Francesca

Ja, Henkie. Met schilfers ook nog bij mij. Prachtig gezicht, hoor! En o zo leuk als je verliefd bent en heel vaak wilt zoenen...

Hoi Vie, Vaseline hielp wel, maar van het minste dat ik lachte of zo, scheurden de wondjes weer open. Het is na een paar weken vanzelf overgegaan. Ik had het onlangs weer, maar dat duurde maar heel even. Ik vraag me af of het niet met een of ander vitaminegebrek of zo te maken heeft... Maar goed vochtig houden, helpt wel.

Hoi Albertina! Ja, hier alles goed. Ik ben aan het dansen met mijn kansen en mijn geluk, hihi. Jij gaat ook wel lekker, hé! Jammer dat je been zo moeilijk geneest... Kan me voorstellen dat je er stilaan de rietepetieten van krijgt... Maar je klinkt wel optimistisch vind ik.

Wat een prachtig onderschrift, Albertina!

Anonimiteit, anonimiteit... Grumpelgrompel. En ik ben zo nieuwsgierig! Grrr.

AMEN!

Tapas, wie staan er ook alweer in dat boek?

Blacky en Rudy: ik denk aan jullie!

"Ik begin zin te krijgen om de grote wereld in te trekken." Herkenbaar, Tapas! Heb ik ook! Fijn, hé, dat stoppen met drinken je weer zin doet krijgen in het leven! Dat je ineens een boel mogelijkheden ziet voor jezelf, terwijl alles vroeger zo uitzichtloos leek. En het gaat soms inderdaad met kleine stapjes. Beetje bij beetje sterker worden en dichter bij jezelf komen. Jezelf van je bagage verlossen. Wat ballast uit de rugzak gooien en ontdekken dat je verleden je echt niet hoeft te bepalen. Dat je sterker kunt zijn dan dat verleden! Ik vind het leuk om te lezen dat jij ook dat soort plannen koestert en daar ook mee aan de gang gaat. En ik zie dat hier bij wel meer mensen... Ik was zo bang voor verandering -- ben ik nog hoor -- maar het is tegelijk ook zo opwindend om net datgene te doen waar je bang voor bent! Vrijheid creëer je toch ook zelf, heb ik ervaren. Ik heb mezelf veel te lang tegengehouden om te zijn wie ik wilde zijn. Nu begin ik dat juk stilaan af te werpen. En ja, het gaat niet altijd even snel, en ik val ook vaak terug in mijn oude gepieker en het gevoel van 'Wat zullen de mensen wel denken?', maar daar wordt aan gewerkt. En ja, soms is fysieke afstand goed om ook geestelijk afstand te nemen. Dat herken ik helemaal. Toch heb ik niet zozeer het gevoel dat ik wegloop van iets, dan wel dat ik ergens naartoe ga. Dat is een verschil. Weglopen heb ik lang genoeg gedaan...

Bier met 2% alcohol is niet alcoholvrij! Belgische pils heeft een alcoholpercentage van gemiddeld 5%. Dus 2,5 flesje bier van 2% = 1 flesje gewone pils. Naar het schijnt bevatten ook 'alcoholvrije' bieren vaak nog een heel klein beetje alcohol (0,5% ofzo). Als je gisteren dan leest dat zowel Bako, Albertina als ik al trek kregen van respectievelijk saus en een stuk taart, dan weet je het wel... Terugval verklaard.

Haha, Noa, Anna en ik vonden ooit in een ver verleden dat we op zijn minst op een praalwagen door de stad gereden moesten worden toen we een week of 2-3 droog stonden. Anna hield stug vol, ik ging voor de 'snelle beloning' en dus ook weer voor de bijl. Waarop nog dik anderhalf jaar van drankellende volgde voor ik de knop om kreeg. Geduld is inderdaad een schone zaak!

Veeg, mop, stof en zwabberse, Soothe! Huisje netjes maken voor uw gade!

Goh, Soothie, ouwe knakker! Wat klink jij verstandig de laatste tijd! Ik vind het wel grappig, dat willen weten wat er precies gaat gebeuren als je stopt met drinken. Herken ik wel. Bij mij ging het zo: ik viel nauwelijks af, ben bijna 4 weken compleet geconstipeerd geweest (echt waar!), ik kon me heel moeilijk concentreren, kreeg een vreemdsoortige uitslag in mijn gezicht, had wekenlang ingescheurde mondhoeken... En ik me maar afvragen waar nou mijn beloning bleef, hahaha! Nu ja, geen katers meer hebben was al een enorme beloning op zich! En de beloning werd gaandeweg steeds groter en merkbaarder en zichtbaarder! Als je drinkt, ben je uit op onmiddellijke beloning. De alcohol doet meteen wat hij moet doen, al kunnen dat verschillende dingen zijn. Maar wat de drank vooral doet -- of je het nu doet om te 'ontspannen' of om je problemen te 'vergeten' of om te kunnen 'slapen' -- is je ontwenningsverschijnselen wegnemen. Zeker als je een bepaald punt in je drankgebruik voorbij bent, en de verslaving het heeft overgenomen. Dan is elke 'reden' goed om te drinken. Maar de echte reden is gewoon dat je van die vervelende craving af wilt. Zo bekijk ik het nu. Ik heb ook al mijn 'redenen' en 'triggers' onderzocht. En dat waren er nogal wat. Ik geloof dat alles gewoon een trigger was de laatste jaren. Maar de echte reden was dat ik mijn verslaving moest voeden. Mijn lijf wilde alcohol. Mijn verslaafde brein wilde alcohol. Ik heb geleerd om de verslaving los te koppelen van al de rest. Drank is drank, al de rest is al de rest. Ik wilde drinken omdat ik verslaafd was (ben). Ik ben ook van het principe dat dat voor mijn leven is. Ik kom daar nooit meer vanaf. Net zoals Soothe denk ik wel eens: Hé, wat zou een biertje nu smaken! Helaas kan ik niet gezellig één of twee biertjes drinken. Het worden meteen één of twee sixpacks. Dat weet ik nu al. Na een paar weken zit ik geheid weer in mijn oude drinkpatroon, en daar bedank ik voor! En wat zijn een paar slapeloze nachten nu in verhouding tot 100.000 katers? Of wat zweten? Of constipatie? Of dunner/dikker worden? Of hoofdpijn? Of moeheid? Of... Wat zijn die ongemakken nu in verhouding tot de ellende van het moeten drinken tot je erbij neervalt? Niks. Toch zie ik die angst hier steeds weer voorbijkomen. Het is de angst die ik zelf ook had, en die me nog jarenlang heeft doen doordrinken. "Hoe ga ik in godsnaam overleven zonder alcohol?" Ik kan uit de grond van mijn hart zeggen: Wel, ik LEEF eindelijk weer, in plaats van te overleven! Ik herontdek mezelf, kom te weten wie ik echt ben. Ik ben in beweging, doe dingen. Grote dingen! (Al is het natuurlijk begonnen met kleine dingen.) En ik doe ook weer de dingen waarbij ik vroeger altijd dronk, ditmaal zonder drank. En dat lukt! Intussen zonder een greintje pijn! En heel nu en dan komt de craving nog eens opzetten als ik bang word voor wat ik aan het doen ben. Dan is het kwestie van de trek uit te zitten tot hij overgaat. Maar die momenten worden steeds zeldzamer. Echt waar, het is zo FIJN om niet meer te drinken! Ook al komt er verdriet op je af en blijven de dagelijkse zorgen de dagelijkse zorgen. Ik heb moeten leren dat ik niet alles naar mijn hand kan zetten, en dat ik me soms gewoon moet overgeven. Maar ik heb ook geleerd dat ACTIE het toverwoord is (© Ziza ). Word ik onrustig omdat ik dingen uitstel? Dan doe ik ze meteen. Word ik onrustig omdat ik iets niet weet en zelf maar zit in te vullen? Dan vraag ik het na. Ik heb dat moeten leren, en ik worstel nog geregeld met uitstelgedrag en het invullen van allerlei dingen (het slechtste eerst). Voor mezelf heb ik ervaren dat ik zoveel mogelijk moet proberen om onrust te vermijden, want daar krijg ik trek van. Het analyseren van je triggers kan heel nuttig zijn, maar pas als je stopt met drinken leer je daar ook mee omgaan. Ik voel dit en dat, nu zou ik normaal gedronken hebben, maar ik drink niet meer. Hoe los ik dit op? Kan ik het oplossen? Of moet ik het maar aanvaarden? Het over me heen laten komen? Het is een heel leerproces, stoppen met drinken. Stoppen is maar stap 1, daarna begint het pas! Ik kon het niet geloven toen ik zelf nog dronk, dat het leven zoveel beter zou zijn zonder drank. Ik geloofde liever de negatieve verhalen vol kommer en kwel. En dan dacht ik: Pfff, ik kan net zogoed blijven drinken! Maar nu lees ik met plezier de positieve verhalen. Ik zie mensen een hele ontwikkeling doormaken. Sommigen worden eerst depressief als ze stoppen, maar daarna zie je ook hen meestal openbloeien. Ik ben gelukkig niet depressief geworden. Mijn depressieve gevoelens verdwenen na het stoppen met drinken, dus dat was pure winst. En daar ben ik blij om. Het is niet bij iedereen hetzelfde... Zo, dat wilde ik even kwijt. En nu weer aan de arbeid! Geen uitstelgedrag meer!

Herkenbaar, Bako! Ik had hetzelfde na een stuk taart waarin drank zat (wat ik op dat moment niet wist en ook niet proefde, gek genoeg, dus het kan ook niet veel geweest zijn). Zat ik een dag later op de wc en kreeg ik ineens zo'n trek in een biertje! Moraal van het verhaal is inderdaad: vooraf vragen! Goed dat je de trek uitgezeten hebt!

O ja, bij mij moesten bij voorkeur alle blikjes leeg. Ik bleef wel eens tot een stuk in de nacht op om dat voor elkaar te krijgen. Blij dat ik niet meer hoef!

Lieve Rudy, ik las het slechte nieuws en denk aan je! Veel sterkte hiermee! Soothe en Kaia: van harte met jullie 18 maanden!!! Ik blijf lekker achter jullie aanhobbelen. Dhendro, ook gefeliciteerd! En Charlie: wat fijn voor je dat je de knop omgezet hebt! Blacky, ik denk ook aan jou! Fijne dag voor iedereen!

Ik zal voor je duimen, Rudy! Fijn dat je je al beter voelt.

Ik wilde deze graag met jullie delen! Ik moest er zowaar van snotteren! http://www.youtube.com/watch?v=9lp0IWv8QZY

Haha, herkenbaar! Stoppen met drinken en dan geveld worden door elke bacterie die passeert... Ik heb er zelf ook last van gehad. Als ik dan al eens ziek was toen ik nog dronk, zei ik 'Alcohol doodt de beestjes', waarna ik het op een zuipen zette... Maar het schijnt dus veel voor te komen dat mensen vaker ziek worden nadat ze stopten met drinken. Nu ja, ik heb in ieder geval geen katers meer! Blacky, veel sterkte met je onderzoeken. Ik hoop dat de uitslag meevalt! Rudy, weet jij al iets meer? Marjo, gefeliciteerd met je baan! En Albertina: goed dat je weer naar de groep gegaan bent! Mij heeft het erg geholpen de voorbije stressperiode! En ik voelde ook meteen weer thuis daar. Daar was ik erg blij om. En dankbaar voor.

Dag Blacky! Fijn dat het goed met je gaat!

Dat is gek, Corinne, want mijn beide katten staan nu op dieet en de dierenarts heeft niet gezegd dat de oude kat het dieetvoer niet mag krijgen. Ik vraag het eens na of het kwaad kan voor de oude kat. Die heeft nu weer een soort uitslag op zijn kinnetje. Zucht. Beesten, hé...

Ehm, zit wat mee te lezen tussendoor en ik wil even waarschuwen voor dat blikvoer voor katten met blaasgruis. Ik dacht ook dat het geen kwaad kon om nu en dan wat gewoon voer te geven, maar een paar weken later moest de kat opgenomen en gesondeerd worden! Hij kon toen helemaal niet meer plassen en ik had geen dagen meer moeten wachten! Ik zou me dus maar strikt aan dat dieet houden, Corinne! Mijn oude kater eet mee van het dieetvoer, maar als de andere op wandel is, krijgt hij wel wat gewoon blikvoer. De rooie met blaasgruis krijgt alleen nog dieetvoer. Dat heb je trouwens ook in natte voeding. Komt uiteindelijk niet duurder uit dan vroeger, maar mijn katten kregen dan ook luxevoer... Zo, nu weer werken!

Ik wil onrechtstreeks even inpikken op de terugvallen van de laatste tijd. De laatste 2-3 weken was ik compleet dol aan het draaien. Dat kwam door de omstandigheden zelf (mijn huis verkopen) maar vooral ook door de manier waarop ik daarmee omging. In mijn hoofd volgde het ene doemscenario het andere op, en wie mij een beetje kent, weet dat ik daar errug goed in ben, in doemscenario's. Vorige week stond ik op knappen. Ik had al een paar keer zin gehad om te drinken om 'de spanning eraf te halen', maar vorige week was ik ineens zo overweldigd door alles, dat ik zin had om alles maar kapot te maken door bewust weer te gaan drinken. Ik wist dat dat me terug bij af zou brengen, maar de nieuwe wegen die ik aan het inslaan ben, boezemden me ineens zoveel angst in, dat het oude vertrouwde rottige leven met drank me ineens bijna aantrekkelijk leek. Wat heb ik gedaan? Om te beginnen mijn lief eerlijk ingelicht over mijn zin om te drinken en verteld hoe klein ik me voelde en dat ik het gevoel had dat ik het niet meer aankon. Ook mijn hartsvriendin op de hoogte gebracht. En diezelfde avond ben ik na 10 maanden teruggegaan naar de groep waar ik in het begin naartoe ging. Ik voelde dat ik iets moest doen om de scherpte eraf te halen. Ik werd in de groep met open armen ontvangen en na die avond is het tij ook weer gekeerd. De stress bleef, maar de behoefte om alles weg te drinken was weg. Deze week ben ik weer naar de groep gegaan, en dat wil ik nog een paar weken blijven doen, zolang ik hier nog woon. Ik voel dat het toch weer goed voor me is, live contact met lotgenoten. Zeker als er een nieuwkomer is in de groep, herinner ik me weer hoe vreselijk ik het vond om te drinken en er maar niet mee te kunnen stoppen. Hiermee wil ik de mensen die het moeilijk hebben toch ook weer de boodschap meegeven dat het goed is om VOORAF aan de alarmbel te trekken! Niet proberen om het allemaal in je eentje te doen, maar hulp zoeken als je het moeilijk hebt. Die hulp is er, en je hoeft je nergens voor te schamen! Ik vond het helemaal niet vernederend of zo om terug te keren. Ik dacht gewoon: ik heb het moeilijk en de verslaafde in mij wil drinken, maar de echte Francesca wil niet meer drinken! Het is hier al vaak gezegd, maar nuchter worden is veel meer dan niet meer drinken! Als je blijft doen wat je altijd al deed, zul je vanzelf ook weer gaan drinken. Daar ben ik intussen van overtuigd. Dus heb ik de voorbije 16 maanden niet stilgezeten. Ik probeer de dingen aan te pakken die me vroeger aanzetten tot drinken, zoals uitstelgedrag of alles in mijn eentje willen doen. Dat lukt heel aardig, en het is echt mogelijk om oude, ingesleten gewoonten te vervangen door nieuwe gewoonten. Dat vergt zeker in het begin de nodige zelfdiscipline, maar het wordt ook gemakkelijker naarmate je het langer volhoudt. Ik sta intussen heel anders in het leven dan 16 maanden geleden en ik voel hoe ik volwassen word en verantwoordelijkheid neem voor mijn eigen leven. Ik wil geen slachtoffer meer zijn maar het heft in eigen handen nemen. En natuurlijk ben ik soms bang en lukt het niet altijd even goed. Het dag bij dag leven lukt me bijvoorbeeld nog niet. Ik ben nog te veel bezig met wat er allemaal fout zou kunnen gaan, en dat is gevaarlijk. Ik vergeet ook wel vaak dat ik niet alles zelf in de hand heb, en dat ik dingen los moet laten als ik er toch geen controle over heb. KMW dus... Wel ben ik me er heel erg van bewust dat drinken geen oplossing biedt. Alleen nuchter kan ik mijn problemen oplossen! En veel 'problemen' lossen zichzelf op of blijken geen echte problemen te zijn. Het 'tweesporenbeleid' dus: drank is drank, al de rest is al de rest. En ik kan niet overweg met drank, dus drink ik niet meer. Daar is allang niets krampachtigs meer aan. Vorige week was het even op de tanden bijten, maar trek gaat over! En ik heb hulp gezocht en die ook gekregen! Dat alleen al is voor mij een grote overwinning. Ik vind het erg als ik lees dat mensen na zoveel tijd weer gedronken hebben. Ik houd dan altijd mijn hart vast en hoop dat het bij die ene keer zal blijven. Dat er geen lange lijdensweg op volgt omdat mensen de weg terug niet meer vinden. Er zijn legio voorbeelden van mensen die soms jarenlang droog gestaan hebben, er weer eentje nemen en vervolgens weer de afgrond in glijden en er niet meer uit kunnen klimmen. Ik wil dat voor mezelf ten allen prijze vermijden. Ik mag er niet aan denken! Maar de verslaafde in mij is nog lang niet dood, dat heb ik vorige week nog maar eens ervaren. De verslaving blijft toch sluimeren diep vanbinnen. Dus is het kwestie van mijn weg van verandering te blijven bewandelen. Wat triggert me? En wat kan ik doen om dergelijke situaties in de toekomst te vermijden? En als ik ze niet kan vermijden, hoe kan ik er dan anders mee omgaan? Wat kan ik anders doen? Want als het oude vertrouwde niet werkt en ik er trek van krijg, moet ik andere manieren zoeken. Soms moet je gewoon eerst de trek uitzitten voor je een helderder zicht krijgt op wat er nu precies aan de hand is. Wat is het onderliggende gevoel? In mijn geval is dat bijna altijd angst. Zelf word ik niet meer getriggerd door verhalen van mensen die nu en dan nog drinken. Ik denk niet: Hé, die kan het wel, dus ik misschien ook... Ik weet intussen heel goed dat ik niet kan drinken. Ik moet gewoon de eerste niet nemen. Ik heb er heel lang over gedaan om tot dat inzicht te komen, maar ik heb me overgegeven en de strijd gestaakt. Ik verlies het ALTIJD van de drank, dus ga ik het gevecht niet meer aan. Als je dat eenmaal beseft, kun je ook stoppen en uit de cirkel stappen. Ik ben 16 maanden geleden uit die cirkel gestapt en mijn leven heeft een heel andere wending genomen. Ik heb mijn huis verkocht en ben klaar voor een nieuw leven op een nieuwe plek. En ik weet heus wel dat het niet altijd gemakkelijk zal zijn, en dat ik aan mezelf moet blijven werken als ik er iets van wil maken! En het leven blijft het leven. Dingen gebeuren nu eenmaal. Het hangt er maar van af hoe je ermee omgaat. En drank voegt niets toe en neemt niets weg! Ik begin stilaan te geloven in mijn eigen kracht, en dat is een fijn gevoel, al ben ik nog vaak een bang klein kind vanbinnen. Maar ik heb ook het avontuurlijke kind dat ik ooit was ook teruggevonden en dat wil ik niet meer smoren in alcohol! Ik kan de nieuwelingen en 'worstelaars' eigenlijk alleen maar aanraden om de positieve verhalen te lezen van mensen die radicaal de drank aan de deur gezet hebben. En om die verhalen ook te geloven! Je problemen verdwijnen niet zomaar als je stopt met drinken, maar nuchter kun je ze wel veel beter oplossen. En ja, het kan soms moeilijk zijn, zeker in het begin, maar het is absoluut de moeite waard. Er gaat weer een hele wereld van mogelijkheden voor je open als je nuchter door het leven gaat. En dat kan best angstaanjagend zijn, want het betekent ook dat je keuzes kunt maken, en keuzes maken betekent ook dat je fouten kunt maken. Toen ik nog dronk, zat ik muurvast. Nu is mijn hele leven in beweging, en ik ben erg blij dat ik mezelf die kans gegeven heb!

Joann, veel sterkte in deze moeilijke tijd! Lieve Rudy, ik zal aan je denken maandag! Ik hoop samen met jou op een goede uitkomst!

Hoi Ziza, Thanks voor de tips. Ik denk dat het het beste zou zijn om het los te laten en gewoon vertrouwen te hebben. Dat ben ik ineens kwijt en daarom ben ik zo onrustig. Denk dat alles van mij afhangt, terwijl er ook allerlei andere factoren spelen... Pffff, LOSLATEN!