NickyLJ80

Slaapkamer is gisteren af gekomen en helemaal naar mijn zin. Moet alleen nog op de gordijnen wachten, die komen over een week of 2. Heb gisteren een paar flesjes essentiële olie gekocht, paar drupjes op mijn kussen gedaan. Ruikt heerlijk nu daar en heb prima geslapen. Het ritme van vroeg naar bed en bijtijds weer op bevalt me eigenlijk prima. Ik heb altijd wel het idee gehad dat ik meer ochtendmens dan avondmens ben. Behalve dan met wijn op, dan kom ik mijn bed niet in (fles moet leeg) en kan ik 's ochtends maar moeilijk wakker worden (katerig). En dan is eigenlijk mijn hele dag naar de knoppen omdat ik te beroerd ben om ook maar iets zinnigs te doen. Vette happen eten en bank hangen. Zo zonde. Ik merk dat ik barst van de plannen voor mijn 'niet-drinkende leven'. Wil gelijk volle bak, het roer om gooien, 180 graden draaien. Ik moet dat afremmen nu, want dat is gewoon echt niet verstandig. Rustig aan de dagen door is verstandiger. Niet drinken is misschien nummer 1 maar herstellen van de burnout is eigenlijk net zo belangrijk en waarschijnlijk niet eenvoudiger. En dat gaat niet door als een kip zonder kop rond te gaan hollen. Balans vinden nu, daar moet ik naar op zoek. Nog een paar nachtjes en dan start de therapie. Wel met een fris hoofd gelukkig, ga er gewoon vanuit dat ik niet drink de komende 2 avonden, maar alsnog...vandaag drink ik niet! Punt uit!

Veel plezier Tinto en geniet ervan!

Dagpact : jowan Sheila Momentum Lars Nicky Fijne dag!

Nou, ik meld me droog af. Op de vrijdagavond om 21:20? Vriend geloofde niet dat ik al naar bed ging haha maar ja, zó geen trek in dat geblaat op tv. Ik duik erin, kroel nog even met een wakkere dochter en ga lekker mijn boek lezen. Morgen fris weer op en dag 5 zit zowaar in the pocket! Fijne avond nog allen!

Goedemorgen Tinto, Heb heerlijk geslapen. Lig op tijd in bed, sta lekker bijtijds op. De rest ligt nog te slapen nu en ik vind deze rustige ochtenden heerlijk. Zou er bijna mijn wekker voor gaan zetten:)

Volgens mij las ik op de dagdraad van gisteren dat je droog bent gebleven, ondanks het restaurantbezoek en je zorgen daarover. Wilde je even zeggen....goed gedaan!!!

Ach Etty, wat triest voor de kat. Hoop dat het toch goed gaat (maar zo te lezen reken je al op het einde...) Ik merk dat ik ook in mijn hoofd heb dat ik nooit meer wil drinken, maar ik probeer dat toch te onderdrukken. Ik ben pas een paar dagen op weg en hier heb ik geleerd dat ik dag voor dag moet aanpakken. Eerst dus deze dag door komen en morgen doe ik dat opnieuw Veel plezier in Berlijn hoor! Geniet ervan.

Gisteren weer druk geweest met het laatste schilderwerk en lekker kunnen shoppen in het tuincentrum voor wat nieuw spul op de slaapkamer. Kom ik daar een kletsmadam tegen, niet een beetje goededag enzo neeeee, een heel verhaal over haar autoongeluk en ze ging vervolgens naadloos over op Donald Trump (vind ik eigenlijk nog knap hoe ze dat deed). En dan mee gaan lopen met je door de winkel Daar ging mijn 'rustmoment voor mezelf'. Moet toch eens leren wat assertiever te worden geloof ik. Vandaag worden er twee schilderijen (nou ja, posters in wissellijst) bezorgd. Die moet ik nog even ophangen op de slaapkamer. Dan de vloer even goed schoonmaken daar en dan is het zo goed als klaar. Ben helemaal blij met mijn rustgevende 'jungle' daar. Vriend vond er wel een boel plantjes staan...laat dat nou net mijn inspiratie zijn geweest We gaan het weekend in. Typisch een periode waar ik altijd moeite mee heb om het droog te houden. Maar eerst vandaag zonder drank door brengen en dan stap voor stap verder. Ik heb vertrouwen!

Goedemorgen allemaal Dagpact: jowan Mootje Tinto Momentum Lars Nicky

Ik sluit ook af hier, telefoon gaat uit en ik pak mijn boek erbij. Meld me droog af voor vandaag. Op naar de vierde dag morgen! Slaap lekker voor straks allen

Ja op zich kan ik wel even de hort op zo af en toe, maar dat doet op het moment niet genoeg. Onrust zit natuurlijk ook vooral in mijn hoofd. En ik ben druk bezig om de slaapkamer op te knappen, zodat ik daar een fijn plekje heb voor mezelf, maar dat moet eerst af (anders heb ik toch ook weer geen rust) Ben sinds de burnout ook erg gevoelig voor geluid en dan is 3 mensen plus tv/netflix/youtube/spotify soms nét ff teveel. Maar, genoeg gezeurd hierover nu! Ik heb laatst gekeken naar een aroma diffuser. Die vernevelt aromatische oliën. Wil dat eigenlijk wel hebben voor de slaapkamer maar ik vind het dan toch weer te prijzig om 'zomaar' te kopen. Lijkt me heerlijk, geur van lavendel bijvoorbeeld. Wierook vind ik ook heerlijk ja, maar of dat nou lekker is op de slaapkamer? En het smeult toch en ik ben (overdreven wellicht) toch altijd huiverig voor dat soort 'vuur' gerelateerde dingen in de slaapkamer. Om die reden dus ook niet een geurbrander met waxinelichtje en geen kaarsen daar. Hoe oud is je zoon? Mijn dochter is 6 jaar, die ligt inmiddels lekker te slapen. Maar stiefzoon van 15 loopt hier ook rond nu. Overdag ook wel op zijn kamer maar die komt in de avond vaak naar beneden en gaat later naar bed dan ik. En 6 jarige is er weer bijtijds in de ochtend dus nee...ontsnappen aan de kinders is lastig hierzo haha Vriend en ik kunnen geen vertrouwelijk woord wisselen zeg maar

Goed gedaan Lika, op dat soort momenten sterk blijven vind ik ook altijd lastig. Top!

Ik moet eerlijk bekennen dat ik echt geen flauw idee heb of en waarin de psycholoog gespecialiseerd is. Ze is overigens ook op de hoogte van het alcoholmisbruik hoor, ik moest ook daar gewoon met de billen bloot. Ik heb er helemaal niets aan om de mensen die me willen en kunnen helpen in de maling te nemen. Ben wel wat dingen vergeten te vermelden overigens, maar je hebt ook maar zo kort tijdens zo'n intake. Maar er komt vast nog zat boven water tijdens de behandelingen. In het begin van de burnout heb ik van de huisarts diazepam gekregen om de eerste weken door te komen, maar ik ben daar rap weer mee gestopt. Niet mijn ding, vond het niet prettig maar het leek de huisarts even goed om tot rust te kunnen komen. Ben wel verschrikkelijk onrustig nu, ook door het niet drinken waarschijnlijk en ik erger me vreselijk aan de mensen om me heen. Heb behoefte aan wat rust vooral en dat gaat niet in de vakantieperiode helaas. Lamlendige gehang om me heen en elk beeldscherm in huis staat aan. Ik zou blij zijn als we weer een beetje fatsoenlijk ritme hebben, maar daarin sta ik vast niet alleen

Jeetje wat een druk dagdraadje vandaag. En inderdaad een mooie lijst medestanders Hier een productief dagje gehad. Behangen en geschilderd en zelfs nog even in het zonnetje kunnen zitten daarna met een boek. Onder het 'genot' van een duiveltje in mijn hoofd die het na zo'n productief dagje wel een super idee vond om dat af te sluiten met een wijntje. Juist ja, dat kan jij wel vinden stom duivelsding, maar dat doe ik dus niet Ik zit dus nu nog heerlijk in de tuin, zonder duiveltje en mét een koud glas cola light. Vond ik toch een beter idee. Inderdaad dus Muffin, zo ineens uit het niets lijkt wel. Maar vandaag zet ik gewoon dag 3 op de teller!

Ik ben ook weer van de partij hier: Dagpact: Momentum Mark Herstel tinto jowan Lars Quinn Kohtje Nicky Straks eerst maar eens ontbijten want van dat lekkere ontbijt hierboven krijg ik gewoon trek. En dan ook even boodschappen doen (in de ochtend echt een stuk makkelijker om de wijn te laten staan). Ga me vandaag ook wagen aan het behangen van een muurtje. Echt handig ben ik daar niet in maar goed, het is geen paleismuur dus zó netjes hoeft het ook niet. Een fijne dag iedereen!

Ik heb al een intakegesprek gehad en een bespreking over het door de psycholoog opgestelde behandelplan. Ik kan het goed met haar vinden. Ze is duidelijk, niet te zweverig en weet de goede vragen te stellen. Ze kan me goed peilen en ook 'raken', en dat is wel belangrijk. Ik heb dus gelukkig echt vertrouwen in haar. Ik start dus in elk geval met een intensieve therapie gebaseerd op cognitieve gedragstherapie en ook EMDR. Daarnaast ben ik opgegeven voor een training mindfulness van 8 dagen. Het zal een hele kluif worden maar weet je, ik héb er toch zin in. Het instorten op het werk en het zó hard vallen (psychisch dus), hebben me één ding duidelijk gemaakt en dat is dat ik dit leven zo niet meer kan, én niet meer wil voortzetten. Daarmee bedoel ik niet dat ik opgeef, maar juist heel erg hard wil werken aan mezelf om me weer wat waardevoller te voelen want jeetje...wat kan een mens zich waardeloos voelen. Ik realiseer me ook dat het een lange adem zal vergen, maar laat ik er dan in elk geval maar voor zorgen dat die adem niet naar alcohol ruikt En Lika mag ik vragen hoe jouw hersteltraject van de burnout verloopt? Want ondanks dat ik heel gemeend typ dat ik er zin in heb, vind ik het ook wel spannend hoor. Ik typ dit bericht trouwens op mijn telefoon in bed, wat niet heel handig is. Hopelijk niet teveel tikfouten. En ik leg mijn telefoon nu neer en pak lekker mijn boek. Even weg van deze wereld en op naar Midkemia (ja, fantasy dus ) Nogmaals bedankt allemaal voor jullie reacties op mijn schrijfsels, vind ik fijn!

Ik heb nu niet (of heel beperkt) de mogelijkheid om te schrijven. Continu mensen om me heen, dus geen rust om even onafgeleid te gaan zitten. Vandaag heel onrustig in mijn hoofd geweest en daardoor ook niet rustig kunnen zitten. Ben aan het rommelen geweest dus vandaag. Wel weet ik inmiddels zeker dat maandag de therapie gaat starten. Ben ik héél blij mee. Lang genoeg geduurd zo, die burnout lost zichzelf immers niet op!

Ik kom me ook weer netjes afmelden, dag 2 zit erop. Het begin is er zullen we maar zeggen. Gezellige avond gewenst nog

Hier schijnt het zonnetje, een verrassing want ik ging uit van een regenbui. Ik neem dit vrolijke zonnetje lekker mee in mijn hoofd vandaag Dagpact : jowan Lars Momentum Tinto Nicky Fijne dag allemaal!

Ik geloof dat het gebruikelijk is om je even af te melden wanneer het je jezelf hebt bijgeschreven op het dagpact. Bij deze mijn afmelding, 100% nuchter. De teller staat op 1 dag en ik duik lekker vroeg mijn bed in. Ik wens iedereen nog een fijne avond

Ik heb afgelopen nacht nog een lang telefoongesprek gehad met mijn ouders. Tot diep in de nacht gepraat en onder andere mijn verslaving opgebiecht na al die jaren. Ze schrokken maar zijn ook trots op me dat ik het aan wil pakken. Met de billen bloot gaan is echt doodeng en ik ben niet alleen lichamelijk moe maar ook geestelijk. Angst is inderdaad aanwezig, angst om niet perfect te zijn. Om niet geaccepteerd te worden en met medelijden te worden bekeken . Maar eigenlijk brengt dat me alleen eenzaamheid. Nergens het gevoel dat ik echt mezelf kan zijn omdat ik overal wel ergens om moet zwijgen of iets moet verhullen. En dat ben ik zo ontzettend zat, bah. Ergens ben ik blij dat ik alles heb opgebiecht maar ik voel me nu vooral verdoofd in mijn emoties. Het is ineens zo confronterend en ik heb moeite om dat een plekje te geven. Ik probeer mezelf voor ogen te houden dat dit gevoel wel minder wordt en dat het vast wel goed zal komen. Vandaag een dag zonder alcohol en ik heb de refusal weer opgesnort. Morgenochtend gelijk maar weer starten hiermee. Blijkbaar heb ik die stok achter de deur toch nog erg hard nodig. Ik ga lekker mijn bed in zo, boekje mee en hopelijk lekker slapen. Iedereen bedankt voor de tips en bemoedigende woorden. Ik ben nu te verdoofd en te moe om uitgebreider te reageren maar ik waardeer het wel dat jullie de moeite nemen om wat te schrijven hier! Lekker slapen nu

Goedemorgen iedereen, Ik waag me ook voorzichtig aan eens op de dagdraad. En ik doe mee met de dagpact. Dagpact: Lars Momentum tinto Kohtje jowan Bor Nicky Een fijne dag allemaal!

En daar zijn we weer, een paar maanden verder.... Voor wie het weten wil, de vakantie vorig jaar ben ik alcoholloos doorgekomen,we hebben echt een heerlijke tijd gehad. Afspraak met de huisarts gehad en Refusal gekregen en gebruikt. Het is heel lange tijd heel goed gegaan. En de reservering in mijn woorden is al duidelijk denk ik. Het is nog niet helemaal mis nu, maar ik ga hard de verkeerde kant op helaas. En ik zie het gebeuren.... En nu heb ik behoefte om te schrijven. En dat wordt me geadviseerd ook. En het lukt maar niet. Ik kom weer terug bij het forum, met nog steeds een alcoholprobleem, maar vooral met de behoefte om te schrijven. Dat lukte hier. Ik kon hier mijn zinnen typen en kreeg soms eens een reactie, een tip, een hart onder de riem, een schop onder de kont en soms ook niks. Ik ben sinds de laatste schrijfsels druk bezig geweest met mijn alcoholverslaving onder controle krijgen, maar eigenlijk was het meer het blokkeren van het gebruik door middel van Refusal. Dat werkte als een tierelier natuurlijk, maar nu weet ik, dat er "redenen" zijn voor mijn alcoholgebruik. En die komen hard naar binnen zonder verdoving mag ik wel zeggen. Het is een hele goede stap geweest om te starten met Refusal, het maakte mijn leven alcoholloos en beter te "leven". Maar eigenlijk is dat achteraf dus maar schijn geweest. Ik ben afgelopen mei volledig ingestort op mijn werk. Ik kón niet meer en huilde tranen met tuiten op de werkvloer, net na mijn vakantie. Werkgever heeft me naar de huisarts gestuurd en inmiddels, een paar maanden verder, ben ik burn out verklaard. Nu start ik binnenkort met therapie en moet ik daarnaast, als de therapie is gevorderd, ook een cursus mindfulness gaan volgen. Ik hoop in de tussentijd voorzichtig aan te kunnen starten met werk weer (want van al dat thuis zitten worden we écht niet heel veel rustiger hoor, het is wel rustig genoeg op een gegeven moment...) Maar jeetje, ik zie er naar uit en tegenop, hoe dubbel dat ook is. Ik ben angstig, weet niet zo goed wat ik kan verwachten en ik ben ook erg bang voor de gevolgen. Ik vrees voor de gevolgen van de therapie. Ik ban bang dat mijn relatie eindi. gt, die voelt nu al niet zo best en ik denk dat ik alles bedek met de mantel der liefde/hoop (of de droomwereld van alcohol)/. Ik moest van de doktoren een dagboek bij gaan houden, maar dat schrijven in een schriftje lukt me gewoon niet zo. Ik heb "het moment" nodig, en toch ook de gelegenheid. Daarom schrijf ik ook maar even hier van me af. Ik vond het heerlijk om hier zo af en toe mijn schrijfsels te doen en het blijft roepen denk ik dan... Ik heb nu een glas wijn naast me staan. En nee dat is niet nodig geweest. Maar het zijn ook geen flessen gelukkig. En toch zie ik het risico in... Ik hád niet meer een actief alcoholprobleem, maar ik moet er heel sterk voor gaan waken dat ik die niet alsnog creëer nu. En om eerlijk te zijn...ik ben al behoorlijk over de grens gegaan twee keer. En daarom is het glas dat ik nu drink er eigenlijk 1 te veel. Ik realiseer het me, maar ik weet gewoon simpelweg even niet hoe ik hem kan weerstaan. Stom, want ik weet inmiddels dondersgoed dat er andere opties zijn!

Het duiveltje heb ik net even hardhandig buiten de deur gezet, ik werd een beetje moe van hem. Hele dag zeurend aanwezig en dan nog de vuurdoop...ik moest toch even een boodschap halen (te weinig brood voor deze vakantie) dus de supermarkt in om zes uur. Gevaarlijk, maar daar was ik me wel heel goed van bewust. Ik heb mijn dochter brood laten zoeken, heb ook nog een zakje borrelnootjes in de mand gemikt, heb even mijn tong uitgestoken naar het wijnschap en ben zonder alcohol de supermarkt uitgelopen. Nu de avond is gevallen en het in en rondom het vakantiehuisje in een oase van rust is veranderd, begint het weer te kriebelen. Woensdag ben ik weer thuis, zal ik dan toch niet weer wat gaan halen? Begin alweer allerhande excuses uit de kast te trekken. Ik ben in mijn hoofd al helemaal bezig met een plan de campagne om te kunnen gaan drinken. Wat gebeurde er: ik dacht, als ik me nou aanmeld op de site minderdrinken bijvoorbeeld, dan kan ik daar invullen dat ik ga minderen in zes weken, dan heb ik wel een plan, ben ik er serieus mee bezig, kan ik dat bespreken met de huisarts en zo naar een algeheel stoppen poging toewerken. Met als afsluiting dan bijvoorbeeld die Refusal. Dat is wel een goed idee, want dan kan ik dus gewoon woensdag lekker even wat drinken en misschien van het weekend en ....... en toen schrok ik zó van mezelf! Waarom doe ik dit? Waar ben ik nou in hemelsnaam mee bezig? Wat maakt nou dat ik een heel plan aan het verzinnen ben om aanstaande woensdag te kunnen gaan drinken? Wie probeer ik nou eigenlijk voor de gek te houden? Wil ik nou serieus de huisarts gaan betrekken in een plan de campagne om te kunnen blijven drínken in plaats van te stoppen? Wat een bizar iets is deze verslaving, want hoe lang ik ook mijn best heb gedaan om dat min of meer te ontkennen, na het typen van bovenstaande lijkt me de conclusie duidelijk. Ik ben wel geschrokken. Ben er zelfs een beetje verdrietig om voel ik. Dat komt denk ik ook, omdat ik me langzaamaan begin te realiseren wat een lange weg ik te gaan heb nog. Het besef is er zéker ook nog niet volledig en dat vind ik riskant. Ik heb het nu herkend, maar hoeveel van deze gedachten herken ik nog niet? Ik ben bang om weer de fout in te gaan merk ik. Het is echt een angstig gevoel wat me ineens bekruipt. Het moge duidelijk zijn dat ik mijn ruwweg in mijn hoofd uitgeschreven plan de campagne in een denkbeeldige prullenbak heb gegooid. Daarvoor in de plaats is een onbestemd gevoel terug gekomen. Hoe moet dat nou woensdagavond, een groot risicomoment aankomende week. Ik heb besloten om het even te parkeren voorlopig. Nu is nu en het is nog lang geen woensdag. Voorlopig kan ik vandaag dag drie op de teller zetten met een prachtige nul, terwijl ik ook vandaag een moeilijk moment heb weten te trotseren. Het is lang geleden dat ik drie dagen achtereen geen alcohol gedronken heb. @Bob: ik heb het duiveltje wellicht niet hardop toegesproken, maar het wel even buiten mezelf geparkeerd. Vandaag hielp dat, dus dank voor je tip. Ook je leestip vergeet ik niet, maar daar ga ik thuis even verder naar zoeken (bibliotheek). @Etty: ook jouw leestips neem ik mee, alhoewel ik me meen te herinneren dat ik het boek van Jan Geurtz gelezen heb om van mijn rookverslaving af te komen. Ik was destijds nog in de keurige veronderstelling dat ik hé-le-máál geen alcoholprobleem had (duhuh), maar wellicht is het de moeite waard om het boek ook nog eens te lezen. Een boek lezen kan nooit kwaad immers. @MijnGerrit: dank voor je dagelijkse dosis tekst op mijn draadje. Ik lees je graag. Iedereen is erg behulpzaam, niet alleen in "mijn" draadje, maar ik lees me helemaal suf in alle andere draadjes. Veel herkenning en tips en toch een steun tijdens moeilijke momenten. Ik ga nu mijn bed opzoeken, nog even verder in een spannend boek. Ik meld me morgen weer, want dit van me af schrijven is op dit moment iets dat me goed doet en me helpt. Een ieder een fijne avond en goede nacht gewenst.

Zo...deze dag ook weer doorgekomen, maar wel met een duiveltje in mijn hoofd zeg. Op dag twee begint de ellende dus al. Steeds zo ineens de gedachten: - ach...vanavond twee glaasjes kan toch wel, het is vakantie! (yeah right, alsof ik ooit twee glazen drink) - ik kan natuurlijk ook gewoon overstappen op bijvoorbeeld Jillz, daar wordt ik niet zo dronken van - misschien toch liever geen Refusal, want af en toe moet toch gewoon kunnen. En dat allemaal op de gekste momenten, als je er helemaal niet mee bezig bent. Gewoon ineens, uit het niets. Ik kan dus wel zeggen, dat ik héél blij ben dat ik niets heb meegenomen op vakantie, want ik had er met de grootste waarschijnlijkheid niet vanaf kunnen blijven. Ik klets, ik weet wel zeker dat ik zou hebben gedronken. En nu zit ik met een glaasje cola light (oké oké...plus een stuk of vijf crackers) achter de pc i.p.v. met een volgegoten lijf vol wijn. En ik ben blij, heel erg blij, dat deze dag weer nul op de teller staat. Ik heb net de presentatie van Els Noorlander bekeken en dat is dus één "feest der herkenning". De triggers, de terugval, steeds meer, steeds vaker. Ook het goed praten...ik functioneer toch nog? Ik doe mijn huishouden, werk, verzorg mijn kind en heb nog nooit een dag verzuimd. Tuurlijk doe ik dat, maar vraag niet hoe. Want wat kost het herstel van die avonden drinken een tijd zeg. Natuurlijk breng ik mijn kind op tijd naar school, haal ik de boodschappen, stofzuig en was. In een razend tempo zelfs, zodat ik nog een uur of twee lamlendig op de bank kan liggen tot ik haar weer van school kan halen. Zet zekerheidshalve wekkers want stel je voor, je verslapen om drie uur 's middags! Daarna door naar de zwemles, eten koken, spul voor morgen weer klaar zetten, kind in bad en naar bed en dan...dan ben ik toe aan het volgende avondje met wijn. Soms ook niet, omdat ik nog op mijn tandvlees loop van de dag ervoor, maar meer dan twee dagen zit er nooit tussen. En dan de ochtend..hoofd vol watten, alles op de automatische piloot, nog maar wat koffie, extra pepermunt voor onderweg en hopen dat niemand te dichtbij komt. Die schaamte, die vind ik ook zó erg. En dan de stellige gedachte "ik drink nooit meer" (die halverwege de middag vaak dan al gelijk een stuk minder stellig is). Ik tik dit even uit, vooral voor mezelf om af en toe eens terug te lezen. Ik moet me blijven beseffen dat ik verslaafd ben en helemaal niet "normaal" functioneer alhoewel dat voor de buitenwereld misschien best zo lijkt. Het mezelf blijven beseffen dat ik echt een leukere moeder ben zonder drank. Een betrouwbaarder mens wordt. Iemand zonder schaamte over haar eigen gedrag. Een gelukkig mens. Ik wil nog even bedanken voor de tips en de reacties die ik krijg. Ik heb er veel aan. Het is leuk om ook te zien dat je gelezen wordt, ook al doe ik dit natuurlijk vooral voor mezelf. Ik heb "angst" (het is niet echt angst, maar ik heb er geen ander woord voor) hoe ik de weken door ga komen tot mijn afspraak bij de huisarts. Ik wil toch echt ook in eerste instantie laten zien dat ik zelf de eerste stap al heb gezet door al een paar weken niet gedronken te hebben. Maar op dag twee al wéér die duiveltjes in mijn hoofd, maken we ook wat onzeker. Aan de andere kant: vandaag heb ik die duiveltjes uit mijn hoofd verbannen, dus de eerste stap is gezet. En laat ik op die manier mijn posting met een positieve gedachte afsluiten. Ik ga nuchter naar bed, dag twee zit erop! Ik meld me morgen vast wel weer, ik merk dat ik het toch prettig vind om zo even in het wilde weg mijn gedachten eruit te typen. Fijne avond nog iedereen