Spring naar bijdragen

Jannigje

Forumdeelnemers
  • Aantal bijdragen

    7.342
  • Geregistreerd

  • Laatst bezocht

  • Gewonnen dagen

    41

Alles door Jannigje geplaatst

  1. Ha @Roberto, ik heb alleen vandaag gelezen, weet dus de voorgeschiedenis niet. Misschien heb ik het mis, maar het lijkt me dat het geen gemakkelijke beslissing was om M niet mee naar huis te nemen en uiteindelijk alleen naar huis te fietsen. Ik vind het heel dapper van je, je hebt goed gezorgd voor jezelf! Denk je dat het je lukt om geen contact meer met hem te hebben?
  2. Lente: Het is lente, prachtig weer, de natuur ontwaakt, “iedereen” lijkt zin te hebben in van alles en nog wat, plannen te maken voor huis, tuin, vakantie, noem maar op. Alsof alles en iedereen tot leven komt, Ik kan daar niet in mee, ik voel geen zin hebben in, ik moet altijd zin maken en dat vind ik moeilijk. Moeilijk ook om vol te houden. Ik doe wel van alles en soms knap ik daar ook van op, sporten, zingen, rondleidingen geven. Vrijdag vertelde ik het aan mijn therapeute, ik voel het als een tekortkoming van mijzelf, als verwijtbaar, alsof er tóch iets mis is met mij, alsof ik tóch nog meer mijn best moet doen. Zij zei” “Jan, dit komt door de depressie , het is niet een tekortkoming van jou. Opeens viel het kwartje weer. Een groot deel van bovenstaande komt door de depressie (s), niet door een “fout” van mij. Het klinkt misschien raar, maar dat vergeet ik soms. Zo gewend om het bij mijzelf te leggen/zoeken. Heel voorzichtig begon zij (weer) over ECT, of ik dat heb overwogen. Nee, tot nu toe wil daar niet aan, dat vind ik veel te eng. Toch moet je er maar eens over nadenken zei ze, want je kunt zelf niet echt meer doen dan je nu al doet. Dat was slikken, voelt heel definitief. Ik zeg soms heel dapper: “hier moet ik het blijkbaar mee doen in het leven”, maar ik wil daar toch niet echt aan. Want als dit het echt is? Maar ECT? Gelukkig scharrelde er een merel vlak voor mijn neus in mijn tuintje. Hij ging op 2 m afstand, na een tijd kijken of dat grote gevaarte in die stoel kwaad kon, uitgebreid badderen in een schaal met water. Dat dier heeft geen idee dat hij mij iets geeft: even een stukje troost.
  3. @Maja, wat ongelofelijk moeilijk en verdrietig, steeds maar weer opnieuw. Ik wens jou en je moeder heel veel sterkte, En ik heb díep respect voor jou!!!,!
  4. Jannigje

    KiloKiller

    Sorry @Yvonne, ik ben weer te laat, ik heb moeite om alles op de rit te houden de laatste tijd en dan raak ik het overzicht kwijt. Mijn gewicht doorgeven is niet het belangrijkste, maar dat het niet goed lukt is een symptoom en dat vind ik wel moeilijk en stemt mij (weer) verdrietig. Een paar ballen blijven omhoog, maar een aantal valt toch onherroepelijk op de grond. En het zijn er helemaal niet zoveel, maar toch. Dus mosterd na de maaltijd: 70
  5. Nauwelijks, de spreeuwen (vr)aten steeds de pindakaas op, en zonder pindakaas komen de spechten niet.
  6. Hallo Nog lang niet bij gelezen.
  7. Jannigje

    Reacher

    Ben ik op voorbereid.
  8. Dat is mooi @jopie Welterusten
  9. Goedemiddag Sterk @Maja!
  10. Jannigje

    harald

    Hoe bedoel je dit @harald?
  11. Jannigje

    harald

    Welkom terug @harald, al was je niet waarschijnlijk liever niet teruggekomen? Ben je zelf gestopt met AD en ,lithium?
  12. Jannigje

    Jaarpact

    Dag @hub02, dank voor je toelichting. Ik wens je alle goeds.
  13. Hè bah, wat teleurgesteld voor je. En inderdaad, hoe nu verder?
  14. Jannigje

    Reacher

    Sluit ik me helemaal bij aan.
  15. Jannigje

    Ik ben

    Ha @Quinn
×
×
  • Nieuwe aanmaken...