewoon woensdag lekker even wat drinken en misschien van het weekend en ....... en toen schrok ik zó van mezelf! Waarom doe ik dit? Waar ben ik nou in hemelsnaam mee bezig? Wat maakt nou dat ik een heel plan aan het verzinnen ben om aanstaande woensdag te kunnen gaan drinken? Wie probeer ik nou eigenlijk voor de gek te houden? Wil ik nou serieus de huisarts gaan betrekken in een plan de campagne om te kunnen blijven drínken in plaats van te stoppen? Wat een bizar iets is deze verslaving, want hoe lang ik ook mijn best heb gedaan om dat min of meer te ontkennen, na het typen van bovenstaande lijkt me de conclusie duidelijk. Ik ben wel geschrokken. Ben er zelfs een beetje verdrietig om voel ik. Dat komt denk ik ook, omdat ik me langzaamaan begin te realiseren wat een lange weg ik te gaan heb nog. Het besef is er zéker ook nog niet volledig en dat vind ik riskant. Ik heb het nu herkend, maar hoeveel van deze gedachten herken ik nog niet? Ik ben bang om weer de fout in te gaan merk ik. Het is echt een angstig gevoel wat me ineens bekruipt. Het moge duidelijk zijn dat ik mijn ruwweg in mijn hoofd uitgeschreven plan de campagne in een denkbeeldige prullenbak heb gegooid. Daarvoor in de plaats is een onbestemd gevoel terug gekomen. Hoe moet dat nou woensdagavond, een groot risicomoment aankomende week. Ik heb besloten om het even te parkeren voorlopig. Nu is nu en het is nog lang geen woensdag. Voorlopig kan ik vandaag dag drie op de teller zetten met een prachtige nul, terwijl ik ook vandaag een moeilijk moment heb weten te trotseren. Het is lang geleden dat ik drie dagen achtereen geen alcohol gedronken heb. @Bob: ik heb het duiveltje wellicht niet hardop toegesproken, maar het wel even buiten mezelf geparkeerd. Vandaag hielp dat, dus dank voor je tip. Ook je leestip vergeet ik niet, maar daar ga ik thuis even verder naar zoeken (bibliotheek). @Etty: ook jouw leestips neem ik mee, alhoewel ik me meen te herinneren dat ik het boek van Jan Geurtz gelezen heb om van mijn rookverslaving af te komen. Ik was destijds nog in de keurige veronderstelling dat ik hé-le-máál geen alcoholprobleem had (duhuh), maar wellicht is het de moeite waard om het boek ook nog eens te lezen. Een boek lezen kan nooit kwaad immers. @MijnGerrit: dank voor je dagelijkse dosis tekst op mijn draadje. Ik lees je graag. Iedereen is erg behulpzaam, niet alleen in "mijn" draadje, maar ik lees me helemaal suf in alle andere draadjes. Veel herkenning en tips en toch een steun tijdens moeilijke momenten. Ik ga nu mijn bed opzoeken, nog even verder in een spannend boek. Ik meld me morgen weer, want dit van me af schrijven is op dit moment iets dat me goed doet en me helpt. Een ieder een fijne avond en goede nacht gewenst.

Zo...deze dag ook weer doorgekomen, maar wel met een duiveltje in mijn hoofd zeg. Op dag twee begint de ellende dus al. Steeds zo ineens de gedachten: - ach...vanavond twee glaasjes kan toch wel, het is vakantie! (yeah right, alsof ik ooit twee glazen drink) - ik kan natuurlijk ook gewoon overstappen op bijvoorbeeld Jillz, daar wordt ik niet zo dronken van - misschien toch liever geen Refusal, want af en toe moet toch gewoon kunnen. En dat allemaal op de gekste momenten, als je er helemaal niet mee bezig bent. Gewoon ineens, uit het niets. Ik kan dus wel zeggen, dat ik héél blij ben dat ik niets heb meegenomen op vakantie, want ik had er met de grootste waarschijnlijkheid niet vanaf kunnen blijven. Ik klets, ik weet wel zeker dat ik zou hebben gedronken. En nu zit ik met een glaasje cola light (oké oké...plus een stuk of vijf crackers) achter de pc i.p.v. met een volgegoten lijf vol wijn. En ik ben blij, heel erg blij, dat deze dag weer nul op de teller staat. Ik heb net de presentatie van Els Noorlander bekeken en dat is dus één "feest der herkenning". De triggers, de terugval, steeds meer, steeds vaker. Ook het goed praten...ik functioneer toch nog? Ik doe mijn huishouden, werk, verzorg mijn kind en heb nog nooit een dag verzuimd. Tuurlijk doe ik dat, maar vraag niet hoe. Want wat kost het herstel van die avonden drinken een tijd zeg. Natuurlijk breng ik mijn kind op tijd naar school, haal ik de boodschappen, stofzuig en was. In een razend tempo zelfs, zodat ik nog een uur of twee lamlendig op de bank kan liggen tot ik haar weer van school kan halen. Zet zekerheidshalve wekkers want stel je voor, je verslapen om drie uur 's middags! Daarna door naar de zwemles, eten koken, spul voor morgen weer klaar zetten, kind in bad en naar bed en dan...dan ben ik toe aan het volgende avondje met wijn. Soms ook niet, omdat ik nog op mijn tandvlees loop van de dag ervoor, maar meer dan twee dagen zit er nooit tussen. En dan de ochtend..hoofd vol watten, alles op de automatische piloot, nog maar wat koffie, extra pepermunt voor onderweg en hopen dat niemand te dichtbij komt. Die schaamte, die vind ik ook zó erg. En dan de stellige gedachte "ik drink nooit meer" (die halverwege de middag vaak dan al gelijk een stuk minder stellig is). Ik tik dit even uit, vooral voor mezelf om af en toe eens terug te lezen. Ik moet me blijven beseffen dat ik verslaafd ben en helemaal niet "normaal" functioneer alhoewel dat voor de buitenwereld misschien best zo lijkt. Het mezelf blijven beseffen dat ik echt een leukere moeder ben zonder drank. Een betrouwbaarder mens wordt. Iemand zonder schaamte over haar eigen gedrag. Een gelukkig mens. Ik wil nog even bedanken voor de tips en de reacties die ik krijg. Ik heb er veel aan. Het is leuk om ook te zien dat je gelezen wordt, ook al doe ik dit natuurlijk vooral voor mezelf. Ik heb "angst" (het is niet echt angst, maar ik heb er geen ander woord voor) hoe ik de weken door ga komen tot mijn afspraak bij de huisarts. Ik wil toch echt ook in eerste instantie laten zien dat ik zelf de eerste stap al heb gezet door al een paar weken niet gedronken te hebben. Maar op dag twee al wéér die duiveltjes in mijn hoofd, maken we ook wat onzeker. Aan de andere kant: vandaag heb ik die duiveltjes uit mijn hoofd verbannen, dus de eerste stap is gezet. En laat ik op die manier mijn posting met een positieve gedachte afsluiten. Ik ga nuchter naar bed, dag twee zit erop! Ik meld me morgen vast wel weer, ik merk dat ik het toch prettig vind om zo even in het wilde weg mijn gedachten eruit te typen. Fijne avond nog iedereen

Ik zit heerlijk in mijn vakantiehuisje. Dochter ligt lekker te slapen inmiddels. En ik heb een halve liter fles kraanwater naast me staan. Die klok ik nog eventjes leeg en dan duik ik ook lekker mijn bed in. Dag één zit erop! Ik voel me goed en morgenochtend waarschijnlijk nog beter (vanwege een wakker hoofd en een trots gevoel).

Dank jullie wel voor het warme welkom! @MijnGerrit: dank je wel voor de tip over het filmpje. Ik ga hem zeker even kijken binnenkort. @Jane: ik ben ook bang voor de gedachte "ach, over een maand is het over dus neem het er nu maar van". Dat wil ik niet. Maar ik zie het ook niet zitten om nu een nieuwe arts te raadplegen die me wel wat zou kunnen voorschrijven. Ik heb veel vertrouwen in mijn eigen huisarts en ik wacht daar liever op. Daarbij is het bijna vakantie. Ik haal straks mijn dochter op uit school en vanmiddag gaan we samen lekker een paar dagen weg. Ik heb zojuist de vakantieboodschappen in huis gehaald. In principe heb ik alles mee, dus zou ik geen supermarkt meer in hoeven. En dat betekent dat ik dus ook geen alcohol heb gekocht. De wijn stond op het lijstje, maar heb ik gewoon doorgestreept en niet gekocht. Het streven is dus ook om tot en met woensdag niets te drinken. Natuurlijk kan ik duizend excuses verzinnen wanneer ik daar ben, want ook daar zijn winkels in de omgeving, maar dan moet ik er echt voor op pad. Door het niet mee te nemen, heb ik alvast een eerste stap in de goede richting gedaan. En we gaan het zien hoe het loopt. In elk geval: vandaag drink ik niet! Ik wil trouwens ook aan de huisarts vragen of er een onderzoek naar eventuele "schade" kan worden gedaan. Gewoon eens de leverfuncties na laten kijken (en misschien wel meerdere dingen?) Ik weet eigenlijk niet of dat standaard gebeurd bij het voorschrijven van Refusal, maar ik wil het in ieder geval zelf wel even vragen. Dat moet dus op het niet-vergeten-lijstje. Zoals gezegd, ben ik even een paar dagen de hort op en zal ik alleen mobiel kunnen forummen. Om te lezen is dat goed te doen, maar of typen ook echt lukt weet ik niet. Ik probeer hier gewoon regelmatig te komen.

Een kleine twee jaar verder inmiddels, maar succesvol gestopt...absoluut niet. Inmiddels zit ik weer op een ´dieptepunt` en heb opnieuw het besef dat dit niet langer kan zo. Om mij heen zijn nu mensen die operaties nodig hebben als gevolg van alcoholmisbruik en het zet het me aan het denken. Het is ineens met je neus op de feiten gedrukt worden: dat is mijn toekomst! Maar die toekomst wil ik niet. Ik wil niet al die risico´s op nare ziektes. Ik wil gewoon gezond zijn en mezelf niet ondermijnen daarin. En toen heb ik de huisarts gebeld met het verzoek om Refusal. Krijg ik niet zonder gesprek (logisch), maar de beste man is (net als ik) op vakantie. Vrijdag 5 augustus moet ik op het spreekuur komen en dan krijg ik Refusal voorgeschreven. Ik vind het een hele stap, weet ook niet of dit de oplossing is, maar het lijkt me eigenlijk de beste optie op dit moment. ik kan heel goed niet drinken, wanneer dat ook niet 'toegestaan' is. Tijdens zwangerschap, geen drup. Als ik nog moet rijden, geen drup. Daarom denk ik dat Refusal misschien helpt. Het kán immers niet meer, dus tja..dan ook maar niet doen. En natuurlijk baal ik van mezelf dat ik die discipline zelf niet kan opbrengen, maar ja...daar moet ik even overheen stappen. Heb bewezen niet die drang te kunnen weerstaan dus tja, het is niet anders. Jammer vind ik wel dat de huisarts pas over drie weken tijd heeft (vakantie). Dat maakt wel dat ik even denk...ga maar los..maar dat stemmetje wil ik eigenlijk gaan negeren. Vanaf morgen niets meer....en dan verder.

Weer nieuwe voornemens.... het blijft al die tijd toch lastig Ga toch beetje meelezen want ik drink echt te veel. Daar wil ik iets aan doen maar het blijft lastig. Ik heb gedacht dan dit dagboekje te gaan gebruiken voor moeilijke momenten. Zullen zien of het werkt. Eigenlijk typ ik dit meer voor mezelf dan voor een ander....ergens moet toch een keer de knop om gaan Zou er heel wat voor over hebben om een week lang "fit" op te staan! Heb aan dat "fit opstaan" namelijk ook mooie momenten over gehouden.... Mijn best doen, en ook niet makkelijk opgeven, dat is het devies.

Die kans pak ik ook Dune, die ga ik benutten Vandaag niet drinken! En jij gefeliciteerd met het goede nieuws... leuk hoor, zo'n hummeltje erbij

Gisteren weer de mist in gegaan en tja... wat doe ik dan? Prive problemen gaan delen met mensen waar ik toch eerder echt had besloten om dat niet te doen Nu: spijt... dat had ik niet moeten doen Kan er wéér niets aan veranderen, kan moeilijk terug nemen wat ik heb verteld Ik "verklaar" mijn alcoholgebruik door te zeggen dat ik het zo moeilijk heb Maar juist door mijn alcoholgebruik maak ik het uiteindelijk alleen maar moeilijker Ga dit draadje maar even doorlezen.... Die knop zal toch echt een keer om moeten

Zal ik doen, dank je wel Zit hier mijn tranen terug te dringen Wat voel ik me ellendig nu pfff

He gets, wat kan een mens zich ellendig voelen zeg Ging goed, maar gisteren dus weer enorm de mist in gegaan Nu dus niet fit (niet zo heel gek na de hoeveelheid die ik er gisteren weer in gemikt heb) Daarnaast ook weer zo ontzettend balen van mezelf Waarom lukt het nou niet om van die drank af te blijven? Waarom grijp ik er toch steeds weer naar? Hoe ga je nou op een goede manier om met die triggers die op de loer liggen? Vind het knap lastig allemaal

DAGPACT Albert Lytse Aicha Miranda Nicky

Nou... het is gisteren weer gewoon hartstikke mis gegaan. Wat een ellende ook die drank pff Ik baal er ook van dat de behandeling van Tactive nog steeds niet is gestart Ik ging goed, maar kan weer opnieuw beginnen met tellen Hoe ga je om met die triggers, daar heb ik echt hulp bij nodig, en dan duurt het weken voordat je daar hulp bij krijgt Geen excuus natuurlijk om te drinken, maar dat ik het niet "alleen" kan, daar was ik zelf ook al achter Bah, ben gewoon geirriteerd omdat ik gisteren weer de fout in ben gegaan Excuses voor het gemopper, maar ik weet het gewoon even niet meer!

voelt zo moelijk soms om de weg te gaan maar als je niet mee gaat wat dan?

Hopsakee.... en dit is zomaar dag 6 Het weekend goed (en belangrijker: nuchter!) doorgekomen. Ik moet bekennen dat het me alleszins meevalt tot nu toe. Maar... ik ben ook niet van gisteren en ik heb eerder een vliegende start gehad dus ik ben een gewaarschuwd mens (en nog even en ik tel inderdaad voor twee want ik moet wel bekennen dat het snacken even de overhand heeft gehad de laatste week :$) Wel af en toe een beetje last van hoofdpijn dus ik denk toch echt dat ik wat ontwenningsverschijnselen heb (dat kan toch, ook op de zesde dag?). Al met al reden te meer om door te gaan op de ingeslagen weg. Ik voel me goed, ondanks de hoofdpijn en het wat slechter slapen, maar ik heb er gewoon goede zin in. Het valt me ook 100% mee met de gevoelens die ik nu nuchter moet ondergaan, daar was ik eigenlijk wel erg bang voor. Ik heb altijd al te veel gedronken, maar de laatste maanden liep het weer de spuigaten uit, omdat ik een vervelende gebeurtenis aan het verzuipen was. Ik heb echt angst gehad om deze gevoelens compleet nuchter onder ogen te moeten zien, maar ik moet zeggen dat ook dat wel lukt. Af en toe eens flink boos of verdrietig, maar dat mag en het is te hanteren. Nog niets gehoord van Tactive, althans, nog geen begeleider toegewezen gekregen. Nu zit ik daar op dit moment zeker niet om te "springen", want het gaat me goed af zoals gezegd, maar ik wil toch echt starten met dat programma. Ik moet de valkuilen (op tijd) leren kennen en me wapenen om me er goed tegen te kunnen verzetten. Goed, dat was weer even een update. Samenvattend:

De training van Tactus is nog niet gestart vanwege het grote aantal aanmeldingen. Ik heb dus nog geen begeleider, maar ben ondanks dat op de goede weg. Vul al netjes mijn alcoholschrift en heb dus vanaf 9 oktober "0" kunnen invullen. Dag drie zit er op en het gaat goed! Wilde dat toch eventjes melden tussendoor, aangezien ik toch wat lieve reacties heb ontvangen. Ik ga straks lekker mijn bed in, en hoop op weer zo'n heerlijke dag vol energie!

Bedankt voor jullie reacties Jane en Tine, toch wel fijn om "gelezen" te worden. Heb nog niets gehoord van de training, maar ik ben maar wel gewoon begonnen met het invullen van het alcoholschrift. Vandaag dus de eerste nul in hopelijk een eindeloze reeks, maar elke dag is er één en dat moet het uitgangspunt zijn. Nu dus ook op tijd mijn bed in en voor het eerst sinds tijden weer eens de mindfullnesstraining aanzetten. Duurt een minuut of 40 waarna je helemaal ontspannen bent. Daar heb ik al maanden de tijd niet voor genomen. Eigenlijk is dat onzin, want ik was gewoon met regelmaat zo dronken dat ik eigenlijk niet eens meer weet hoe ik in bed ben beland, laat staan dat ik nog met de afstandbediening overweg kon in die toestand. Goed, dat is geweest en ik kijk er naar uit dat ik morgen eindelijk weer eens fit opsta. Ik verwacht een bak energie te hebben, zodat ik lekker met mijn dochtertje aan de slag kan (cakejes bakken, naar de bieb toe, herfststukjes knutselen) Wellicht heb ik die energie morgen helemaal niet, dat moet ik dan maar gewoon accepteren op dat moment, maar ik zal in elk geval geen duf drankhoofd hebben en dat is een prettig vooruitzicht!

Eerste dag "droog" zit er op, dus ik meld me bij deze af voor het dagpact. Ga lekker mijn bed in, het gevaar is weer geweken. Fijne en gezellige avond nog allen!

DAGPACT; Agnieta Albert Lytse Astrid Joris Nicky

Beste allemaal, Daar ben ik wéér... en wéér met het gevoel dat er echt iets moet gebeuren. Verschil met de vorige keren is alleen dat ik me heb aangemeld bij de internettraining van Tactus. Ik ga het programma alcohol de baas intensief volgen. Heb mijn gegevens ingevuld, het is nu alleen nog wachten op de toewijzing van een begeleider. Ik vond het een hele stap, maar ik ben inmiddels wel eerlijk genoeg om toe te geven dat het stoppen me alleen niet goed af gaat. Weet niet waarom, maar elke keer val ik weer als een blok voor die wijn. Ik voel me wel een beetje angstig, weet niet zo goed wat me te wachten staat. Heb ook een gevoel van "afscheid" moeten nemen. Gisteren dus ook gewoon weer gedronken, alsof het inderdaad een soort van afscheid nemen was. Daarom nu ook vandaag dag 1, ook al heb ik nog geen begeleider. Ik denk dat ik vandaag wel iets hoor en ben ook al mijn alcoholschrift gaan invullen. Vandaag dus netjes doorgegeven dat ik twee liter wijn op had, maar vanaf nu wil ik enkel nog maar registratie van "trekmomenten". Door deze stap te nemen, hoop ik weer wat beter in het leven te staan. Er zijn wat dingen voorgevallen in mijn privéleven waar ik erg veel pijn van heb. De drank werd dus alleen nog maar meer een vlucht. Ik merk dat ik in de slachtofferrol blijf hangen, en ik geef daar de alcohol de schuld van. Ik heb geen problemen waardoor ik ga drinken, ik drink en mede daarom heb ik die problemen. Natuurlijk zijn de zorgen en gevoelens niet weg als ik nuchter door het leven ga, sterker nog, ik zal ze veel heftiger voelen en bewust mee maken. Dat beangstigt me enorm, maar is wel nodig. Ook ik moet leren omgaan met mijn gevoelens, zonder dat ik daar drank voor nodig heb. Het is in elk geval een flinke stap in de goede richting en ben daar eigenlijk ook stiekum wel een beetje trots op. Hulp durven vragen is voor mij heel wat, maar ik heb het gedaan en ik ga ervoor. Liefs, Nicky

Ik meld me af voor het dagpact, eerste dag zit er op, goed gevoel. Fijne avond allemaal nog, ik ga mijn bed opzoeken

Hoi Jane, Dat realiseer ik me heel goed. En ik weet ook dat ik deze gedachten vaker heb gehad, en dat het al die keren daarna toch weer mis is gegaan. Ik heb daarom ook net mijn partner gesproken en gezegd dat het zo niet langer gaat. Toegegeven dat het te regelmatig mis gaat en dat ik dat niet meer wil. Eerlijk zijn en open zijn. Eerste stap in het proces. En alle stapjes helpen denk ik, ook al zijn ze nog zo klein. Straks boodschappen doen en GEEN drank kopen. Dat is dan al stapje twee. Verder ben ik aan het bedenken wat ik kan gaan doen in de avonden, om afleiding te zoeken. Vanavond staat ik elk geval in de planning dat ik mijn keuken een goede beurt ga geven. Even helemaal uitsoppen. Daarnaast zal ik vandaag hier weer gaan rondneuzen. Dank in elk geval voor je reactie en een fijne dag! Liefs, Nicky

Ik herlees mijn eigen draadje en zie het gevecht dat ik al zo lang aan het voeren ben. Er is (te) veel gebeurd de laatste tijd in mijn privéleven waardoor ik de drank weer flink aan het misbruiken ben geweest. Niet fit, geen energie, terwijl ik die juist zo hard nodig heb nu. Om dingen te boven te komen en te werken aan een gelukkig (en gezond) leven. Gisteren weer behoorlijk mis gegaan, en ineens heb ik het gevoel dat het "klaar" is nu. Ik wil weer nuchter door het leven, zonder drank, zonder het vluchten wat ik de laatste tijd zo heb gehad. Wil er echt voor gaan, ook al zal ik daar regelmatig de P in hebben, want het vluchten in de drank is geen optie meer. Zal moeten leren omgaan met de gevoelens die ik heb nu en ik zal daar een zware dobber aan hebben. Desalniettemin heb ik het gevoel dat ik dat, op de langere termijn, veel beter zal kunnen zonder drank, dan met drank. Nieuwe start dus vandaag en vol goede moed!