Francesca

Blacky-meiske, ik wens je een fijne en vruchtbare reis die je hopelijk ook wat meer rust zal brengen!

Even een misverstandje uit de weg ruimen: Bammie stapt nu bijna in het vliegtuig, en ik ben gewoon thuis. Mijn liefie gaat op familiebezoek in het heel hoge noorden en ik blijf in het zuiden. Over twee weekjes haal ik haar weer op op Schiphol... Iedereen een fijne en vooral droge dag gewenst!

Kaia, van harte met je verjaardag!

Zo is het, Fer! Ik denk er vaak niet eens meer aan. Is wel zo fijn!

Hoi Corinne! Met mij alles goed. Ik sta alweer meer dan 9 maanden droog en dat bevalt me nog steeds prima! Groetjes, Fran

He Albertina, wat fijn voor je! Ben blij voor jou!

Hahaha, Anjo! Ik ben wel degelijk een echt kattenmens. Vind honden eerlijk gezegd vies ruiken. (Sorry, hondenliefhebbers!) Was een toekomstfantasietje, maar misschien wordt het ooit wel echt... En dan lijkt zo'n bulldogje me wel iets. Leuk beestje. Bij de beschrijving stond dat 'ie prima geschikt is voor oudere mensen, hihi. Dus vast ook wel voor iemand als ik. En het zou me eigenlijk ook wel goed doen om meer buiten te komen, en daar is zo'n hondje wel goed voor. Ik zeur trouwens zelf al jaren dat ik wil stoppen met roken, hoor. Ik begin behoorlijk te piepen soms, en heb een vervelende rokershoest, en dat baart me zorgen. Bovendien kost het me klauwen vol geld. Ik heb zo'n hondje echt op een paar maanden bij elkaar gespaard, hoor! Deze ochtend naar de tandarts geweest. Dacht dat ik een gaatje had. Bleek verkleurd tandsteen te zijn, dus ik opgelucht. Maar die opluchting duurde niet lang. Pfff. Heb een ander piepklein gaatje en een tand die preventief behandeld moet worden. Na het bekijken van de foto's bleek ik ook een groter gat te hebben, maar dan onzichtbaar van de buitenkant. Ik moet volgende week dus terug. En de week daarop weer. Na ja, het zal wel meevallen. Maar ik heb zo'n ontzettende hekel aan dat geboor! Mijn bloeduitslag was trouwens goed. Alles oké, ook de levertest. Moet gewoon genoeg rusten. Reinheid, rust en regelmaat! Blacky: Ik lees jou altijd, maar reageer niet altijd. Beetje te druk met mezelf vaak... Zo, ik moet nog een paar uurtjes werken. Ben de hele dag weg geweest en mijn opdracht moet af. Groetjes, Fran

Hier gaat het weer beter. Gisteren mijn vriendin op bezoek gehad en we zijn lekker vegetarisch gaan eten, hebben dan nog een taartje gegeten in mijn tuintje en zijn vervolgens de stad in getrokken. Het was heerlijk weer en er was veel volk. Lekker! Mijn humeur klaarde meteen op en ik was blij dat ik haar niet afgebeld had. Dat zou ik vroeger wel gedaan hebben, want dan wilde ik natuurlijk liever zuipen... Ik was er voor mezelf al uit dat ik maar eens prioriteiten moest stellen. Mijn nuchterheid komt eerst, want daarmee staat of valt alles. De afwerking van mijn huis stel ik voorlopig maar even uit. Ik voel dat ik nu niet in de rommel moet gaan zitten. Ik probeer nog in een ander soort werk- en leefritme te komen, en dat zou er wel eens te veel aan kunnen zijn. Dus eerst maar een nieuwe routine zoeken voor ik die routine weer helemaal door elkaar ga gooien! Heb ik iets om op terug te vallen als het drukker wordt met werk en zo. Ben vanochtend ook bij de huisarts gegaan en heb gevraagd om bloed te prikken omdat ik me zo moe voel. Ik ben een tikje hypochondrisch aangelegd en dus ben ik er niet helemaal gerust in. Ik heb ergens ook zo het gevoel dat ik ooit wel eens zal moeten boeten voor de manier waarop ik geleefd heb, maar dat probeer ik dan maar uit mijn hoofd te zetten. Probeer te denken aan sommige ouwe rockers die heel wild geleefd hebben en toch ook al 60 zijn. En hoop dan maar dat ik ook gezegend ben met zo'n stevig gestel. Na ja, morgen de uitslag, dus ik zie wel. Ben momenteel aan het werk, en dat gaat nuchter toch een heel stuk beter dan dronken, hoor. Al dacht ik vroeger dat ik dronken meer inspiratie had, hahaha. Nietes dus! :light: Ik vind lezen tegenwoordig ook weer fijn! Dat heb ik jaren niet gedaan. En na het stoppen had ik zelfs moeite om de krant te lezen. Maar dat begint dus steeds beter te gaan allemaal. Ben in de roman "De Franse tuinman" bezig. Lekker luchtig, romantisch en ook wel een tikje spannend. Zo, ik ben weer uitgetetterd. Nog een paar uurtjes werken... Groetjes, Fran

Anjo: Jij gaat goed volgens mij! En alle anderen ook bedankt voor de reactie.

't Lijkt wel midlifecrisis en puberteit tegelijk. En soms voel ik me ook maar 3 of zo. Wil ik het liefst op iemands schoot kruipen en getroost worden. Of dat iemand me de dingen uit handen neemt. Maar dat kan nu eenmaal niet. Al kan ik ook wel hulp inroepen... Ik vraag me dan af of ik niet aan het vluchten ben. Tegelijk zijn sommige dingen ook helemaal niet zo dringend. Onderscheid is nodig, want anders vliegt alles me tegelijk aan. Alles komt eigenlijk altijd neer op zoveel mogelijk in het NU blijven, maar dat lukt me niet altijd. Het niet-drinken is al bijna gewoon geworden, en dan vergeet ik inderdaad wel eens dat het toch een hele prestatie is dat ik niet meer drink. En daarin speelt het verleden ook weer een rol. Wat ik goed deed, werd normaal gevonden, en het kon altijd beter. Wat ik niet zo goed deed, werd in de verf gezet en benadrukt. Dat speelt nog steeds mee, en daar wil ik ook wel vanaf. Ik heb dat discours gewoon overgenomen, ben mijn eigen moeder geworden. Dat is wel iets om aan te werken. Ik denk al een hele tijd dat het goed zou zijn om dingen op te schrijven. Dat het dan meer zou beklijven en dat er dan wat meer orde in mijn hoofd zou komen. Alleen ga ik er niet voor zitten. Nou ja, genoeg voor vandaag. Het ruikt een beetje naar zelfmedelijden. En tegelijk ben ik ook te streng voor mezelf. Rare combinatie eigenlijk, en toch zie ik die ook wel vaak bij anderen. Blijkt dus toch niet zo raar te zijn. Zo, ik ben weer weg! Iedereen een fijne, droge dag gewenst! Fran

Hoi iedereen! Hier gaat het wat minnetjes. Ben al een tijdje erg moe en denk dat ik iets onder de leden heb ook. Gooi daar nog wat PMS bovenop en je weet het wel. Mijn hoofd staat geen seconde stil en ik denk dat dat me ook zo moe maakt. Ik herken ook wel wat Marjo schrijft op dat gebied. De laatste tijd draaf ik nogal door en vind ik het moeilijk om rust te nemen omdat ik me daar dan schuldig bij voel. Ik denk aan alle dingen die nog MOETEN (daar hebben we het woord weer!) en daar tolt mijn hoofd dan weer van. Gisteren probeerde ik te denken aan alles wat ik al wel heb gedaan de voorbije acht maanden, en dat is eigenlijk toch heel wat. Dat vergeet ik dan vaak. Maar meteen erna vind ik het weer niet genoeg. Zucht. Nuchter bekeken is het natuurlijk onzin om de "rommel" (letterlijk en figuurlijk) van 16 jaar zuipen in een paar maanden tijd te willen opruimen. Wie gaat er nu dood als de muren volgend jaar nog niet geverfd zijn? Niemand toch? Ik voel me ook wat onder druk gezet van buitenaf, maar vooral ook door mezelf. Het zou goed zijn als ik meer naar mijn lijf zou luisteren. En naar mijn gevoel dat ik nu even niet meer aankan dan wat ik nu aankan. En dat ik dat dan ook tegen "buitenaf" zou zeggen. En wel op een manier die begrepen wordt. Waarmee ik niet bedoel op een ruzieachtige manier of zo. Gewoon: Zo staan de zaken ervoor en meer kan nu niet. Enfin, bladiebla. Het valt me op dat als iemand iets tegen me zegt, ik vaak het gevoel heb dat ik dat ook moet doen of zo. Terwijl ik 42 ben en dus helemaal zelf kan beslissen wat ik wel of niet doe. Het kruipt dan in mijn hoofd en blijft daar maar zitten, en dan voel ik me lui, terwijl ik nu 20 keer meer doe dan toen ik nog dronk. Misschien zou het goed zijn om dat een keer op te schrijven voor mezelf, wat ik allemaal wèl doe. En daar dan tevreden mee zijn. Uiteindelijk komt de grootste druk van mezelf. Door te stoppen met drinken ben ik aan het ontdekken wie ik eigenlijk ben. Ik heb een heleboel etiketten op mezelf geplakt die niet blijken te kloppen. Veel van die etiketten heb ik meegekregen van vroeger en heb ik voor waar aangenomen. Dat je daar dan op je 42ste achter komt. Ben wel benieuwd naar wie ik dan wel ben... Na ja, komt allemaal goed. Moest ff zeuren... Ben wel nog steeds blij dat ik niet drink! Gelukkig ook geen gremlins. Had gisteren wel even zin om van de wereld te zijn, maar niet om te drinken. Lijkt misschien tegenstrijdig, maar is het niet. Een hele dag slapen zou wel eens leuk zijn. Ik zou zeggen: sorry voor het zeuren. Maar dat mag ook wel een keer, niet? En scrollen kan altijd nog... Groetjes, Fran

Dankjewel, Tapas!!! Deze had ik ook nodig vandaag!

Bammie, gefeliciteerd met je 2 jaar!!!

Ben ik toch nog even. Forumverslaafd, hé! Vlohtje, jij gaat ook goed, hé! Fijn, hoor, om je weer zo te zien. Niet zuipen is fijn!!! Men zegge het voort! En morgen staat mijn lief 2 jaar droog. Grote dag dus. Kaia, fijn -- of net niet, hangt er maar vanaf -- dat je thuis mag uitrusten van Burnout Jr. Ik hoop dat het je goed gaat doen en dat het inderdaad deuren kan openen naar iets nieuws. Ik duim voor je! Zo, mijn mobiel is in orde. Ongelooflijk, hoor, je e-mail lezen op je mobiel! En nu maar hopen dat er ook nog iets komt, of ik voel me helemaal belachelijk met mijn chique werkmobiel. :$ Blackietsje, ik denk aan je! Je klinkt goed, en dat is altijd fijn om te lezen. Doe-oeg!

Ha die Stien! Hier alles goed, hoor! Wel moe, maar misschien hoort dat bij deze fase van het stoppen. Ik weet het niet. En ben nogal druk bezig ook. Heb een beetje een onbezonnen aankoop gedaan, en daar moet vanalles mee gebeuren (mobiel waarmee ik mijn e-mail kan checken in het buitenland...). Ik moest en zou dat ding hebben, want ik heb intussen ongeveer 40 brieven geschreven en heb dan geen rust als ik mijn mail niet kan checken. Morgen de trein op, want het is een grote dag voor mijn lief. Met jou alles goed? Moet er nu vandoor. Tot over een paar dagen... Fran

Tapas, veel succes vandaag!

Ik vind de discussie van gisteren zo interessant dat ik er toch nog een keer op terug wil komen. Al heb ik een aantal dingen vroeger al geschreven. Ik ben duidelijk beginnen drinken om geestelijke pijn te verdoven. Ik heb als tiener misschien 2 biertjes gedronken (in het totaal, hé!), en dronk als student ook geen alcohol. Pas toen ik al afgestudeerd was en een vriendin leerde kennen die alcohol dronk, ben ik ook nu en dan een glaasje beginnen drinken. Nu zat ik wel vaker slecht in mijn vel, en had ik gemerkt dat ik met drank op toch vrolijker werd. Op een maandagavond, ik weet het nog goed, voelde ik me zo ontzettend eenzaam en was de pijn zo groot, dat ik bewust alcohol gedronken heb om mezelf te verdoven. En vanaf die dag ben ik er ook mee doorgegaan. Dag na dag, en elke dag een beetje meer omdat je nu eenmaal steeds meer nodig hebt om hetzelfde effect te bereiken. Ik denk dat ik toen meteen verslaafd geraakt ben, zeker geestelijk. En hoe het verder ging, zullen de meesten wel kennen... Je begint ermee, maar raak er maar eens weer vanaf. Zucht. De alcohol begon zijn werk te doen in de zin dat ik steeds depressiever werd, sociale contacten ging verwaarlozen, mijn werk niet meer deed zoals het hoorde... Enfin, de hele reutemeteut. En dan het gevecht: droge dagen inlassen, korte perioden dat ik niet dronk, maar steeds hervallen. Bladiebladiebla. Zeker op het einde begon ik stilaan gek te worden van mezelf. En toen stopte ik dus en de rest van het verhaal kennen jullie ook wel. Ook al voor ik begon te drinken, als tiener, was er iets in mij veranderd, kapotgegaan. Het leven deed zeer en ik vond mijn draai maar niet. En dat bleef maar duren, ook toen ik al een twintiger was, en een dertiger... Ik voelde dat er iets was met mij, maar wist ook niet wat. En daarom ging ik in therapie. Dat deed wel goed, maar de onrust, de onvrede, de pijn gingen niet over. En nadat ik begonnen was met drinken, werd het alleen maar erger. Ondertussen ging zo ongeveer de helft van mijn familie dood en moest ik daar ook nog eens mee om zien te gaan. En toen leerde ik iemand kennen en had ik het gevoel dat ik gek werd. Ik leek wel schizofreen en met drank op werd het alleen maar erger. Ik heb die man serieus de duivel aangedaan, maar ik leek mijn gedrag niet onder controle te hebben. En toen kwam ik bij mijn huidige therapeute terecht. Die vanaf de eerste sessie de vinger op de zere plek legde. Ik las Alice Miller en er gingen steeds meer puzzelstukjes op hun plaats vallen. Ik voelde me nog niet beter, maar ik wist nu tenminste waar mijn gedrag vandaan kwam, en dat was zo'n bevrijding! Net als Anna wil ik weten, begrijpen. Kennis is macht, zeggen ze, en dat gold zeker ook voor mij. Maar de macht van de alcohol was nog groter, en dus kon ik niet zoveel met die kennis. Ik veranderde wel, maar door te blijven drinken hield ik mezelf ook tegen. Het was pas nadat ik stopte dat ik meer en meer greep kreeg op mijn "kronkels", zoals ik ze zelf noem, en dat proces is nu nog volop aan de gang. Als ik terugdenk aan wie ik was toen ik dronk, zie ik veel negatieve dingen, maar ook positieve dingen. Ik heb in die 16 jaar ook heus veel goede dingen gedaan. Alleen lag op het einde de waanzin op de loer door al dat gezuip. Terugdenken aan wat ik allemaal uitgevreten heb, houdt me scherp, want ik wil daar niet naar terug! Maar ik herinner me ook de pijn en het verdriet en de eenzaamheid en de angst, en dus kijk ik ook met mildheid terug naar de drinkende Francesca. Ik zat helemaal in de greep van de alcohol, ik was verslaafd. Ik heb daardoor dingen gedaan waar ik niet trots op ben en waar ik achteraf veel spijt van heb gehad. Maar ik voel dat het ook nodig is om mezelf daarvoor te vergeven om vooruit te kunnen. Dat is wat anders dan alles te vergoeilijken of te denken dat het allemaal zo erg niet was. Het was wèl erg en ik wil dat niet meer. Maar zoals Har ergens schreef: ik was ook een mens met een ziel en een goede inborst en met mooie kanten en goede eigenschappen. Ik was alleen de weg kwijt. En probeer maar eens een kompas te gebruiken als je straalbezopen bent... Het peuteren in mijn verleden en mijn ziel heeft me duidelijk deugd gedaan, maar het stoppen met drinken was noodzakelijk om de weg terug te vinden met het kompas dat ik aangereikt kreeg, onder meer dankzij mijn therapie. Ik heb mijn therapie op een heel laag pitje gezet nu. Nog niet helemaal afgesloten, maar wel zogoed als. En afgesproken dat ik terug kan als ik weer dreig te verdwalen in mijn gevoelens of als er ineens iets opduikt waar ik niet mee overweg kan. Dat is de weg die ik gevolgd heb, en dat was voor mij duidelijk de goede weg. Dat kan voor iemand anders weer anders zijn. En welke weg volg ik nu? Ik ga al een tijdje niet meer naar de groep, maar vind het fijn om op dit moment zelf uit te zoeken wat goed voor me is. Maar ik ben wel erg dankbaar voor de "loskoppelstrategie" die ik daar opgepikt heb. Ben een paar keer met mijn lief meegegaan naar de AA en vond dat best interessant. Heb ook wat AA-literatuur gelezen en heb daar ook dingen uitgehaald die ik interessant en nuttig vond, maar ik werk niet echt met de stappen. Ik heb het een tijdje overwogen, maar heb ook ervaren dat ik die stappen spontaan zet zonder er echt actief mee bezig te zijn of zonder het "Stap zus of zo" te noemen. Als er iets zit te wringen vanbinnen, onderzoek ik dat en vraag ik me af wat ik ermee kan doen. Vaak komt het antwoord spontaan als de tijd daar rijp voor is. En al even vaak moet ik mezelf forceren om er ook iets mee te doen, maar achteraf ben ik dan ook opgelucht. En ik heb ook veel opgepikt van het forum, en nog steeds. Op dit moment vind ik hier schrijven heilzaam voor mij. En dus doe ik dat ook. Ik vind het fijn om op deze manier volwassen te worden en steeds beter op mezelf terug te kunnen vallen als er iets gebeurt waardoor ik van streek raak. Na de eerste onrust of angst of paniek of boosheid val ik steeds sneller terug op mijn pootjes. En de drankgedachten die daar vroeger bij hoorden, zijn bijna volledig verdwenen. Als ik na de initiële onrust mijn rust terugvind, kan ik veel praktischer denken dan vroeger. Kan ik zelf oplossingen bedenken of vraag ik hulp, en dat laatste heb ik altijd erg moeilijk gevonden. Dan herinner ik me ineens weer dat ik inderdaad een kompas op zak heb. Liefs, Fran

O, en Soothie: "Ik dwaal nog geregeld, maar nu heb ik een kompas op zak." Vind ik zo'n prachtige uitspraak!!!

Waarom sorry, Kohtje? Is toch leuk, dat jeugdsentiment?! Nu ik zelf ook uitgepeuterd ben wat mijn verleden betreft, komen er bij mij ook van die mooie herinneringen naar boven. Fijn vind ik dat! Alsof daar nu weer ruimte voor is. Tapasje, ik hoop dat alles goed verloopt morgen! Vind het zo fijn om te lezen allemaal omdat ik zelf ook net in zo'n fase zit, al zit ik nog in het prille begin en is er nog niets concreets uit gekomen. Soms word ik er bang van, maar door zoveel mogelijk in het NU te blijven, gaat dat ook weer over. Ik kan alleen maar proberen om dag na dag naar een "nieuwe toekomst" toe te werken. Klinkt gewichtig, hé. Interessante discussie trouwens gisteren. Ik schrijf er misschien nog wel iets over. En bij de weg: ik houd het droog vandaag!

Inderdaad, Kaia, Yiiiiihaaaaaaaaaaa!!!

Ik wilde nog ff reageren op het woord "krampachtig" van Safi. Nee, ik ben niet krampachtig bezig met niet drinken. Dat is intussen al normaal geworden, dat niet drinken. De laatste keer dat ik echt trek had, is alweer 5 of 6 weken geleden. Toen waren het Gentse Feesten en vond ik het jammer dat ik ook het "leuke drinken" achterwege moest laten. Maar hoe erg was dat nou, achteraf bekeken? Mijn leven is veel en veel leuker dan vroeger, dus dat ik niet meer uit de bol kan gaan met de nodige pinten op, is niet zo'n groot gemis. Ik ga ervan uit dat het de volgende keer helemaal anders zal aanvoelen, omdat ik het al een keer meegemaakt heb. Het lijkt me normaal dat je in situaties waarin je normaal gedronken zou hebben, toch weer ff last hebt van trek. Nu en dan heb ik nog zo'n raar gevoel in mijn mond, iets dat samentrekt of zo, als ik bier zie. Maar trek kun je dat niet meer noemen. Ik denk dat mijn hersenen op dat moment signalen doorsturen of zo, maar dat is ook meteen weer over. Niks krampachtigs aan, dus... Houtje, neem me dit nou niet kwalijk, maar het zou je goed doen als je niet zo vaak de berichten die hier geschreven worden op jezelf zou betrekken. Schrijf nou gewoon wat je wilt schrijven en ga er maar van uit dat mensen wel met je meeleven, maar er ook niet nachtenlang van wakker liggen. Hou je meteen een hoop energie over die je aan positieve dingen kunt besteden. Rudy: 6 jaar!!! Fantastisch!

Lieve Stien, Ik geloof zelf ook in wat jij schrijft, dat geestelijke pijn zich kan uiten in fysieke pijn. Daarom wilde ik je een leestip aan de hand doen: "De opstand van het lichaam", door Alice Miller. Verkrijgbaar bij bol.com. En natuurlijk ook "Het drama van het begaafde kind" en andere boeken van haar. Voor mij hebben die echt mijn ogen geopend, en ik begreep daarna ook veel beter waarom ik op bepaalde manieren reageer. Het was harde lektuur op het moment zelf, maar wel erg bevrijdend achteraf bekeken. Veel moed, Fran

Lieve Anjo, ik hoop dat het afscheid vandaag mooi wordt en dat je er een positieve herinnering aan overhoudt. Ik heb begrafenissen altijd ervaren als een soort ontlading, zeker de rouwmaaltijd erna. Daarna kan het echte rouwen beginnen en begint het door te dringen dat je geliefde er echt niet meer is. Ik hoop dat je ook die tijd doorkomt zonder te veel verdoving te zoeken, want het is zo belangrijk om dat verdriet ook echt te doorleven. Sterkte ermee! Zo, heb een paar dagen niet geschreven hier, maar wel naar bijna 30 potentiële opdrachtgevers. Ben zelfs zo vermetel geweest om het ook in Nederland te gaan zoeken. Beetje internationaal denken kan nooit kwaad. Heb nog wel een adresje of 6 in deze categorie, waarna ik nog andere categorieën in gedachten heb. Kan wel 100 brieven schrijven als ik zou willen. En misschien wil ik dat ook wel. Ik wacht eerst even af of er reactie komt op de reeds verzonden post. Ik heb er al 4 gehad, waaronder 3 positieve, maar nog geen concrete opdrachten. Na ja, het zal in ieder geval niet aan een gebrek aan initiatief liggen als er niks uit komt... En nu ga ik mijn huis poetsen. Morgen krijg ik hoog bezoek. Yihaaaaaa!

Soothe en Kaia, van harte met jullie 9 maanden!!! :present::present::present::present: Har: jammer van vannacht... Anjo: je klinkt sterk! Hier is de lucht weer grotendeels opgeklaard. Ben ongesteld geworden en dus is de zieligheid weer aan het wegebben. 't Is altijd weer ff schrikken van wat mijn hormonen met me doen nu ik nuchter ben. Toen ik nog dronk, voelde ik me eigenlijk altijd premenstrueel, hihi. Vandaar dat het verschil nu zo opvalt. Ach ja, ik laat het maar wat over me heen komen. Ik herken het nu en weet dat het weer overgaat. En gelukkig zijn de bijbehorende gremlins inmiddels verdwenen. En weet ik ook dat ik geen "drastische" dingen moet gaan doen in zo'n bui, want mijn beeld is dan veel te veel vertroebeld door allerlei emoties. En dit gezegd zijnde ruk ik me los van de pc! Groetjes, Fran

Caro, heb even kort gebeld met Blacky en ze stelt het goed, alles in acht genomen, maar is doodop en heel druk bezig. En "te druk met siëstaakes" doen moest ik zeggen.