Jannigje

Ik zie het helemaal voor me! Leuk hoor! Fijn om het kamertje op te knappen en in te richten zeker? Ik kan me voorstellen dat jullie daar veel plezier aan beleven.

Even een bericht van mij. Jullie weten dat ik (het) leven ingewikkeld vind, de eerste weken van januari vond ik ronduit zwaar. Maar nu kan er weer meer, dus kan ik weer meer buiten de deur doen. Gisteren had ik zo’n dag die we allemaal wel eens hebben: alles gaat “verkeerd”, niet wereldschokkend maar wel vervelend. Afijn, ik weer naar de apotheek omdat er voor de zoveelste keer iets was misgegaan. Ik stond daar met een mondkapje en een totaal beslagen bril. Hoor ik opeens een kinderstemmetje.: ze zei iets tegen me maar dat weet ik niet meer. Want opeens kwam ze op me af en sloeg haar beide armpjes om mijn benen heen! Zo ongelofelijk, en zó welkom. Ach meisje zei ik jij maakt mijn hele dag weer goed. Ik kon wel huilen, zo spontaan, zo lief.

Wat een leuk behang! Wij zullen samen heel goed op de kleine passen hoor, dan kan ze rustig slapen. Is het voor Mini of voor Ienimini?

69

69

Jij vindt bovenstaande blijkbaar amusant?

Ik moet wel @Maja, als ik bij de pakken neer ga zitten wordt het alleen maar erger. Het zou alleen wel fijn zijn als ik niet zo hard moet werken elke keer.

Zwoegen @Maja, wel bewust pogingen gedaan om er wat van te maken. Maar dat lukte toch niet erg.

Jammer

Gestaag vind ik een mooi woord, behalve als het gebruikt wordt in de combinatie met achteruitgaan, en dat gebeurt nu bij mij, ik voel mij gestaag achteruitgaan en dat beangstigt mij en maakt mij heel onrustig.

Is er nog iemand hier?

.

69

Alle pogingen met een kleerhanger ed mislukten. Uiteindelijk was er een buurman met een lange trap, een andere buurman is daarop naar boven geklommen, kon de hor van het slaapkamerraam loskrijgen en is naar binnen geklommen. Inmiddels was ik behoorlijk koud geworden, ondanks een jas die een buurvrouw me leende. Als er zoiets gebeurt blijken mensen toch echt behulpzaam te zijn. Gelukkig! Nu aan de thee om op te warmen en te bekomen van de schrik.

En dit Nu Probleem verholpen met de hulp van een vriendin en verschillende buren.

Dit was ik twee uur geleden. (Dan wel een tikkie ouder) Deur viel achter me dicht in het slot!

Nee hè, hooguit even. en dat doet zeer en maakt mij soms opstandig, vaak moedeloos en somber, wanhopig, soms apathisch en nog zo wat meer. En toch zijn we er nog, modderen we door, in de hoop op?

Ben je verdrietig (geweest) omdat je deze keuze hebt gemaakt (door de ervaringen die je zelf hebt gehad)? Ik herken het volledig, behalve het bewust geen kinderen willen. Bij mij was dat niet zo. Ik voelde me gedwongen door mijn eigen ervaringen, maar ik had ze wel graag gewild.

Dat schouderklopje heb je zeker verdiend Ietje.

Ja, als dat zou kunnen! !

Dat is fijn @nancy.

Prachtig!! @Yana

Ik heb iemand gekend die het gebruikte en er heel blij mee was. Hij had kanker met veel pijn en verdroeg geen morfine. Hij gebruikte meestal zonder thc, maar hij had ook mét. Dat gebruikte hij als hij even een roes wilde, om tijdelijk het moeilijke proces (van chemokuren, schoon, opnieuw uitzaaiingen, opnieuw chemo) beter te kunnen verdragen. Hij had toen een speciaal adres waar hij het kocht. Ik heb het nu over 2015/16. Toen waren er minder mogelijkheden dan nu.

Ben terug van een lange wandeling, ik ben vandaag dus toch nog in beweging gekomen.

Het vergde inderdaad veel tijd, maar voor mij was het heel goed. Ik had een doel, iets te doen met muziek in de tijd die anders in het teken van de Messiah concerten zou staan. Dat was belangrijk voor me en daarbij het durven doen. Durven filmpjes in te sturen waarin ik zing, dat voelde heel kwetsbaar, de innerlijke criticus maakte overuren. Maar ik heb het toch gedaan en dat is een overwinning. Een positief stukje in die verder lastige tijd.