Kore

Is er iemand die voor je zorgt Jannigje ? Anders "gewoon" erom vragen hoor, ik kan me nog van de vorige keer herinneren dat er best veel mensen waren die jou maar al te graag wilden steunen..... Nog maar even niet naar die draad zoeken en in de stilte laten zijn wat is.....Zo kort geleden nog en zóveel gebeurd......Wat komen gaat komt toch wel....... Lief zijn voor jezelf als het kan, mededogen toe laten....Liefs van mij

Hi Bol, het is goed hoor... En met jou? Wordt het al wat lichter voor je

Knappe bollie!!!

Ook goeiemorgen van mij.

Jannigje Ik hoorde vanmorgen op de radio dat een waterijsje na een operatie minder pijnklachten geeft, hebben ze proeven mee gedaan, ik meen in het VU. Dus.....

Dank voor het reageren! Koh, het gaat niet over tekortkomingen, maar over dingen waar ik het moeilijk mee had en heb en daar graag anders mee om wil leren gaan. En aan ADD zitten ook heel veel leuke kanten, voordelen dus. Zoals : Je kunt je weliswaar op dingen die je niet of matig interesseren moeilijk focussen, maar voor dingen die je wél interesseren ben je /ik vaag hyper-gefocust en dat heeft, mij heel veel aan vreugde , creativiteit en daadkracht gegeven. Op dat gebied dus...En impulsiviteit, doen voor je denkt, maakt het leven ook wel avontuurlijker en echt niet saai .... Ik zie ADD niet als een etiket, maar als een aangeboren defectje in je hersenen. Waardoor je b.v. geen dopamine aanmaakt op een "normale" manier. Dat is ook de reden dat verslavingen veel voorkomen bij ADD-ers. Daarom heb ik me ook laten " verleiden " om ritalin te gaan gebruiken. wat ik eerst pertinent niet wilde. Waarom wel bloedverdunners b.v. en dit niet? Ik vind het wel spannend of het ook echt gaat werken, tot nu toe merk ik het nog niet, maar ik ben de dosis onder begeleiding langzaam aan het opvoeren. Misschien als ik iets jonger was geweest had ik er liever zonder medicatie mee om wil leren gaan. Maar ik ben ONGEDULDIG. Jaja...ik wil het en ik wil het nu.... ! En eerlijk gezegd vertedert mijn ongeduld me nog ook. Waar ik op dit moment het liefst verandering in wil is dat ik wel allerlei plannen en ideeën heb om mijn leven prettiger en minder eenzaam te maken, maar tegelijk niet in beweging kom om eraan te beginnen. Te weinig daadkracht dus .Eigenlijk vind ik dit zo vreemd, omdat ik niet depressief of somber ben en wel plezier heb in wat ik wel doe. Maar het ontbreken van structuur en een sociaal netwerk gaan steeds zwaarder wegen.

Het is inmiddels een half jaar geleden dat ik dit draadje begon. Ik ben er destijds wel mee verder gegaan, omdat ik voelde dat het goed voor me was om dit serieus te nemen. Al waren er ook de mij bekende stemmetjes die me voor gek verklaarden om op mijn oude dag nog zoiets aan te gaan. Inmiddels is de diagnose ADD officieel, niet dat ik dat belangrijk vond, maar is nodig om de behandeling gefinancieerd te krijgen. En ja hoor, ik "loop" nu bij een echte psychiater , het is een hele leuke, directe man en hij zegt en meent dat dat wederkerig is. Ik heb het verlangen om de laatste paar jaren van mijn leven nu eens ECHT te zijn wie ik ben en in vrede met mijzelf, mijn mensen en de wereld om mij heen om leren gaan.. Voor de begeleiding die ik hier nu een beetje bij krijg ( we zijn zelfs medicatie, wat ik nooit wilde aan het uitvogelen) ben ik echt dankbaar en ik heb er vertrouwen in. Ik wil dit draadje gebruiken om te leren uiten wat in mij is, iets wat ik altijd heel moeilijk heb gevonden, maar broodnodig voor me is. En wie het met me wil delen is welkom!

Mijn grootste "probleem " is dat ik nogal langzaam reageer en ook veel tijd nodig heb om goed onder woorden te brengen wat ik nou precies wil zeggen. Als ik het dan toch doe is het dan meestal weer "\: net niet.... Dus meestal denk ik : laat maar...

Ja Kohtje, het is goed met me, gelukkig! Ik moest juist bij jouw stukje terugdenken aan vroeger toen ik iedere donderdagmorgen om 't hardst met mijn broertje uit school rende om het vrolijke weekblad 't eerst te lezen. Ik won het bijna altijd Leuk om te lezen over jouw reis

Goedemorgen lieve mensen Ik lees wel veel, maar durf nooit zo goed te schrijven hier.... Alle goeds voor jullie!

Lieve Jannigje Dat het maar goed mag zijn met jou .....en dat alles wat er is mag zijn

Jane,

Yvonne, mijn reactie gisteren zou niet anders geweest zijn als het bericht over drinken was gegaan. Bij beide is het stoppen vanuit veroordeling van jezelf en/of anderen m.i. geen goed uitgangspunt en de belangrijkste oorzaak van mislukking. Een verlangen om te leven zoals je in wezen, diep van binnen ECHT bent, wel! Ik heb dit bij mijzelf ervaren en zie het hier ook vrijwel dagelijks langskomen

Die zeer confronterende opmerking hoeven jowan en jij niet te maken Jane, dat doen rokende copd-ers zelf al zoveel, dat dat één van de grootste belemmeringen is om daadwerkelijk te stoppen. Toen ik dit als ex-roker en copd-er hoorde, kon ik eindelijk de knop omzetten........ De schaamte voorbij.

Bor google eens op "de opluchting" en Jan Geurtz. Dat heeft mij heel erg geholpen, want ik vónd het toch moeilijk!!!! Maar je kunt er dus hulp bij krijgen.....

Gisteren in het filmhuis de complete uitvoering van de Matthäus Passion o.lv. Reinbert de Leeuw en gefilmd door Cherry Duyns gezien. Mooier dan ik ooit hoorde en zag. Een aanrader!!!

Vind ik niet leuk (bericht van Lars)

Jannigje, ik ben blij met de uitslag, nog tijd van leven voor jou.... dat het maar een heel goed leven mag zijn. En al die mensen die om jou geven niet vergeten hè?

Vrede en alle goeds

En natuurlijk ook veel plezier!

Goeiemorgen! Vandaag is een bijzondere dag: * De lentemaand is begonnen * Het is de eerste dag van de 40-dagentijd, voor veel mensen een tijd van soberheid, bezinning, een soort voorjaarsschoonmaak voor lichaam en geest * Het begin van IkPas, een maand waarin veel mensen , ook niet probleemdrinkers, afzien van alcohol. We zijn dus met velen deze maand. Ik wens ons allemaal veel Kracht en Wijsheid toe

Verslaafd trouwens niet alleen aan doen, ook aan niet-doen

Voor mij is het lastigste op dit moment de verslavingsgevoeligheid. Nu ik de alcohol en het niet-roken niet meer zo heel moeilijk vind, komen er "gewoon" weer andere verslavingen voor in de plaats. Het lijkt wel of ik aan alles wat ik leuk vindt verslaafd raak. Op een website las ik: ADD is eigenlijk gewoon een gebrek aan dopamine. Ik noemde het zelf altijd verlangen of, zoals mijn dochter toen ze 13 was eens zei : "ik heb altijd heimwee".Nu ik mij meer bewust wordt waar dit vandaan komt kan ik misschien beter leren omgaan met deze verslavingen. Het accepteren is altijd , bij mij althans, de eerste stap. En inderdaad, het lief zijn voor jezelf een voorwaarde die dagelijkse oefening / herinnering vraagt