Francesca

Lieve Anjo, Mijn innige deelneming met je verlies. Ik zal aan je denken. Fran

He Kaia, ik weet niet zo goed hoe te reageren, maar ik wens je wel veel sterkte ermee! Tja, ik ben mijn positiviteit en sterkte ook wat kwijt op dit moment. Gelukkig geen gremlins. Maar ben jankerig en hangerig en landerig en moe en voel me niet helemaal goed. Ik mis mijn lief, voel me een beetje eenzaam. Blijkt er ook nog verwarring te zijn ivm afspraken, en als mijn draagkracht toch al klein is, raak ik overstuur van zulke dingen. Gaat wel weer over, dat weet ik, maar heb zin om ff te zeuren vandaag. Ik kan ook niet altijd sterk zijn, denk ik dan. Pff, hoop dat ik snel ongesteld word, dan weet ik tenminste weer waarom ik me zo voel. Beetje zelfmedelijden, geloof ik. En dan weet ik dat in actie komen goed voor me is, maar ik kan het even niet opbrengen of zo. En nou genoeg gemiept! Ga maar weer de hulp van Christina Aguilera inroepen, denk ik. Dat hielp gisteren ook. Sterkte voor iedereen die het nodig heeft en een fijne dag iedereen!

Hier ff wat smalltalk van mij. De ruitjes zijn schoon. Smetteloos schoon kan ik wel zeggen, want zowaar zelfs nagepoetst met een prop krantenpapier. Zelden zulke schone ruiten gehad, om niet te zeggen nog nooit. Voelde me daarnet ineens jankerig. Nergens zin in, me vervelen terwijl ik 1000 dingen te doen heb, je kent het wel. Of niet, dat kan ook. Hormonen, denk ik. Weet ik wel zeker. Mijn cyclus ligt door elkaar nu ik niet meer drink, heb ik het gevoel. Weet ik wel zeker. Hihi. Nou ja, we zien wel hoe het evolueert... Christina Aguilera heeft me geholpen tijdens het poetsen daarnet. Was best een filmpje waard geweest... Pff, en nou ben ik ook nog melig. Ga nog wat doen. En dan koken. En dan mag ik van mezelf lekker lui zijn. Toedels! Fran

Mooie stukjes Anna en Tapas! Ik ben er zelf achter dat ik toch meer krekel dan mier ben, ook zonder drank... En soms ook meer haas dan schildpad... Zit een beetje te worstelen met mezelf omdat ik toch wat meer mier zou willen zijn (lees: mijn huishouden toch wat beter zou willen regelen), maar mezelf daar toch steeds weer moet voor porren. En ik ben vandaag weer niet te porren. Was ik gisteren na een opflakkering van enthousiasme ook niet. Zucht. Het is toch echt een kwestie van zelfdiscipline. En van planning. Ik denk dat ik echt als een klein kind een dagschema voor mezelf zal moeten beginnen maken en me daar ook aan houden. Na ja, het is al veel verbeterd, maar daar worstel ik vandaag dus weer mee. Volwassen worden valt niet altijd mee, geloof ik. Maar kom, niet gezeurd. Ik ga ruitjes lappen. 16 per deur x 3 deuren = 48 ruitjes. Heb ik er ook nog eens 48 in de keuken, maar die laat ik vandaag aan mij voorbijgaan.

Daar mag jij best vol van zijn, hoor, Hanneke! Het is ook niet niks!

En Hanneke 10 weken!

Ik wilde nog heel even reageren op jou, Sandman. Het is inderdaad zo dat er na een ernstig bericht vaak weer overgegaan wordt tot de orde van de dag of dat er wat gegeit wordt -- in casu dat ik wat zat te dollen met BB meteen na Blacky's bericht. Dat lijkt dan heel ongevoelig, en ik was me daar ook van bewust, maar ik kon het even niet laten... Je moet wel weten dat er ook achter de schermen gesteund wordt, en dat het forum zelf daar vaak maar een onderdeel van is. Dat geeft dus een beetje een vertekend beeld. Zo, ik voelde me aangesproken en had het gevoel dat ik me toch even moest verdedigen. Water, sterkte met je niersteen! Schijnt heel pijnlijk te zijn... Bfacky: fijn dat je je weer beter voelt! Har, Tapas en Mieke: nog gefeliciteerd met jullie respectieve mijlpalen! Ik hou het droog vandaag, en hoop van jullie hetzelfde! Groetjes, Fran

Lieve Anjo, ik sluit me aan bij de vorige schrijfsters en ben blij voor jou dat deze pijnlijke tijd toch op een positieve manier verloopt. De woorden "blij" en "positief" klinken misplaatst, maar ik weet ook niet hoe ik het anders moet verwoorden. Heel veel sterkte! Blacky, moedig mens! Ik trek me op aan jouw voorbeeld van noest en koppig doorwerken en aan je eigen leven bouwen. Chapeau, echt waar! Je bent in mijn ogen ontzettend sterk op dit moment. Mijn bewondering heb je! En inderdaad: ooit komt er een vrouw langs die je graag ziet om wat en wie je bent, zeker weten! En dat verdien je ook! En Tapas, ik vind het ook zo fijn om jou te lezen en te zien hoe dingen op hun plek vallen of hoe je leven ineens nieuwe wendingen neemt. Ook dat bevestigt voor mij dat als je goede dingen doet en nieuwe uitdagingen niet uit de weg gaat, er ook goede dingen op je pad komen. Ik vind het trouwens helemaal fijn om zoveel positieve berichten te lezen de laatste dagen. Over hoe mensen dingen aanpakken na het stoppen met drinken. Ik ben er intussen ook van overtuigd dat dat nodig is om gestopt te blijven. Dat merk ik ook aan mezelf, nu ik ook echt bezig ben met het zoeken van nieuwe opdrachtgevers. Ik vind het aan de ene kant eng, maar aan de andere kant ook spannend op een positieve manier. En hoe meer ik ermee bezig ben, hoe meer mogelijkheden ik ook zie! Dan zoek ik het internet af en denk ik ineens: Hé, dat zou misschien ook nog iets voor mij zijn! En ondertussen geen gedachten aan drank... Fijn is dat. Het is ook zo leuk om weer die drive te voelen van toen ik net begon als freelancer, nu alweer 18 jaar geleden. Dat gevoel dat de wereld nog helemaal voor me open ligt of zo. Alsof ik een jong veulen ben. En ik verwacht heus ook wel afwijzingen of onbeantwoorde mails, maar dat zien we dan wel weer, en het is geen reden om weer te gaan drinken! Ha, en nou ben ik uitgejubeld! In de benen en ACTIE! Groetjes, Fran PS: Ziza, jammer dat je geen patent of zo genomen hebt op dat "ACTIE!" van jou. Was je intussen slapend rijk mee geworden...

Ook hier brandt de kaars voor jou en je gezin, Anjo! Heel mooi geschreven, Carolien! En o zo waar. Ik herinner me helaas nog levendig hoe ik op de sterfdag van mijn vader per se naar huis wilde om in de drank te vluchten. Omdat ik de pijn ondraaglijk vond... Ik was er dus niet bij toen hij stierf, en de pijn in de jaren erna was nog veel ondraaglijker. Ik kon het mezelf niet vergeven en de herinnering aan die dag kwelde me tot in het diepst van mijn ziel. En ik kreeg die pijn ook niet weggedronken, want hij kwam altijd weer naar boven. Vorige week, 12 augustus, was het 7 jaar geleden dat mijn vader overleed. Voor het eerst in al die tijd heb ik die dag, en de herinnering aan wat er toen gebeurde, doorstaan zonder gekweld te worden door schuldgevoelens. Ik geloof dat ik er eindelijk vrede mee heb, dat ik mezelf vergeven heb voor wie ik toen was. En dat heeft volgens mij alles te maken met het feit dat ik nu nuchter ben en inzie hoe "ziek" ik toen was. Hoe de drank het van me overgenomen had... Maar dat heeft wel jaren geduurd. Liefs, Fran

Ahum... Ik heb meer dan eens mijn sigaret bij het filter aangestoken toen ik dronken was... :$

Hé Stien, van harte gefeliciteerd met je 20 maanden!

Hé Blackietsje, veel sterkte ermee! En je mag altijd bellen, hoor, dat weet je! Caro: Gefeliciteerd met 2 jaar nuchterheid! Ik heb vandaag leuke visitekaartjes besteld. Had ik niet eens, terwijl ik toch "zelfstandig ondernemer" ben, zoals dat zo chic heet. :huh: Ze hadden ook bijpassend briefpapier en enveloppes, maar die moesten per 500 stuks, en daar kan ik in dit internettijdperk mee toe tot aan mijn pensioen... Dus maar niet gedaan. Jammer. En nu ga ik mijn huis poetsen. Morgen een lange treinreis voor de boeg en ik wil de boel schoon achterlaten. Yiiiiihaaaaaaaaaaa!

Stien, mag ik je hartelijk danken voor je koffiebericht?! Ik ga ook nog een kopje tot mij nemen...

Soothieke, ik denk dat je wat sterretjes moet zetten in de beschrijving van je huisarts... Krijg je anders weer op je donder...

He Soothie! Aai over je opgefokte bol! Wordt wel weer beter!

Hoi Har! Met "gelijkgestemde zielen" bedoelde ik dat ik hulp zocht bij mensen die zelf nogal negatief ingesteld zijn wat mijn specifieke probleem betrof, en me dus ook in die zin advies gaven. Terwijl iemand anders, die het probleem anders bekeek en ook mijn twijfels voelde, me het advies gaf om ook de positieve dingen te bekijken en in geval van twijfel geen onomkeerbare beslissingen te nemen maar het nog even aan te zien en te zien wat ik zelf kon veranderen. Dat heb ik ook gedaan. Ben heel eerlijk mijn eigen aandeel gaan bekijken, en kwam tot het besluit dat ik zelf ook fouten maakte en een aantal dingen zelf kon veranderen. En heb dat ook gedaan. Zo ben ik uit die negatieve spiraal geraakt, en ben ik nu blij dat ik toen geen schepen verbrand heb. Achteraf bekeken -- en dat had ik eigenlijk al wel eerder in de gaten -- is het dus geen goed idee om in een negatieve bui mijn heil te gaan zoeken bij mensen die ook negatief ingesteld zijn op een bepaald gebied, omdat ik dan wel gesteund word in mijn eigen negativiteit en geklaag, maar er weinig constructiefs gezegd wordt of er geen manieren aangereikt worden om op een andere manier met het probleem om te gaan. Die andere manier vraagt natuurlijk eerlijkheid tegenover mezelf -- en dat kan soms pijn doen! -- en positieve actie. En omdat ik al jaren gewend was om in de drank (en dronken, negatieve actie) te vluchten bij problemen of verdriet of pijn of conflicten, is het voor mij nieuw om op een andere manier met problemen om te gaan. Zonder in zelfmedelijden te vervallen of meteen radicale beslissingen te gaan nemen. Ik ben soms nogal heftig van karakter, en ik heb de laatste tijd gemerkt dat het dan wel goed is om vrienden te hebben die zelf bedachtzamer zijn. Vroeger vond ik dat wel eens "mensen zonder ruggengraat", maar ik begin mijn mening daarover serieus te herzien... Soms is een radicale beslissing goed, soms is bedachtzaamheid beter! Nou, dat is alweer een heel epistel geworden. Tijd voor actie nu! Iedereen een fijne, droge dag gewenst! Vandaag drink ik niet! Fran

Hoi Tapas, Ik denk dat ik ook gewoon in een andere fase zit of zo, zeer zeker mede door het niet meer drinken. Ik heb mijn verleden uitgespit in therapie en veel dingen hebben een plek gekregen. Andere nog niet helemaal, maar dat gaat ook veel beter nu ik nuchter ben. Het is dus ook niet zo dat ik stopte met drinken en ineens geconfronteerd werd met depressieve gevoelens of een onverwerkt verleden dat ineens naar boven kwam... Maar ik vind de positieve aanpak inderdaad ook zoveel prettiger. Het levert zoveel meer op en ik voel me er zoveel beter bij. Kost ook veel minder energie. Gewoon bezig zijn, met nu en dan een baaldag of een paar baaldagen, maar mezelf dan weer oprapen en gewoon weer bezig zijn. Ik besef ook veel meer hoe geprivilegieerd ik eigenlijk wel ben dat ik de vrijheid heb om dingen uit te proberen en mijn eigen weg te zoeken. Ik begin de verantwoordelijkheid voor mijn eigen leven op te nemen, en dat geeft vrijheid. En dat ik hier en daar een kronkel of een handicapje heb, tja, daar probeer ik dan maar het beste van te maken. Groetjes, Fran

Ik jou ook.

En diplomatie je second middle name zeker?

Bedankt voor je zoals gewoonlijk erg meelevende reactie, BB. :angry:

In ieder geval niet uit een geldputje...

Nee, str*ntraper achter de trein, noemen ze dat hier.

Caro: dat vertel ik lekker niet, hoor! Beetje anonimiteit stel ik toch wel op prijs...

Het is herfstig hard aan het waaien hier... Heb net mijn cv bijgewerkt en ben adressen van mogelijke opdrachtgevers aan het zoeken. Spannend eigenlijk wel! Nu ik er echt mee bezig ben, begin ik voor mezelf ook een beter beeld te krijgen van wat ik (denk ik dan) graag zou doen. Actie, altijd maar weer actie! En als ik dan eenmaal bezig ben, valt het allemaal best mee. Of er ook resultaat uit voortkomt, weet ik niet, maar ik bekijk het alvast positief. Ik had al twee mailtjes verstuurd, maar kreeg twee keer een automatisch gegenereerd bericht als antwoord. "Met vakantie tot..." Mijn HM gunt me blijkbaar nog wat rust... (Is niet l*llig bedoeld trouwens, want ik geloof wel in een soort HM.) Als ik positief gestemd ben, zoals nu, zie ik de mogelijkheden die voor me openliggen nu ik niet meer drink. En geloof ik ook in mijn eigen mogelijkheden. En in de mogelijkheid om mijn leven een andere wending te geven. Niet alles tegelijk, maar één stapje tegelijk. Toen ik nog zoop, zag ik die mogelijkheden nauwelijks. Ik zag vooral het negatieve. En soms, in de roes van de dronkenschap, zag ik alles ook wel erg rooskleurig in. Maar dat duurde meestal niet lang... Ik heb onlangs nog zo'n negatieve bui gehad, waarin ik alleen datgene zag wat me niet zinde, en niet de positieve dingen, die er duidelijk ook waren en zijn. Ik vond het toen moeilijk om mezelf daar weer uit te sleuren, maar slaagde er toch in, en daar ben ik achteraf bekeken erg blij om. Ik denk dat het voor mij iets is waar ik moet voor uitkijken, dat naar beneden gesleurd worden als ik negatief begin te denken... En dat het op dat moment ook belangrijk is om niet het gezelschap van gelijkgestemde zielen op te zoeken die me bevestigen in mijn negativiteit, maar het te gaan zoeken bij mensen die neutraal of positief tegen mijn "probleem" aankijken en ook de andere kant ervan kunnen belichten. Een keer je hart luchten en klagen kan best opluchten, maar is ook een beetje gevaarlijk heb ik gemerkt. 't Is een tweesnijdend zwaard. Het lucht inderdaad op, maar als je achteraf toch een andere, positieve draai aan de dingen geeft, vind ik het toch ook een beetje raar of zo om die gelijkgestemden dan weer onder ogen te komen. Ik krijg dan een beetje het gevoel dat ik me moet verantwoorden voor mijn ommezwaai, voor het feit dat ik toch een andere beslissing genomen heb, de dingen op een andere manier ben gaan bekijken, en daar ook blij mee ben... Ik heb morgen een afspraak met mijn psy, en daarom zit ik daar een beetje over te mijmeren terwijl ik dit bericht schrijf. Ik zag zondag ook mijn "beste vriendin", zoals dat heet in meisjestermen , en toen had ik dat gevoel ook. Het is iets waar ik mijn weg nog in moet zoeken, geloof ik. Nou ja, iedereen heeft het recht om van gedacht te veranderen, houd ik mezelf dan maar voor. Ook dat is volwassen worden, terugkomen op een reeds half genomen beslissing omdat je merkt dat het toch niet de juiste beslissing was. Groetjes, Fran

Puike prestatie, hoor! De kop is eraf, zoals wij hier zeggen!