Jannigje

En nu zijn er tranen. Die zaten al hoog.

Deze lockdown valt me zwaar, veel zwaarder dan de afgelopen periode. Mijn moed is op? Reserve op? Moedig voorwaarts op? Of is het deze tijd van het jaar? Die valt me zo wie zo (altijd) al zwaar. Ik voel me erg geconfronteerd met mijn eigen alleen zijn, dat regelmatig voelt als eenzaamheid, maar nu bijna permanent. Alsof ik elk gevoel van verbinding kwijt ben. Ik heb weer sterk de neiging om mijzelf op te sluiten, dat valt niet op tijdens een lockdown, maar het gevoel inwendig is heftig. Ik schrik er ook weer van, van die heftigheid, die diepte. Wat is dat toch met deze tijd van het jaar? De donkere dagen? De feestdagen die elke keer zo confronterend zijn? Waarom went het niet, nooit? Misschien is het weer de combinatie van alles: Mijn broer die net opa is geworden confronteert mij weer met mijn werkelijkheid, De lockdown toont (weer) aan hoezeer ik afhankelijk ben van activiteiten buiten de deur voor sociale contacten, die geen vriendschappen zijn maar wel essentieel. Van die buiten-de-deur-contacten zijn er 5 ontslagen de afgelopen maanden en de laatste belangrijke persoon gaat met pensioen. Geen veilige, bekende, aardige mensen meer in het museum (Kan weer komen, zal allemaal wel, maar zij zijn weg) Een vriendin met wie ik dacht close te zijn blijkt opeens geen vriendin meer te zijn, ik snap het nog steeds niet, maar ik twijfel daardoor weer extra aan mijzelf. Ben ik niet in staat vriendschappen te hebben, onderhouden? Het zijn retorische vragen voor jullie, niet voor mijzelf. Ik moet er weer wat mee. Voor nu helpt het dat ik het hier op kan schrijven want ik wil het toch graag ergens delen, voor het steeds groter wordt omdat ik het niet kwijt kan.

Ik kan niet in beweging komen, dwz het lukt me niet. Ik moet wat gaan doen, de verwarming aanzetten bijvoorbeeld. Daarna maar een supermarkt zoeken die ver weg is zodat ik er heen kan fietsen, iets te eten halen.

Goedemiddag

Gaan wij dat allemaal zien? Daarvoor kom ik de stiltecoupé gauw weer uit hoor.

Dubbel, het zal ook eens niet.

Ik ben in de stiltecoupé terechtgekomen. Dussss, of gebarentaal of tot later.

Jazeker, ook even stukje gefietst. Dat is niet zo’n succes hier.

Helemaal mee eens!!!

Wat heerlijk allemaal! Maar zo groei ik helemaal dicht! Veel te verleidelijk al die lekkere dingen, zeker als we alleen maar in de trein zitten. Dus maar Flink wandelen in alle plaatsen die we aandoen .

Dat wordt mijn eigen pony knippen, het hangt al voor mijn ogen. Maar ach, dat is het minst belangrijk. Ik snap ook de halve maatregelen niet. Ik mag bv niet meer naar het museum maar wel naar de kerk? Nou ja er is al genoeg over gezegd. Morgen opeens een vrije dag, niet fijn al die lege dagen die er nu aankomen.

Ik ben erg blij dat wij een Corona vrije trein hebben, ik word, nee ik ben somber door de lockdown.

Ik ook. Mijn kapster is zo bang dat ze bijna niemand meer wilde kappen, dus ik op zoek naar een nieuwe, het is echt tijd. A.s. Donderdag een afspraak. Vandaag had ze geen tijd. Tja.

Wat fijn voor je. Ik gun het je van harte.

Sterkte met verhuizen!!!

Riep je mij @Manou

Ik neem nog een kopje thee van @Reacheren een stukje taart van @Tatum. Nog meer gegadigden ?

Ja @Lieke7777, ik doe mijn best.

En jawel, gevonden.

Nog een laatste blijk op Riga, en voorwaarts maar weer

Lekker @Tatum, heb er nu al zin in. Een dag Riga is ook fijn, kan ik weer een beetje bijkomen.

Ojee, mijn badjas is groter dan mijn suite.

Meteen maar een passende badjas gepakt voor de wellness. Fijn @Lieke7777, heb ik echt zin in. Ik bedacht vandaag dat ik al een maar of langer niet naar de sauna ben geweest. Dus nu heb ik de kans!